Rond koffietijd kregen we bezoek van een buurtbewoonster. Ze vroeg mij of ik soms een tang voor haar had. Zie liet me een doosje met krammen zien, die gebruikt worden om de panelen van staaldraad een elkaar te bevestigen. Ze heef tuin haar tuin een paar van die bakken van draadijzer, schanskorven, waar men keien in gedaan heeft. Nu wil ze de korven aan de bovenkant sluiten met behulp van de krammen. Ik zag al dat ik geen speciale tang voor die krammen heb. Maar met een waterpomptang moet het ook lukken. Ik wist natuurlijk gelijk, dat ik zelf het klusje zou moeten klaren. Want zoiets doen met een waterpomptang vergt enige handigheid.
Op de plaats delict aangekomen zag ik de korven en schudde mijn hoofd. De keiendrager had ze wat onbehouwen gevuld. Met gevolg dat de zijkanten naar buiten gedrukt werden. Gelukkig was er versterking aanwezig en dus begonnen twee paar vrouwen handen en een paar van een man de korven weer leeg te maken. Daarna drukten we het gaas weer op z'n plek en vulden we de korf opnieuw, terwijl een van ons de zijkanten recht hield. Pas nadat de korf gevuld was, kon Willem met de waterpomptang aan de slag. We hebben op deze manier de korven aangepakt en afgesloten. De leien zaten onder de klei, dus niet alleen onze handen, ook de mouwen waren voorzien van vegen klei. Na de klus was het koffietijd. Maar eerst de handen ontdoen van de zanderige klei.
