Gedurende mijn loopbaan had ik een heel andere kijk op mijn nog komende pensioenperiode. Het zou een actieve periode gaan worden met veel reizen. Als ik nu kijk hoe wat het geworden is, dan zou een mens daar bijna van gaan huilen. Toch verlang ik niet terug naar die periode van werken.
Gebeurtenissen hebben de aanloop naar mijn pensioen negatief beïnvloed. Het is allemaal anders gegaan dan ik dacht. Ik dacht o.a. dat ik met vervroegd pensioen zou gaan. Wat mij overkwam leek er een beetje op; ik kwam in de WAO terecht en belandde in een depressie. Die duurde tot na mijn feitelijke pensionering. Eerder kwam ik erachter dat ik te maken heb met woekerpolissen en kwam ik in een echtscheiding terecht. En sinds een aantal jaar in de maatschappelijke en economische ellende, waarin mijn vrijheden en mijn welzijn geleidelijk afgebroken worden. Van die mooie pensioenperiode is niets terechtgekomen. Ben ik verdwaald geraakt en in plaats van een paradijs in een soort hel terechtgekomen? Dat ook weer niet. We zijn volgens mij wel op weg naar een hel. Hoe dan ook, ik laat me niet kisten. Ik kan gelukkig zelf dagelijks invulling geven aan mijn leven als gepensioneerde. Ik voel me vrij, want in werkelijkheid heb ik niets meer te verliezen. Kris schreef het al : "Freedom is just another word for nothing left to loose".