Volgens Mark Rutte is de Russische agressie totaal ongekend. Dat klopt. Zo vaak is ie niet voorgekomen. Die van Amerika c.s. is veel meer gekend.
Als ik erbij geroepen werd vanwege ruzies of meningsverschillen, dan was het niet mijn opzet om partij te kiezen. Het enige wat ik deed was de partijen informeren. Of het nu een stuk uit een verslag van een vergadering was of een wetsregel of andersoortige info, dat maakte mij niet uit. Als ik dan alsnog mijn mening gaf, was ie altijd op dat soort info gebaseerd. Ik probeerde te voorkomen, dat mijn inbreng mijn persoonlijke mening betrof of dat het zo gezien werd. Dan zou ik niet objectief maar subjectief zijn en ik zou zodoende eerder beticht kunnen worden van 'partij kiezen'. Als externe kracht had ik daar totaal geen behoefte aan en ik kon me ook onafhankelijk opstellen. Immers, mijn inkomen noch mijn toekomst lag niet in hun handen.
Soms beperkte ik me louter tot het stellen van vragen. Zo vroeg ik een manager of hij inderdaad op de zondag les gaf op een Zondagsschool. Dat deed ik vanwege klachten over zijn gedrag. Ik heb met mijn initiatief gewacht totdat ik er zelf getuige van was. Na zijn bevestigend antwoord (met enige trots) vroeg ik hem, waarom hij op werk zo los van God was. Ik doelde op de grove, asociale manier waarop hij met medewerkers omging. Ik ben geen baasje dat roept : Jij moet stoppen met dat gedrag!" Nee, ik zette mensen liever aan het denken. Hen (op verzoek) een spiegel voorhouden. Zelfs bij directeuren. Dat was het voordeel van ingehuurd zijn. Ik ben daarmee nooit in de problemen gekomen. Ik zou bijna durven zeggen : "Integendeel." Het enige is, dat ik vaak alleen stond. Dat moet dan maar.