Het geruis werd zowel door de (rij)wind als door geroezemoes in drukke ruimtes veroorzaakt. Ik kon weliswaar het geluidsniveau instellen, maar dan bleef ik achter mijn oren krabben. De knopjes zaten dus op de apparaatjes. De nieuwe geluiden waren gewone geluiden, maar ze klonken net even anders. Met gevolg dat ik constant om me heen keek met in mijn hoofd de vraag : "Wat is dat nou weer?" Ook aan die geluiden kon ik niet wennen. Zelfs vogels klonken anders. Alsof die beestjes playbackten met behulp van een cd speler.Vorig jaar heb ik nog een keer een poging gewaagd. Omdat ik benaderd werd door zo'n apparatenwinkel. Mij werd moderne technologie aangeboden. Het woord 'gratis' bleek 2.000 euro te betekenen. Naarmate ik ouder word, begrijp ik ook steeds minder de commerciële taal.
Ik vier dus een jubileum : tien jaar zonder gehoorapparaten aan mijn hoofd. Dat wordt vanavond een stille tocht.