Jill heeft gisteren een zeehondenjong meegenomen. Een huiler, die overigens erg stil was. Logisch, want het is de knuffel van Tim. Het beestje kwam aan met een gat in de buik. Oma werd gevraagd de huiler te repareren. Het beestje werd vakkundig op z'n rug gelegd en onder serieuze belangstelling van Jill naaide oma de zeehond keurig dicht. Ondanks dat zijn vacht mooi wit bleef, er viel geen druppel bloed te zien, vond Jill het toch wel wat zielig voor het kleine knuffeldier. Opa wilde het beestje in het Bovenwater gooien, maar dat vond Jill niet goed. De nog steeds stille huiler, Siebert volgens Jill, werd door haar na de ingreep flink geknuffeld.
