Tegengas

Ik hoorde een mij bekend deuntje. Het bracht me terug in de tijd. In de jaren 70 had ik een collega, die politiek gezien behoorlijk rechts was. Met name in sociaal opzicht. Armen en zieken moesten maar gaan werken, alle uitkeringen schrappen en meer van die zaken, die hij volstrekt onnodig vond. Alsof er alleen werkende en luie mensen waren. Wie niet werkte kreeg volgens hem ook geen eten. Een voor mij overigens bekende uitspraak, die ik als kind soms hoorde. Toen die collega weer eens zijn stokpaardje besteeg, begon ik de Internationale te fluiten. De eerste keer dat ik dat deed, werd ie daar erg boos over. Ik werd uitgemaakt voor communist en verrader. Haha! Mijn andere collega's en ik hadden de grootste lol. Want wat is er leuker dan iemand die kwaad wordt in zo'n geval?
Maar al snel had ie in de gaten, dat ik hem enkel wilde temperen met zijn uitlatingen. Telkens als ie weer begon, begon ik ook weer te fluiten. Dan keek ie even lachend naar mij en stopte hij zijn betoog. We zijn altijd goede collega's gebleven, hoor. Al weet ik niet of ie zijn mening ooit bijgesteld heeft.

Lekker droog

Vanmorgen heb ik mijn regenpak weer tevoorschijn gehaald. Samen met de laarzen en de zuidwester zijn Fenna en ik aan de wandel gegaan. Ik kreeg weer het motorfietsgevoel toen ik in de regen en wind liep. Lekker droog blijven in een waterdichtpak. Voor op de motor had ik zowel een dunne (nylon) als een dikke (pvc) regenoverall. De enige nattigheid die ik voelde kwam steevast van mijn laarzen. Ik spoot ze weliswaar in met een spray tegen vocht en behandelde de naden met ledervet, maar de nattigheid kwam er toch doorheen.
Voor Fenna was het na terugkeer weer feest. Ik droog haar onder de overkapping (wat een fijne plek) met haar handdoek af. Ze vindt dat maar zozo. Daarna begint voor haar pas het feest, als ik haar vacht droog maak met een föhn. Daar kan ze uren van genieten, maar ik dus niet. Droog is droog en dus klaar.
Overigens wat die politieagenten in burger betreft : ze waren undercover. Zo konden ze de grootste raddraaiers op het Museumplein arresteren. Blijft het voor mij vreemd, dat zij vooraan stonden om de boel op te jutten. Je kunt je ook wat afzijdig houden en doen alsof je ook demonstreert.

Over Uitlokking en Coronacijfers

Dat is even flink schrikken zeg. De vreedzame demonstratie in Amsterdam liep uit de hand doordat ook infiltranten van politiezijde meededen de rellen te starten. Dezelfde personen staan later (herkenbaar aan hun outfit) met hun geüniformeerde collega's bij hun voertuigen te praten. Het staat allemaal op beelden, vastgelegd door (vreedzame) demonstranten. Wat een walgelijke politiemensen! Het uitlokken was bedoeld om hard te kunnen ingrijpen. Zo hard zelfs, dat ouderen met wapenstokken geslagen werden. Symbolisch voor dit kabinet.
Iets anders. Een interessant gesprek over cijfers, realiteit en psychologie.

De kou regeert

YP408 met geopende luiken

Niet eerder heb ik zoveel last gekend van de kou als nu. Niet omdat ik de hele dag loop te blauwbekken, maar de verveling slaat toe. Ik kan niet fijn buiten bezig zijn en in het schuurtje is het mij te koud. Komt bij dat veel winkels gesloten zijn en ik geen zin heb om iets eerst te gaan bestellen en het dan afhalen. 
Af en toe krijg ik een ingeving om wat te gaan knutselen. Een tijdje geleden heb ik een vliegtuigje gemaakt. Ik zat onlangs te denken aan het voertuig, waarin de gevechtsgroep waarvan ik deel uitmaakte rondreed tijdens mijn militaire dienst periode, de YP408. Qua concept lijkt het mij niet zo lastig. De acht wielen zullen niet zo'n probleem zijn. De luiken hoeven wat mij betreft niet eens open kunnen, anders moet ik ook een holle bak maken. Gewoon alles massief is het eenvoudigst.
Maar zelfs daar heb ik geen zin in. Dus heb ik maar een bouwpakketje besteld. Dat hoef ik niet ergens af te halen. Het komt thuis met de post.

Een verloren schooljaar

De kleinkinderen zijn weer bij ma en opa. Voor hen betekent het niet alleen maar lang leve de lol. Er moet ook huiswerk gedaan worden. Dus is er Juf Oma en meester Opa. Emma heeft huiswerk van school, waaronder lezen, rekenen en klok kijken. Luuk heeft huiswerk van oma en opa. Luuk moet tijd en aandacht besteden aan woordjes goed uitspreken. Daarvoor gebruikt juf Oma een soort kaartspel met afbeeldingen van allerlei voorwerpen en dieren. Het corona schooljaar ziet er heel anders uit en kent ook andere resultaten.
Oké, soms ik ben in mijn afweging en/of aanpak nogal rigoureus. Toch lijkt het mij beter om het schooljaar 2020 - 2021 als een verloren jaar te beschouwen. Ergo : een extra studiejaar om de achterstand weg te werken. Als men dat niet doet en via versoepeling van de eisen / drempels doet alsof het een gewoon leerjaar was, dan hecht ik weinig waarde aan de zodoende behaalde rapportages en/of diploma's. Ik zou daar als werkgever en/of in het vervolgonderwijs ernstig rekening mee houden. Zelf zou ik geen Corona-diploma willen krijgen. Ik heb de indruk dat veel volwassenen al zo'n soort diploma hebben, gezien hun manier van doen en laten. Er is op veel fronten gebrek aan kennis. Men gaat ook hierin Amerika achterna. Men zegt vaak : "Wie zijn geschiedenis niet kent, heeft geen toekomst." Het ziet er enigszins somber uit.

Ik wacht op de lente

De eerste sneeuw stelde weinig voor. Het witte laken deed me denken aan een liedje van toen. Het nummer hoorde ik voor het eerst toen het gezongen werd door Hank Snow. Dat was begin jaren 70. Mijn moeder had thuis cd's van de zangeres Anne Murray. Ik werd eraan herinnerd; vanwege de winter en straks de lente.

Typisch NPO

Onze nationale omroep, de NPO, beweert dat Thierry Baudet (en velen met hem) onwaarheden rondstrooit over het Coronavirus. Volgens de NPO is de PCR test wel betrouwbaar, lopen niet de ouderen en zij met een zwakke gezondheid de grootste risico's, zijn er geen gevaarlijke bijwerkingen van het vaccin, krijgt iedereen die besmet raakt last van klachten en er wel sprake is van een veel grotere oversterfte. Helaas voor de NPO ben ik het eens met datgene wat Baudet verwoordde.
Als ik zie dat zelfs de berichtgeving uit Noorwegen omtrent het aantal sterfgevallen na enting met het vaccin uit het nieuws gehouden of gebagatelliseerd wordt, dan weet ik genoeg. De mainstream media, waaronder de NPO, is de tegenwoordige Lügenpresse en heeft blijkbaar als taakstelling gekregen mee te draaien met de 'waarheid' van dit kabinet en mensen met een afwijkende mening neer te sabelen en/of nieuws dat hen niet bevalt als fake te kwalificeren.

Ik zou, gezien het zwalkend en krampachtig beleid en het reageren van de overheid,  bijna gaan geloven dat het virus met dit kabinet verdwijnt. Bijna.

Op z'n Japans

Omdat de bus al weer een tijdje stilstaat, heb ik hem vanmorgen maar even de sporen gegeven. Het starten verliep enigszins moeizaam, maar na de tweede poging sloeg de oude diesel toch aan.
In de bus ligt zo'n uitschuifbare raamwisser. Op de kop zit tegenover de wisser een spons. Zo'n ding kost zeer weinig, wat aan de kwaliteit af te lezen is. De spons viel al snel uit elkaar; hij verkruimelde. Het blad van de wisser geeft strepen, omdat het verre van soepel is en niet recht afgesneden. Ik vind hem wel handig vanwege de grootte van de voorruit. Ik ben klein van stuk en ik zal nog meer krimpen. Dus zo'n uitschuifbare aluminium wisser is de kop van een zeer armoedige kwaliteit. Van het hele ding waren alleen de kop / houder en de uitschuifbare steel goed.

Ik heb dat ding op z'n Japans verbeterd. Zowel de spons als de wisser zitten op de kop geklemd met schroeven. De spons, of wat er van over was, heb ik vervangen. Ik heb van een goede spons (sorry Son) een reep afgeknipt en hem in een nylonkous (nogmaals sorry Son!) gewikkeld. Die kous maakt het mogelijk restanten van te pletter geslagen insecten te verwijderen. De stugge reep kunststof of rubber(?) van de wisser heb ik ook verwijderd. Daarvoor in de plaats heb ik het rubber van een goede wisser gebruikt (tip van Son). Dat rubber zat geklemd in een aluminium profiel. Ik heb het profiel met rubber en de nieuwe spons in de kop geklemd. En zie daar : een prima wisser voor de bus. Dit keer van goede kwaliteit. Op z'n Japans dus.

Op z'n Chinees

De Chinezen mogen dan een enorm leger hebben dat modern toegerust is, de verovering van de wereld geschiedt volgens mij op een andere manier. Via hun economie.

De Chinezen hebben op elk werelddeel al vaste voet aan de grond. Zelfs in Amerika, waar veel grote bedrijven financieel in handen zijn van China.
Ik zag een interessante docu over Chinezen in Afrika. Met name in Kenia. Interessant te zien hoe China daar te werk gaat. Ze trekken zich niets aan van de cultuur in Kenia (zijn er ook totaal niet in geïnteresseerd), weigeren de taal of desnoods Engels te leren spreken en gedragen zich vaak onbeleefd en zelfs grof ten opzichte van hun gastheren en Keniaanse werknemers. Sommige uitlatingen jegens de lokale bevolking zijn ronduit racistisch.
Naar zeggen heeft Kenia zichzelf aan de Chinezen verkocht, in ruil voor economische vooruitgang. Zo is een spoorlijn aangelegd inclusief Chinees personeel en treinstellen tegen een forse lening met de haven in Mombasa als onderpand. Zo doen de Chinezen dat. De Kenianen zijn niet allemaal blij met de aanwezigheid van de Chinezen. De woorden 'modern kolonialisme' en 'racisten' vielen een paar keer.

Chaos troef

doe mij maar zo'n bitterbal

Gisteren keek ik met een scheef oog naar een uitzending, waarin een Australische in India een restaurant begint. Het was haar tweede restaurant daar. Ik heb de opening van het eerste ook met een schuin oog bekeken. De Australische ging toen erg chaotisch te werk. Ik weet het : er zijn veel wegen die naar Rome leiden. Ik begrijp alleen niet dat iemand zo chaotisch kan werken, maanden slecht slaapt en vol stress zit. En dat als eigen baas.
Helaas zie ik voor de opening van haar tweede restaurant precies hetzelfde gebeuren. Slechte planningen, onduidelijkheid bij medewerkers, matige communicatie en meer onnodige situaties die een efficiënter en effectiever verloop in de weg staan. En dus veel stress en dispuut opleveren. Zonde van de tijd en energie van alle betrokkenen. In India is geregeld uitval van de energievoorziening. Daar heeft haar eerste restaurant ook onder te lijden. Maar een aggregaat inzetten, daar is nog niet aan gedacht. Kortom, niets geleerd van de eerste implementatie. Zelf zegt ze daarover : "Het gaat net zo erg als met het eerste restaurant. Ik kan er niet aan wennen."
Rijst bij mij de vraag : "Waarom doen mensen zo?" Ik vond mijn Italiaanse collega's ook zo chaotisch doen. Toen ik nog projecten deed had ik me voorgenomen, dat wakker liggen van mijn werk en/of hobby een reden voor mij zou zijn me de volgende dag ziek te melden. Om tot bezinning te komen. Maar ik heb me nooit om zo'n reden ziekgemeld. Ik vind zo'n chaotische aanpak een regelrechte aanslag op mijn gezondheid en die van de direct betrokkenen.

Wat als...

Er kwam een vraag voorbij : "Stel je komt jezelf tegen als 18 jarige. Wat zou je dan tegen je jongere ik zeggen?"
Ik heb er lang over nagedacht. Mijn leventje kwam voorbij en ik kwam niet echt tot een belangrijk advies. Er zijn geen zaken die ik anders had willen doen. Ik heb erg veel geleerd en genoten. Ik kwam daarom niet verder dan een : "Gewoon zo doorgaan!" Muziek uit 1969 :

Weggeven met hindernissen

We geven soms spullen weg. Gratis. Op een speciale site. Voor mensen die een smalle beurs hebben of platzak zijn. In de meeste gevallen verloopt de overdracht probleemloos. Geïnteresseerden komen gewoon hun afspraken na. Maar er zijn ook anderen. Mensen die weinig op hebben met afspraken en/of beloftes. Ze wagen het zelfs te appen, dat ze binnen 10 minuten aan de deur zullen staan. Maar zelfs na een uur zien we niemand en horen we tussentijds niets. Niet bepaald fatsoenlijk. Vreemd genoeg(?) gebruiken sommigen van hen schaamteloos gewoon hun eigen naam.

Het komt zelfs voor, dat zo'n iemand een paar dagen later dan afgesproken plots voor de deur staat. Op de mededeling dat de spullen al door anderen opgehaald zijn, wordt zo'n iemand ook nog boos. Het gaat dan meestal om bepaalde types, die vinden dat je naar hun pijpen moet dansen. Ze reageren ook onder een andere naam. Het zijn net de zogenaamde voetbalfans, die gemaskerd in het stadion zitten. Het liefst zou ik ze aan de schandpaal willen nagelen. Via een openbaar berichtje. Al was het maar met de vraag : "Waar bleef je?" of de tekst  'een man een man, een woord een woord." Maar ach, ik weet : ook dat is niet aan hen besteed.
We laten ons overigens niet ontmoedigen door dergelijke figuren. Anderen helpen heeft de hoogste prioriteit. We zitten toch al thuis. Er is immers een lockdown. Eerder heb ik wat overtollig tuingereedschap aan een school geschonken. Die heeft hier een volkstuintje.

Pittige hamblokjes

Voordat ik eten maak, duik ik even de koelkast in. Daar controleer ik de inhoud op restjes. Zoals bekend gooien we nauwelijks eten weg. Dat mag niet  hè? Dat is een doodzonde.

Dit keer trof ik een bakje met nog wat blokjes ham. Gisteren heb ik bami gemaakt en iets meer dan de helft van de inhoud van het bakje gebruikt. We hebben ook knoflook in die kast. Onder het afdakje staat nog een plant met rode pepers. Eerlijk gezegd weet ik niet of ze wel of niet pittig zijn. En als ze pittig zijn, hoe pittig. Maar dat proef ik straks wel. Die rode pepers geven ook wat kleur aan gerechten. In onze keuken maken we gebruik van verschillende kunststof snijplankjes. Een rode voor vlees, een blauwe voor vis, een groene voor de groente en houten plankjes voor het brood. We hebben ook nog een paars plankje. Die gebruik ik nooit.

Ik heb een ui gesnipperd en gefruit met wat fijn gesneden knoflook in wat zonnebloemolie. Daarna deed ik de blokjes ham erbij. Samen met wat trasi poeder, de pepertjes, wat ketjap bakte ik het geheel op. Als laatste deed ik er wat stukjes paprika (uit de vriezer) bij. Ik zou het gerecht bij de bami of nasi kunnen serveren. Maar dit keer ging het op een broodje. Een broodje pittige hamblokjes dus.
Ps. In plaats van hamblokjes kan je ook zo'n 200 tot 300 gram garnalen (Hollandse -of is het Nederlandse?-) of gehakt gebruiken.

Corona hondjes

In Noorwegen zijn ruim 20 ouderen overleden na de eerste vaccinatie met het Pfizer vaccin. Allen zijn in de leeftijd van 80 + en hadden een zwakke gezondheid. Ook in Duitsland overleden mensen, die na de vaccinatie ziek werden.
Ik zie hier steeds meer pups rondspringen. Van mensen waarvan ik weet, dat zij niet eerder een hond hebben gehouden. Wat mij betreft maken ze een valse start. Niet alleen qua opvoeding (ze laten die beestjes gewoon hun gang gaan, er wordt niet gecorrigeerd en/of geoefend), maar ook voor de rest van het leven van de hond.
Want wat gaat er met de hond gebeuren, als die mensen weer buitenshuis gaan werken? Die vraag heb ik gesteld aan twee eigenaren. Beiden zeiden het nog niet te weten. Zo'n antwoord zegt mij al genoeg. Er is vooraf niet goed nagedacht. Ik zie ook kinderen met pups lopen. Wat een ellende! Ik ben bang, dat die honden straks naar het asiel gaan met een kutsmoes. Of ze krijgen een spuitje vanwege een nog grotere kutsmoes. Ga lekker wandelen zonder hond. Of doe je kind aan de lijn.

Fuck you!?

Sorry Willem, met dit stukje pleeg ik plagiaat (zie 21 april 2017) maar de inhoud ervan komt zó akelig overeen met jouw ervaring onlangs, dat ik maar gok op jouw tolerantie. Je hebt er toen nog een mooi plaatje aan toegevoegd. Hopelijk later meer!!! (als dit lukt).
(Geen probleem! Leuk weer iets van je te horen. Alles gezond en wel? Nog steeds problemen met de computer / verbinding? Je reactie stond er 2x in met een test. Groeten, Willem)

Mijn vrouw en ik reden onlangs samen in de auto de smalle straat langs de achterzijde van onze woning uit en naderden aan het eind de haakse bocht naar rechts. Omdat het zicht op het vervolg van de weg daar ophoudt, vanwege een schutting in de achtertuin van de laatste woning van het rijtje, zijn wij daar altijd extra voorzichtig, zo ook nu. Maar toch, .... plotseling dook daar uit het niets een jongen op een fiets op, uiterst links rijdend door de binnenbocht. Hij kwam weliswaar van rechts maar was wel hartstikke fout natuurlijk. Iedereen schrok zich te pletter maar het was gelukkig een ervaren fietser en hij kon op het nippertje een botsing voorkomen. Maar, ... nog voor wij van de schrik waren bekomen kregen we nóg een portie toegediend. Vanuit een onmogelijke houding, zwenkend met zijn fiets, stak de knaap zijn middelvinger naar ons op en op zijn lippen kon ik aflezen: ,,...Fuck You...!". Ik gaf hem het voordeel van de twijfel want van schrik draaide hij waarschijnlijk de rollen om en bedoelde hij eigenlijk: ,,...Fuck Me...!".

Fan-tilator