Hanway Raw 50

Vanmorgen hebben we de brom en de snor opgehaald. Omdat het online verzekeren van de Hanway bromfiets niet lukte, in het laatste scherm ontbrak een button om de aanvraag definitief te maken(??), besloot ik de Hanway maar met de bus op te halen. Dat is dan weer handig van zo'n busje; we konden hem zo tussen de beide bankjes doorrijden. Sonja ging op haar snorscooter naar huis terug. Komende week ga ik hem verzekeren.

...... nu nog fris en schoon....

Tijdens de uitleg viel mij al direct een paar zaken op. Het blokje moet bij koude start nogal lang op de choke draaien. De verlichting staat standaard aan en het beestje heeft geen middenbok. In de werkplaats stond een zelfde die een servicebeurt moest krijgen. Toen ik dat exemplaar (ruim 500 km op de teller) bekeek, zag ik dat een spatlapje aan het voorspatbord geen luxe zou zijn. Het blokje zat al aardig onder de modder. Maar dat heb je hier snel als je binnendoor over de polderwegen rijdt. Opvallend is ook het geluid van de uitlaat; een mooie doffe dreun. De bromfiets is van een redelijk fors formaat, wat het gevoel geeft alsof ik op een kleine motor zit. Goed voor het afkicken. Na 500 km krijgt ie een kleine servicebeurt. Dan wordt o.a. de fabrieksolie vervangen. Als ze dat toch gaan doen, dan laat ik er het liefst Castrol ingooien.
Maar eerst verzekeren en rijden. Ik ben benieuwd!

A6 Lelystad - Amsterdam

Door de jaren heen zag ik op weg naar mijn werk de A6 dichtstromen met auto's. Ik herinner me nog de tijd, dat ik rond 7.00 uur 's morgens uit Lelystad moest vertrekken, om, richting Amsterdam, bij Muiden geen last te hebben van files. Maar dat tijdstip moest ik door de jaren heen naar alsmaar vroeger verschuiven. Ondanks de aangebrachte verbeteringen, lees ik nog steeds over files op dat traject. Zelfs in het weekend. Het is tegenwoordig een grote kunst over die A6 van Lelystad richting Amsterdam te rijden zonder ongelukken. Of, als het een keer rustig is, zonder gepakt te worden vanwege een snelheidscontrole. L.A Freeway :

Foute boel!

Jeetje, dit is al weer het 5.000 ste bericht op dit blog! Even voor de duidelijkheid : het gaat niet altijd goed met mijn klussen en dergelijke. Ik ben ook maar een mens. Of overdrijf ik nou? 😁 Zo had ik laatst een rubber matje op de gereedschapskist, annex zitplaats voor Fenna in de camper, gelijmd. Ik bedoel dus geplakt, want ik had geen lijm gebruikt maar siliconenkit. Na een paar dagen begon dat matje allerlei bobbels te vertonen, die veroorzaakt werden door luchtbellen. Oeps! Geen gezicht. Misschien reageerden de lak, het rubber en de kit nogal luchtig op elkaar. Ik heb het matje maar weer verwijderd. Ik ga, na het schoonmaken van het deksel, het matje gewoon op dat deksel vastzetten met spijkertjes met een platte kop. Ik ga er ook met een aluminium strip een lijstje omheen maken om te voorkomen dat de randen alsnog gaan omkrullen. Ergo : kit is in dit geval niet geschikt om te lijmen.

Soms gaat het met zagen fout. Ik heb de afmeting dan weliswaar goed opgemeten, maar op het materiaal verkeerd uitgezet. Zelfs een tweede controle voorkomt dan een fout niet. Ik zit dan blijkbaar flink op een dwaalspoor. Soms leidt zo'n fout tot een nieuwe aankoop van het materiaal. Gewoon omdat ik het verknald heb. Ooit deed ik werkzaamheden, waar ik geen ervaring in had, eerst bij ons thuis. Daarna, inclusief de geleerde lessen (van gemaakte fouten) deed ik het pas bij iemand anders. Tegenwoordig is het andersom. Al doende leer ik.
In veel gevallen kan ik begrip opbrengen voor situaties en/of mensen. Maar ik heb ook zo mijn grenzen en beperkingen. Zo heb ik structureel problemen met mensen die onaangepast gedrag vertonen. Ik noem ze gemakshalve aso's.omdat ze in het algemeen geen rekening houden met anderen. Ze krijgen weliswaar een kans bij mij (tegen beter weten in), maar die wordt steevast door hen verprutst. Maar dat zou ook door mijn te krappe(?) grenzen kunnen komen.
Ik reageer vaak kort door de bocht. Een stukje beroepsdeformatie, bedoeld om (felle) reacties op te roepen. Een antwoord te krijgen op de vraag of iets wel of niet belangrijk is of meer details :  "Hé Willem (of eikel), je vergeet dat.... enz."
Ook met koken gaat het niet altijd goed. In Lelystad Haven hadden we nog de meeuwen. Die veelvraten zijn niet zo kieskeurig. Dat waren telkens weer zeer tevreden gasten. Hier is een gft kliko. Die is ook niet kieskeurig. Zo'n kliko heeft het voordeel, dat ie niet als dank na het slikken van de mislukte maaltijd op mijn kop schijt.

Referendum : Nee = JA!

Meneer Rutte heeft weer hard gewerkt aan zijn carrière. Ik wilde geen verdrag met Oekraïne. Rutte heeft er een A4'tje onder gehangen en dan moet ik het blijkbaar dus wel goedvinden? Nee is bij mij gewoon nee. Maar aristocraat Rutte heeft maling aan mij. Dat weet ik al jaren, maar toch. De VVD heeft in mijn beleving verraad gepleegd. Dat geldt straks ook voor partijen die akkoord gaan met deze malversatie. Die zetten zich voor de komende verkiezingen wat mij betreft al buitenspel.
Nu gebleken is dat Rusland niet de verkiezingsuitslag gemanipuleerd heeft (Trump kreeg zelfs meer stemmen, iets wat vraagtekens zet achter de werkwijze van die betreffende stembureaus), gooien zijn tegenstanders het over een andere boeg. Rusland moet en zal volgens de Amerikanen in een kwaad daglicht blijven staan. Die Amerikanen weten zelfs te vertellen dat de Russische hackers vanuit een overheidsgebouw gewerkt hebben. Wie een en ander weet over het traceren van ip nummers, weet dat die nummers ook te manipuleren zijn. En kijk niet vreemd op, als die zogenaamde hackers Amerikanen blijken te zijn. De CIA weigert openheid van zaken te geven. Wat dat betreft is de CIA de gevaarlijkste organisatie in de wereld.
Obama doet voor zijn afscheid ook nog een flinke duit in het zakje. Een politieke zet om het Donald Trump nog lastiger te maken om diens voornemen de relaties tussen beide landen te verbeteren op voorhand te frustreren? Tja, wat moet een agressief land als Amerika nou met vrede?

Te weinig schadevrije jaren (2)

In een reactie van een lezer(es) las ik dat de schadevrije jaren in de Roy(ements)-database worden bijgehouden (dank!). Dat klopt. Die landelijke database wordt bijgewerkt, zodra een verzekering beëindigd wordt. Het probleem met die database is, dat blijkbaar niet elk royement onder unieke up-to-date persoonsgegevens wordt vastgehouden. Mijn gegevens zijn dus verspreid over diverse polissen onder diverse adresgegevens te vinden in de Roy-database. Iemand die zich heeft beziggehouden met het ontwerpen van datamodellen en databases schrikt zich een hoedje.
Het is dus niet louter een kwestie van mijn gegevens of burgerservicenummer intoetsen en alle polissen komen tevoorschijn. Ik zal in mijn geval alle betreffende polisnummers en mijn woonadressen op moment van royement moeten opgeven. Die database opzet is wel erg voordelig voor de verzekeringsmaatschappijen (minder direct gekoppelde schadevrije jaren gevonden), maar niet voor de verzekerden (lagere no-claim).
Dus ik ben maar aan het graven geslagen in mijn oude bankafschriften. Met succes. Hoop ik.

Te weinig schadevrije jaren

Na de verkoop van de motorfiets ontving ik een nieuw polisblad. Daarop stond tot mijn verwondering vermeld, dat ik slechts 6 schadevrije jaren heb!
Ik heb de CBX in 2005 gekocht en nimmer schade veroorzaakt. Komt bij dat de vorige motor, een CB650SC, ook nooit schade heeft geclaimd. Ik heb hem wel een keer tegen een betonnen paaltje laten wegzakken (de steen onder het standaard zakte weg in de grond) en ik heb hem een keer zachtjes laten vallen nadat er nieuwe banden gemonteerd waren.😢
Maar in beide gevallen heb ik niets kunnen claimen omdat ik alleen WA verzekerd was. Ik heb sinds 1985 de motorverzekering altijd bij dezelfde tussenpersoon ondergebracht. Gezien de geringe premie heb ik nooit de behoefte gekend om daar verandering in aan te brengen. Ik heb dus ruim 30 jaar schadevrij motor gereden! Tja, dan is 6 jaar wel héél erg weinig. Ik heb de huidige tussenpersoon de kwestie voorgelegd. Ik ben benieuwd naar het antwoord. Misschien vindt men dat ik te weinig classic races heb bezocht. Ik bedoel : ze verzinnen tegenwoordig van alles om van je te roven. Let wel : we zijn geen klant meer, maar een product waaraan verdiend moet worden.

Spatlappen eronder

Gisteren schreef ik o.a. over het alsmaar klakkeloos overnemen van gewoontes en/of vooroordelen, zoals de haat tegen Rusland. Je kent vast wel het verhaal van de apenkooi. In die kooi, mooi in het midden, hing een banaan aan een touwtje. Maar geen van de apen leek geïnteresseerd in de gele kromme vrucht, die geregeld vervangen werd door een verse. Op een dag wordt een nieuw aapje in de kooi geïntroduceerd. Het eerste wat dat onschuldige beestje doet, is naar die banaan toegaan. Nog voordat ie bij de vrucht is aangekomen, heeft ie een aantal oudere apen op z'n nek en roepen hem met bruut geweld tot de orde. Die ouderen weerhielden hem ervan de banaan te pakken. De oude apen hebben dat zelf toen die banaan daar voor het eerst werd opgehangen ook een keer geprobeerd, maar toen spoot een laffe schoonmaker hen nat. Sindsdien betekent de banaan nattigheid; gevaar.

Vanmorgen heb ik de set spatlappen onder de camper gemonteerd. Ook vanwege nattigheid. Ze arriveerden gisteren. Op zich was de montage geen tijdrovend klusje, maar sleutelen in een beperkte ruimte tussen het wiel en het spatbord gaf er een hogere moeilijkheidsgraad aan. Oké, ik had ook de wielen eraf kunnen halen, maar dat zou het echt een tijdrovende klus worden. En daar had ik helemaal geen zin in.
De zwarte flappen zitten met klemmen op het spatbord bevestigd. Voor de zekerheid heb ik er een extra plaatschroef ingedraaid. Ik hoop dat ze het verwachte effect zullen hebben : schonere dorpels. Het is zaak de beplating achter de spatlappen geregeld te controleren en te reinigen.

Wordt het beter?

Ik ben blij te lezen dat Trump zijn belofte met betrekking tot Rusland waar wil maken. Geen wapengekletter maar verbetering van het onderling contact. Eerlijk gezegd had ik dat van Obama al verwacht. Maar die zette de ouderwetse lijn door. Hillary Clinton was dat ook van plan; gewoon doorgaan met de oude erfenis. Ik hoop dat de trend die Trump gezet heeft doorzet. Dat we eindelijk gaan afrekenen met die ouderwetse eigengereide politici, die ten koste van anderen het geen probleem vinden bloed aan de handen te krijgen.
Ik hoorde een VN functionaris een oproep doen aan de strijdende partijen in Syrië. De oproep hield in dat men 'menselijker moest handelen en het recht op leven moest respecteren'. Wie zo over oorlog spreekt, moet heel erg naïef zijn.
Een of ander moskee figuur heeft namen van Gülen aanhangers doorgegeven aan Ankara. Het hele CDA valt daar volgens de verrader ook onder. En wat doet de naïeve minister Koenders? Hij roept de Turkse ambassadeur op het matje. Je weet wel, in de geest van : "Pappie, hij doet het weer!" Wat een slap gedoe. Niet lullen, maar poetsen Koenders! Gooi die voorzitter van de moskeekoepel toch gewoon ons land uit. Hup, terug naar Turkije.
Om het toch enigszins vrolijk te houden hier het campagnelied van Hillary Clinton. Of was van het de PvdA of DENK? Maakt niet uit :

Kerstboom 2016

Vandaag werd de kerstboom bezorgd samen met een kerstpakket. We hebben er geen dennennaalden gras over laten groeien en zijn vanmiddag aan de slag gegaan. Eerst de opstelplaats op het pleintje weer terugvinden. Die is herkenbaar aan een tegel met een afwijkende kleur. Handig! Na die gelicht te hebben heb ik met de grondboor het gat in de grond weer geopend. Daarin heb ik het stuk kokerprofiel geplaatst en vastgezet door de grond aan te stampen.
Vervolgens hebben we de boom van het net ontdaan en tegen het profiel geplaatst. Toen we die aan het kokerprofiel hadden bevestigd, begonnen de takken langzaam maar zeker op hun plaats te zakken. Niet veel later stond er een mooie kerstboom te wachten om versierd te worden.
Een paar kinderen vroeg of ze ons mochten helpen met het versieren van de boom. Maar natuurlijk! Graag zelfs, want wat is er nou leuker om dat met verschillende generaties samen te doen? Terwijl de boom versierd werd met slingers en ballen, rolde ik het verlengsnoer af. Via een boom, het dak (ja, ik ben weer het dak opgegaan) en de dakgoot leidde ik het snoer naar een contactdoos buiten onder de overkapping.
De kinderen waren enthousiast bezig en druk aan het praten met de oudere bewoners. Na afloop kregen ze een versnapering als beloning. Om kwart over drie ging de kerstverlichting voor de eerste keer aan. A.s. zaterdag is een kerstbijeenkomst bij ons thuis. Dan wordt de inhoud van het kerstpakket  aangesproken. De uitnodigingen zijn al de deur uit.

Een bandenwissel

Vanmorgen was het zover. Ik heb medio oktober j.l. een paar nauwelijks gebruikte all seasons bedrijfswagenbanden gekocht voor de camper voor zeer weinig. Ik heb toen natuurlijk niet alleen naar het profiel en de algehele conditie gekeken, maar ook op de productiedatum (DOT code) gelet.
Aan de voorzijde van de bus waren twee verschillende banden gemonteerd, een sneeuw- en een all-seasons band. Komt bij dat om het reservewiel een band lag, die scheurtjes vertoonde vanwege ouderdom / uitdroging en enigszins gecupt (mijn spellingscontrole kent het woord cuppen niet) was; aan één kant was het loopvlak (waarom heet dat geen rolvlak?) de band onregelmatig afgesleten.
De bandenwissel duurde wat langer dan ik gewend ben. Maar dat komt door het kijken naar de Formule 1. Ik heb nu twee dezelfde banden voor en een goede reserveband. Ik ben weer tevreden.

The Mercenary Song

Een oude opname uit de film Heartworn Highway (midden jaren 70) met o.a. Steve Earl, Susanna en Guy Clark en Rodney Crowell. Uit een tijd dat er veel mooie muziek gemaakt werd. Afgaande op de tekst lijkt er na al die jaren weinig veranderd :

Astma

Deze week las ik over een meisje van slechts 16 jaar, dat aan een zware astma aanval is overleden. Triest, vooral omdat ik me nog heel goed herinner dat voor mij die leeftijd een mijlpaal was. Dan zou ik immers op een bromfiets mogen rijden. Dan zou het leven pas echt beginnen, dacht ik toen. Niet wetende dat het leven telkens weer opnieuw zou beginnen. Telkens op een andere manier.
Mijn lieve mamma had ook last van astma. Ze hoestte erg veel en heel heftig. Als kleine jongen dacht ik een paar keer dat ze dood zou gaan. Ze was erg kortademig en ik hoorde haar longen piepende geluiden voortbrengen. Ze brandde een poeder om haar ademhaling te verlichten. Vaak stond in het kleinste kamertje een schoteltje met de as van dat poeder. En een afgebrande lucifer ernaast.
Zo'n 50 jaar later stond ik weer bij haar bed. Ik herinnerde en herleefde mijn jeugdherinnering, met weer die angst dat ze zou gaan sterven :

Ik mag naar binnen, want mams is wakker. Het gaat na de operatie niet goed met haar. We maken ons ernstig zorgen. Voorzichtig pak ik haar hand vast en geef haar een kus op haar voorhoofd. “Dag mam”, fluister ik. Ze knijpt me zachtjes in mijn hand en fluistert met gesloten ogen : “Wim”. Ik kijk haar aan. Mijn lieve, dappere mams die daar zo hulpeloos in het bed ligt te snakken naar adem. Het vreselijke geluid van borrelend water, dat gelijke tred houdt met haar jachtige ademhaling. Ik voel me als 50 jaar terug in de tijd, toen ik als kleine jongen angstig bij haar bed stond terwijl mijn mamma zware aanvallen van astma had te verduren. Zachtjes strijk ik door haar grijze haren. Omdat ik nog steeds hoop dat ze wil vechten voor haar herstel na die zware operatie, vraag ik zachtjes : “Gaan we met uw verjaardag weer rijst eten mams?” Al die tijd zijn haar ogen gesloten, maar nu gaan ze langzaam open. Ze kijkt me aan en stamelt zacht : “Bid voor mij”. Ik stel haar gerust en zeg : “Ik bid telkens weer voor u, mams. Telkens weer. Ik vraag God of Hij u wilt helpen met uw wensen”. Ze knijpt weer een paar keer zachtjes in mijn hand, als blijk van dank. Haar ogen gaan weer langzaam dicht. Dan zegt ze iets haast onverstaanbaars. Of is het dat ik het niet wil horen? Dan dringt het toch tot me door wat ze zegt : “Naar Ruud , Joop, Hij moet me komen halen”. Ik merk de twijfels bij haar. Te moeten kiezen tussen ons hier en mijn vader en beide broers die haar voorgingen.  Er schiet van alles door me heen. Ik raak in paniek. Maar dan zeg ik met alle moed en rust die ik nog weet te vinden en met pijn in mijn hart : “Als u wilt gaan mams, dan is dat goed”. Ze opent haar ogen en terwijl ze me verdrietig en toch ook dankbaar aankijkt, knijpt ze twee keer in mijn hand. En terwijl dat gebeurt, schiet door mijn hoofd de vertaling ervan : “Dag Wim”. Nog één keer leg ik mijn hoofd naast haar op het kussen. Nog één keer kus ik haar betraande wang. Nog één keer fluister ik : “Het is goed mams. Dag lieve mams. Ik hou van u”. Nog geen twee dagen later vertrok mamma op weg naar 'haar jongens'.

Kerstmis staat voor de deur

Zo, mijn verjaardag is achter de rug. Ik heb er niet alleen een blij gevoel, maar ook een mooie smoel aan overgehouden. Dankzij de mondhygiëniste. Na mijn verjaardag gaan we aan de voorbereidingen voor het kerstfeest beginnen. Dat is hier een vaste prik.
Komende week wordt de gemeentelijke kerstboom met kerstpakket afgeleverd. De boom komt weer op het pleintje te staan. We hebben al van diverse kanten vragen gesteld gekregen van enthousiaste buurtbewoners. Zij krijgen een uitnodiging om bij ons thuis een hapje en drankje (uit het kerstpakket) te komen nuttigen en vervolgens gezamenlijk de kerstverlichting in de boom te ontsteken. Leuk, leuk, leuk!
Natuurlijk houden we ook een kerstdiner. Maar die is bedoeld voor anderen, met name de ouderen. Ook zij krijgen hiervoor een uitnodiging. Het diner vindt op 2e Kerstdag plaats. Ook bij ons thuis. We kijken er zelf ook enthousiast naar uit, omdat het een gezellige groep mensen is. Tussendoor hopen we ook nog een kerstmarkt te bezoeken. Kortom, louter leuke activiteiten staan ons te wachten.

Wel of geen kinderbijbel?

Afgelopen week kreeg ik het verzoek een bijdrage te doen voor het distribueren van kinderbijbels. Ik voelde me voor een dilemma geplaatst. Om een aantal redenen. Bepaalde inhoud van de bijbel wordt te vaak misbruikt. Er zijn 'gelovigen'die enkel de passages eruit halen die hen uitkomen. Het geloof heeft zodoende erg veel ellende gebracht. En nog steeds.
In een begeleidend schrijven wordt mij verteld over een jongen in Egypte, die zo'n bijbel zou kunnen krijgen. Egypte? Is dat niet het land waar christenen vervolgd worden? Vorige week was er nog een bomaanslag in Caïro bij een kathedraal.
Als ik die jongen zo'n kinderbijbel zou geven, geef ik islamieten andersdenkenden dan geen vrijbrief om hem te vervolgen? Alsof ik iemand -in WO2 situatie-  een Davidsster opplak. Het geven / hebben van een bijbel kan ook polariserend werken. Met name in islamitische en streng communistische landen.
Aan de andere kant heb ik zelf veel positieve dingen uit de Bijbel meegekregen en heb ik zelf mogen bepalen wat ik wel en niet overneem uit dat geschiedenisboek. Zal ik dat laatste toch maar de doorslag laten geven in de hoop dat die jongen er verstandig mee om zal gaan? Maar ach, zelfs als zou hij dat doen, dan is het nog steeds de vraag wat die anderen gaan doen.

Lampjes vervangen

Omdat ik nauwelijks nog in het donker rijd, is mij pas op een zondagavond (terugreis vanuit Roosendaal) opgevallen, dat niet alle lampjes het doen. De mistlamp aan de achterzijde doet het niet. In de handleiding zag ik dat het een lamp betreft van 21 watt. De bus heeft er zelfs twee, links en rechts. De rechter schakel ik uit, door het lampje te verwijderen. Twee brandende mistlampen wekken verwarring. Bij mij in elk geval. Als ik in dichte mist opeens twee van die fel rode lampen zie opdoemen, lijkt het alsof er geremd wordt. Dus gewoon één mistlamp, linksachter. In het interieur doet de verlichting van een paar schakelaars niet. Die schakelaartjes (drukknoppen) kan ik in het donker niet zien. Ik kan het hoedje van de schakelaar eruit lichten om bij het lampje te komen. Niet echt een grote klus, maar ik moet vooraf wel even weten wat voor lampjes in zo'n schakelaar zitten. Vaak zijn het die kleine met een steeksysteem in de vorm van twee pootjes.
Als het zo uitkomt controleer ik de verlichting. Ik maak daarbij gebruik van het spiegeleffect van etalage- en/of showroomruiten. Op blinde muren bekijk ik altijd even de standen van de hoofdverlichting. Soms zie ik auto's waarvan één koplamp als een schijnwerper omhoog schijnt. Het komt vaak voor, wanneer iemand een defecte lamp zelf verwisseld heeft. De houder met de nieuwe lamp is dan niet goed in de koplamp teruggeplaatst. Vaak is het even een kleine slag draaien en... klak!
Ik overweeg ook een derde remlicht te monteren. Hoog en (soms) droog. Dat licht zit niet standaard op deze bus. Het werd pas zo'n 15 jaar geleden verplicht op nieuwe auto's. Zo'n hoog geplaatst derde remlicht draagt, volgens mijn bescheiden mening, bij aan meer veiligheid.