Een grote rups

In de tuin trof ik vanmorgen een flinke rups aan. Toen ik hem zag herinnerde ik me dat ik zo'n joekel ooit een keer in mijn jeugd had gezien. Toen zag ik wel meer rupsen met een doorn op hun achterste. Meestal groene. Maar dit exemplaar was daar een uitzondering op. Vandaar dat ik het me nog kan herinneren.
Het is een rups uit de familie van de pijlstaartvlinder, zo weet een website mij na enig gegoogle te vertellen. Het zijn grote nachtvlinders. Meer over deze grote rups is hier te vinden.
Ik heb het beestje maar met rust gelaten. Hij zat op een plant die verwijderd moest worden.

Een lastige vluchtelinge

Soms staat ze opeens voor onze deur, een Iraanse. Telkens als ze mij iets vraagt, krijg ik een gevoel dat ik op mijn hoede moet zijn. Haar benadering is nogal dwingend, zo niet bevelend van toon. "Jij moet kijken naar fiets!", zei ze laatst. Ik heb haar al een paar keer geprobeerd uit te leggen dat ik niets moet en dat 'wil jij' leuker klinkt. Maar tevergeefs. Om haar niet in de war te brengen kijk ik dus maar niet even naar haar fiets, maar vraag wat het probleem is. Maar daar krijg ik geen concreet antwoord op. Dus heb ik haar maar naar de mobiele rijwielhersteller verwezen, die op die bewuste dag in de buurt staat.
Ze benadert mij geregeld, omdat ze vindt dat ik de enige aardige dorpsgenoot ben. Ik weet beter, maar laat het maar zo. Ze vertelde bij onze eerste kennismaking dat ze haar eengezinswoning, waar ze helemaal alleen woont, gaat verlaten. Ik hielp haar met het op Marktplaats zetten van het overtollig geworden inventaris en gaf wat adviezen. Omdat ze in mijn beleving nogal chaotisch bezig was, adviseerde ik haar om spullen te selecteren en aparte stapels te maken. Een stapel dat weggegooid kan worden, een stapel om weg te geven (kringloop of Weggeefhoek) en een stapel om te verkopen. Sinds die eerste keer lijkt het alsof ze mij geclaimd heeft. Oké, daar ga ik natuurlijk zelf over, maar toch. Het gevolg is, dat ik haar al een paar keer nul op rekest heb gegeven. Vanwege de manier waarop ze mij aan het werk wil zetten. Zou ze soms denken dat we getrouwd zijn? Haha!
Ze pakt het vaak slim aan. Zo bood ze mij een schroevendraaier aan en wees naar een gordijnrail dat in een deurkozijn was geschroefd. Ze zei op bitse toon : "Jij doen!" Ik op mijn beurt deed wat anders. Ik weigerde het gereedschap, wees naar twee schroeven en zei dat ze die er zo uit kon draaien. Ze vond dat zichtbaar (een nadeel als je geen boerka draagt)  niet leuk, maar begon toch zuchtend de schroeven te verwijderen. Dat klusje verliep snel en probleemloos; een kind kan de was doen. Het zelfde probeerde ze met een pergola, die ze wil verkopen. Ze vroeg of ik gereedschap had en wees naar de houten constructie. Ik probeerde nog te onderhandelen : ik haal hem uit elkaar en neem hem dan mee (een andere buurtbewoner had zo zijn wensen). Maar daar ging ze niet mee akkoord. Ik adviseerde haar toen dat de koper hem zelf maar moest demonteren.
Zo probeerde ze mij ook een muurtje tussen de woonkamer en de keuken te laten slopen. Dat materiaal mocht ik wel houden. Om zelf naar de Milieustraat te brengen, dus. Ik heb haar gezegd dat de nieuwe bewoner hem misschien zo wil overnemen.
Ze heeft een e-bike, maar durft de trapondersteuning niet aan te zetten. Dan wordt ze bang van haar fiets. Ze loopt ook veel met die fiets en dat doet ze dan midden op straat. Automobilisten en andere verkeersdeelnemers die haar attenderen op haar vreemde gedrag, krijgen een boze blik toegeworpen. Maar ze verkast niet naar de stoep. Laatst vroeg ik haar waarom ze midden op straat loopt met haar fiets. Maar toen kon ze opeens helemaal geen Hollands begrijpen. Ik hou niet zo van die vreemde spelletjes. Ze spreekt aardig onze taal, maar op momenten dat ik haar iets vraag of zeg wat haar blijkbaar niet bevalt, begrijpt ze mij opeens helemaal niet. Jammer, want ik wil haar best blijven helpen, maar ik krijg er steeds meer moeite mee : een vluchteling met eisen en wensen en die vindt dat ik dat allemaal maar moet doen. Schijnt een trend te zijn.

Een wildplasser

Zaterdag betrapte ik iemand op wildplassen. Hij stond in een poort tegen de muur van de hoekwoning te piesen. Meneer had ook een blik bier in zijn hand.
Toen ik later een horecagelegenheid met drankvergunning passeerde stond zijn vervoermiddel daar.
Weer later, toen ik terugkwam (even een kleine, doch nette boodschap in de supermarkt gedaan) had de zeikerd van in de 60 jaar ook het lege bierblikje daar op de grond achtergelaten. Wat een aso. Om het geheel nog triester te maken : meneer woont op nog geen 100 meter van de plaats delict. Maar goed, misschien vinden jullie mij ook een zeikerd.

Jack van Gelder is boos

Oké, een afscheidsfeestje hoort er anders uit te zien. Maar ach, ik heb zelf in een aantal gevallen ook nare afscheidsfeestjes gekend. Dat was in gevallen van reorganisaties. Toen bekend werd wie er op de 'oprottenlijst' stonden, werden deze medewerkers, waaronder ik, als oud vuil behandeld en/of genegeerd door collega's waarmee ze tot dan goed overweg konden.
Zelf heb ik zeer sporadisch gekeken en geluisterd naar het programma van Jack van Gelder, Studio Voetbal. Jack en zijn Ajax, Jack die vaak het laatste woord wilde hebben. Misschien heeft ie te veel naar Mart Smeets gekeken en geluisterd.
Na jarenlang kijkers geregeld boos te hebben gemaakt met zijn commentaar en Ajax-gebler, kreeg ie nu een koekje van eigen deeg. En wat doet meneer Jack? Hard weglopen! Van Gelder is net als Smeets; wel uitdelen, maar niet willen incasseren.

Niet als Van Gogh

Vandaag zijn we maar in ons huisje aan de slag gegaan. Sonja wilde de gang opnieuw behangen en een viertal deuren moest opnieuw gelakt worden. De deuren waren abusievelijk met een verkeerde verf, muurverf dus, behandeld. Ze waren wat donker grijs van kleur en nu licht grijs. Dus er moest eerst flink geschuurd en stof gehapt worden. Nee, ik had geen neus en mondkapje op. Daarvoor heb ik namelijk neusharen. Haha! Het was ordinair schilderwerk, maar wel strakker dan Vincent van Gogh placht te doen.
Als ik in huis aan de slag ga, zet ik vaak even wat muziek op. De ene keer een cd de andere keer, vandaag, heb ik een afspeellijst opgestart. Dat is toch ook weer een voordeel van het digitale tijdperk : je eigen afspeellijsten maken, eventueel op cd's zetten en afspelen. Er was een tijd dat ik een hele lp kocht vanwege één nummer! Dat vonden de platenboeren helemaal niet erg. Maar o wee als het voordeel aan de andere kant van de toonbank komt te liggen.
Voor het maken van een afspeellijst hanteer ik een uitgangspunt. De ene keer is het de oude platenverzameling uit mijn ouderlijk huis, de andere keer muziek uit mijn tienerjaren en anders een genre : Blues, Country, Folk, Pop, R&B enz..
Maar goed, met lekkere muziek hebben we dus vandaag de boel even aangepakt. We waren in een dag klaar, wat ook weer een voordeel is van een kleine woning.

Hup Holland, hup!

Helaas voor Oranje kreeg ik gelijk. Ik voorspelde een nederlaag. Waarom? Omdat IJsland veel fanatieker en gedisciplineerder speelt. Oranje heeft maar een paar echte voetballers, die voor hun sport leven. De rest vindt het bereiken van Oranje de top. Daarna hoeft het niet meer zo nodig. Ik bedoel, als je een wedstrijd moet winnen waarom speel je als verdedigers elkaar dan zes keer de bal toe op eigen helft? Dan wil je toch niet winnen?
En dan die rode kaart en de penalty : bijna kinderlijk domme fouten in zo'n belangrijke wedstrijd. Vervolgens haalt Blind Huntelaar eruit voor een verdediger! En pas dan gaan ze hoge ballen voor het doel geven. Sorry hoor, ik ben geen voetbalcoach. Blind verdedigde ( hoe kan het anders) die wissel door te zeggen dat ze anders Blind in een mes zouden rennen. Daar kreeg ie deels gelijk in : het was niet rennen maar sjokken. Ons land heeft prima verdedigers. Maar waarom telkens weer die spelers van Ajax? Van der Wiel maakte keer op keer fouten. Om mij onduidelijke redenen moet de bal van hem telkens achteruit. En waarom niet Krul in het doel. Hij keepte voortreffelijk vorig weekend. Tim Krul kan ook penalty's (volgens mij is het meervoud penalties, maar mijn woordcontrole zegt penalty's) stoppen.
Verloren en toch ook weer gewonnen. Want als Oranje speelt, is de brandstof aan de pomp hier een dubbeltje per liter goedkoper. Dus heb ik maar vlug even Euro 95 getankt voor 1,41 euro / liter.

Mag de deur dicht?

Moeten jullie ook aan een externe instantie vragen of de voordeur op slot mag om ongewenst bezoek te weren? Ja, lach maar. Toch is dat het geval als ons land de grenzen wil sluiten om te voorkomen dat ongewenste insluipers binnenkomen. Inwoners van EU lidstaten mogen dankzij het Schengen-verdrag zich overal binnen de EU vestigen. Dat geldt dus ook voor mensen met foute bedoelingen en mensen die via andere lidstaten illegaal zijn binnengekomen. De laatste groep weet opeens niet meer waarvan ze gekomen zijn. Maar ach, ik kan het ook anders zien : een paar eeuwen geleden plunderden Europeanen andere werelddelen en nu zijn wij de klos.
Op dit moment komen relatief veel zogenaamde kwartiermakers de EU binnen. Het zijn jongelui, die de weg moeten vrijmaken voor de komst van de rest van de familie. Terwijl in Hongarije "Deutschland, Deutschland (über alles?!)" klinkt, houden linkse rakkers via de media stug vol dat het vluchtelingen betreft.
Een echte vluchteling is al tevreden als ie in veiligere oorden terecht gekomen is en laat zich vervolgens leiden door de autoriteiten daar. Wie oog heeft voor details en de tv-beelden goed bekijkt, zal zien dat zich onder de massa's immigranten relatief weinig gevluchte gezinnen bevinden.
Ik gruwel helemaal als ik zie dat ouders met een baby of peuter in de armen opzettelijk op een spoorlijn gaan liggen. Pure chantage, idioten! Als ze overreden worden (wat gelukkig niet gebeurde) komen nog meer zielige foto's en berichten in het nieuws om op mijn gevoel te werken. Mijn gevoel zegt echter : "Weg met dat soort onverantwoordelijke ouders. Op hen en door hen opgevoede kinderen zit ik niet te wachten. Daar hebben we hier al meer dan genoeg van."
Een paar grote landen is eindelijk wakker geworden. Ze willen op EU niveau gaan praten over het immigrantenprobleem. Daarbij lees ik voor het eerst over onderscheid willen maken tussen echte en economische vluchtelingen en opportunisten en criminelen. Het werd tijd.
En ja, men gaat weer op de zielige tour. Beelden van een verdronken kindje de huiskamers insturen helpt. Je moest eens weten hoeveel kindjes er dagelijks sterven. Van armoe en aan ziekten. Maar ja, de Grieken gaan voor. Daarom wordt er aan de deur gecollecteerd ter bestrijding van ziektes in ons eigen land. En dan gaat het niet over ziektes als 'een gat in de hand' en/of corruptie, maar kanker, ALS, COPD enz. Zelfs als iemand een woning wil, moet ie een werkloze, uitkering trekkende, net aangekomen zielige vreemdeling voor laten gaan. Het wordt tijd om het gezonde verstand te gaan gebruiken en wat dat betreft zakelijker worden. Gevoel is prima, maar met medelijden van onze kant en chantage en dreigementen van de andere kant is niemand geholpen.

Dag scootmobiel

Een mevrouw hier in Dronten werd geconfronteerd met een forse verhoging van haar eigen bijdrage voor haar scootmobiel. Ze moest in plaats van 30 euro per maand 114 euro aan de gemeente Dronten betalen! Over exorbitante verhoging gesproken.
De mevrouw in kwestie lijdt aan bindweefselziekte. Alsof dat niet erg genoeg is, wordt ze extra gestraft. Omdat ze geen gehoor kreeg bij de gemeente heeft ze zelf een (gebruikte) scootmobiel gekocht, De gemeente heeft zelf geen bijdrage geleverd voor de aanschaf, hoewel die stukken goedkoper is dan er een van de gemeente lenen.
Van zeer dichtbij maak ik het scootmobiel fenomeen mee. Eerlijk gezegd krijg ik de indruk dat veel mensen afgescheept worden met zo'n hulpmiddel. De leverancier gooit hem nog net niet over de schutting bij aflevering. Er wordt nauwelijks rekening gehouden met de eisen en wensen van de gebruiker.  Zo laat de actieradius vaak te wensen over. Laatst werd er een scootmobiel afgeleverd met een los stuur! Gelukkig zag een buurtbewoner dat en wees de monteur op het gevaarlijke euvel. Ik vind die voertuigjes alles behalve veilig. Ze doen me denken aan de Reliant Robin die in mijn jeugd bij ons in de buurt in gebruik was. Dat ding was ook zo instabiel met dat ene voorwiel. Het hele gebeuren rond de scootmobiel moet aanzienlijk beter. Soms krijg ik het gevoel alsof het allemaal gaat vanuit de gedachte : "Ach het zijn allemaal maar lastige mensen."

Als het regent

Vanmiddag werd ik overvallen door een flinke hoosbui. Gelukkig vond ik een schuilplek onder een afdak. Ik had geen jas bij me (optimist) en ook geen plu (Hollandse Indo). Terwijl ik luisterde naar de neerkletterende regen kwamen allerlei titels van liedjes die met regen te maken hebben opborrelen. Liedjes van Mickey Newbury (Looks like rain) tot Dicky Betts (Rain) en van Bobby Vinton tot Slim Harpo's Rasining in my heart. En zo zijn er nog veel meer die over regen gaan. Dit keer kies ik voor Gallagher and Lyle van hun lp The Last Cowboy. Ik kocht hem ooit ergens op de Hogewoerd in Leiden in een wat donker zaakje :

Met een beperking leren

anders dan de rest

Weer een opvallend bericht. Leraren beklagen zich over het feit dat ze onvoldoende aandacht kunnen besteden aan leerlingen met een beperking. Het is namelijk zo, dat kinderen met een beperking niet meer 'zomaar'(wat heet) naar het bijzonder onderwijs mogen. Ze blijven dus in het 'gewone'(weer : wat heet) onderwijs. Passend onderwijs noemt de minister dat. Volgens de leraren lijden de andere leerlingen onder die met gedragsproblemen. Het kan ook andersom zijn. Dan doet zo'n kind met een beperking voor spek en bonen mee.
Gevolg is vaak dat het kind het leertempo van de rest van de groep moeten volgen. Geheel mens eigen kijkt zo'n leerling natuurlijk ook naar de prestaties van de klasgenootjes zonder beperking. Komt bij dat veel kinderen met een beperking gebaat zijn met een vaste structuur, rust en een aangepast tempo. Wat dat laatste betreft : kinderen met een bepaalde beperking hebben bijvoorbeeld erg veel moeite met opsommingen van instructies. Als de leraar zou zeggen : "Pak je rekenboek, dan gaan we de opdrachten vier en vijf op bladzijde 12 maken", dan kan het zijn dat zo'n kind alleen de eerste opdracht hoort en vervolgens in paniek kan raken.
In veel groepen is het geregeld onrustig. Ook de persoonlijke begeleiding laat te wensen over. En als ie er is, dan gaat het ten koste van de grote groep. Vaak is het aan het gedrag van betreffende kinderen te merken, dat het niet goed gaat. Vooral in de pauzes en na schooltijd. Sommigen raken dermate gefrustreerd, dat ze geregeld agressief worden. Ergo : degene die dit bedacht heeft zal m.i. last hebben van een beperkt denk- en voorstellingsvermogen. Opvallend is dat de directeuren van de basisscholen het oneens zijn met de klachten. Logisch, die staan verder van de kinderen en het lesgeven af. Aan de top kijkt men louter naar geld. Hopelijk wordt er geluisterd naar de leraren en de betreffende kinderen en hun ouders.

The Legend of Jesse James

Begin jaren 80 in de vorige eeuw kwam een schitterende lp uit met het gezongen epos van Jesse James. Verschillende C&W artiesten zingen op die zwarte schijf over het leven van deze beruchte boef. Voor alle nummers geldt dat de tekst en de muziek een geheel vormen. Ik heb de lp grijs gedraaid, zo mooi vond ik hem.

Verhoogd cholesterol

Het is een erfelijke kwaal. Hij is begin jaren 90 bij mij vastgesteld. Toen ik een dieet volgde steeg mijn (LDL) cholesterol naar een waarde van 5,5 (nb. gemeten na de vorige avond een bbq genuttigd te hebben en ik de dag van de bloedafname van een lekker ontbijt had genoten) naar 8!
De waarden kunnen nogal schommelen en men had bij de eerste meting verzuimd te zeggen, dat ik 's morgens nuchter moest zijn; geen ontbijt.
Toen de waarde tijdens het dieet zo hard steeg, zei mijn huisarts, dat mijn lichaam het blijkbaar zelf even regelde. Hij had zelf zo zijn bedenkingen tegen de cholesterol verhalen. Je weet wel, in de tijd dat eieren eten opeens erg slecht was.
Toen er weer een meeting plaatsvond (geen dieet en nuchter) bleek de waarde 5 te zijn. Een verzekeringsmaatschappij vond dat nog te hoog ('4 of minder was beter') en dus moest ik van die oplichters 100 gulden premie per maand meer neerleggen voor mijn hypotheek!
Al met al besloot de huisarts mij een medicijn voor te schrijven : zocor. Van die dagelijkse pil heb ik ruim 10 jaar chronische vermoeidheidsverschijnselen gehad. Mijn huisarts wist toen niet wat de oorzaak zou kunnen zijn. Totdat bekend werd, dat het van die zocor pil was. Ik kreeg toen een statine medicijn. Na een paar maanden was mijn vermoeidheid weg. Hoera! Maar niet heus, want ik heb nu last van zeurende spierpijn. Deze week las ik dat het een bijwerking kan zijn van de.... juist : statines!
Ik weet wel dat er een enorme lijst aan bijwerkingen aan dat medicijn hangt, maar ik dacht toen nog dat mijn huisarts verstand van zaken had. Maar inmiddels weet ik dat ik zelf van alles en nog wat moet weten. Ik moet mijn eigen arts zijn. Het is en blijft raar als een huisarts mij vraagt : "Wat denkt u zelf dat het is, meneer?"  Ik ben dan geneigd te antwoorden met : "Wat dacht u van crisis?!"

Het kan verkeren

 

 Of beter : het kan verkeerd gaan. Zoals vandaag. Ik wilde wat buitenwerk gaan schilderen. Maar ja, het weer was er niet echt naar. Het voorwerk, schoonmaken, schuren en weer schoonmaken, was niet echt een probleem.
's Middags luisterde ik naar het lokale weerbericht. Dat meldde dat de buien geleidelijk ons land verlieten. En inderdaad, de zon brak door en begon uitbundig te schijnen. Voor alle zekerheid keek ik nog even op de website die bekend staat als Buienradar. Ik probeerde zover mogelijk vooruit te kijken en zie : het zou de rest van de middag in de polder droog blijven.
Vrolijk fluitend toog ik aan het schilderwerk. Tijdens het werk kreeg ik nog gezelschap van een mooie vlinder. Ze streek neer op mijn werkgebied, maar gelukkig voor haar was dat nog niet behandeld.
Toen ik net na vier uur aan het opruimen was, hoorde ik een geluid, waar ik niet op zat te wachten. En wat ik helemaal niet verwacht had. Het was het tikken van de regen op het zolderraam het afdakje van de carport!
En uiteraard ook daar buiten. Met gevolg : druppels regenwater op het verse schilderwerk! Grrrr! Rododendron nog aan toe!! In gedachte heb ik ook niet gevloekt. Ook dat mag ik niet. Dus heb ik dat (gestolen) nummer van Rob de Nijs maar gezongen : Zachtjes tikt de regen... Na dat gedaan te hebben hervond ik mijn innerlijke rust. Als het weer droog is, ga ik voorzichtig kijken welke de gevolgen voor het schilderwerk van die onverwachte bui zijn. Water sluit de verf af, zodat hij niet kan drogen.
Thuis hing de was aan de molen nat te wezen. Sonja dacht hetzelfde als ik : het blijft droog. Ten tijde van de bui was ze niet thuis. Fenna wel. Maar die hebben we geleerd overal met haar poten vanaf te blijven. Het kan verkeren.

Humberto Tan

Vond het nodig om een 'rapper'uit te nodigen in zijn tv show. Misschien dalen de kijkcijfers van meneer Tans show (ik kijk alleen even naar wie er komt) en deed Umberto daarom een rare sprong. Het is sinds de jaren 80 zo, dat wie een criminele inslag heeft en niet in de gevangenis wil belanden, gaat rappen. Onder het mom van 'muziek' gooit men er dan allerlei beledigende en opruiende teksten tegenaan. Het nare is is dat die rappers ook fans hebben. Soort zoekt soort, zal ik maar zeggen.
Bij Umberto zat dus ook zo'n ventje, wiens ouders verzuimd hebben hem op te voeden. Geen respect, beledigen en een grote waffel. Umberto zei dat ie Lil Kleine heette, maar volgens mij was het (om maar even naar rappers niveau af te zakken) Kleine L*l.
Humberto Tan vond ik tot dan een nette, beschaafde presentator / gastheer. Maar misschien heb ik me toch vergist.

Op zoek naar mezelf

(Passende) muziek uit de tijd dat ik nog naar mijn eigen identiteit zocht :