Toen ik drinkwater ging halen in het sanitairgebouw, raakte ik in gesprek met een andere campinggast. Ze woont niet ver van de camping. Ze heeft een seizoen plaats, waar ze meestal verblijft. Vanwege de rust. Al pratend vertelde ze dat ze een aantal jaar als vrijwilliger in Israël heeft gewerkt en gewoond. Daarna in Servië, omdat haar vriend die ze in de kibboets leerde kennen een Serviër is. Ze waren getrouwd en zijn alter gescheiden. Ze heeft een dochtertje.
Toen ze na al die jaren terugkeerde naar Nederland, is ze erg geschrokken van de sfeer en de politiek. "He tis niet meer het oude Nederland!", klaagde ze. Ze was geschrokken van de zeer grote macht van de overheid. "Alsof de Nederlanders in de tang genomen worden", lichtte ze toe. Ze stond al vrij lang ingeschreven voor een woning, maar kwam erachter dat anderen (asielzoekers) haar passeerden. Omdat ze na terugkeer als alleenstaande moeder bijstand wilde, werd haar het hemd van het lijf gevraagd en kende de procedure in haar ogen veel haarkloverij. Na bijna een jaar van controles en gesprekken reeg ze de bijstandsuitkering voor haar en haar dochtertje. Om vervolgens tot haar schrik te zien hoe snel en gemakkelijk Oekraïners geld toegestopt krijgen in de vorm van leefgeld per persoon en per kind een vergoeding plus een paar honderd euro om aan het gastgezin te geven. Alles bij elkaar meer dan zij als alleenstaande moeder. Al met al vindt ze Nederland heel erg eng, benauwend geworden. Ze is vastbesloten niet al te lang hier te blijven. Ze wil vanwege de toekomst van haar dochtertje emigreren.
Ik vond het interessant om zoiets te horen van iemand die ruim 15 jaar weggeweest is. Zij ziet veel meer zaken, omdat wij er langzaamaan aan wennen. Ze begrijpt niet waarom Rutte de boeren weg wil hebben, terwijl Nederland juist veel voedsel van die boeren exporteert. De honger in de wereld wordt enkel groter. Nederland is dus een eng land aan het worden / geworden.