Het is erg leuk te zien, hoe de vluchtelingen leren fietsen. De kinderen hebben vrij snel de slag te pakken. Ze durven meer en kunnen dankzij de zijwieltjes en/of de lage zit gemakkelijk de voeten weer op de grond plaatsen.
Voor de volwassenen op grotere fietsen is het lastiger. Deze week krijgt een buitenlandse mevrouw fietsles van haar man. Ze is al een paar keer gevallen, maar dat deert haar niet. Ze is een echte doorzetter. Ze krabbelt weer overeind en probeert het weer. Ze kan al een aardig stukje fietsen inclusief bochten maken. Ze oefenen hier op het pleintje. Het is niet groot en je moet in 8 jes rijden (om de bakken met beplanting) om te kunnen blijven fietsen.
Het was wel even een wat lullig gezicht te zien, hoe haar man uitbundig stond te lachen, nadat zijn vrouw weer eens gevallen was en vastzat lag onder de fiets. Ze moest even wachten op hulp van haar man, tot hij klaar was met lachen. Dat vond ze niet leuk. Omdat zij uit een andere cultuur komen, ben ik haar niet overeind gaan helpen. Je weet het niet als je aan andermans vrouw zit ook al is het om te helpen. Toch stapte ze even later weer op de fiets. Sonja zag dat de vrouw tijdens het fietsen te nadrukkelijk naar haar voorwiel keek in plaats van vooruit of het punt waar ze naar toe wilde. Vanwege het sturen op de neus, zwabberde ze erg veel met vallen tot gevolg. Als het ervan komt, zal ik meneer wat tips geven. Het opstappen en wegrijden gebeurt ook niet handig.