Het blijft interessant om de verschillen tussen man en vrouw te zien of mee te maken. Vanmorgen keek ik na het nieuws even een stukje over het opvoeden van honden. Het ging dit keer over een lastige teckel, die door mevrouw constant geaaid werd. Haar man had een andere insteek. Hij vond dat het beestje zich moest gedragen. Bij elke (verbale) correctie van de man, aaide de vrouw de teckel over zijn kop. Corrigeren en gelijk troosten dus. In wezen zie ik dat soort verschillend gedrag ook bij het opvoeden van kinderen. Als pa iets zegt, dan moet er blijkbaar door moe getroost worden.
Vanmorgen kwam ik weer die meneer met dat kutkeffertje tegen. Dit keer bevonden Fenna en ik ons halverwege een smal pad, met rechts een sloot en links struikgewas. Meneer nam niet de moeite even te wachten totdat wij van dat smalle paadje af waren. Inmiddels was zijn hondje al flink aan het grommen en blaffen en trok daarbij venijnig aan de riem. Meneer corrigeert zijn monstertje echter niet. Dat wist ik. Hoewel ik Fenna tot rust gemaand had, luisterde ze totdat we elkaar passeerden. Meneer had weer zijn bekende hulpeloze lach, terwijl zijn hondje grommend en keffend fel uitviel naar Fenna. Ik heb al eens met die man gesproken en hem gevraagd waarom hij zijn hondje niet corrigeert. Meneer vindt dat zielig, omdat het beestje zo klein is. Die mannen zijn er dus ook.
Ik heb al eens in soortgelijke situaties na eerdere vervelende ervaringen, Fenna van de riem losgemaakt. Die vervelende hondjes liepen los op straat en kwamen op dezelfde manier naar Fenna; blaffend en grommend. Van die beestjes hebben we geen last meer. Daar heeft de Friezin toen wel even voor gezorgd. Sindsdien gaan ze er vandoor als ze Fenna zien. Ze rennen snel naar hun woning, waar ze bibberend voor de deur gaan zitten janken.
Op de terugweg kwamen we een bekende met haar hond tegen. Wat denk je? Fenna gromde tegen de hond. Gisteren stonden we nog met elkaar te praten en toen was het pais en vree. Toen ik vertelde van de ontmoeting in het bos, was er volop begrip. "Die ken ik, wat een rare vent hè? Ja, die confrontatie moet dan nog even bij haar zakken, joh", was haar reactie. Even later ging Fenna zitten terwijl de andere hond erbij ging liggen. Wij zetten ons gesprekje voort.