Geen longontsteking

verboden een kind te krijgen...

Het ging zoals ik verwachtte. Ik werd keurig op tijd bij de huisarts geroepen. Na mijn zegje gedaan te hebben, begon hij met zijn onderzoek. De longen klonken erg goed. Geen gepiep, wel wat minder volume.
Het kijken in de keel verliep ook geheel naar verwachting. Mijn anti-peristaltische beweging reageerde zoals verwacht. Ik had vooraf de huisarts gewaarschuwd. Hij zei dat ik een uitzondering zou zijn, indien ik geen kotsneigingen zou krijgen. Dus toen kon ie het krijgen zoals ie het wilde. Toen hij met die schoenlepel, volgens de arts was het een spatel, mijn tong naar beneden drukte gebeurde het! Gelukkig bleef mijn ontbijt, een boterhammetje met oude kaas, in mijn maag. Volgens de arts kon hij op dat moment heel snel een blik in mijn keel werpen (huh?). Hij vond dat mijn keel er goed uitzag. "We hebben als vuistregel dat u zes weken mag hoesten", beurde hij mij op.
Al met al kreeg ik een pufje voorgeschreven om mijn longinhoud wat te vergroten.
Na het onderzoek moest ik me even bij de receptie melden. Ik stond als enige te wachten en hoorde het telefoongesprek van de assistente aan. Ik kort het wat in, want het gesprek duurde bijna 10 minuten.  "Wat is uw geboorte datum?", hoor de ik haar vriendelijk vragen. Na enige stilte herhaalde ze haar vraag. Dit gebeurde drie keer, toen zei ze : "O, nou alsnog gefeliciteerd met uw verjaardag! Wanneer was dat?" Na weer enige stilte herhaalde ze haar vraag : "Dat is leuk hoor. Maar wanneer was dat? O, mooi. En hoe oud bent u geworden? O, u weet dat niet meer. Ik kijk even op de computer. Bent u van 1938? O, u gelooft van wel. Waar woont u? Ja, maar waar woont u nu? Vanwaar belt u? O, dan kijk ik nog even. Hier staat (ze noemt wat gegevens op) klopt dat? Volgens mij klopt dit. Mooi. U mag maandag om 10.00 komen. Nee, dan zijn we gesloten. Dat is 's avonds. We gaan om half zes naar huis, hoor. Het is 's morgens. Ja, 's morgens om 10.00 uur. Goed mevrouw, tot maandag! ..." Ze wil de telefoon neerleggen, maar drukte de telefoon toch maar weer tegen haar oor. Eh, wat zegt u? Nee, maandag om 10.00 uur 's morgens. Dag mevrouw!" Ze legt met een zucht de telefoon neer en mompelt : "Ik ben benieuwd." Dan schuift ze het raampje open en zegt : "Goede morgen meneer. Zegt u het maar." Ik besloot mijn beste beentje voor te zetten.