Roadmaster

Uit de tijd dat ik nog op een gitaar pingelde en op een motorfiets rondreed :

I'm a roadmaster baby and I spent my life on the road
I'm a travelin' musician and I'm carryin' a pretty big load
I've spend my days drivin' down the highway
When the show is over I gotta do it my way
So look out honey 'cause a roadmaster's on the road.

I met a pretty woman down in Nashville, Tennessee
She said she'd blew the harp if I could blow a number and see
The evenin' was nice, I knew her pretty well
She said she'd like to stick around and talk for a spell
But tomorrow I'll be wakin' and a roadmaster's got to move on.

One evenin' at a truck stop when I was on the way to a gig somewhere
Some slick-back truck drivers started givin' me some shit about my long hair
I just smiled, I told them they were right
And I snuck out the door like a thief in the night
Got the four wheels a-turnin', got the roadmaster back on the road.

I'm a fool for the highway, I never thought of settlin' down
I like to play my music when there's lots of pretty women around
Never noticed any difference between a woman and a lady
I love 'em all from sixteen to eighty
When the moon is shinin' and the roadmaster's on the road.

I'm a roadmaster baby and I spent my life in the road
I'm a travelin' guitar picker and I feel I got a big load
I've spend my days driving down the highway
When the show is over I gotta do it my way
So look out honey 'cause a roadmaster's on the road.

By Gene Clark.

Het valt mee

In de aanloop naar 2020 is het wat vuurwerk betreft dit jaar relatief rustig. Er is weinig sprake geweest van voorpret. Vandaag, oudjaarsdag, is merkbaar veel meer sprake van vuurwerk. Nou, dat moet dan maar.
Fenna heeft 's morgens vroeg als we buiten lopen nergens last van. Ze gedraagt zich normaal. 's Middags en straks 's avonds wordt het anders. We hebben de radio aan, maar zo'n hond heeft een ontzettend goed gehoor. Het kan zijn dat ik rond 00.00 uur met Fenna in de badkamer ga zitten. Die ruimte ligt in het midden van het huisje en laat zodoende minder geluid door. Met een radiootje aan zal het misschien een stuk schelen.

Terugblik 2019

Het afgelopen jaar stond bijna volledig in het teken van hulp aan anderen. We hebben zodoende weinig trips met de kampeerbus gemaakt. Achteraf gezien jammer, want niet alle hulp was naar mijn mening echt nodig. Soms maken mensen keuzes, waar ik liever geen last van wil hebben.
Ik zal proberen het op een plastische manier te omschrijven. Ik zie het niet zitten iemand te helpen omdat ie per se met een schroevendraaier zijn gazon wil maaien. Hij wil de aangeboden grasmaaimachine niet gebruiken. Kijk, in dat soort situaties hulp bieden heb ik totaal geen zin. Zonde van mijn tijd. En ik heb al zo weinig tijd (zeggen ze). Ik had veel liever afgelopen jaar meer leuke dingen gedaan. Al heb ik ook wel vaak op een leuke manier hulp mogen verstrekken.
Ik ben niet bepaald iemand van goede voornemens voor een nieuw jaar. Die voornemens heb ik bijna dagelijks. Maar dit keer heb ik wel een goed voornemen. In 2020 ga ik eens lekker aan mezelf denken en veel plezier hebben. De tijd dringt. Ik heb nog maar 19 jaar te gaan. Hoop ik. Eerst maar 12-12-2020 zien te halen. Wees voorzichtig!

Pilot of the airwaves

Er was er volgens mij maar één : Joost den Draaijer of wel Willem van Kooten. De Top 2000 is gaande. Maar ik heb geen zin om naar al dat gewauwel van de dj's te luisteren. Die vinden hun eigen stemgeluid belangrijker dan de muziek. Joost den Draaijer dus. Hij had veel fans.

Fenna en vuurwerk

Vandaag is Fenna jarig. Ze is 8 jaar geworden. Het wordt zoals gewoonlijk voor haar geen leuke dag, vanwege het vuurwerk. Als pup was ze eraan gewend. Totdat op zeer korte afstand een paar jongens een vuurwerkbom afstaken. Sindsdien is ze bang als ze knallende geluiden hoort. We hebben een tijd geprobeerd haar er vanaf te helpen, maar dat is geen succes geworden. Ze moet deze periode zien uit te zingen.
Nog even en dan worden de behaalde positieve effecten op ons milieu van het jaar 2019 volledig weggeknald. Uithuilen en opnieuw beginnen. Wat dat betreft komt het mij vreemd over, dat het afsteken van vuurwerk nog niet verboden is. Men maakt zich liever druk over Zwarte Piet.
Ook in andere situaties zie ik een erg vreemd beleid ten aanzien van het milieu. Wie de regels van de fijnstof enz. handhaaft, zal tot de conclusie moeten komen, dat met name in en om de Randstad en andere grote steden en verkeersaders nauwelijks verkeer toegelaten zou mogen worden. Maar zolang het RIVM aangestuurd wordt door de overheid, zal er weinig gebeuren tegen de vieze lucht. Men maakt zich druk over de open haarden en houtkachels, maar een biomassacentrale is geen probleem. Misschien zijn daarvoor ook processen nodig, om de overheid ertoe te dwingen consequenter (en vooral geloofwaardiger) te zijn in haar beleid. Ik verwacht trouwens meer rechtszaken op het gebied van het milieu. De overheid kiest voor elektrisch rijden en wil andere schone brandstoffen en/of maatregelen niet toelaten. Men sluit ook bewust de VOC ogen voor de manier waarop de benodigde grondstoffen voor elektrisch rijden worden verkregen. Er is nog heel veel te verbeteren. En ja, we zijn met onszelf begonnen.

Gevolgen immigratie Zweden

In Denemarken heeft de regering zich 'rechtser' opgesteld t.a.v. het immigratiebeleid. De linkse politici hebben hun lessen getrokken uit het recente verleden, waarin sprake was van veel ongewenste effecten. Daarbij heeft men ook nadrukkelijk de ontwikkelingen in Zweden gevolgd.
In Zweden is de situatie uit de hand aan het lopen. Daar zijn het vooral immigranten uit noord Afrika en Afghanistan, die voor een criminele sfeer en no go zones zorgen.

F. Johansson woont in Malmö, Zweden schreef vorig jaar zijn reactie op het toenemend geweld in zijn woonomgeving :

Volgens misdaadstatistieken en als je het de burgers vraagt, is Helsingborg, 45 minuten naar het noorden, ook behoorlijk onveilig en kun je een paar keer per maand in de krant lezen over overvallen en mishandelingen. Op dit moment lijken ze problemen te hebben met een jeugdbende (waarschijnlijk uit Marokko). Het politiebureau in Helsingborg was vorig jaar ook onderworpen aan een bom.
Landskrona, gelegen tussen Helsingborg en Malmö, heeft ook een geschiedenis van geweld gehad. Het is een sterk gesegregeerde stad met een grote in het buitenland geboren bevolking en het had een tijdje een slechte reputatie, maar sindsdien is het misschien verbeterd.
Er is een toename van geweld in steden met veel asielzoekers. Over Skåne ( Scania ) gesproken, Östra Göinge heeft veel asielzoekers opgenomen, en zo'n twee jaar geleden werd een 15-jarig kind op school neergestoken door een Syrische jongen die zijn 'eer' beschermde. Steekpartijen tussen vluchtelingengroepen zijn nu steeds gebruikelijker geworden, vaak met de Afghanen (Hazara's), die niet met andere groepen kunnen opschieten. De Hazara's zijn ook naar verluidt betrokken bij kleine misdaden, zoals de verkoop van drugs en seksueel misbruik, en ze zijn zelf ook vaak drugsgebruikers.
Gevallen van aanranding zijn met meer dan 60 procent toegenomen in slechts één jaar en 'niet-begeleide minderjarigen' die gepensioneerden beroven om te betalen voor harddrugs, geeft de politie in Uppsala toe dat de misdaad in de stad een nieuw niveau heeft bereikt.
"Dit zijn uitdagingen die we nog nooit eerder hebben gezien", zei politiecommissaris Daniel Larsson, Uppsala, geciteerd in een persbericht op de website van de troepen waarin staat dat de stad vandaag "een gloednieuw straatbeeld [...] heeft vergeleken met slechts een paar jaar geleden."
Tussen de zomer van 2015 en de zomer van 2016 zag de stad ook een toename van 60 procent in overvallen, en de politie meldde dat officieren het gevoel hebben dat ze tijdens een patrouille te maken hebben met een "harder klimaat en minder respect voor hun beroep".
Drugs zijn volgens de politie van de stad een van de belangrijkste factoren die de criminaliteitsgolf in Uppsala aansturen, waarbij de verkoop van illegale stoffen, waaronder heroïne, in de open lucht plaatsvindt.
De heer Larsson zei dat de overvallen verband houden met het raketaanjagende gebruik van heroïne - een probleem waarvan hij zegt dat het voorheen onbekend was in de stad - en dat "ten minste 90 niet-begeleide minderjarigen" de drug gebruiken in het Travel Centre.
De politiecommissaris merkte op dat mensen uit Afghanistan "oververtegenwoordigd" zijn onder de daders, en suggereerde dat dit te maken heeft met de geschiedenis van het land van opiumproductie en met "bekende problemen van segregatie".
Een ander type diefstal is volgens de politie in opkomst als gevolg van drugsmisbruik, waarbij grote groepen jongeren winkels binnengaan en de aandacht van het personeel trekken terwijl diefstallen in andere delen van de winkel worden uitgevoerd.
Criminaliteit stijgt terwijl jonge migranten Zweedse gepensioneerden om drugsgeld aanvallen.
De misdaad in Malmö wordt op dezelfde manier gevoed door de verkoop van verdovende middelen in de buitenwijken, maar er zijn ook georganiseerde misdaadbendes betrokken bij een beetje van alles, zoals afpersing en mensenhandel. Het kan zich verspreiden naar steden zoals Helsingborg, maar ik heb de indruk dat het zich vooral verspreidt naar steden met veel immigranten die bereid zijn te worden betrokken bij dergelijke criminele activiteiten.
Het kleine stadje Vellinge, een welvarende buitenwijk van Malmö met veel eengezinswoningen, wordt daarentegen vaak gerangschikt onder de vijf veiligste gemeenten in Zweden, net als Lomma, ongeveer twaalf kilometer naar het noorden.
Op dit moment, om de cijfers er beter uit te laten zien en het aantal schietpartijen te verminderen, is politie uit de hele provincie in Malmö geplaatst en zijn de schietpartijen voor 2018 aanzienlijk gedaald. (Ik vertel mijn vriendin dat het hier saai begint te worden) We kunnen verwachten dat dit zal leiden tot meer criminaliteit in andere gemeenten, omdat ze vaak helemaal geen politie hebben.

Tot zover de Zweed, die ik eerder geloof dan het officiële Zweedse nieuws. We zijn bijna een jaar verder en inmiddels is ook Helsingborg ten prooi gevallen aan Noord Afrikaanse criminaliteit. Politie en handhavers, maar ook anderen worden aangevallen met zelfgemaakte vuurpijlen en bommen. Men heeft nu drones ingezet om aanvallen voor te zijn. Let wel, ik ben niet tegen de komst van migranten. Wel tegen de manier waarop onze overheden met hen omgaan. Die komt sterk overeen met die van Zweden. Denemarken weigert ook voormalig IS strijders terug te laten keren. Dat geldt ook voor vrouwen met kinderen. Allen zijn zonder uitzonderingen de Deense nationaliteit ontnomen.

Conceptueel denken

Denken in concepten. Concepten herkennen en elders, in een geheel andere omgeving, inzetten. Soms vroegen opdrachtgevers zich af waarom ik bepaalde bezoekjes aflegde. Wat heeft een bierinstallatie te maken met kopieerapparaten? Of een bibliotheek met een winkel of een wagenpark? Ik ging op zoek naar soortgelijke concepten en hoe men die gebruikte en beheerde. Zoals het scannen van artikelen via een chip. Het uitlezen en gebruiken van informatie. Een klant heeft een aantal kopieerapparaten staan. In voorkomende gevallen worden daar vragen over gesteld : Waar woont de klant (en nog veel meer info!), waar staan die apparaten, wat voor soort apparaten zijn het, hoe staat het met het onderhoud enz.? Hetzelfde geldt voor tapinstallaties, computers en hun randapparatuur en hun fysieke en logische verbindingen. Ook voor alle onderdelen, die samen een motorblok of een complete auto vormen.
In een 'andere wereld' op zoek gaan naar concepten vond ik erg interessant. Ook al werden soms wenkbrauwen gefronst. Maar als ik mijn bevindingen presenteerde, gingen de meeste ogen open. De meeste, want tot conceptueel denken is niet iedereen in staat. Bij en blijft enkel 'die andere wereld' hangen.
Ook sinds mijn pensioen blijf ik conceptueel denken. Een stukje beroepsdeformatie? Nee hoor, ik was wat dat betreft als kind al zo. Ik gebruikte als kind al materialen op een manier waarvoor ze in principe niet bedoeld waren. Zeg maar : oneigenlijk gebruik. Voortgekomen uit geldgebrek. Ik maakte zelf mijn speelgoed.

Arme Tom en Fenna

Het komt mij nogal vreemd over als ik zie dat nou net een paar tieners uit Syrië nu al met vuurwerk bezig zijn. Misschien zijn ze verslaafd geraakt aan knallende geluiden. Gevolg is wel, dat zowel kater Tom als hond Fenna angstig door het huis sluipen. Een positieve kant is dat Fenna nu wel bij Tom kan zitten / liggen. Gisteravond lagen ze beiden onder de computertafel! Fenna duldt Tom nu ook als ie vlak langs haar heen loopt.
Sonja heeft voor Tom een kattenbak gevuld en in het halletje gezet. Tom mag dan zelf bepalen of ie naar buiten wil of niet. Gisteravond laat ging ie toch maar even naar buiten. Zijn luikje blijft gewoon in gebruik. Sonja heeft voor hem ook een schuilplekje gemaakt. Onder de kerstboom heeft ze een mandje klaargezet. Meneer kroop er direct in.
Ik heb in onze slaapkamer het tentje van Fenna opgezet. Het is voor haar een vertrouwde slaapplek, die ze in de kampeerbus heeft. Het is eigenlijk een opvouwbare bench. Als ze in die tent bij ons in de slaapkamer slaapt, dan hoeven we er niet 's nachts uit om haar te kalmeren. Ze loopt anders te ijsberen en te piepen. Ze blijft zo bij ons logeren totdat het weer rustig is geworden.
Toen ik vanmorgen de huiskamer betrad, riep ik even : "Tommie!" Vanonder de kerstboom hoorde ik : "Miauw!" Dus Tom was thuis. Meneer heeft een plas gedaan in zijn bak. Vanmorgen hebben Fenna en ik rustig gewandeld. Het was doodstil. Maar tegen kwart voor elf klonk de eerste knal weer.

Altijd in de stress

Ze doen me telkens aan juffrouw Mier (tuut tuut tuut tuut) denken, van De Fabeltjeskrant, dat gehaaste, nerveuze en gejaagde beestje. Mensen die bijna de hele dag in stress situaties leven. En wanneer er even niets in hun omgeving gebeurt, klagen ze over hoofdpijn, spierpijn, vermoeidheid enzovoort. Ik heb me vaak afgevraagd en hen soms gevraagd, waarom ze het nodig vinden om dusdanig op alles en nog wat te moeten reageren, dat ze er last van kregen. Een soort zelfkastijding. Natuurlijk gebeurt er heel veel. Maar de vraag is hoe reageer je daarop? Stres wordt veroorzaakt door hoe mensen op situaties reageren. Als ik het druk heb en mij wordt gevraagd nog meer te doen, dan houd ik de boot af. Als mijn reactie "doe ik zo wel" zou zijn, tja, dan krijg ik het nog drukker en heb ik er weer een verplichting bij. Of wel : ik kies niet voor stress. Of wel : ik durf nee te zeggen. Dat deed ik vooral in chaotische / hectische werkomgevingen. Als ik daartoe niet in staat geweest zou zijn, dan had ik geen enkele opdracht succesvol (conform planning en binnen budget) kunnen afronden. Soms noemde men mij vanwege mijn houding niet betrokken. Maar dat deerde mij niet. Ik wist immers beter. Ik noemde hen paniekvogels. Dat deerde hen wel. Als zij zeiden dat ze het druk hadden, dan corrigeerde ik hen met : "Nee, je maakt je druk!" Het zijn vaak mensen die het woord moeten gebruiken : ik moet dit doen, ik moet straks..." Die manier van denken of interne dialoog legt onnodig druk op zichzelf.
Later merkte ik dat ik door tragische gebeurtenissen ook gevoelig geworden ben voor stress. Sindsdien let ik extra op en vermijd ik situaties die mij stress kunnen opleveren.

Een testje

Deze dagen zijn veel afvalcontainers afgesloten in verband met het afsteken van vuurwerk. Helaas zijn er mensen die hun afval daarom bij de afgesloten container op de grond gooien. Even meenemen naar huis zit er dus niet in. Een kleine moeite. Ik denk dat we hier te maken hebben met mensen die ooit afgekickt zijn voor wat betreft het genereren van zwerfvuil, maar die nu weer in hun oude gewoonte vervallen. Met name de mensen van hier in de buurt behoren te weten, dat een stukje verderop, bij beide bushaltes, de containers nog met een hongerige open bek staan te wachten op het afval. Ik heb al een paar keer zelf wat opgeruimd daar. Maar ik blijf niet aan de gang.

Vuurwerk

Vanaf vandaag mag men vuurwerk verkopen. Jammer. Jammer dat men de start van de verkoop niet over het weekend getild heeft. Dat zou twee dagen vervroegde herrie voorkomen kunnen hebben. Onze huisdieren kunnen zoals zoveel andere slecht tegen het geknal en de geur / vervuiling. Om maar te zwijgen over de hulphonden. Eigenlijk is dat vuurwerk afsteken een asociaal gebeuren. Slecht voor mens en dier en het milieu.
Er klinkt al eerder geknal en er zijn ook al diverse slachtoffers gevallen. Helaas voor hen heb ik geen medelijden met de slachtoffers. Er wordt al jarenlang gewaarschuwd tegen gevaarlijk vuurwerk en het zelf fabriceren ervan en toch zijn er mensen, vooral jongelui, die er geen oren naar hebben. Eigen schuld! Niet leuk voor hun omgeving, maar ook dat is iets waar zij niet bij stilgestaan hebben. Aan de andere kant zeg ik (nogal hard) weer een paar lastpakken minder. Er zijn nu eenmaal mensen die enkel leren door met de kop tegen de muur te lopen. Het zij zo.
We zijn afgelopen jaar nogal erg druk bezig geweest over het milieu en het klimaat. De behaalde resultaten worden komende dagen weggeknald. Gekke wereld.

Gekke Frans Timmermans

Ik twijfel ernstig aan meneer zijn denkvermogen. Timmermans stond eerst op zijn achterste poten, toen bekend werd dat het VK uit de EU zou gaan treden. Vooral zijn uitspraken van afgelopen zomer logen er niet om. Hij reageerde net als een klein kind dat zijn zin niet kreeg. Ik zal niet zeggen dat hij de Engelsen verrot schold, maar veel scheelde het niet. En dat alles vanwege zijn ambities binnen de EU. De Britten voelden zich zwaar beledigd door Frans T, die o.a. verwees naar idioten en Dad's Army. Nu het afscheid definitief is, schrijft hij een soort liefdesbrief aan diezelfde Engelsen. Ongelooflijk, maar ook nu weer bedoeld voor zijn eigen ambities binnen de EU. Meneer Timmermans zelf is een idioot. En ons eigen leger is meer een Dad's Army dan het Brits. Aan de andere kant laat Frans krokodillentranen Timmermans zien hoe onbetrouwbaar PvdA volk is. Brrr!

Dat was Kerst 2019

Zo mensen, daar zijn we dan weer vanaf. Gisteravond was ik doodop. Niet dat ik zo druk bezig geweest ben. Nee, alle eer aan Sonja die beide dagen tot een feestelijk en gezellige kerst gemaakt heeft. Zelf heb ik veel te veel prikkels op me af gekregen. Dan stroomt in mijn grijze hoofd het emmertje dat de prikkels moet opvangen over. Tja, dan ben ik opgebrand. Ik slaap dan ook nog vaster dan normaal. De volgende ochtend ben ik weer helemaal toppie. In andere gevallen heb ik daar meer tijd voor nodig. Soms heel erg veel.
Gisteren hebben we eerst een brunch gedaan bij een van de kids. Die was niet alleen lekker, maar ook erg leuk. Het is weer iets anders dan het bekende diner. Daarna werden de voorbereidingen getroffen voor het bezoek van de buurtbewoners. Twee van hen werden tegen 5 uur 's middags opgehaald, want anders zouden ze de afspraak vergeten zijn. En dat klopte dus ook. Iedereen was dus present.
Voor hen had Sonja een garnalencocktail als vooraf gemaakt. Het hoofdmenu betrof ovenschotel met witlof gerold in ham en gelegd in een bedje van krokant gebakken ontbijtspek. Daarbij gefrituurde aardappelstukjes in de vorm van sterretjes en kerstboompjes. Men kon kiezen uit kip- of runderrollade. Als toetje was er een schelpje met aangekleed (tegen de kou?) ijs.
Vervolgens werd het uitbuiken geblazen met een kopje koffie. Niet aan de kersttafel, maar lekker gemakkelijk op de bank. Tot slot kwam de vaat aan de beurt. Met hulp van een van de dames was die zo weggewerkt. Tegen half tien vertrok de laatste gast.

Ze doen maar

Soms lukt het bezwaarmakers om de overheid af te stoppen. Zoals over milieukwesties. Vaak gaat het om het bestrijden van rapporten die de plannen van overheden moeten onderbouwen. Veel van die rapporten deugen niet, omdat ze conform de wens van de opdrachtgever opgesteld zijn. Ook het bijbehorende onderzoek lijkt vaak nergens naar. Veel rapporten worden naar het doel toegeschreven. Daartoe zijn bepaalde bureaus graag bereid, want geld is geld en vervolgopdrachten zijn ook niet onbelangrijk.
Of het nu om het afschieten van wild in de Oostvaardersplassen gaat of het vliegveld in Lelystad of wat dan ook. Om die reden wantrouw ik overheden wanneer zij met rapporten aankomen kakken. Ze doen maar. Sommige politici vinden dat rechters die uitspraken doen in dergelijke zaken, zich niet met de politiek mogen bemoeien. Nou, gelukkig wel. Anders zou de politiek de democratie en de rechtsstaat allang opzij geschoven hebben en doen waar ze zelf zin in hebben. Veel politici behoren nu eenmaal tot het slag witte boorden criminelen.
De Provincie Flevoland heeft Staatsbosbeheer opdracht gegeven de dieren in de OOstvaardersplassen deze winter bij te voeren 'als dat nodig is '. Het laatste betekent dat die arme beeste nog steeds afhankelijk blijven van de hobbyisten van SB. Al met al raar dat deze opdracht nu wel komt, terwijl er al veel dieren afgemaakt zijn. De laatste tijd hor en lees ik veel geluiden vanuit de Provincie die nogal laat zijn. Ten tijde van de overbevolking in de OVP heerste er een hoge mate van ontkenning. Nu is er opeens een soort van realisme.

In de war

"Zo, ga je een eindje wandelen?" Meneer komt met zijn rollator deze kant op.
"Nee, ik kom toch bij jullie eten?", antwoordt hij met overtuiging.
"Meneer, dat is pas Tweede Kerstdag!"
"Het is nu toch zondag?"
"Nee, het is maandag en Tweede Kerstdag is donderdag pas."
"Oh,...."
Ach ja, zo kan het gaan als je ouderen uitnodigt voor een gezellig etentje. Ze zijn niet allemaal even helder meer. Even overwoog ik een groot papier op de deur te hangen met de tekst Nee, het is nog geen Tweede Kerstdag. Aan de andere kant is wat lichaamsbeweging voor de ouderen geen verkeerde zaak. Gisteren was het een gezellige kerstavond met bijna alle kinderen en kleinkinderen. Vanmorgen hebben we een brunch gehouden bij de afwezigen thuis in Lelystad. Ook erg leuk en gezellig.
Tegen de avond komen de buurtbewoners. Misschien vergeet men de afspraak, maar gelukkig is het maar een klein stukje lopen om ze op te halen of te waarschuwen.

Winkels geopend

Nu waren ook op Eerste Kerstdag winkels geopend. Een vreemde gewaarwording voor iemand die de ultieme zondagsrust nog gekend heeft. Toen gingen zelfs de sigaretten- en snoepautomaten op slot. Maar nu lijkt het een gewone werkdag. Niet dat ik voor dat strakke keurslijf van de kerk ben, van mij mag het hoor. Ik hoop alleen dat het personeel niet gedwongen wordt tot werken. Toen ik nog werkte werden bij een instelling de openingstijden in het weekend (ook op de zondag) ingevoerd, zonder enig overleg met het personeel. Onder hen bevond zich een aantal gelovigen, van wie ik wist dat ze nooit op de zondag zouden gaan werken. Daar heb ik toen wat van gezegd. Zelf was ik op de zondag dus niet aanwezig. Om principiële redenen.
Er schijnt een wetsvoorstel te komen, om mensen te beschermen tegen verplicht werken na de reguliere werktijden. Het gaat met name om de bereikbaarheid van mensen vanwege de mobiele telefonie. Over de extra tijd die daaraan door personeel besteed wordt, wordt uiteraard niet gesproken. Ik noem het een verkapte loonsverlaging. Bedrijven die zich daarmee bezig houden worden gerund door mensen die geen gezin en/of familie hebben.

Mooie herinneringen

Voordat het internet met YouTube er was kende ik dit nummer alleen van het zwarte vinyl. Mijn ouders waren fans van Jim Reeves en hadden lp's van hem. In die tijd vond ik het ouwe lullen muziek. Mijn vader draaide dit soort muziek op de zondagochtend, als mamma naar de kerk was. Dan ging de volumeknop extra hoog. Dat zal zeker meegespeeld hebben bij het 'indoctrineren'. Nu is die muziek een deel van mijn mooie herinneringen. Al is dit nummer wat triest.

Eerste Kerstdag 2019

Kerstmiddag

Vanmiddag heb ik de afvoer van de keuken weer los gemaakt. Het meeste werk betrof het leegmaken van de onderkast. Wat een spullen hebben we daar! Daarna de legplank eruit en dan de achterwand. Pas dan was de afvoerpijp zichtbaar. De pijp zit in een rubberen mof gestoken en is zodoende gemakkelijk te verwijderen.

In het voorjaar hebben we die klus al eerder gedaan. Toen bleek de afvoer ter hoogte van de aansluiting op de hoofdpijp zo goed als verstopt. Die verstopping hebben we toen weten te verwijderen met zo'n lange spiraal, een ontstopper. Ik toen ook speciale korrels gebruikt om de pijp inwendig te ontdoen van aanslag. Na die ingreep liep het water zeer snel weg.
De laatste tijd verdween het water alsmaar trager. Als de gootsteen (die overigens van roestvrij staal is) leef was, hoorden we nog een tijdje borrelende geluiden. Ik heb de procedure weer herhaald. En weer voelde ik weerstand bij de aansluiting van de 40 mm buis op de grote 110 of 125 (weet ik niet) buis. Maar goed, het afvalwater kan weer vrijelijk wegstromen. Ik denk dat bij de aansluiting op de grote afvoer iets zit, wat vuil vangt. Een ruw stukje pvc (van het zagen?) of lijmresten. Ik heb ook het idee dat de aansluiting een 90 graden bocht is en geen 45. Zo'n hoekige verbinding leidt ook vaak tot problemen.
Ik moest wel een nieuwe rubberen ring kopen voor de stop op de zwanenhals / het syphon. Bij de kassa van de bouwmarkt, kwam een lomperik even tegen de medewerkster tekeer gaan. "Wat een klote zaak!", schreeuwde hij, "Jullie hebben hier ook helemaal niks!" Ik zei op nogal dwingende toon : "Mag ik er even bij, meneer?", want ik wilde pinnen. Het heerschap beende mopperend de zaak uit. Ik zei tegen de medewerkster : "En dat vlak voor kerstmis." Ik hoefde haar niet op te beuren, want ze zei dat ze erger gewend is. "Klanten worden alsmaar grover", zei ze. Ook op kerstmiddag.

Voor de hemelpoort

Toen ik hoorde dat ouderen veel herinneringen ophaalden omdat ze geen toekomst meer zouden hebben, geloofde ik de uitspraak niet zo. Dat komt, omdat ik toen een ander beeld van ouderen en ouder worden had. De ouderen uit mijn jeugd moesten blijven werken om aan geld te komen. Dus die hadden geen tijd voor herinneringen. Hun toekomst was nog gaande, in de vorm van werken, zwoegen en ploeteren.

Nu ik zelf zover ben, kom ik tot de conclusie dat die uitspraak nu wel klopt. Ik hoef niet aan mijn toekomst te denken in de zin van werk, inkomen, wonen, kinderen enzovoort. Het is een heel andere wereld geworden, waarin ik nu leef. Ik denk best wel vaak vooruit. Dan maak ik plannen voor trips met de camper of voor klussen. Leuke dingen dus. Ik vergelijk de huidige situaties met die van vroeger. Komt bij dat veel andere prikkels mij terug in de tijd brengen. Maar ik denk dus ook wel aan de toekomst. En soms, ja heel soms aan de verre toekomst. Dan denk ik aan de dood.
Dan vraag ik me af hoe het zal zijn wanneer ik (na hopelijk een zeer korte strijd) me aan de Hemelpoort meld. En of ik me dan een beetje kan inhouden en niet de flapuit ben zoals hier beneden. Dus als mij gevraagd wordt : "En wat heb jij met je leven gedaan?" moet ik niet reageren met "Jezus, wat een vraag! U weet toch zeker alles?" Nee, dan moet ik deemoedig antwoorden dat ik getracht heb zinvol bezig te zijn geweest. Conform Zijn boodschap mij meegegeven door mijn moeder. Komt ook nog bij, dat ik eerder een andere vraag verwacht. Over zaken die ik niet gedaan heb. Maar ook de antwoorden daarop zullen Hem bekend zijn. Misschien krijg ik tijdens dat vragenuurtje te horen : "Jij hebt overal een antwoord op hè?" Zoals ik dat al mijn hele leven te horen heb gekregen. Maar het kan ook zijn, dat ik (weer) teruggestuurd word. Om alsnog de vergeten dingen te mogen doen. Een opdracht die steeds lastiger wordt, vanwege mijn aftakelend geheugen.

Feestdagen en verlof

Als ik nu nog zou werken, dan had ik de komende vrijdag als verlofdag geprikt. En de maandag en dinsdag na het weekend ook. Zo plande ik mijn verlofdagen, om zoveel mogelijk rendement te halen uit feestdagen en weekenden. Een ochtend vrij nemen deed ik nooit. Zo'n vrije ochtend zou naar mijn idee gevuld worden met de overheersende gedachte, dat ik 's middags op tijd op werk moest verschijnen.
Ik nam wel 's middags vrij. Vaak spontaan. Dan had ik er genoeg van of zo. En anders nam ik een langere lunchpauze om even op adem te komen. Als projectmanager kreeg ik aardig wat voor mijn kiezen. Vandaar. Het is een paar keer voorgekomen, dat ik mijn vakanties dusdanig plande, dat ik langere tijd mijn leidinggevende niet zou zien. Dus stemde ik mijn verlof af op die van hem. Dan zag ik hem zes weken niet. Ik deed dat wanneer sprake was van onplezierig gedrag van zo'n iemand. Een keer beklaagde zo'n naar iemand zich bij mij, vanwege zijn vakantie. Die was door de regen in het water gevallen. Ik waagde toen te zeggen : "Ach ja, vakantie moet je wel verdienen."
Ik ben blij dat ik van al die toestanden af ben. Ik ben al 5 jaar lang met groot verlof.

Fietsenstalling vol

Niet eerder heb ik een fietsenstalling bij een station gezien, waar nog ruimte was om een fiets te stallen. Om de een of andere reden is het aanbod van rijwielen altijd groter dan de beschikbare stallingsplaatsen. Ik denk dat het veel te maken heeft met het gebrek aan realiteitszin bij de bedenkers ervan. Men klaagt nu weer over de volle stallingen, maar wijst dit keer naar de bakfietsen en e-bikes en dus niet naar de bedenkers van die stallingen. Men overweegt de bakfiets te gaan weren. Een soortgelijke actie betrof de mand op het rek aan de voorzijde van menige fiets.
Iedere keer weer duikt de kruideniersmentaliteit op bij de aanleg van voorzieningen. Op menig industrieterrein zou je gezien de smalle wegen niet verwachten, dat daar vrachtwagencombinaties moeten rijden. Dat geldt ook voor de meeste rotondes. Er is weliswaar voldoende ruimte, maar een groenstrook is belangrijker. Ook al wordt ie dagelijks platgereden.

An old Xmas card

O, wat moeilijk!

Wat nu weer?! Ja, helaas ik heb weer te doen met een lastige situatie. Wat is het geval? Eind dit jaar, dus zeer binnenkort, moet ik twee rekeningen met een stukje pensioen beëindigen. Volgens de regels moet ik ze laten uit betalen. Afgelopen zomer kreeg ik daarover bericht van het verzekeringsbedrijf. Ik heb toen al keurig aangegeven, dat de inhoud van beide samengevoegd mochten worden en dat de som vervolgens periodiek uitgekeerd mag worden. Het samenvoegen duurde en duurde maar. Na een paar e-mails en een telefoontje lukte het dan toch. We zijn inmiddels drie maanden verder. Ja, ja, het valt niet mee om tegenwoordig iets eenvoudigs voor elkaar te krijgen.
Rest mij nog de periodieke uitbetaling. Die heb ik toen ook al aangegeven door een speciaal formulier in te vullen en op te sturen, maar daar heb ik ondanks herhaaldelijk vragen omtrent de status van het geheel tot op heden niets van vernomen. Vorige week heb ik nog om info gevraagd. Deze week ga ik weer telefonisch een poging ondernemen. Straks loopt het uit de hand en dan heb ik mot met de fiscus. En dat alles omdat een verzekeringsmaatschappij zo traag is.
Ps.
Ik heb weer gebeld. Wat blijkt? Ik had de aanvraag niet via mijn account moeten doen, maar gewoon op de algemene website. Hoe verzint men het. Het betreft toch zeker mijn pensioen? Tegen het eind van die andere procedure moest ik toch inloggen op mijn eigen account.... Daar kwam ik een Ideal scherm tegen, om te betalen voor de afhandeling. Omdat ik dat scherm niet eerder was tegengekomen, heeft men niets met mijn aanvraag gedaan. Weer wat geleerd; onlogisch denken.

Да здравствует Россия!

Het zal menigeen vreemd of misschien wel vijandig in de oren klinken, maar ik heb meer vertrouwen in het Rusland van Poetin dan in de EU. En steeds vaker : meer dan in onze eigen politici. Vanmorgen weer zo'n typisch nieuwsbericht van onze nationale omroep om Rusland te framen. Het gaat over nepnieuws (verspreiden van desinformatie) en hacken. Beste mensen, elk land doet aan spionage. Ook ons land. Elk land maakt daarin gebruik van illegale methoden. Ook ons land. Elk land verspreid nepnieuws en hackt, ook ons land. Ergo, dit is dus helemaal geen nieuws. Dit is pure Nederlandse propaganda.
Het zit vooral de Amerikanen dwars, dat Europa liever in gesprek blijft en zaken blijft doen met buurman Rusland. Europa krijgt al decennia lang Russisch gas via Oekraïne. Nu er een directe verbinding komt tussen Rusland en Duitsland, is er sprake van ophef. Niet vanwege het buitenspel zetten van Oekraïne. Nee, vanwege het mijden van afhankelijkheid van Amerika. Amerika durft zelfs via de ambassadeur in

Duitsland namens(!) een aantal EU landen te verklaren, dat de meeste EU landen tegen deze gaslevering zouden zijn. Wat een arrogante bemoeienis. Het gaat trouwens niet over onze veiligheid. Amerika wil ons graag heel veel gas verkopen. Geld dus en economisch afhankelijk worden van Amerika. Ik hoop dat de EU landen hun eigen koers gaan varen. Een Europese koers. Met Rusland als partner.

Liever buiten de kerk

Na jaren van gedwongen trouwe Zondagsschool- en (daarna) kerkgang ben ik met het kerkbezoek gestopt. Het laatste wat ik meemaakte was een maandagavond toen er catechisatie was. Ik had er echt genoeg van. Genoeg van dat keurslijf en van de voor mij toch wat vreemd doende mensen. Het eindexamen wachtte en ik moest in militaire dienst. Dus die stap, breken met de kerk, kwam mij goed uit. Speciaal voor mijn gelovige moeder ben ik nog een aantal keren met haar mee geweest om een dienst bij te wonen. Maar de diensten hebben mij niet tot inkeer gebracht. Ik zou bijna zeggen : integendeel.
Omdat ik wel lid bleef werd ik lang achtervolgd door de kerk. Met op de eerste plaats de bekende acceptgirokaarten. Nee, met mij kennismaken was er niet bij. Telkens wanneer ik van gemeente veranderde, zag ik als eerste een acceptgirokaart in de bus van de lokale kerk. Een keer zelfs met een advies omtrent mijn bijdrage, gebaseerd op mijn geschat inkomen! Acceptgirokaarten zonder begeleidend briefje erbij, waarin ik met mijn gezin welkom geheten werd. Alleen het verzoek te betalen. Later ben ik wel een paar keer voor de keus gesteld : lid blijven en naar de kerk gaan of geschrapt worden als lid. Ik heb dat als ordinaire chantage ervaren. Men heeft mij trouwens nooit geschrapt, want geld is geld (denk ik). Ik brak weliswaar met de kerk, maar niet met mijn geloof.
Hier in Dronten (inmiddels 2014) kreeg ik eerst bezoek. Dat stelde ik zeer op prijs. Men respecteerde ook mijn manier van geloven en het feit dat ik niet naar de kerk zou gaan. Ik vertelde wat ik tussentijds met 'de kerk' meegemaakt heb. Zoals over de weigering van een dominee om mijn (gedoopte) broer die op sterven lag te komen bezoeken. Mijn broer had hem graag willen spreken. Over de de weigering van de kerk hem na zijn dood te herdenken. Iets wat onze moeder graag wilde. Weigeringen omdat hij na een lange lijdensweg voor euthanasie had gekozen. De dominee wilde zelfs niet als mens langskomen. Dat zei mij genoeg. Toen een kerk hoorde van mijn hulp aan anderen, werd mij soortgelijk werk aangeboden. Echter met een restrictie : ik mocht alleen leden van onze kerk helpen. Al deze toestanden heb ik nergens in de Bijbel kunnen terugvinden. Al moet ik bekennen, dat ik niet het hele boekwerk uit mijn hoofd ken. Ik vind de financiële verhouding tussen het in stand houden van het fysieke gebouw en de hulp aan derden nogal uit balans. Is een stapel stenen zo belangrijker dan de behoeftige mens? Veel gelovige kerkgangers die ik ken hebben een zeer beperkte kijk op het leven. Ze houden zich soms zo strikt aan de Bijbel, dat het ten koste van de medemens gaat. En dan zijn er nog die zondags in de kerk zitten, maar doordeweeks van God los zijn. Ja, die ben ik ook tegengekomen. Nee, ik maak liever geen deel uit van zo'n groep. Wat niet wegneemt dat anderen van mij hun (kerk) gang mogen gaan.

Bami goreng

Op mijn vraag wat we vandaag gaan eten, vernam ik dat bami op het menu staat. Vanwege een restje spitskool. Oké, en nu nog maken dus. Dit keer heb ik alleen een halve spitskool als groente tot mijn beschikking. Ik ga altijd voor het koken even een blik werpen in de koelkast. Daar liggen wel meer blikken, maar dan anders. In de groentela lag inderdaad een halve spitskool. Ik vond ook nog een bolletje knoflook waarvan nog een paar tenen restte. Van afgelopen vrijdag, patatdag, was er ook nog een bekertje met gesnipperde ui. Hupsakee ook op de kookplaats.
In de vriezer lag nog een kipfilet en een zakje spekreepjes. Van de laatste heb ik maar een klein beetje gebruikt. Voor de smaak. Terwijl de kipfilet in de magnetron lag te ontdooien, heb ik eerst het beetje spek bijna uitgebakken. Toen heb ik de uitjes en de (fijn gesneden) knoflooktenen toegevoegd. Dit keer één pepertje in de tjobek (vijzel) fijn gewreven en

ook in de pan gedaan. De kipfilet heb ik in blokjes gesneden en met trassiepoeder bestrooid. Daarna heb ik het vlees bij de rest in de wok gedaan. Terwijl de kruidenmix op het (kleine) vuur stond, heb ik de spitskool gesneden en afgespoeld. De dikke witte stukken van het blad heb ik in de gft bak gegooid. Voordat de gesneden kool de wok in ging, heb ik een boemboe Bami Goreng toegevoegd met wat water. Je raad het al, in die kant en klare boemboe mis ik de knoflook en de trassie. Als bijna laatste deed ik de gesneden spitskool erbij. En als allerlaatste (wat de mix betreft) een handje ingevroren stukjes rode paprika.
Ik vind de bami het lekkerst wanneer ie wat nattig is. Die bami heb ik bij een tante van mij een paar keer mogen eten. Zalig! De bami zelf ga ik straks pas koken. Ik denk dat ik in het kookwater wat van de kruidenpoeder die in die kleine bamisoep / noodlesoep zakjes zit. Ik heb dat eerder gedaan en het leverde een fijnere smaak op.
Straks dus nog even de mie koken en in de wok bij de boemboe doen. Daarna flink opwarmen en omscheppen. Tja, en dan het bekende gebakken ei, wat stukjes vis (gestoomde makreel) en wat zelfgemaakte atjar van komkommer erbij. Eet smakelijk!

Kerstmis staat voor de deur

Nog even en we gaan weer gezellig tafelen met een paar buurtbewoners. Zo komen ook zij op een leuke manier door de feestdagen. Vergeet niet even aan anderen te denken. Het gaat niet zozeer om materiële zaken, maar gewoon wat aandacht en gezelschap. We hebben nog een paar dagen de tijd. De groep is dit jaar wat klein. De ouderdom met gebreken schrijdt ook hier voort.
Amsterdam doet ook een duit in het zakje van de kerstgedachte. De stad gaat de komende dagen daklozen die op straat slapen niet bekeuren. De besluitvormers zullen van dat voornemen ongetwijfeld beter slapen dan de daklozen zelf. Ik zou zeggen : ontvang ze in het stadhuis.
Met de komst van de kerstmarkten komen ook weer de dreigingen. Jammer, maar mij zal je dus niet op zo'n kerstmarkt zien. Niet alleen vanwege de risico's, maar gewoon omdat ze mij veel te druk zijn. En dan al die geuren erbij, nee hoor. Maar voor degene die wel gaat : geniet ervan en blijf veilig.
In Frankrijk vraagt Macron om met kerst niet te staken. Hij zou er ook voor kunnen zorgen, dat er niet gestaakt hoeft te worden. Net als in ons land zijn veel Fransen ontevreden over hun regering t.a.v. het pensioenbeleid. Macron spreekt opeens als een mens.
Kerst is ook een drukke periode voor de dierenactivisten. Wie weet krijgen we over een zeer groot aantal jaren ook plantenactivisten. Volgens onderzoek kunnen planten en bomen ons 'verstaan'. Zouden plantjes het inderdaad beter doen, omdat er tegen hen gesproken wordt? Nog even en alles buiten is groen als het Kerstmis is. Zeggen ze. Vandaar dit nummer.

Een tip voor de winnaars

Rond deze tijd draaien de loterijen op volle toeren. Ik heb zelf wat moeite met de soms torenhoge prijzen. Ik bedoel, wat moet iemand met € 30 miljoen? Nee, dan zie ik liever acties als deze hieronder. Ik kan alleen maar hopen, dat de komende winnaars niet beginnen met : op vakantie gaan, een nieuw huis en een auto kopen enz.. Ik hoop dat ze dit keer eerst aan anderen zullen denken.

Op gevoel

Tijdens de therapieën die ik volgde werd een paar keer gesproken over mijn gevoel. Ik deed een keer een oefening, waarbij ik geblinddoekt werd. Vooraf heb ik wat ontspanningsoefeningen moeten doen. Toen ik daar ontspannen in het donker stond, stuurden ze mensen naar mij toe. Die liepen heel langzaam recht op me af. Zodra mijn gevoel onrustig werd, moest ik 'stop!' zeggen. Van de vijf mensen liet ik er drie niet dicht bij me komen. Later bleken die drie mij ook niet zo te liggen. De andere twee wel. De drie mensen kenden in mijn ogen weinig compassie en/of empathie. Zij werkten in de zorg en beschouwden hun cliënten naar mijn idee niet echt als mensen. Ze voerden hun zorgtaken afstandelijk, zakelijk uit. Dat moet wel om jezelf in je beroep te beschermen en te kunnen voldoen aan de strakke planningen.
Na die oefening werd mij gevraagd of ik op grond van deze ervaring me situaties herinnerde uit het verleden. Ik vertelde toen over een aantal situaties, waarin ik ogenschijnlijk op voorhand mensen uit de wegging. Van die gevallen staat me vooral de entree van een ad interim directeur voor ogen. Toen hij mijn kantoorruimte betrad, kreeg ik niet alleen een naar gevoel, maar kreeg ik zelfs koude rillingen. Niet veel later bleek mijn gevoel mij niet bedrogen te hebben. Hij was een zeer naar iemand. Vanwege een naar (voor)gevoel heb ik ook ruimtes gemeden of eerder verlaten dan ik gedacht had. Ze voelden wat de sfeer betrof niet goed aan.
Veel stukjes van de puzzel vielen tijdens die therapiesessies op z'n plek. Ik leerde ook dat mijn neiging tot alleen zijn ook te maken heeft met mijn gevoel. Even alleen zijn vind ik erg prettig. Gewoon met mezelf zijn.

Feestdagen vieren

Wij hebben onze kids altijd vrijgelaten voor wat betreft het al dan niet bezoeken van ons tijdens feest- en/of verjaardagen. Het moet nu eenmaal voor iedereen leuk blijven.
Met de kerst voor de deur zijn er zo links en rechts al flink wat claims gelegd. Soms al in de zomer. Kinderen moeten op die en die dag, meestal eerste kerstdag, eerste Paasdag, Pinksterzondag enz., bij een van de eerst-ikke (schoon)ouders op bezoek. Soms is de regie daarover niet eens in handen van die (schoon)ouders, maar van een van de eerst-ikke kinderen. Zij bepalen dan wanneer de anderen moeten komen. Ja, dat moeten is ook zoiets ergs.

Dr. Phil

Vandaag ging de aflevering van Dr Phil over een getrouwd stel. Niet zomaar een stel, maar een volle neef en nicht. Ik zag niet alleen Dr Phil, maar ook een volle zaal vol afschuw nota nemen van het stel. Men vond het gewoonweg smerig, dat die twee met elkaar getrouwd waren en elkaar kusten. Het ging zelfs zover, dat meneer Sophy (een of andere psycholoog) beweerde dat het huwelijk een begin van kindermisbruik is. Waarom? Omdat het een slecht voorbeeld is. Ja, ja, daar gaan we weer.
Ik had graag aanwezig willen zijn gedurende die uitzending. Dan had ik dr. Phil en diens maatje Sophy wat vragen kunnen stellen. Amerika staat bekend vanwege de immigratie. Worden stellen die elders in de wereld met elkaar getrouwd zijn gecontroleerd op hun verwantschap? Dan zouden er nauwelijks Arabieren, Afrikanen, Aziaten enz. tot Amerika toegelaten mogen worden. In die landen is het huwen binnen de familie heel gewoon. En hoe zit het dan met homo-en lesbische stellen? En meneer Sophy, waar is het negeren van een rood licht, gebruik van drugs, alcohol, roken in de auto met kinderen enz. geen begin van kindermisbruik? Daar heeft u in al die eerdere uitzendingen nooit iets van gezegd. De Bijbel bleef dit keer buiten beeld, want dat zou de mening van de beide heren en dames en heren tegenstanders ernstig ondermijnd hebben. Daarin gaat het niet alleen over liefde, maar ook over huwelijken tussen familieleden.
Men maakte er in die show zo'n ophef over alsof het stel een halsmisdaad had begaan. Beste mensen, het gaat om liefde tussen twee volwassen personen. Eventuele kinderen zien die liefde ook. De opmerking van dr. Sophy sloeg nergens op en toonde aan hoe onmachtig en inconsequent hij was. Van compassie en/of empathie waarover dr Phil het zo vaak heeft, was dit keer helemaal niets te merken. Erger, de sfeer was duidelijk tegen het stel. Het werd figuurlijk gestenigd. Beide heren zouden zich zo druk moeten maken over het wapengeweld, drugsgebruik en de agressie binnen gezinnen. Dat lijkt mij zinvoller dan dit bekrompen gezeur over en tegen een paar mensen die zichtbaar van elkaar houden. Elvis zong er al over. Dat mocht toen al. Dus voor het stel Elvis' Kissin' Cousins'.

Geen gezeur garantie

Toen ik een keer een rookworst ging opwarmen kreeg ik van de geur al een wat unheimisch gevoel. Of wel een maag die zachtjes begon te draaien. Dan weet ik dat ik te maken heb met etenswaar die niet meer goed is. Ik heb dat maaggevoel overgehouden aan het eten van een sateetje, dat toen achteraf ook niet goed bleek te zijn geweest. Als ik de geur van een snackbar of -kar of oliebollenwagen ruik, vertelt mijn maag mij al of het frituurvet in orde is. Dus wordt het vlug doorlopen voor mij.
Terug naar de rookworst. Ik ben met de worst teruggegaan naar de supermarkt. Ik had hem daar uit een grote mand vol worsten in de aanbieding gepakt. Ik raakte daar in discussie met een medewerkster, die doodleuk zei : "Dat kan niet meneer." Toen wist ik al, dat voor wie een probleem ontkent er ook geen probleem bestaat. Ik zocht het maar hogerop. De bedrijfsleider hoorde mij aan, nam de worst van mij over en nodigde mij uit om uit het schap een rookworst naar keuze te kiezen. Die kreeg ik gratis mee.

Een soortgelijke ervaring had ik een keer met een bos bloemen. Die kocht ik bijna elke vrijdagmiddag bij dezelfde bloemenstal. Maar dit keer hingen de bloemen op de zondag al helemaal op half zeven. Dus ging ik na het weekend terug naar de stal. Wat denk je? Ik moet van de medewerkster de oude bos bloemen laten zien. Die lag sinds die zondag inmiddels in de gft kliko. Ik heb het maar zo gelaten. De vrijdag erop kocht ik weer daar een bosje bloemen. Ik werd dit keer geholpen door de eigenaresse zelf. Ik vertelde haar over de bos bloemen van de week eerder. Ze vroeg mij wie mij toen geholpen had. Na mijn klikspaan-antwoord bood ze mij aan om een extra grote bos bloemen uit te zoeken. Die kreeg ik gratis en met haar excuses. Ze wist dat ik daar elke week kwam. De medewerkster bleef daar trouwens in dienst. Met iets meer wijsheid.
Toen ik hoorde van een fabrikant, die zonder gemor producten met een fout terugnam en deze gratis verving door een ander, vaak een nieuwer model, vond ik dat de ultieme oplossing. Snel, tegen relatief lage kosten, geen discussies en een tevreden klant met een soms nog mooier product. Wat wil men nog meer?

Excuses voor slavernij?

Amsterdam gaat onderzoek doen naar de slavernij, om eventueel haar excuses aan te bieden. Daarna wordt onderzocht of de stad een schadevergoeding gaat geven aan Spanje vanwege de kwestie rond de zilvervloot. Dan zal er ook iets gedaan moeten worden aan de schade die Michiel Adr. de Ruyter veroorzaakt heeft aan de Britse vloot in Chatham. En dan zijn er nog legio families waarvan leden onthoofd of opgehangen zijn zonder een fatsoenlijke rechtspraak. O nee, dat betreft landgenoten. Daar maakt men zich niet druk over.
De Papoea's krijgen ook een excuus. Tot slot wordt de belofte gedaan aan de Indo's eindelijk nagekomen. Maar dan is het inmiddels 2070. Wat een land!

Nord Stream 2 onder druk?

Een belangrijke speler in de aanleg van de gaspijplijn van Rusland naar Duitsland heeft afgehaakt. Het laffe bedrijf Allseas heeft zich laten chanteren door een pas aangenomen Amerikaanse wet, die sancties oplegt aan bedrijven die meewerken aan de aanleg van de gasleiding. Ook hier is weer te zien, dat geld een veel grotere rol speelt dan het geweten. Eerder had Trump Europa gas aangeboden. Maar geen enkel land is op het aanbod ingegaan. Gelukkig maar.
Ik vind het jammer dat elke poging tot samenwerking met Rusland getorpedeerd wordt en dat chantagemiddelen daarbij ingezet worden. De keus tussen weer een Koude Oorlog en een ontspannen samenleving in Europa lijkt mij niet moeilijk. De Amerikanen hebben van meet af aan gesteld, dat West Europa wat energievoorziening niet afhankelijk moet zijn  / worden van Rusland. Amerika probeerde zelf gas te leveren aan Europa, of wel aan Europa te verdienen en het afhankelijk te maken van de US. Het feit dat ook Oekraïne nadelen zal ondervinden van de nieuwe gasleiding speelt daarbij ook een grote rol. Oekraïne moet immers bij de EU getrokken worden en zal een fors deel van de inkomsten als gevolg van de huidige pijpleiding gaan verliezen. Ik ben benieuwd hoe Duitsland als ontvangend gasstation hierop gaat reageren. In Duitsland heeft men groots ingezet op het gebruik van aardgas. De kwestie zal aantonen in hoeverre Europa afstand zal gaan nemen van de Amerikaanse hegemonie. Hopelijk zal een andere partij de rol van het laffe Allseas overnemen. Desnoods een partij die louter ingezet wordt voor de gasleiding. Nord Stream 2 is bijna klaar. Alleen de discussie niet.
Ps. Rusland gaat nog 5 jaar via Oekraïne gas aan Europa leveren. DUs men heeft nog de tijd om Nord Stream 2 af te maken.

The broken promise land

Het land van de verbroken belofte. Zo zien veel Indo's Nederland. Hen werd na de oorlog een schadeloosstelling beloofd, maar anno 2019 wordt daar nog steeds over gesproken. Begin jaren 50 was er nogal wat weerstand tegen de komst / terugkeer van Nederlanders uit het toenmalige Indië. Er werd zelfs officieel gesproken over een kleurgrens. Of wel een quotum voor wat betreft het aantal toe te laten donkere Nederlanders. Ja, ja, zo ging dat toen. Donkere mensen werden als een bedreiging beschouwd. En toch, toch zijn de Indo's aan het werk gegaan. Ze zijn goed geïntegreerd. Je zou denken : dat moet beloond worden door de beloftes na te komen. Nee hoor. Ik denk dat de overheid wacht totdat de laatste wachtende Indo overleden is. In dit land van kruideniers draait alles louter om geld.
Hoe anders is de mentaliteit van menige immigrant. Die kosten een veelvoud van de vergoeding aan de Indo's. Met daar tegenover een zeer lage tegenprestatie. Nederland zou veel selectiever moeten omgaan met het toelatingsbeleid. Zolang ze maar aan de voordeur kloppen en bereid zijn de handen uit de mouwen te steken, vind ik het best. Het is erg raar dat zich in asielcentra mensen bevinden uit veilige landen. Dat een land die 'asielzoekers' liever niet terug wil hebben, begrijp ik ook best. Zij zien liever geen criminelen en/of nietsnutten terugkomen. Ons landje echter zet een speciaal vliegtuig in om een crimineel monster te gaan ophalen. Dus het geld is er wel, maar niet voor hen die wel bereid waren om, ondanks de weerstand, de handen uit de mouwen te steken en op een positieve wijze hun steentje bij te dragen aan dit land. Dit nummer doet me aan de Indo's in het algemeen en mijn moeder in het bijzonder denken. Zij lieten alles en iedereen achter zich om noodgedwongen af te reizen naar het land van de verbroken belofte.

Productiviteit van zzp'ers

Men beweert dat de productiviteit van met name zzp'ers te laag zou zijn, vergeleken met die van vaste medewerkers. Wie zelf als zelfstandige zonder personeel bezig is (geweest) weet dat de waarheid anders ligt. Immers, als de productiviteit echt lager zou zijn, dan zouden veel zzp'ers werkloos zijn geworden. Men beweert ook dat zzp'ers nauwelijks gebruikmaken van moderne technieken. Ook dat is volgens mij (als ervaringsdeskundige) niet waar.
De afgelopen jaren zijn de uurlonen nauwelijks gestegen. De kosten daarentegen juist wel. Om toch winstgevend te kunnen blijven ondernemen, wordt juist wel geïnvesteerd en gebruik gemaakt van moderne technologie. Bedoeld om efficiënter en effectiever te werken. De gedane investeringen worden als verkapte loonsverhoging doorberekend. Dus zonder aftrek van de geboekte tijdwinst. Iets met de hand doen duurt bijvoorbeeld 4 uur. Dankzij een machine slechts 2 uur. Toch blijft men 4 uur doorberekenen met daarbovenop hogere prijs voor materialen. De kosten van de investering worden via het gelijkblijvend aantal uren terugverdiend. Op die manier behaalt de ondernemer toch z'n marges. De productiviteit ligt dus wel degelijk hoger, maar is ogenschijnlijk in geld en tijd niet terug te vinden. De doorlooptijden zijn weliswaar het zelfde, maar de effectief bestede uren zijn (onzichtbaar!) minder. Je moest eens weten wat er tussendoor tijdens de werkzaamheden voor derden gebeurt. Al was het maar het telefonisch doorspreken van offertes. Zo zie ik het dus. Maar ja, ik zit niet achter een bureau te goochelen met cijfers. Ik ben buiten, spreek met zzp'ers en zie ze aan het werk. Slimme vogels.

Onderzeedienst

Na diverse verzoeken te hebben ontvangen van niet-familieleden, heb ik besloten het boekwerk over de loopbaan van mijn vader toch aan derden beschikbaar te stellen. Uiteraard met de restrictie, dat de inhoud op generlei wijze gepubliceerd en/of gekopieerd mag worden. Het is en blijft een privé product. Het boekwerkje is nog steeds te bestellen. Voor familie is het budgetneutraal beschikbaar. Of wel : zelf de kosten betalen. En soms gratis, dan krijg je het van mij cadeau.

Ik zit blijkbaar zo in de Onderzeedienst-wereld ingebakken, dat ik deze week zelfs een enquête toegestuurd kreeg, omdat men mij als oud-opvarende beschouwt. Haha! Oké, wel een beetje slordig. Maar ja, het is en blijft Defensie. Die weet niet wat voor vlees men in de kuip heeft. Het onderzoek betreft vragen omtrent de gezondheid. Het is anoniem, dus mochten mensen klachten hebben, dan is dit onderzoek daarvoor niet bestemd. Het is meer voor een algemene indruk, denk ik.
Bij een van mijn werkgevers, een semi overheidsinstelling, deed men ook zo'n onderzoek, maar dan naar de werksfeer en -druk. Dat onderzoek resulteerde ook niet in maatregelen. In tegendeel, de werkdruk werd enkel weer verhoogd, want iedereen moest de vragenformulieren invullen. Dat dus wel. Het hoofd Personeelszaken liet in de week na het onderzoek haar allesbrander gratis branden.

Opdringerige gelovigen

Een visser vertelt...

Ik zeg het maar gelijk : ik vind ze erg vervelend. Hun manier van praten geeft aan, dat ik op voorhand verkeerd bezig ben. Ik moet zijn zoals zij. Iets anders is er niet. Die houding komt me trouwens heel bekend voor. Zo praten klimaatgelovigen tegenwoordig ook. Van mij mogen ze geloven hoor, zelfs in onzin. Maar val mij er niet mee lastig. Sluit je liever aan bij de mensen die ook zo denken. Zeg maar niet  : "Ja maar in de Bijbel staat dat ik het woord van God moet verkondigen!" Er staat zoveel in de Bijbel en ook net zoveel niet. Wat de bedenkers niet beviel is weggelaten.
Volgens bepaalde gelovigen is het zaak om de Bijbel woord voor woord klakkeloos over te nemen in je dagelijks leven. Om die reden worden kinderen van bepaalde gelovigen geregeld geslagen (wie zijn kind liefheeft...), vrouwen onderdrukt en doen mannen aan veelwijverij.
Je denkt toch niet dat een mensvriendelijke, hulpvaardige homo niet en een schijnheilige, egoïstische kerkganger wel in de hemel komt? Ik ben in de Bijbel ook geen passages tegengekomen waarin onze Lieve Heer toehoorders op dezelfde manier toespreekt als de gemiddelde Jehova of andere opdringerige gelovige. Oké, zo'n sandaal tussen de deur is wat pijnlijker dan een schoen. Maar dan nog. Zelfs het wie niet voor Mij is is tegen Mij geloof ik niet, omdat het niet waar is. Dat heeft Jezus zelf vaak genoeg bewezen.

Straf?

Deze regering dreigt de landen die afgewezen asielzoekers weigeren terug te nemen met straf. Haha! Met deze generatie van politici zal het wel weer uitdraaien op 100 keer schrijven 'Ik mag geen terugkerende landgenoten weigeren'. Wat een watjes-gebeuren zeg. Als die asielzoekers in hun eigen land aankomen en ze niet worden toegelaten, blijven ze daar op de luchthavens rondhangen. In elk geval niet hier. Ik lees ook dat criminele en aso asielzoekers een apart verblijf krijgen met extra toezicht. Dat schijnt in de ogen van de minister en de regeerders een straf te zijn. Ze zullen dan ook wel weer speciaal OV krijgen. Voor dergelijke gekheid schijnt geld genoeg te zijn, maar voor de zorg en armoebestrijding dus niet. Maar ja, we hebben te maken met een vrouw die daarover gaat. Het moederinstinct verdringt ook hier het gezonde verstand. Als gasten zich in ons huis misdragen, worden ze het huis uitgezet. We gaan ze niet in een aparte kamer extra vertroetelen.
Een crimineel naar hier halen is echter zo gepiept. Het lijkt erop alsof onze overheid het landje laat vollopen met criminelen.

Ik moet me het anders herinneren

uit 1963

Ik weet het, tegenwoordig is het niet de bedoeling er een eigen mening op na te houden. Iedereen moet dezelfde kant op. Er zijn mensen die zelfs zo ver gaan, dat ze vinden dat ik mijn herinneringen over mijn jeugd moet bijstellen. Haha! Ja, want de officiële berichtgeving over het neerstorten van een straaljager vertelt een ander verhaal. Oké, dus ik heb jarenlang die nachtmerries om niets gehad? Ik heb dus gelogen toen ik dat opstel schreef over dat incident? Hebben die anderen, die hetzelfde gezien / gehoord hebben als ik ook allemaal gelogen? Nee toch zeker? De mensen die zich zo drammerig opstellen zijn zelf aanzienlijk jonger dan ik en hebben de gebeurtenissen niet eens zelf ervaren. Ik was er toen als kind getuige van. En ik dus niet alleen. Ook vanuit de Koningstraat en Hoogmadeseweg werd toen verteld dat ze het vliegtuig hadden horen overkomen. Uit het westen dus, Maar ja, er staat op papier dat.... Het lijkt wel het huidige klimaatbeleid.
In dat jaar (1955) logeerden een nicht en haar man bij ons. Hij werkte bij de luchtmacht op...... Ypenburg. Net zoals een paar jaar later mijn zwager dat zou doen. Mijn pa had ook kennissen bij de MLD. Tja, en dan hoor je weleens wat. Ook al was dat niet altijd de bedoeling.
Met name mijn broer Joop en ik waren als kinderen al erg geïnteresseerd in het militaire en het Koude Oorlog gedoe. We kenden allerlei oorlogstuig bij naam en toenaam. Niet alleen van de Marine waar onze pa werkte. Ook van de land- en luchtmacht. Dankzij die MLD'ers lazen we ook bladen daarover. Met daarin o.a. de Friend or Foe vragen over jachtvliegtuigen van het Westen en het Warschau Pact. Maar ook de toestellen van de burgerluchtvaart hadden onze aandacht. O.a. door boekjes van de Alkenreeks. Tja, als je zo tussen het legertuig opgroeit dan weet je best wanneer een vliegtuig neerstort of gewoon laag over vliegt. Boven de polder aan de kant van Zoeterwoude werd wel vaker gestunt. Maar misschien was dat toen stiekem of geheim. Ypenburg werd gebruikt om jachtvliegtuigen te testen en gereed te maken voor gebruik. Ook daar heerste een sfeer van mondje dicht als er zich een incident voordeed of klachten kwamen. Dat is Defensie tot op de dag van vandaag al decennia eigen : verzwijgen en/of verdraaien.
Niet alleen dankzij al die connecties en interesse, maar helaas ook uit eigen ervaring weet ik hoe Defensie omgaat met incidenten. Men probeert veel zaken onder het tapijt te vegen en hanteert vaak standaard verhalen als basis. Alles bedoeld om Defensie zelf een clean sheet te kunnen laten behouden. Vreemd dat er mensen zijn die toch afgaan op dergelijke rapportages. Ze zouden beter moeten weten.

Zwart maken

Ja, dat kunnen ze bij de Belastingdienst goed. In zo'n dossier staat natuurlijk geen informatie van andere belastingbetalers. Klinkklare onzin. Daar staan wel de op- en aanmerkingen in van de medewerker van de dienst die het dossier beheert. En die aantekeningen kunnen dus onwaarheden bevatten. Of beter : die bevatten onwaarheden, bedoeld om de cliënt zwart te maken en de toeslagenkraan dicht te draaien. Al die interne op- en aanmerkingen zijn daarom zwart gemaakt. Maar meneer Snel krijgt natuurlijk zijn toeslag (wachtgeld) wel. Ondanks zijn wanprestatie.

Tegen verzakking

Vanmorgen heb ik eindelijk eens wat aan het mogelijk verzakken van het achterportier gedaan. Aan dat portier hangt sinds kort de jerrycan annex toolbox met het boordgereedschap. Dus de krik, gevarendriehoek en wat ander grof spul om eventueel een lekke band te kunnen verwisselen. Dankzij de omgebouwde jerrycan heb ik het gereedschap onderweg lekker bij de hand.
Om te voorkomen dat het portier waar de jerrycan aan bevestigd is, scheef getrokken gaat worden. Heb ik na veel passen en meten twee kunststof blokjes onder op het kozijn gemonteerd. Als het portier gesloten is, staat het als het ware op de blokjes. De vorige eigenaar had een fietsendrager aan het portier opgehangen. Niet aan de scharnieren, maar gewoon aan de deur. Toen is de deur scheef getrokken. Ik heb hem toen geprobeerd wat terug te duwen (met een krik onder het geopende portier) en dat is ten dele gelukt. Maar nu rust het portier als het gesloten is op de

twee kunststof blokjes. Ik heb ze gemaakt van een u-vormig stelplaatje (op de 2e foto een wit heel exemplaar). Ze zijn er in verschillende diktes en hebben schuin afgekante poten. Ik had er een van 10 mm nodig en dan alleen de beide pootjes. Dat werd dus even zagen. Om te voorkomen dat de plaatschroeven om de blokje te bevestigen niet de onderzijde van het portier zouden beschadigen, heb ik ze laten wegvallen in het blokje. Ik heb met een iets grotere boor daarvoor ruimte gemaakt. De bovenkant van de blokjes zijn nu glad. Het was trouwens lastig boren met die grotere boor, want de boor trok zich in het kunststof van de blokjes. Dat kwam doordat ik de schroefgaten eerst geboord had. Een beetje suf, maar goed. Met geduld en gevoel heb ik het gered. Daarna heb ik ze zwart gespoten. Een creatief klusje, maar het is weer allemaal gelukt.

Paus en kindermisbruik

Heet van de naald : De paus heeft de geheimhouding rond kindermisbruik binnen de kerk opgeheven. Op zich goed nieuws, al duurde het wel héééél erg lang. De zeer lange tijdsduur maakt mij wantrouwig. Had de paus zoveel tijd nodig om zijn eigen sporen of die van zijn medewerkers te wissen, zijn straatje schoon te vegen? Ja, zo ga ik dan denken, want zo'n besluit lijkt me zo genomen. Eh, genomen. Hè, weer een woord dat niet zo goed past. Laat maar.
A die jaren heeft de paus zich op zeer bedenkelijke wijze opgesteld. Hij steunde de smerige daders! Sommigen werden weggepromoveerd naar Rome. Gelukkig is de paus nu van zijn geloof afgestapt. Ik herinner me niet van vroeger dat er verhalen de ronde deden over kindermisbruik. Ik heb zelf nooit bij de dominee op schoot gezeten. Ook niet zijn hand gekust of  staande voor hem mijn mond wagenwijd geopend. Ik heb wel bij Sinterklaas op schoot gezeten, maar die had zijn handen nodig om dat dikke boek met mijn verkeerde geboorteland vast te houden. Daar ben ik alsnog blij om. Trouwens Sint droeg witte handschoenen en daarop kan je alles zien. Toen waste de Omo wel wit, maar niet zo wit als nu.

Ouderdom

Opeens dacht ik : "Hé, ik heb al een tijdje niet gefietst!" Ja, ik vind lichaamsbeweging belangrijk. Steeds vaker merk ik wanneer ik een tijdje iets op het gebied van beweging niet gedaan heb. Dan lijk ik wel een ouwe vent. Haha! Dus ben ik weer op de fiets gestapt. Ik geef toe, op Sonja's e-bike. Ik wilde naar de loods en het centrum en had een steekwagen als bagage. Maar goed, ik heb weer eens lekker gefietst. Heerlijk in de buitenlucht met een wat schuw zonnetje.
Over ouderdom gesproken, gisteren keek ik even met Sonja mee naar een aflevering van de serie Hendrik Groen. Afgaande op de aflevering een leuke, realistische serie. Zit ik daar te kijken naar die oude mensen, word ik opeens teruggezet naar het jaar 2001. Een van de oudjes was terminaal en heeft aan Hendrik gevraagd een drankje voor hem klaar te maken. Daarna namen ze afscheid van elkaar. Nou, dat was voor mij ook even slikken. Ik zag opeens allerlei déjà vu's voorbijkomen. De serie bevestigt, dat ik maar zo lang als mogelijk op mezelf moet blijven wonen en gezond moet blijven. Nog vaker fietsen dus.
Ik hoorde trouwens dat het woord boomer het woord van 2019 is geworden. Mooi, ik ben er trots op zo genoemd te worden. De omschrijving van dat woord is duidelijk door een jaloerse yup of Millie (Millennial) opgesteld : Een 'boomer' is een (meestal ouder) persoon met ouderwetse denkbeelden of conservatieve opvattingen. Het woord wordt veel door jongeren gebruikt om ouderen de mond te snoeren. Hoe dan ook, deze boomer is er trots op. Hij heeft tenminste de jaren 60 en 70 bewust meegemaakt. Dat waren DE jaren van de afgelopen eeuw. Dat kunnen die jaloerse yuppen en Millies niet zeggen. Die hebben weinig tot niets om met plezier en trots op terug te kijken. Zij leven in een digitale wereld. Voor wie het nog niet wist : die wereld bestaat uit nullen en enen. Tja, dan rest er niets dan afgunst.

Een beetje vreemd

In afwachting van het tv programma Spoorloos, zag ik wat beelden van een ander programma. Het betrof een Nederlands gezin, dat in Frankrijk een kasteel als B&B runt. Ze gingen de boel versieren vanwege kerst. Daarvoor had men wel een hoogwerker nodig. Dat apparaat werd door twee vrouwen uitgetest. Met een kindje! Het vreemde was ook, dat beide dames een helm op hun hoofd hadden gezet, maar het kindje dat ze bij zich hadden dus niet. Dat had er waarschijnlijk al een hard hoofd in of was met de helm op geboren. Temeer vreemd, omdat de dames het geregeld hadden over het mogelijk omslaan van de hoogwerker en ander ongeluk. Lekker optimistisch dus. Ze kenden de bediening niet en waren die dus aan het uitproberen. Met een kindje op de arm. Arm kindje dus.
Eerder zag ik een soortgelijke situatie, waarin ouders een fietshelm droegen, maar hun kinderen achterop de fiets niet. Een vorm van egoïsme of onnadenkend gedrag?

Het werd tijd

zo'n doos dus

Gisteren kreeg ik een bevestiging van de transporteur, dat hij de zending van 8 november j.l. naar Roemenië niet meer kan terugvinden. Ik kreeg een schadeformulier toegestuurd. Blijkbaar heb ik ongewild iemand in Engeland blij gemaakt met kleding en een vogelkooi. Want daar, in Nottingham, is het pakket volgens de transporteur terecht gekomen. Ik ben benieuwd wat ik uiteindelijk vergoed krijg. Als verzekeringsbedrijven moeten uitbetalen, zijn er immers opeens veel mitsen en maren. Het begint al met het feit, dat de set formulieren bestemd is voor bedrijven die klant zijn. Ik ben een particulier. Toch heb ik gisteren weer een pakket verstuurd. Ik moet er maar op vertrouwen, dat het dit keer weer goed gaat. Zoals het lange tijd het geval geweest is.

D66 lanceert drugsverslaafden

D66 wil dat drugs als xtc en cocaïne gelegaliseerd gaan worden. In haar campagne wil ze bekende Nederlanders gaan inzetten om dit item te promoten. Het begint natuurlijk met de verslaafde D66'ers en dan? Ik ben benieuwd welke snuivende en blowende BN'ers zich zullen blootgeven. Natuurlijk noemt D66 haar idee niet drugs legaliseren, maar criminaliteit bestrijden.
Dus binnenkort komt die partij ook met het legaliseren van verkrachting, pedofilie, incest en andere zedenmisdrijven. Volgens D66 : Het vergroten van de seksuele vrijheid. Typisch links.

Honest I Do

Kerstdiner 2019

...voor een snertdag...

Ook dit jaar gaan we een kerstdiner organiseren voor een aantal buurtbewoners. Naarmate de jaren verstrijken, merken we wat voor vlees we in de kuip hebben. Het is jammer dat sommige ouderen zo geclaimd worden door hun kinderen. Ze zijn als het ware 24/7 stand by. Het gevolg is dat zij nooit definitief kunnen zijn over hun aanwezigheid. Vaak zeggen die ouderen : "Ik weet het niet, want mijn zoon / dochter kan nog bellen." Meestal bellen ze niet om te komen eten of zo, maar om op de kleinkinderen te passen. Het doen van de voorbereidingen is dan erg lastig. Het gaat nu eenmaal niet over een blik soep in een pan kieperen en opwarmen. We hebben vaak drie gangen. Een paar keer is op de dag zelf vlak voor aanvang afgezegd. Zelfs aan tafel houden ze hun smartphone in de gaten, want als er gebeld of geappt wordt, gaan ze weg. Die mensen vragen we dus niet meer. En ja, daar krijg je dan ook weer scheve gezichten van. Want iemand met dat soort gedrag confronteren is dan not done. Nee, daar moeten we begrip voor opbrengen en accepteren. Niet dus.
Er zijn (gelukkig of helaas? )veel anderen die het wel leuk vinden om samen gezellig een middagje en/of avond bijeen te komen.

Het Russisch volkslied

Wat een kracht gaat eruit van dit prachtige lied. Ik floot het deuntje soms op werk, om die rechtse ballen te pesten. Ze herkenden het gelijk. Haha. Compleet voorzien van de nationale helden, laat de maker zien trots te zijn op zijn land. Tja, dan is het Wilhelmus maar een slaapliedje. Daar passen de foto's van onze politici prima bij met hun slaafse houding. Zelfs het  gezang God roept ons broeders tot de daad klinkt vele malen beter dan ons Wilhelmus (gaap). Nee, ik ben geen communist. Ik ben een 'normalist'. Een stevig volkslied met daarop de mannen van het EK en WK voetbal, de dames van het handbal en volleybal. De darters, schaatsers enzovoort. Sportlui dus. En anders moeten we heel ver teruggaan in de geschiedenis. Naar De blanke top der duinen en nog verder terug naar onze zeehelden.

Betweter Timmermans

Ondanks de verwoede pogingen ons te indoctrineren, blijf ik zoeken naar waarheden. De leugen regeert al langere tijd. Uitspraken van klimaatpapegaai Timmermans wordt in dit fragment kritisch beoordeeld door andersdenkenden. Toen al werden andersdenkenden afgeschilderd als domoren. Arrogante Timmermans weet het allemaal beter dan de deskundigen :

Ik zoek een glijmiddel

Ik ben op zoek naar een goed glijmiddel. Mijn pookje gaat soms wat stroef. Ik heb hem al eens ingesmeerd met wat olie, maar het in de juiste positie krijgen gaat niet echt vloeiend. Hij glijdt er niet lekker in.
Op de bus zit een schakelsysteem dat nog gebruikmaakt van kabels. Die zitten bij de versnellingsbak, bij de motor. De schakelpook zelf zit tegen het dashboard. Daar wordt een ijzeren stang mee bestuurd. Ik heb na de aankoop het hoesje verwijderd en het mechanisme daar gesmeerd met wd40. Ook bij de bak zelf heb ik de kabels bespoten. Maar goed, dat is al weer ruim 3 jaar geleden gebeurd. De komende periode ga ik de boel maar weer eens inspuiten met een goed glijmiddel.

Een Indo als index

Gedurende mijn loopbaan maakte ik veel en vaak gebruik van methoden en technieken. Ze vormden mijn gereedschap. Een van de methoden was SDM, System Development Methodology. Een methodiek voor het plannen, ontwerpen, bouwen, invoeren en beheren van informatiesystemen. Ik kende alle fasen en daarbinnen de activiteiten uit mijn hoofd. Ik heb ze vaak beschreven tijdens presentaties en/of intakegesprekken om aan te geven hoe ik een project zou aanpakken. Het was vaak leuk te merken, dat mijn publiek onder de indruk was van het feit dat ik die aanpak zo oplepelde. De methode bestaat uit 7 fasen : Informatieplanning, Basisontwerp, Detailontwerp, Realisatie, Invoering en Gebruik en beheer. Elke fase kenden een aantal activiteiten. Gemiddeld zo'n 6. Om zo'n project bevond zich ook een wereld aan documentatie. Ik had standaard al 7 mappen met voor elke fase de bijbehorende documentatie per activiteit. Daarnaast waren er nog mappen voor de projectgroep (correspondentie, verslagen enz.) En natuurlijk mijn projectdagboek. Dat laatste stond ook gewoon open en bloot op de plank. Ik vond het een uitdaging om precies te weten welk document zich in welke map en waar bevond. Ik deed wel vaker van dat soort spelletjes om gebruik te maken van mijn geheugen. Vragen naar bepaalde documentatie kon ik vlot en quasi ongeïnteresseerd beantwoorden met : In map nummer x, Hoofdstuk y sectie z. Ik genoot het meest van het gezicht dat de vragensteller dan trok. Haha. Ik wist dan zelfs ook wat de inhoud van het document ongeveer was. Dus wist ik ook waar iemand mee bezig was. Zelf gebruikte ik mijn geheugen en de documentatie ook in geval van beschuldigingen en/of aanvallen op mijn persoontje en/of werk. Dan liet ik het tegendeel of bewijs zien. Soms baalde men daarvan.

met een slecht geheugen op de trekker

En dan te bedenken, dat dit enkel de methode betrof. SDM zal inmiddels ook wel weer veranderd zijn vanwege de snelle ontwikkelingen.
Tot mijn duistere periode heb ik veel profijt van en soms complimenten gehad vanwege mijn haast fotografisch geheugen. Daarna ben ik vanwege mijn slecht geworden geheugen geregeld om mijn oren geslagen. Haha! Zeg maar, dat tot 2001 ik me nog heel veel kan herinneren. Soms tot schrik van betrokkenen waaronder zelfs familie. Het is niet anders. Sinds 2001 moet ik terugvallen op andere documentatie, zoals foto's en mijn dagboekje, om me zaken te kunnen herinneren.

Op onderzoek uit

Niet alleen tijdens mijn loopbaan, ook privé ging ik geregeld op onderzoek uit. Met name tijdens mijn loopbaan kreeg ik te maken met kant en klare (advies)rapporten, die eerder opgesteld waren over dezelfde kwestie. Die rapporten gebruikte ik nooit als leidraad. Ze vormen oogkleppen, beperken de scope, het zoekveld. Ik trok dus mijn eigen plan en deed mijn eigen onderzoek. Van begin af aan. De bestaande rapporten gebruikte ik als naslagwerk. Zelfs die van gerenommeerde adviesbureaus. Waarom deze werkwijze van mij?
Veel rapporten zijn opgesteld om een bepaald beleid of ander doel van de opdrachtgever te ondersteunen. In dat soort rapporten kwam ik nauwelijks een opsomming van nadelen en/of andere zaken tegen, die een risico vormden of ondermijnend waren voor het doel van het rapport. In wezen zoals het tegenwoordig de opmaat is : alleen die zaken vermelden, die een doel of beleid of visie ondersteunen. De andere kijk weglaten. Verkoopverhalen noem ik ze vaak. Ik heb me daar nooit mee bezig gehouden. Anderen wel, want ze waren bang zo'n opdrachtgever als klant te verliezen. Toch heb ik geen hinder ondervonden van het weergeven van de volledige waarheid. Oké, ik ben weleens bedreigd, telefonisch. Door managers die zich bedreigd voelden vanwege mijn onderzoek. Ondanks dat ik geen dubbele agenda's voerde en met open vizier mijn werk deed. Ik ben nooit vanwege mijn bevindingen weggezonden. In tegendeel, ik mocht meestal het project wat uit zo'n rapport voortvloeide uitvoeren. Ik sloot mijn rapportage vaak af met de mededeling, dat ik bereid was mijn aanbevelingen zelf te komen uitvoeren. Op zich was dat niet gewoon. Er was gewoonlijk een strikte scheiding tussen consultants en uitvoerenden (projectmanagers en -leiders). Met gevolg dat veel adviesrapporten in een kast belandden.