Ze doen me telkens aan juffrouw Mier (tuut tuut tuut tuut) denken, van De Fabeltjeskrant, dat gehaaste, nerveuze en gejaagde beestje. Mensen die bijna de hele dag in stress situaties leven. En wanneer er even niets in hun omgeving gebeurt, klagen ze over hoofdpijn, spierpijn, vermoeidheid enzovoort. Ik heb me vaak afgevraagd en hen soms gevraagd, waarom ze het nodig vinden om dusdanig op alles en nog wat te moeten reageren, dat ze er last van kregen. Een soort zelfkastijding. Natuurlijk gebeurt er heel veel. Maar de vraag is hoe reageer je daarop? Stres wordt veroorzaakt door hoe mensen op situaties reageren. Als ik het druk heb en mij wordt gevraagd nog meer te doen, dan houd ik de boot af. Als mijn reactie "doe ik zo wel" zou zijn, tja, dan krijg ik het nog drukker en heb ik er weer een verplichting bij. Of wel : ik kies niet voor stress. Of wel : ik durf nee te zeggen. Dat deed ik vooral in chaotische / hectische werkomgevingen. Als ik daartoe niet in staat geweest zou zijn, dan had ik geen enkele opdracht succesvol (conform planning en binnen budget) kunnen afronden. Soms noemde men mij vanwege mijn houding niet betrokken. Maar dat deerde mij niet. Ik wist immers beter. Ik noemde hen paniekvogels. Dat deerde hen wel. Als zij zeiden dat ze het druk hadden, dan corrigeerde ik hen met : "Nee, je maakt je druk!" Het zijn vaak mensen die het woord moeten gebruiken : ik moet dit doen, ik moet straks..." Die manier van denken of interne dialoog legt onnodig druk op zichzelf.
Later merkte ik dat ik door tragische gebeurtenissen ook gevoelig geworden ben voor stress. Sindsdien let ik extra op en vermijd ik situaties die mij stress kunnen opleveren.