Een AZC voor aso's?

Iemand vertelde mij dat er een AZC voor aso's komt. Voor asielzoekers die zich crimineel of anderszins ongewenst gedragen. Ik ging er met mijn boerenverstand vanuit, dat het opvangcentrum voor aso's ergens in Turkije zou zijn. In dat land weten ze wel hoe ze met mensen die zich 'anders' gedragen moeten omgaan.
Maar tot mijn grote schrik komt zo'n AZC hier in ons land! In plaats van die aso's subiet het land uit te gooien, krijgen ze een cursus. Als het dan toch zo moet, stuur dan ook de Nederlandse aso's naar dat centrum. Al met al lijkt het mij een zinloos gebeuren. Zo'n buitenlandse aso zal zich misschien in zo'n centrum gedeisd gaan houden, maar zodra ie weer buiten is, gaan de remmen weer los. Maar misschien denk ik te realistisch.
Ik hoop echt dat er binnenkort weer verkiezingen komen. Dat een nieuwe regering de EU, onze veiligheid, de zorg, de graaiers en het vreemdelingenbeleid eens efficiënt en effectief aanpakt. Vergeleken met decennia geleden, glijdt ons land steeds verder af. Ik zou het geen probleem vinden om een paar jaar in een politiestaat te wonen. Ik bedoel in een staat waar iemand nog echt de baas is. Ik zit namelijk ook weer niet te wachten op een land met een pannenkoekenmentaliteit. Ik zie liever gewapende militairen dan criminelen op straat. Wist je trouwens dat reeds in de middeleeuwen buitenlanders moeite hadden met onze manier van opvoeden? Watjes kweken, noemde men het toen al. Het zal wel in de volksaard opgesloten zijn.

Een virtuele wereld?

'n echte duikbril op het droge

Ik vind het geen gezicht, die mensen met zo'n zwarte duikbril voor op het droge op het hoofd. Ze zien en horen dingen waar anderen geen weet van hebben.
Ik zie het al voor me. Iemand wil een huis kopen en gaat met de makelaar kijken. Ze arriveren bij een kale vlakte. De aspirant koper ziet niets en vraagt de makelaar waar het huis staat. Dan zet de makelaar hem een VR bril op zijn hoofd. En zie, de klant ziet een mooi huis. Hij loopt naar de voordeur, opent hem en bekijkt vervolgens het huis van binnen. Hij is erg onder de indruk van het huis, dat van binnen nog groter en mooier is dan hij had verwacht. Als hij weer buiten staat en nog even het schitterende huis bekijkt, vraagt de makelaar of ie het wil kopen. Voor een zacht prijsje. Natuurlijk wil ie dat en dus wordt het koopcontract getekend. Zonder virtuele bril natuurlijk. De makelaar moet toch zeker ook scoren. Maar misschien kijk ik nu door een heel andere bril. Zo'n ordinair stom ding, waarmee je de realiteit kunt zien.
Misschien is zo'n VR bril iets voor mensen die bijvoorbeeld geen geld hebben om met vakantie te gaan. Of om hun kids iets leuks te presenteren voor weinig. Nou ja, weinig. Alleen als zo'n VR bril via de bijstand geleend kan worden. Kunnen de kids ook naar een sportvereniging en doen alsof hun ouders erg rijk zijn. Wie tegen zijn / haar wil gescheiden is, kan met zo'n bril de situatie weer terugdraaien. Ook leuk voor de kinderen : Hoera, pappa en mamma zijn weer samen! Ook leuk voor Fenna als we even boodschappen gaan doen. Ziet ze ons gewoon door het huis lopen. Kan ik haar ook virtueel uitlaten. Kan je met zo'n VR bril ook die vervelende leidinggevende even flink de waarheid zeggen of desnoods afrossen?  Zo'n bril heeft toch ook weer voordelen.
Je moet wel opletten wanneer je zo'n bril wel of niet op hebt. Voordat je het weet wordt je door een auto aangereden. In het echt. Het is maar net door welke bril je kijkt. Misschien krijgen nog veel meer mensen straks last van waanideeën, omdat ze niet meer weten of iets echt of virtueel gebeurd is.

Verhuizen

Vandaag ben ik Ben aan het helpen. Hij is zelf met een klus bezig, terwijl ik begonnen ben met de verhuizing. Hij heeft een grotere loods gehuurd en nu moeten veel materialen verkast worden. Hemelsbreed is het nog geen 200 meter. Dat maakt het verhuizen vermoeiender. Ik heb immers geen rusttijd tussen het in- en uitladen. Maar deze jonge god is voor geen kleintje vervaard.
Ik beschik over een combi en een palletwagentje om de boel te versjouwen. Ik mag wel bekennen dat ik ook nu weer merk, dat de jaren gaan tellen.
Begin jaren 90 hebben we ook zo'n soort verhuizing gedaan over een korte afstand. Maar ja, toen was ik nog in de bloei van mijn leven (zei de ouwe zak). Gisteren zag ik speciale voeding voor de spieren. Oké, het is hondenvoer, maar toch. Als ik Fenna zo soepeltjes bezig zie, dan lijkt mij driemaal daags twee brokken het middel. Hoewel...
We hebben iemand gekend, die uit pure armoe hondenvoer at! Hij had veel honden en die stonden bij hem op de eerste plaats. Ook in de hiërarchie trouwens, want ze luisterden nooit naar hem. Tenzij hij die beesten ging voeren. Dat voer, ingevroren vlees, at hij dus ook. Met gevolg dat bij hem de ziekte van Creutzfeldt- Jakob, ook wel bekend als BSE of Gekke koeienziekte, werd vastgesteld. Ik heb hem trouwens nooit echt gek zien doen, maar hij zag er wel erg verzwakt uit. Dus toch maar geen speciaal krachtvoer voor mij.
Ik ben voorlopig nog wel even bezig met de verhuizing. Ik kan rustig aan doen, want mij is geen deadline opgelegd. Dat scheelt!

Contact met de SVB

Het hele gedoe met de SVB zat me dwars. Ik bedoel, ik ben er niet de man naar om de boel te belazeren. Dus heb ik de SVB medewerkster even gebeld, wier naam op de brief vermeld stond. Ik heb haar voorgehouden, dat ze mij een brief stuurt met foutieve informatie en vervolgens de 'schuldvraag' bij mij neerlegt. En als ik die vraag via een formulier ontken, wordt mijn ontkenning als 'juist' gekwalificeerd. Ze gaf toe, dat de fout eigenlijk achter de schermen heeft plaatsgevonden (interen fout) en dat ik eigenlijk daarover helemaal geen brief /brieven had mogen ontvangen. Ze bood daarvoor haar excuses aan. Hè, hè, zijn we eindelijk waar we wezen moeten. Afgehandeld.

Ben ik hier nog veilig?

maar of het ook veilig is?

Ik ben bang van niet. De terreur duikt overal op. Overal wonen mensen, die gevoelig zijn voor een gewelddadige aanpak. Om die reden is het bestrijden van terreur erg lastig. Iemand kan zich jaren rustig houden en als vriendelijk bekend staan. En dan 'opeens' gaat de knop om. Nou ja, zo opeens is dat ook weer niet. Het zal de bekende druppel zijn, die zo'n ogenschijnlijk radicale verandering teweeg brengt. Het onkruid dat radicalisme heet wordt vroeg gezaaid en groeit in stilte langzaam. Daar is geen veiligheidsdienst tegen opgewassen.
Al sinds decennia kan je 's nachts niet meer over straat. Terwijl dat eigenlijk wel zou moeten kunnen. Maar zo'n ideale maatschappij hebben we niet. Criminaliteit / terreur gebeurt steeds vaker overdag. Terreur is volgens mij ook een vorm van verzet. We doen blijkbaar iets verkeerd en houden dat vol totdat iemand naar de wapens grijpt. Hangen we het verkeerde geloof aan? Of gaan we verkeerd met die mensen om? Of begrijpen die mensen op hun beurt ons verkeerd? En dan zijn er de liquidaties. Je zou maar net in de weg lopen met je boodschappentasje.
Het op straat rondhangen en voorbijgangers lastigvallen, zie ik ook als eerste tekens van een soort verzet. Die jongeren zijn gevoelig voor mensen als haatpredikers en criminelen. Eigenlijk ben ik tegenwoordig nooit echt veilig. Gewoon al vanwege het feit dat het onderling tussen bepaalde bevolkingsgroepen niet botert.
Hoewel nog steeds blijkt dat onze regering op het gebied van veiligheid geregeld faalt, zal ze blijven volhouden dat er weinig tot niets aan de hand is en dat alles onder controle is. De realiteit zegt mij anders. Maar ach, vroeger werd zelfs op bruiloften geschoten :

Pappa is lief

zes vaders?

Hij is een gescheiden vader. Om de twee weken krijgt hij zijn kinderen gedurende een weekend op bezoek. Die twee worden vervolgens bedolven onder allerlei presentjes. Niet alleen hebbedingetjes, maar ook (dure) kleding en schoeisel krijgen ze dan. Allemaal zaken die hun mamma hen niet kan geven. Hij wel, want hij heeft een goed betaalde baan en woont alleen. Zegt ie.
Mamma moet het doen met een alimentatie en een bijstandsuitkering. Ze kan net het hoofd boven water houden. Daarnaast werkt ze een aantal uren in de week. Ze wil per se thuis zijn als de kinderen van school komen.
Toen ik dat verhaal hoorde, vroeg ik me af wat hun vader met al die cadeaus denkt te bereiken. En wat het gevolg is van zijn verwennerij. Wil ie op die manier zijn schuldgevoel afkopen? Of de liefde van zijn kinderen kopen? Een weekend met goede voorbeelden en een dagje naar een speeltuin zou beter en leuker zijn voor die twee en hun moeder.
Weer thuis dwepen de kinderen met hun nieuwe spullen. Als er even sprake is van onenigheid valt soms de opmerking : "Dat krijgen we niet van jou, mam." of "Van pappa krijgen we tenminste mooie dingen." Het zijn pijnlijke momenten voor een moeder die de dagelijkse zorg voor hen heeft en een pa op afstand die alleen maar mooi weer speelt en de opvoeding verstoord. Het is te hopen dat de beide kinderen later inzien, dat hun moeder meer voor hen gezorgd heeft dan hun materialistische gemakzuchtige vader.

SVB eigenwijs

Vandaag kreeg ik weer een brief van de SVB te Deventer. Daarin staat dat ze mijn woonsituatie juist hebben beoordeeld. "Het adres van mw. Jolanda is door de gemeente Dronten gewijzigd. Dus u blijft uw huidige uitkering behouden", aldus de schrijfster.
We zijn zelf naar de gemeente geweest en hebben gehoord dat Jolanda daar al sinds 2009 uitgeschreven is. Nadien zijn er andere bewoners geweest. Ook de ambtenaar die later belde bevestigde dat. Volgens hem was de SVB in de fout gegaan en heeft mij een brief gestuurd met foute informatie.
Nu beweert de SVB dat de gemeente toch een foutieve registratie had. Ik geloof daar dus helemaal niets van. Maar mijn uitkering zou onveranderd blijven, omdat de SVB het door mij ingevulde formulier als zijnde 'juist' heeft gekwalificeerd. Wat een eikels! Er was ook nog een bijlage toegevoegd. Daarin staat wanneer ik welke wijzigingen aan de SVB moet doorgeven.
Misschien moet ik ook een bijlage naar de SVB sturen. Met daarin aangegeven hoe men bij de SVB het werk moet doen om fouten te voorkomen en hun klanten niet lastig te vallen c.q. bang te maken.

Engeland - Nederland

Men noemt het spel nog steeds voetbal. Mens erger je niet, zou een betere benaming zijn. Gelukkig hadden de Franse voetballer niet zoveel zin. Anders was de uitslag op die van een eenzijdige korfbalwedstrijd gaan lijken.
Ook het vrouwenvoetbal is tot onder het nul gedaald. Ik zag een 'cruciale' wedstrijd, tegen Zweden. Maar aan de manier van spelen was niet te merken dat er iets belangrijks op het spel stond. De dames toonden weinig spirit en wil om te winnen. Alsof ze het erg vonden dat ze een aflevering GTST hadden gemist. Toen ik zag hoe gedesinteresseerd en ongeconcentreerd dat meisje Zeeman die bal zag terugspelen, wist ik het zeker : de Oranje dames zien Rio helemaal niet zitten. Natuurlijk is dat ook de schuld van hun coach. Die heeft ze geestelijk niet goed voorbereid. Dat was in de voorafgaande wedstrijden al te zien. Zouden de dames weleens naar hun collega's van het handbal hebben gekeken? Als je met zo'n instelling verliest, dan heb je nog mijn respect.

Eisen en wensen camper

Nog even en dan is het weer zomer. Voor die tijd hopen we een keus gemaakt te hebben, die moet leiden tot de aanschaf van een camper. Als vertrekpunt nemen we onze laatste caravan. Die was ruim zat. Achterin een luxe vast bed, tegen de linker zijwand een aanrechtblokje met gasfornuis en koelkastje en voorin een zitje met tafeltje. De rest is kast- en bergruimte. C'est tout!
Het interieur moet bij voorkeur van een lichte kleur zijn. Indien mogelijk willen we de keuken ook buiten kunnen plaatsen. De stoelen moeten 180 graden draaibaar zijn.
Er moeten voldoende geïsoleerde openslaande ramen zijn en een dakluik.
De techniek is natuurlijk ook erg belangrijk. Het liefst een grote dieselmotor (meer dan 2 liter) met voldoende pk's. Stuurbekrachtiging en een vijf bak. Het totale gewicht moet natuurlijk binnen de grenzen van het rijbewijs BE blijven. Dus geen vrachtwagentoestanden. De maten moeten binnen de 5,5 meter lengte en 2,30 m breedte blijven. Een trekhaak lijkt mij ook handig. Je weet maar nooit.
Ik heb begrepen dat dubbele wielen achter in het buitenland problemen kan opleveren. Zo'n uitvoering wordt vaak als vrachtwagen beschouwd.
Op dat handige YouTube heb ik al diverse videootjes bekeken van mensen die zo'n camper zelf hebben gebouwd. Er staan ook filmpjes van leveranciers op. Allemaal erg interessant. Al moet ik wel zeggen dat ik het vreemd vind, dat sommige zelfbouwers de bak niet isoleren. Zonde.
Natuurlijk bekijken we ook advertenties. Sommige foto's zeggen eigenlijk al meer dan genoeg over zo'n ding en vooral zijn gebruikers; trailer trash. Maar soms moet je daar doorheen kijken.

Trots op mezelf

Ach ja, dat mag ik toch ook best een keer zeggen. Anderen doen het nauwelijks. Gedurende mijn werkzame leven heb ik mezelf ook geregeld een schouderklopje gegeven. Iemand moet dat toch een keer doen? Dus doe ik het maar zelf.
Terugkijkend heb ik behoorlijk wat hindernissen genomen. Over hoge drempels gestapt, ondanks alle weerstand en tegenslagen doorgegaan. Op weg naar de zoveelste overwinning. Zelfs mijn donkere periode heeft mij veel positieve dingen gebracht. Ik hem anderen en vooral mezelf beter leren kennen. Adviezen en therapieën hebben me de juiste weg laten vinden. Ook daarvoor gold : ik moest het allemaal zelf doen. Ik herinner me nog mijn eerste advies. Dat kwam van ex-medewerkers die last hadden van een depressie en/of burn-outs. Ze gleden alsmaar verder af, omdat ze toegaven aan hun situatie. Dus op de bank hangen of in bed blijven, was er voor mij niet bij.
Naar buiten en de handjes laten wapperen en de grijze massa rust gunnen. Dagelijks volgens een vast patroon aan de slag. Een paar keer mijn kop gestoten (eigen schuld, het duurde even voordat ik mijn handicaps accepteerde) en zodoende nog meer geleerd.
Het feit dat ik tijdens mijn herstel weer te maken kreeg met tegenslagen en ik ook die heb weten te overwinnen, is ook iets wat bijdraagt aan mijn trots.
Ondanks mijn paniekaanvallen ga ik er graag op uit. Telkens weer over drempels stappen. Ook onderweg. Die leefwijze heeft ertoe geleid, dat ik zelfs de hoogte inga; ondanks mijn hoogtevrees.
Er zijn mensen die denken dat ik helemaal geen leuk leven heb / heb geleid. Maar dat bestrijd ik. Ik heb een leuke onbezorgde jeugd gekend, gevolgd door een dito en vooral leerzame periode. En hopelijk ook nog zo'n toekomst.

Lahore : Taliban versus christenen

Tenminste 70 doden en meer dan 300 gewonden vielen in Lahore in Pakistan. Het betrof een bomaanslag van een tak van de Taliban tegen mensen, die op dat moment in een park het Paasfeest vierden. Onder de slachtoffers bevinden zich voornamelijk vrouwen en kinderen. De groepering Jahmaat-Ul-Ahrar stelt verantwoordelijk te zijn voor de aanslag en dat hij bedoeld is tegen christenen. Ik schrijf dit vooral omdat het mij opviel, dat bepaalde nieuwszenders het doel van de aanslag (christenen ombrengen) 'vergaten' te melden.
Ik verbaas me telkens weer als ik hoor dat al die terreur niets te maken zou hebben met het islamitisch geloof. Als dat zo zou zijn, waarom worden dan de christenen en andere afvalligen niet met die terreur in verband gebracht? Het zou wat dat betreft logischer zijn de islamitische 'vijand' zwart te maken. Over de hele wereld is terreur meestal verbonden aan de islam. Hij is vaak gericht tegen christenen. Kijk maar naar Afrika en zelfs Indonesië. Of blijft men liever wegkijken?
Wij, westerse mensen, hebben de gewoonte te veel vanuit onze cultuur dit soort problemen te benaderen. We kijken (of durven dat niet) liever niet naar die andere cultuur. Zelfs de paus kust de voeten van een islamitische immigrant. Ik zou graag een ayatollah de voeten van een christen of andere afvallige willen zien kussen. Pas dan ben ik overtuigd. Tot dan komt de liefde van slechts één kant.

Een officiële bevestiging

Naar de PVV wordt liever niet geluisterd. Al zou ik denken : het gaat er niet om wie wat zegt, maar wat er gezegd wordt. Wat dat betreft roept de PVV ook zinvolle dingen.
Daarom ben ik blij dat nota bene het Sociaal en Cultureel Planbureau met wat duidelijkheid komt over hoe men in het algemeen denkt over de vluchtelingenopvang. Volgens het SCP zag ruim 65% van de ondervraagden de grootste maatschappelijke problemen in de immigratie en integratie. Velen hebben ook moeite met de voorzieningen die 'vluchtelingen' krijgen, vergeleken met landgenoten die ook om hulp verlegen zitten.
Ik ben benieuwd hoe de regering hierop gaat reageren.

De EU en Hotel California

Een land mag dan lid zijn van de EU, maar dat wil niet zeggen dat het zijn eigen koers mag blijven varen. Zo is Polen na de verkiezingen(!) een andere koers ingeslagen. De EU is daar niet blij mee en wil de Polen sancties opleggen. Polen heeft o.a. haar grenzen gesloten voor vluchtelingen. Dat is hun goed recht, lijkt mij. Ik bedoel, de burgemeester hier bepaalt ook niet of en wanneer ik mijn deuren mag sluiten. Ook andere lidstaten waar gekozen parlementen besluiten nemen waar de EU-bobo's niet blij mee zijn, worden vanuit Brussel met dreigementen om de oren geslagen. Kortom, volgens de EU zijn wij geen baas meer in eigen land. Verkiezingen lijken zo zinloos te zijn geworden, want de EU wil bepalen wat er in ons land wel of niet mag / moet gebeuren. Nog een reden om de EU de rug toe te keren. En laat je niet bang maken door die EU bobo's met hun gekrakeel. Die beweren : "You can check out anytime, but you can never leave!" De EU is een soort Hotel California?

Tweede Paasdag

Na een zeer geslaagd Paasdiner gisteren, deden we het vandaag rustig aan. Even terug naar Eerste Paasdag. De bewoners hadden een ovenschotel met witlof met kaas en ham gemaakt. En een grote schaal aardappelpuree. De schalen waren na afloop zo goed als leeg. Er was alleen nog wat puree over. We sloten het diner af met een lekker toetje en een kop koffie. Ik kreeg hulp bij de afwas en dus was de boel in no time aan kant. Het was weer een zeer geslaagde bijeenkomst.
O ja, rustig aan doen? Ik stond om 10.30 uur met de auto al weer bij iemand voor de deur om wat op te halen. Zo gaat dat dus. Wat dat betreft is het net als vroeg naar bed gaan. Wie overdag zegt : "Vanavond ga ik vroeg naar bed", ligt er meestal erg laat in.
De rest van de dag hebben we ons koest gehouden. 's Middags hebben we even een wandeling gemaakt met Fenna. Het was zonnig, droog en stormachtig. We hebben nog even buiten gezeten, onder de luifel. Daar was het uit de wind best warm.

Kalma? Wtf is Kalma?

mijn doucheschuim

"Hoe gaat het met Kalma?", kopt een berichtje. Leergierig en vergeetachtig als ik ben, denk ik : "Wie is Kalma??" Toen ik hoorde over een implantaat voor doven, viel het Kalma-kwartje bij mij. Bij de volgende gedachte ging ik weer in de fout. Ik dacht we krijgen nu verbinding met Afghanistan, waar Kalma nu woont. Ze was toch met haar ouders uitgeprocedeerd? Uitgeprocedeerd betekent immers wegwezen. Terug naar waar je vandaan kwam.
Wat denk je? Die mensen verblijven nog steeds gewoon hier in Nederland! Ik weet niet wie dat illegale verblijf hier betaalt. Maar nog erger is, is dat die ouders nog steeds zeuren om een hoorimplantaat van bijna 70.000 euro (inclusief operatie en nazorg) voor Kalma, voordat ze terug willen keren naar Afghanistan. Natuurlijk kwam het arme kind nog even nadrukkelijk in beeld. Opvallende detail : ze namen geen afscheid....

Oekraïne : NEE!

Recente berichten uit Oekraïne :
Onlangs is de advocaat van twee gevangengenomen Russische militairen vermoord aangetroffen. Maatschappelijk vindt er steeds meer een tweedeling plaats tussen inwoners met en zonder Russische achtergrond. Het gevaar van een burgeroorlog is groot. De humanitaire situatie in Oekraïne is ondanks de zogenaamde democratische regering nijpend. De jacht op homo's is fel opgelaaid.
Oekraïne heeft de VS benaderd om haar invloed te gebruiken het referendum in Nederland uit te stellen, zodat het land zelf de nodige propaganda onder Nederlanders kan verspreiden.
Oekraïne heeft nog steeds niet eerlijk / geen antwoord gegeven op MH17 vragen.

Het associatieverdrag met de Oekraïne is niet zomaar een verdrag. Al wil de regering en de EU ons dat wel doen geloven. Het vreemd eis wel, dat men eerst een handtekening plaatst en daarna gaat vragen of het akkoord is. Maar ja, zo gaat dat ook in veel gemeentes. Voor iedereen die nog zit na te denken over voor of tegen het associatieverdrag met Oekraïne stemmen, nog even een aantal negatieve punten op een rijtje (bron NRC) :

Over de positieve kanten zijn we al volop geïnformeerd. Zelf kan ik er geen bedenken. En ik laat me ook niet leiden door Brussel over mogelijke consequenties. Allemaal bangmakerij! De EU valt eerder uiteen vanwege het beleid van Merkel dan dat van de UK (Brexit) of ons land.
Vorig jaar waren Oekraïense parlementsleden weer even aan het knokken over een wet. Een geregeld terugkerend beeld :

Zij weten alles beter

Men zegt dat het best goed gaat met onze economie. Ik zie andere dingen om me heen. Zoals de vele ontslagen, faillissementen, toenemende armoe en dalende rente.
Men zegt dat we vluchtelingen krijgen. Ik zie andere mensen. Vooral jongemannen. Mannen die eisen stellen, lak hebben aan onze cultuur en wetgeving en die willen veranderen en vooraan in de rij willen / moeten en mogen gaan staan.
Men zegt dat ik niet naar de PVV moet luisteren. Ik zie dat heel veel Nederlanders bezwaren maken tegen de manier waarop ons vreemdelingenbeleid in het algemeen en die van zogenaamde vluchtelingen in het bijzonder uitgevoerd wordt.
Men vindt dat de vrijheid van meningsuiting erg belangrijk is. Ik zie dat het verschil maakt wie wat zegt, met een duidelijke voorkeur voor links en (vreemd genoeg) niet-Nederlanders.
Men zegt dat we een democratie hebben. Ik zie dat over essentiële zaken de achterban niet wordt geraadpleegd en men in het algemeen aristocratisch te werk gaat.
Men zegt dat iedereen gelijk is. Ik zie dat migranten vaker en meer hulp krijgt dan ouderen en arme, hulpbehoevende landgenoten.
Men zegt dat we onze cultuur moeten aanpassen. Ik zie dat bepaalde bevolkingsgroepen overgevoelig zijn voor de kleuren bruin en zwart, haatpredikers en het islamitisch geloof.
Men zegt dat er voor de zorg, armoebestrijding en ander zeer belangrijke maatschappelijke taken geen geld is. Ik zie duur wapentuig ingezet worden in den vreemde en miljarden verdwijnen naar corrupte landen en de EU.
Tja, ik zie allemaal andere dingen. En ik ben toch echt naar Specsavers geweest...

Eerste Paasdag 2016

Fenna doet even een grote boodschap

Tja, die mag ik ook nog meemaken. Ik had vanmorgen zowaar een uur uitgeslapen. Van schrik ben ik opgestaan. Toen ik via de badkamer de woonkamer betrad, keek Fenna mij wat schaapachtig aan. Alsof ze dacht : "Rabboeni, zijt gij het? Ben je werkelijk opgestaan?" Ze dacht zeker dat ik de tuinman was. Maar het kan ook zijn dat ik dat soort gedachtes kreeg, omdat ik al door de Paassfeer bedwelmd was geraakt.
Samen maakten we een ochtendwandeling. Onderweg kwamen we een paar Emmaüsgangers tegen. Ze herkenden mij niet. Ze gingen overigens niet naar Emmaüs, maar gewoon naar de paasviering in Dronten; dat was korter wandelen.  We merkten dat er iets met de tijd anders was. Het bekende ochtendvolk en hun honden waren er niet.
We kwamen een Duitse dog tegen, die erg gecharmeerd raakte van Fenna. Zijn eigenaresse riep het beest, maar Fenna's geur weerhield hem van luisteren. Onhandig sprong het hoogpotige beest om

haar heen, terwijl Fenna met een wat onderdanige houding op haar geurverspreider was gaan zitten. "Leuke vent, aber bei mir kein Zimmer frei!", zal ze ongetwijfeld gedacht hebben. Duitsers en Pasen. Maar de Duitser bleek gecastreerd en was zodoende ook in de war. Er werd iets bij hem losgemaakt, maar wat erna moest komen ontbrak. Vertwijfeld ging ie alsnog naar zijn bazin. Ik maakte Fenna los, zodat ze even iets voor zichzelf kon doen. Achter een boom nam ze plaats om haar bijdrage aan Eerste Paasdag te verstoppen.
Weer thuis gekomen, zag ik dat Sonja ook was opgestaan. Samen gingen we aan het Paasontbijt. Er waren ooit jaren, dat de Paaseieren kleurrijk geschilderd waren en soms aan de buitenkant nog wat restanten bevatten van de plek waar ze verstopt waren geweest. Nu hebben ze dezelfde kleur als Fenna's Paaspresentje in het bos : bruin.
Vanmiddag krijgen we bezoek uit de buurt. Gezamenlijk gaan we dan aan het Paasdiner, dat door een tweetal van hen gemaakt is. De huiskamer wordt wat verbouwd, zodat alle gasten plaats kunnen nemen. Fijne Paasdagen!

Motor, appels en Emma

Gisteren bevonden we ons in het hoge noorden van Nederland. Vandaag bleven we wat in de buurt. 's Middags zijn we op de motor naar Lelystad gereden. Het was weliswaar zonnig weer, maar er stond een flinke bries. We moesten in het open polderlandschap geregeld tegen de wind hangen om rechtuit te kunnen blijven rijden. Op beide ritten, heen en terug, hadden we de wind van opzij.
In Lelystad kwamen we voormalige collega appelplukkers Marijke en Jan tegen. Ze herkenden mij vaag (afgaande op de wat aarzelende blik van herkenning) maar ze reageerden pas, toen ik hen groette. Toen ik over appels begon, viel bij hen het kwartje. We hebben nog even wat nagepraat over onze leuke plukperiodes. Ze vonden net als ik, dat het afscheid leuker gekund had.
Na het bezoek aan o.a. de markt zijn we bij Robert en Carina even een kop thee gaan drinken. De kleine Emma was nog aan het uitrusten van een bezoekje aan een geitenboerderij. Maar na dat slaapje hebben we haar ook nog even gezien.
's Morgens voerde Sonja nog wat controle op de voorbereidingen voor het Paasdiner met de pleinbewoners. Een tweetal van hen was vandaag al aan het koken. Alles verloopt naar wens.

Ons halfbakken leger

goedgekeurd

De legertop geeft te kennen dat de helft van het materieel 'gebrekkig'is. Men bedoelt vast 'kapot', want zo ken ik het leger sinds 1969. Kwaliteit is altijd al een groot probleem geweest. Militairen zijn alles behalve goed toegerust voor hun taken.
We schaamden ons dood, toen we in 1970 in Duitsland oefeningen draaiden met o.a. Duitse militairen. Zij scheurden in hun moderne Leopards over de hei, terwijl onze 12 Centurion tanks anno jaren 50 alle(!) met pech stilstonden.
Mijn pa vertelde over hoe hij de oorlog ingestuurd werd met verouderd incompleet (te wijten aan linkse bezuinigingen in de jaren 30) materieel. Iets wat direct bij aanvang van oorlog duidelijk werd. De Slag in de Javazee was in zijn ogen om die reden een regelrechte zelfmoordactie.
Bekend is ook dat op dit moment meer dan 70% (ja, zeventig procent!) van de jongemannen die gekeurd zijn voor militaire dienst, afgekeurd worden. In de jaren 60 - 70 bedroeg dat zo'n 11%.  In de jaren 90 was dat cijfer verdubbeld. Kortom, ons land raakt steeds meer gevuld met watjes en mietjes.
Ergens ook logisch, want de jeugd is fysiek behoorlijk apathisch en is mentaal druk bezig met de technologische hebbedingetjes, zoals de games en de smartphones. Met modern materieel alleen komen we er niet. We hebben nog maar weinig echte mannen. Misschien kunnen we daarvoor ook Oost Europese mannen inzetten. Ze zijn lekker goedkoop (voor zover ze niet op alcohol lopen) en weten wat overleven en vechten is.

Winnen noch verliezen

zij zijn groot en ik is klein

In Zweden, het paradijs voor kinderen, heeft de voetbalbond het winnen of verliezen voor elftallen onder de 14 jaar afgeschaft. Dus tot die leeftijd win je altijd of.....? Hoe dan ook de stand wordt niet officieel bijgehouden. Maar je weet hoe ouders van voetballertjes kunnen zijn.
Zweedse kids worden dus niet geacht te leren verliezen of als zich winnaars te voelen. Ik weet niet wat de bedenker daarmee hoopt te bereiken. Wel uitdelen, maar niet incasseren? Voor elk doelpunt zal gejuicht of gejankt worden (denk ik) en stiekem in het geheugen bijgehouden worden. Of wordt de naam 'wedstrijd' aangepast in 'voetbalspelletje'? Het lijkt me een vreemde gewaarwording thuis te komen zonder het voldane, trotse gevoel gewonnen te hebben. Of na een verlies bemoedigende woorden te horen krijgen in de zin van volgende keer beter of nog beter je best doen. Want die kids willen hoe dan ook het liefst winnen. Misschien is het de bedoeling het aantal over het paard getilde Zweedse voetballers te doen afnemen. Jammer dat Johan Cruijff (RIP) overleden is. Ik had graag willen weten wat hij van het Zweedse model vindt.

Status nieuwe accu boormachine

Vanmiddag ben ik weer even bezig geweest. Ik heb na weken weer eens de accuboormachine gebruikt. Om te schroeven. De nieuwe accu voor mijn Gamma machine presteert nog steeds erg goed. Ik hem tussentijds nog niet hoeven opladen. Ik weet nog niet hoe de lader en de nieuwe accu straks reageren op hun eerste contact. Dus dat blijft nog een verrassing. Ik wil de nieuwe accu eerst helemaal leeg hebben, voordat ik hem op de lader zet.
De oude accu was binnen een paar dagen helemaal leeggelopen. Dus in elk geval is de nieuwe tot zover een forse verbetering. Mocht het straks ook met het opladen goed gaan, dan prop ik in de andere (met blauw elastiek) ook zo'n zelfde nieuwe accu.

Omgaan met ouderen

We maken nogal wat betutteling mee, als het om ouderen gaat. Blijkbaar weet niet iedereen dat betutteling van ouderen en dementerenden schadelijk is. Zowel voor hun psychische als fysieke gezondheid.
Ik ben die betutteling zowel buiten als binnen verzorgingstehuizen tegengekomen. De haast kinderlijke manier van praten met een ouder iemand. "Hebben we onze handjes gewassen?" of "Hoeveel centjes heb je deze week uitgegeven?",  vertraagd en flink gearticuleerd praten of kinderliedjes zingen of kinderspelletjes doen, behoren daartoe.
Veel mensen gaan er vanuit dat ouderen per definitie doof zijn. Dus onnodig hard praten is ook dagelijkse kost. Juist daar kan een mens doof van / voor worden. Al met al heel erg irritant en vernederend om te ondergaan, te horen en/of aan te zien. Nee, ik zie ik het helemaal niet verkeerd! Volgens mij hebben die verzorgenden of kinderen ze niet allemaal op een rijtje.

Help, ze slaan terug!

Zo zie ik de terreuraanslagen in Europa; als terugslaan. Ik bedoel, de tijd van de ver van mijn bed show ligt ver achter ons. Nederland gooit bommen op Syrië. Dus ons land kan daarvoor met gelijke munt ook terugbetaald krijgen : dood en verderf. Dus we moeten niet jammeren en ach en wee klagen.
Natuurlijk is het allemaal triest wat er gebeurt. Maar vergeet niet de miljoenen(!) onschuldigen die gedood zijn door dit soort oorlogen en terreur. We moeten ons niet al te huichelachtig opstellen. We genereren zelf voor een deel de stroom echte oorlogsvluchtelingen, door achter Amerika aan te sjokken. Je zou ermee kunnen stoppen en je niet bemoeien met binnenlandse aangelegenheden van andere landen. Dat roept ons land al te vaak als er kritiek op ons land is. Maar andersom schijnt die bemoeienis gerechtvaardigd te zijn. Gerechtvaardigd omwille van iets dat democratie heet, maar wat het in werkelijkheid niet is. Het heeft alles te maken met vriendjespolitiek, slaafs volgen, een onwelwillende houding ten opzichte van mensen uit andere culturen en je beter voordoen dan je bent. Kortom, gewoon eigen schuld. Verbeter de wereld, maar begin eerst met je eigen land. Het is weer het oude liedje. De dames en heren politici die op oorlogspad zijn/willen, zitten veilig. De gewone burger is de klos.

Gratis en voor niets

Gisteren werden we door zo'n leurende student aangesproken. Ze had een goudkleurige envelop in haar hand en vroeg of ze ons iets mocht aanbieden : Geld! Ach ja, leuk gebracht. Maar helaas voor haar trapten we daar niet in. "Ja, maar het gaat over miljoenen en de opbrengst gaat naar veel goede doelen!", probeerde ze nog. En ja, dan is het voor mij helemaal over en uit. Goede doelen. Goede doelen waar verkeerde mensen kapitalen aan verdienen. Gelukkig bleef de studente beleefd. Er zijn erbij, die vervelend worden. Vooral die pikkies die voor telecom- en energiebedrijven werken.
Nee, ik sta ook niet meer op voor kanker. Dat heb ik zonder positief resultaat heel vaak gedaan. En weet je trouwens wat zo'n sta-op stoel kost?
Ik heb al die collectes nooit begrepen. Er zijn miljoenen naar Afrika gegaan. Miljarden naar andere landen. Naar corrupte leiders. En wij voor onze gemoedsrust maar roepen, dat we aan het helpen zijn. Dat het telkens weer de verkeerden betreft, deert ons niet.
Defensie wil miljarden meer. Ach ja, voor oorlogen is altijd weer geld te vinden, maar voor onderzoek ter bestrijding van ziektes niet. Met andere woorden : voor het ombrengen of verwonden van mensen trekken we miljarden uit. Voor genezing en/of preventie voor landgenoten niet. Daarvoor moet Jan met de pet rond etenstijd langs de deuren burgers lastigvallen. Het ware beter dat Jan met zijn pet bij bestuurders of directeuren (een graaier bij Shell krijgt miljoenen als bonus) even zou aanbellen, dan is ie zo klaar en zijn veel anderen, vooral de zieken, zeer tevreden.
Men moet die graaiers extra zwaar belasten en de opbrengsten aan goede doelen besteden.
Veel van de miljarden aan hulp die we nu verstrekken is geheel gratis. Maar al te vaak voor niets.

Jaloers!

In de jaren 60, hoe kan het anders, kocht ik mijn eerste gitaar. Samen met mijn broers probeerden we instrumentale nummers mee te spelen. Van de Spotniks, Ventures, Arthur Boogie Smith enz. Daar kwam niet veel later ook de pop muziek bij. Even een plaatje opzetten en meespelen! Tja, dat waren tijden.
Soms word ik aan die periode herinnerd. Zoals toen ik deze video zag. Vooral de manier waarop de gitarist zit te genieten van zijn gitaarspel met dat mooie nummer van Rita Coolidge. Prachtig! Om jaloers op te worden.

Met grijs haar en een rollator

Als ik in het dorp boodschappen doe, valt me telkens op hoe men hier met ouderen omgaat. Vooral ouderen met een rollator. Ze krijgen extra aandacht. Niet alleen van het publiek, maar ook van winkelpersoneel. In het restaurant van de Hema, waar wij even van een kopje thee genoten, hoorden wij een vriendelijke medewerkster zeggen : "Gaat u maar alvast lekker zitten, dan kom ik zo bij u brengen." Even later wordt de bestelling, een koffie met een taartje, keurig aan tafel bezorgd. Met de mededeling : "U mag het dienblad straks gewoon laten staan. Dat ruim ik voor u op."
Kijk, daar krijg ik een warm gevoel van. Zo behulpzaam en vriendelijk voor iemand die slecht ter been is. Ook in andere situaties is men rollatorbestuurders behulpzaam. Kortom, een rollator doet wonderen. Ik weet alleen niet hoe ik straks zo'n ding achter op de motor moet meenemen.

Hortsik!!

Dat riep de groenteman vaak tegen zijn paard, als ie weer de kar moest trekken : "Hortsik!" Tegelijkertijd klapte ie dan met de leidsels. Men zegt dat die kreet ontstaan is uit een dialect en oorspronkelijk 'hoort, zeg ik' betekent. Ofwel : luister naar mij. Het woord wordt ook in verband gebracht met paardenslager en paardenvlees. Dat klinkt nogal bedreigend : lopen en anders ga je naar de slager. Gelukkig heeft zo'n beest daar geen weet van.
Misschien een vreemde overgang, maar ook hier in Dronten wordt veel gedaan voor ouderen. We maken buurtbewoners hierop attent, zodat ze wat meer sociale contacten kunnen opdoen. Maar zoals je weet kan men een paard wel naar het water leiden, maar of het gaat drinken is een ander verhaal. Zo ook met de ouderen. Soms komen ze wat kieskeurig over. Ouderen kunnen hier bijna dagelijks op diverse plaatsen samenkomen, om (vaak gratis) even met elkaar een kop thee of koffie te drinken en/of spelletjes te doen of gewoon praten met elkaar. Geen springkussens, games of skateborden dus.
Sommige ouderen, die soms klagen over eenzaamheid, komen na zo'n tip met allerlei ja-maars aanzetten. De een voelt zich met zijn 75 jaar te jong(!), de ander heeft geen zin of drempelvrees. Of er wordt opeens gezegd dat ze niet eenzaam zijn. Zo zie je maar weer, je kunt wel 'hortsik!' roepen om naar het water te gaan, maar ook een oud paard kan je niet laten drinken.

Onnodige medicatie

Soms zie ik complete pakketten medicijnen bezorgd worden. Ik krijg daar de kriebels van. Iemand mankeert iets en vervolgens wordt ie bedolven onder medicatie. Zelf heb ik ook de ervaring, dat huisartsen te snel een medicijn voorschrijven.
Als ik te kort geslapen heb (vaak na Oudejaarsavond) sta ik op met hoofdpijn. Daar neem ik echt geen aspirine voor in. Een nieuwe slaapronde is dan de oplossing.
Laatst had ik vrij lang last van een verkoudheid. Die gaat de laatste jaren gepaard met kortademigheid. Ik heb eerder een longonderzoek gehad en toen bleek niets mis te zijn met mijn zeer schone doch ietwat slappe luchtmachine. Ik denk dat mijn longen wat problemen hebben met ouderdomscompressie. Dus ik wilde helemaal geen medicijn, maar de huisarts stond erop. Ik ben, overtuigd van en vertrouwend op mijn eigen inzichten, van mijn kortademigheid afgekomen zonder dat puf-ding te gebruiken.
Ik heb al een paar keer gehoord over een noodzakelijk medicijn, dat bepaalde bijwerkingen heeft. Van die bijwerkingen wordt een aantal onderdrukt door een ander medicijn. Maar ja, dat andere medicijn heeft op zijn beurt ook weer bijwerkingen, maar gelukkig is er weer een ander medicijn.... enzovoort. En aldus verdienen huisartsen en farmaceutische industrieën kapitalen aan een patiënt die alles maar slikt.
In de werking van medicijnen moet men geloven. Het beste medicijn zit bij mij tussen de oren. Ik begin dus eerst in mezelf en mijn eigen genezing te geloven. Vertrouwen op een herstel. Op die manier heb ik nauwelijks chemische rommel medicijnen nodig. Daarom gebruik ik ook geen Head & Shoulders, maar doe ik aan ontspanning.

SVB in de fout -2-

Vandaag ben ik gebeld door iemand van de gemeente Dronten. Het was een reactie op mijn klacht over de beschuldiging van de SVB als zou ik naast Sonja ook samengewoond hebben met ene Jolanda. De SVB wilde mij daarom korten op mijn AOW.
Meneer vertelde mij dat hij contact had opgenomen met de SVB. Na de situatie te hebben uitgelegd, gaf de SVB toe dat ze zelf een fout heeft gemaakt. Meneer is toegezegd dat de SVB de fout zal herstellen en mij daarover schriftelijk zal informeren. Afwachten dus.

Stiekem prijzen verhogen

Wie bewust zijn inkopen doet, heeft het vast al een paar keer gemerkt : verkapte prijsverhogingen. Afgaande op de prijs en de verpakking lijkt het alsof er niets aan de hand is. Alles lijkt hetzelfde. Maar wie nog beter oplet, zal zien dat het gewicht of de inhoud minder is! Ja, ja, zo wordt de consument weer opgelicht. Dan is een kilo opeens 800 gram, of een liter slechts 850 cc geworden. De (kilo- of liter-)prijs blijft hetzelfde. Een kwestie van goed opletten, want niets is gratis en ook op aanbiedingen wordt flink verdiend.

Vier nieuwe bougies

Ze liggen al sinds mijn verjaardag in de onderdelenbak in de schuur : vier nieuwe bougies. Helaas werkte het weer niet mee en had ik op mooie dagen andere (=leukere) dingen te doen.

Maar vanmorgen heb ik de CBX onder het afdak vandaan gesjord. De buddyseat en de zijkappen eraf en vervolgens de benzinetank losgemaakt. Dat is niet alleen een bout verwijderen, maar ook de benzine- en de vacuümslangen. Een lastig klusje, omdat die aansluitingen zich onder de tank bevinden. Maar gelukkig had in een balk (uit mijn oog) voorhanden, om de tank op hoogte te houden. Na dat klusje heb ik de bougiekappen losgemaakt.

Omdat de bougiegaten nogal diep liggen, verzamelt zich daar vaak vuil in de vorm van zand. Dat vuil kan, na demontage van de bougie, gemakkelijk in de verbrandingsruimte terechtkomen. Dus eerst maar de compressor erbij gehaald, om de ruimtes schoon te blazen. Daarna heb ik de oude bougies een voor een verwijderd. Cilindernummer 1 leverde een ietwat geblakerde bougie op. Misschien staat de betreffende gasfabriek wat te rijk afgesteld. De overige elektroden gaven dezelfde kleur. Niet echt koffiebruin, maar meer slappe koffiebruin. Dus wat mij betreft : oké.

Na controle van de elektrode afstand, heb ik de nieuwe bougies eerste met het handje erin gedraaid. Dan weet ik zeker, dat ze er op de goede manier en dus niet per ongeluk scheef ingaan. De laatste slagen heb ik met de ratel met dopsleutel gedaan, volgens de methode vast-is-vast. Tijdens de koffiepauze begon het te regenen! Ik moest als een speer naar buiten om de boel veilig te stellen tegen nattigheid. 

Straks ga ik het frame en de bedrading ter plekke schoonmaken en controleren. Daarna kunnen de tank (met de truc met de balk) en de andere delen er weer op. Ready to ride. Ik heb het blok even gestart en weer viel me op dat de startmotor maar heel even hoefde rond te draaien tot de motor aansloeg. Het onderhoud aan het startrelais maakt toch een flink verschil.

Denk toch na!

De politieke partij Denk!, opgericht door twee verbannen Turkse PvdA leden, is van mening dat de integratie afgeschaft moet worden en plaats moet maken voor louter Acceptatie. Dus moeten we meer begrip hebben voor criminaliteit en terrorisme en onze cultuur aanpassen? Alsof we in dit land niet al genoeg moeten slikken. Volgens mij probeert Denk! nu al de weg te effenen voor de stroom Turken, die door de EU-knieval voor Erdogan straks opgang komt.
In mei 2015 heeft Erdogan tijdens een bezoek aan Duitsland in een uitverkocht beursgebouw in Karlsruhe aan ruim 14.000 Turken schreeuwerig gevraagd : "Gaan we vanuit Duitsland een nieuw Turkije opbouwen?!" Waarop de aanwezige opgezweepte Turken luid "Ja!" schreeuwden. Erdogan zei vervolgens : "Het nieuwe Turkije moet een wereldmacht worden met ons eigen geloof en religie!" Daarna loofde en dankte hij Allah vele keren.
Een teken aan de wand voor een land dat tot de EU wil toetreden. Hetzelfde teken aan de wand geldt ook voor een politieke partij als Denk! : de Turken willen Europa veroveren! Zouden de leden van Denk! allemaal alleen een Nederlands paspoort hebben? Ze hebben in elk geval wel sterke banden met de Grijze Wolven. Het schijnt dat veel Nederlanders op die fascistische beesten zitten te wachten.....

Aanslagen België

Afb. Tamara de Betuè

Wat een afgrijslijke ellende! En waarom eigenlijk? Waar gaat het over? Over terecht opgepakte Belgische terroristen? Nog even en we hebben in Europa een guerrilla. Een stadsguerrilla die veel onschuldigen het leven gaat kosten. Als ik het Belgische nieuws mag geloven, wisten veel mensen in die Brusselse wijk, dat de gezochte terrorist Abdeslam zich daar ophield. Wat is dat nou? Zijn daar al zoveel aanhangers van islamitische terreur? Woont daar de zwijgende meerderheid die voor terreur is? Het wordt steeds moeilijker om niet te wijzen naar de islam en dat geloof uit te bannen uit Europa.
Opvallend is vooral dat met name van de niet islamitische kant veel verzachtende en verzoenende taal wordt gebezigd. Niet alle islamieten zijn terroristen. Maar andersom? Waarom blijft men nog steeds wegkijken? Waarom doet men nog steeds aan symptoombestrijding?
De overigens in mijn ogen bijzondere Paus, waste de voeten van moslim immigranten en zei dat ze broeders waren. Ik wacht op de eerste Ayatollah die zoiets bij christenen doet. Wanneer begint een ayatollah of imam te toeteren dat over dit soort lieden een fatwa uitgesproken wordt? Pas dan geloof ik in een serieuze oplossing. It takes two to tango.
Iemand van het Openbaar Ministerie geeft te kennen, dat mensen die tegen een AZC zijn en te ver gaan, harder zullen worden aangepakt. Wat mij betreft : Oké, prima! Maar wat meneer daarna zei, deed bij mij weer de broek afzakken. Meneer zei dat het beter is om daarover in gesprek te gaan. Haha! In gesprek? Met wie? Met ambtenaren die alles al stiekem geregeld hebben?

Fenna is weer loops

Vaak kan je het aan haar humeur merken. Fenna is vorige week loops geworden. Misschien al iets eerder, want ze werd alsmaar knorriger, slomer en buiten bleef ze maar snuffelen en markeren.
Gelukkig is Fenna geen druppelaar. Dus ze hoeft niet de broek aan. Die houden we liever zelf aan, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ze brengt buiten zelfs oude, slome reutjes in beweging met haar geurtje! Vaak bijt ze van zich af, maar er zijn erbij door wie ze zich graag zou willen laten eh....ik zal maar zeggen : voortduwen. Maar ja, dan ben ik er nog altijd bij. Ik probeer op rustige momenten haar uit te laten. Hoofdzakelijk omdat het bos hier een losloopgebied voor honden en mensen is. En daar moet je dan eigenlijk niet met een aangelijnde hond gaan rondlopen. Maar als het even kan, laat ik Fenna toch even los.
In dat losloopgebied lopen ook soms mensen met honden met een kort staartje lontje. Vaak denk ik dat die honden dat van hun baasjes hebben. Ze willen niet hebben dat loslopende honden bij hun hondje in de buurt komen. Als dat wel gebeurt (en dat kan voorkomen in een gebied waar honden los mogen), dan volgt vaak een scheldkanonnade. Dat is mij en Fenna ook een keer overkomen.
We gaan even niet met de fiets en de werpstok met bal heeft ook pauze.

Pasen komt eraan!

Ondanks het feit dat ik al een tijd met pensioen ben, bestaat voor mij nog steeds het weekend. En de Feestdagen. Gewoon, omdat het weer eens wat anders is dan de doordeweekse dagen. Officieel is de lente vandaag begonnen. Ik houd het maar nog steeds op de ouderwetse data, dus in dit geval 21 maart en niet 1 maart.
Nog even en dan gaat men de tijd weer veranderen. Dat gebeurt in het Paasweekend. Dan missen we weer opeens een uur. Foetsie! Sonja heeft al wat Paasversiering aangebracht en gemaakt.
Met Pasen houden we weer een bijeenkomst voor de pleinbewoners. Een van hen gaat koken. Ook voor dit jaar hebben we van de gemeente een budget gekregen. We willen net als voorgaande jaren periodiek iets leuks doen, om de sociale samenhang tussen ouderen verder te verbeteren en te bestendigen zoals dat zo mooi heet. De gemeente was zo vriendelijk, gezien het doel van onze activiteiten, coulant te zijn. Met uiteraard onze dank! Van elke bijeenkomst verwacht ze een verslagje en wat foto's. Net als voorgaande jaren. Het leuke is, is dat iedereen ernaar uitkijkt. Gewoon even gezellig onder elkaar.

Nederland is anders

Tot het moment dat het tot mij doordrong, dat ik qua uiterlijk er anders uitzag, iets waarop ik door anderen werd gewezen middels schelden en pesten, waren Nederlanders net als ik gewoon Nederlanders voor mij.
Maar na die constatering van anders zijn, begon ik ongemerkt afstand te nemen van Nederlanders. Misschien een gevolg van toenemende pesterijen? Naarmate ik ouder werd en meer mensen leerde kennen, werd mijn anders-zijn alleen maar bevestigd en versterkt. Ik vond / vind dat Nederlanders weinig op gevoel doen. Ik begon ze steeds kouder te ervaren. In de jaren erna merkte ik dat er nauwelijks tot geen sprake was van samenvloeien van culturen. Het bleven Nederlanders, Indo's, Chinezen, Turken, Marokkanen, Antillianen, Surinamers enzovoort. Of vallen onder de verzamelnaam 'Getint'.  Ik vraag me af in hoeverre ik zelf ook daaraan heb meegewerkt, door me te weinig te laten horen. Misschien een gevolg van mijn autoritaire opvoeding.
De Nederlandse gastvrijheid en tolerantie zijn gecultiveerde trekjes. Ze zijn niet gemeend. Men moet de bevolking daar geregeld aan herinneren, om te voorkomen dat ze in hun gewone volksaard terugvallen. Ik denk dat die zaken ook hebben bijgedragen tot de afstand tussen mij en dit land. Nederland is al heel lang niet echt mijn land. Het land, dat ik in mijn jeugd in de jaren 50 heb leren kennen. De ene keer hoor ik erbij, de andere keer ben ik een Molukker en dan ben ik gewoon weer getint. Het is maar net wat er in dit land speelt.
Door de jaren heen is het land veranderd in een minder plezierig land. Een land vol gestreste mensen met veel korte lontjes. Een land waar kinderen zowel verbaal als fysiek erg agressief reageren. Waar fatsoen en respect afnemen. Waar het aantal jonge criminelen schrikbarend groeit. Een land waar nauwelijks aandacht is voor ouderen, daklozen en armen. Waar gastarbeiders misbruikt worden en men de schijn ophoudt iets positiefs met vluchtelingen (zij wel!) te hebben. Een land waar de democratie stiekem verdrongen wordt door de aristocratie. Waar nota bene een PvdA iemand, die het woord kut-Marokkanen heeft bedacht en inmiddels is ingeburgerd, niet vervolgd wordt en een ander wel. Nederland is anders. Anders dan men heel graag doet voorkomen. Een land met twee gezichten. Een gezicht bedoeld voor de schone schijn (kijk mij eens!)  en een, het echte, dat men liever niet laat zien, maar dat steeds vaker en overal de kop opsteekt.

Een vrije opvoeding?

In de supermarkt hoorde ik een wat bekakt pratende vrouw in een bontjasje praten over de vrije opvoeding van haar zoontje. Afgaande op datgene wat ik opving, staat een vrije opvoeding haaks op een autoritaire die ik genoten / ondergaan heb. Terwijl ik dit zo schrijf zie ik spontaan gezichten verschijnen van vrij opgevoede mensen, die ik ooit ontmoet heb. Mensen met veel nare en egoïstische trekjes. De vrije opvoeding waarvan ik e.e.a. bij de kassa hoorde kwam bij mij over als zijnde een mix van toegeeflijkheid, verwaarlozing en doorgeschoten democratie. Kortom, de stijl van gemakzuchtige, onverantwoordelijke ouders. Wel kinderen, maar geen zin in opvoeden. Misschien weer kort door de bocht van mij, maar zo zie ik dat. Ik ga daar geen ellenlang bericht aan besteden.
Haar verhaal bevestigde wel mijn eigen ervaringen met vrij opgevoede volwassenen. Brrr!
Het gevolg van zo'n opvoeding is een kind dat altijd zijn zin heeft gekregen en wil krijgen, het altijd beter weet en egoïstisch en egocentrisch is. Vaak is ook te weinig aandacht besteed aan normen en waarden, met gevolg een vrij laag besef van fatsoen en verantwoordelijkheid. Ze leiden een grenzeloos solistisch, vaak een relatief eenzaam bestaan. Ze worden genegeerd door anderen vanwege hun afwijkend en vooral naar gedrag.
Ik heb het idee, dat die kinderen in wezen zichzelf hebben opgevoed. Met hun nog beperkt ontwikkelde hersenmassa en de afwezigheid van gezond denkende en handelende gidsen weet je waartoe kinderlijke keuzes kunnen leiden.

Victoria Koblenko - Oekraïne

Ze was afgelopen weekend een paar keer in beeld. In een pretprogramma van RTL en een praatprogramma op zondag. Victoria is geboren in Oekraïne en is in de jaren 90 naar ons land gevlucht met haar familie. Ze is behalve actrice ook politicoloog.
Ik heb beide programma's niet serieus gevolgd. Ik zag wel een korte scene, waarin ze een oudere vrouw (haar moeder?) iets vroeg over mensenrechten in Oekraïne. De vrouw reageerde angstig en behoedzaam, want ze wilde niet opgepakt en in de gevangenis gegooid worden.
Tja, Oekraïne. Een land dat eeuwen lang een bezetgebied is geweest. Een land dat me een beetje aan België doet denken : verdeeld in twee kampen. De ene helft is pro Rusland, de andere meer Westers / EU georiënteerd. Maar het hele land is corrupt en instabiel.
De EU trekt en sjort samen met Amerika (NATO!) aan het deel van de bevolking dat nauwere banden wil met de EU. Ze willen die Oekraïners een schijndemocratie bieden, waarin men in EU verband leeggezogen wordt door een andere vorm van corruptie en dictatuur geleid door Brusselse witte boorden criminelen. Vraag eens aan voormalige DDR bewoners hoe het kapitalistische Westen, met name Duitsland, hen tot op heden bevalt. Het gros vindt dat het er echt niet beter op geworden is.
Mocht Oekraïne bij de EU betrokken worden, weest dan niet verrast wanneer tijdens het lidmaatschap een omwenteling zal plaatsvinden die pro Rusland is. Oekra betekent opzij of naast. Naast Rusland, waar het land zijn oorsprong vindt.

República de Cuba

Op de een of andere manier heb ik iets met dat grote eiland. Met die durfal Fidel Castro en zijn vriend Che Guevara. Misschien omdat ik gelezen en geleerd heb over Simon Bolivar, El Libertador,  die zich verzette tegen de Spaanse onderdrukking.
Amerika is eindelijk over de Koude Oorlog drempel gestapt en heeft Cuba voorzichtig de hand gereikt. Wij verbleven begin jaren 60 op Curaçao toen de onmin tussen Cuba en Amerika hoog opliep vanwege de plaatsing van Russische raketten. Dat was een spannende periode, omdat velen een atoomoorlog verwachtten. Gelukkig bleef de rookwolk beperkt tot die van de beroemde Havana sigaar. Eerlijk gezegd had ik deze historische stap al veel eerder van een Democratische president verwacht. Natuurlijk probeerde Obama voor zijn bezoek de regie naar zich toe te trekken, door eisen te stellen. Cuba reageert subtiel op de grootdoenerij : de familie Obama werd door een minister welkom geheten. Maakt niet zoveel uit, want de nieuwe relatie verkeert in een pril stadium en zal zeker nog veel hindernissen gaan kennen.
Veel critici van het Cubaanse regime grijpen het bezoek aan om vooral te demonstreren voor betere mensenrechten. Zowel voor de Cubanen als de gevangenen in Guantanamo Bay? Het zal voor mij van nogal wat lef sprake zijn, indien Obama over mensenrechten zou beginnen, terwijl hij nota bene op Cuba een soort concentratiekamp runt of gerund heeft. Daar werden mensen zonder in staat van beschuldiging gesteld te zijn, achter de tralies gezet en gemarteld.  Hoe dan ook ik ben blij met de ontwikkeling van de relatie tussen beide landen.
Ons land heeft ook in deze kwestie decennia lang als een suffe ezel achter Amerika aangesloft. Een regionale samenwerking in het Caribisch gebied ware beter geweest. Wat mij betreft is het huidige Oekraïne vele malen erger dan Cuba ooit geweest is. Hopelijk zal de liefde tussen Cuba eb de USA weer opbloeien. Viva Cuba!

Mag ik het doen?

Ingezonden n.a.v. een berichtje over slordig gemonteerde carburateurs op de CBX. Ik kwam de reactie opnieuw tegen en zag dat ik er geen berichtje van gemaakt heb. Bij deze (met excuus) alsnog :

Nou, nou, Willem, hoe die carburateurs er uitzagen zeg! Dit is gewoon verschrikkelijk om aan te zien man! Zoiets doet mij technisch pijn en de persoon die dit heeft gemonteerd verdiende toen eigenlijk niet op zo'n mooie CBX te mogen rond- rijden. Tenzij het in de garage van de dealer is gebeurd!? Zo ja?, dan was dit wat mij betreft meteen de laatste Honda CBX geweest die daar de deur uitreed. Wat de echte dader, hij/zij, wél verdient, met terugwerkende kracht, is een flinke draai om de oren want zo ga je toch niet om met verfijnde technische onderdelen. Een goede vriend van mij, met alle respect net als jij ook een "pindo" (zoals ik hem wel eens noemde), zei bij zoiets vergelijkbaars altijd heel gretig: ,,.mag ik het doen..?! en dan kon je beter ‘even wegwezen'. Geen wonder, want hij heeft zich in zijn kinderjaren, als één van de eerste 'zwarte kinderen' in Den Haag, op weg naar school nog wel eens door de straat heen moeten 'vechten'! Hij genoot later heel veel van autorijden, van héél veel rijden én, vanwege de grote afstanden, vooral ook héél hárd. Dat laatste koste hem eens de kop, nou ja èèn

kop, n.l. die van zijn auto. Als er witte rook uit de uitlaat komt, zoals uit de schoorsteen na het kiezen van een nieuwe Paus, dan hoor je nu geen klokken luiden, hooguit het gerammel van je portemonnee want door een lekke kop-pakking kan er enorm veel schade ontstaan aan de rest van de motor. Als zich in de 'onderkamer' (carter) ook nog eens witte smeerolie heeft verzameld is er in de bovenkamer iets goed fout gegaan. De eigenaar hield er in dit geval, net als zijn auto, een behoorlijke koppijn aan over. Aangezien ik wel eens wat onderhoud aan zijn Opel verrichtte kende ik de auto redelijk goed en na het eerder vernieuwen van de distributie-riem was het voor mij een uitdaging ook eens een cilinderkop te vervangen en ik vroeg; ,,...Mag ik het doen"...? Natúúrlijk mocht ik het doen want in gedachten hoorde mijn maat al het geluid van de stevig rinkelende kassa van zijn dealer-garage. De krom getrokken kop had ook scheurtjes en het laten ‘vlakken’ ervan had dus geen enkele zin. Doordat we de nieuwe onderdelen ergens voordelig konden kopen en het benodigde 'bijzondere' gereedschap, waaronder een momentsleutel, konden lenen bleven de kosten binnen de perken.

Door nauwkeurig, maar vooral ook netjes en 'schoon', (zonder ook maar één korreltje zand in de buurt), te werken werd de klus zonder problemen geklaard en toen de motor na de eerste start meteen heerlijk ronkte maakten wij beiden een luchtsprongetje en mijn vriend was de koning te rijk. Die avond kwam hij, aansluitend op een etentje bij hem thuis, aan- zetten met een heel aparte, stoffige fles met een lintje in een lakzegel, en twee glaasjes. Hij gaf mij de fles zodat ik hem goed kon bekijken, vertelde mij hoe hij er aan gekomen was, en vroeg toen: ,,...Mag ík het doen...?", wij hebben n.l. iets te vieren". Natúúrlijk mocht hij het doen en samen dronken we bij de koffie de laatste glaasjes likeur "DOM Bénédictine"* uit die fles van 60 jaar oud, wauw!!! De gast- vrijheid daar, de overheerlijke Indonesische maaltijden en de lekkere drankjes, voor 'iedereen die langskomt', kan ik mij nog goed herinneren en daarna samen de hele grote afwas doen (op de hand!) bij toerbeurt, was nooit een probleem. ,,Jammer, ik zie hem te weinig de laatste tijd", mijn pindo-vriend. Het wordt hoog tijd hem weer eens op te zoeken voordat onze persoonlijke zandloper leeg is, net als toen de fles "DOM Bénédictine", want de tijd gaat zo snel.

* Volgens een 16e-eeuws manuscript creëerde een Venetiaanse monnik van de Abdij van Fécamp, Dom Bernardo Vincelli, een elixer van 27 verschillende planten en kruiden, verzameld uit alle windstreken.

Fan-tilator

Vreemde advertenties en berichten

Woensdagavond lijkt mij erg saai

Soms zet een berichtje mij zomaar op het verkeerde been. Zo las ik ergens een kop van een artikel met de tekst  "Brandweerman reanimeerde haar poesje". Ik dacht gelijk : "Is dit een gecodeerd berichtje of iets uit een cryptogram of zo?"
In een groot landelijk ochtendblad hebben jarenlang vreemde berichtjes gestaan. Ik las ze meestal tijdens mijn treinreis naar mijn werk. Het waren voornamelijk kleine advertenties. Zoals "Mijn fiets staat niet te koop". Of "Johan, ik heb er genoeg van. De hond zit in het asiel". En wat te denken van : "Ik zoek niemand om 1x per week mijn huis schoon te maken. Ik heb zelf veel ervaring".
Er was ook elke dag steevast dezelfde advertentie waarin een geestelijk advies stond. Van een non of zo. Ze adviseerde dagelijks dat men zus en zoveel weest gegroet-jes moest bidden.
Soms is er over de inhoud nagedacht.  Zo bood een meneer een complete serie van de encyclopedie Winkler Prins te koop aan. Als reden vermeldde de verkoper in de advertentie, dat zijn vrouw het toch altijd beter weet.
Er zijn ook advertenties die weinig tot niets zeggend zijn. Zoals : Te koop. Caravan. Geen foto, geen beschrijving. Waarschijnlijk bedoeld om de sleurhut juist niet te verkopen.

Een grote loods

Vanmorgen zijn we even op bezoek geweest in de nieuwe loods van Ben. De huidige werd te klein, dus heeft hij omgekeken naar een met meer ruimte. De nieuwe (huur-)loods is vele malen groter dan de huidige. Hij wordt nu ingedeeld. Dat houdt in ruimtes creëren en die voorzien van allerlei aansluitingen en inventaris ten behoeve van de voorraden. De loods heeft ook een verdieping, die via een vaste trap toegankelijk is.
Komende periode kunnen we helpen bij het inrichten, schoonmaken en verhuizen. De grote loods staat hemelbreed op zo'n 100 meter afstand van de huidige. Dus hij blijft in dezelfde omgeving het bedrijf houden.

Corruptie in Den Haag

sluit de ogen maar weer...

De ex-korpschef van de politie, Gerard Bouman, heeft een douceurtje gekregen van onze minister Van der Steur (foto). Hij mag gedurende 2 jaar wat advies uitbrengen via een snoepreisje naar de Antillen. Zijn familie zal ook wel meegaan. Betaald en uiteraard geheel verzorgd, dankzij ons belastinggeld. Niet dat meneer Bouman zulke indrukwekkende prestaties heeft geleverd, integendeel. Al zou je dat vanwege zijn beloning, bijna 200.000 euro per jaar(!), niet zeggen.
Meneer heeft er bij de politie niets van gebakken. Maar dat maakt hem en Van der Steur niets uit. Het politiepersoneel ging weken lang de straat op om te protesteren voor een betere cao. Meneer Bouman zelf vult zijn zakken dankzij vriendjes politiek in Den Haag. Samen met eerdere voorvallen gaat deze manier van doen en laten steeds meer naar corruptie rieken. De elite zorgt goed voor elkaar.

Miljarden voor Defensie?

Eeuwige Moordenaar?

Mevrouw Hennis zakt steeds dieper in mijn achting. Nadat eerst flink de bezem door de militaire hap gehaald is, wil ze nu weer de boel optuigen. Waarom eigenlijk? Hebben we vijandige buren gekregen of zo? Hennis richt zich op het gemiddelde bedrag van de Navo lidstaten. Wat een onzin! Ze moet zich op onze vijanden richten. Waar komt de militaire dreiging vandaan en wat hebben we daarvoor nodig?
De enige dreiging komt uit politiek Den Haag, dat nog steeds geheel onnodig in de ruzie-mode staat met Rusland en achter Amerika aan hobbelt. Andere bedreigingen vormen landen als Turkije, Italië, Spanje en Griekenland. Maar ook uit Brussel en het Duitsland van Merkel. Maar tegen die economische dreiging wapenen we ons niet tegen. Integendeel. We laten ons nog steeds voor economische en militaire karretjes spannen.
We hebben met onze dure Marine schepen een paar keer opgetreden tegen zeepiraten. Met een superduur kanon op een paar muggen schieten. Nou, nou, da's een heuse Willemsorde waard. In landen als Irak, Afghanistan, Syrië enz. hebben we helemaal niets te zoeken. Dat is Amerikaanse bemoei-politiek met miljoenen onschuldige doden tot gevolg. Mede dankzij onze militaire inzet. Laten we daarmee snel ophouden. Voor ouderen, daklozen en armen is geen geld. Voor oorlogvoeren zijn telkens weer miljarden te vinden.

Onze Vaderlandse Geschiedenis

Op Curaçao werd ik flink wakker geschud. In het tweede halfjaar van 1961 van de lagere school, stond een Antilliaans klasgenootje te beweren dat zijn voorouders de Batavieren waren die op een vlot op de Rijn ons land binnenkwamen drijven. Haha! Nou ja, ik lach nu wel, maar toen schrok ik. In klas 8 en 9 kregen we les in de Zuid Amerikaanse geschiedenis. Dat was weer een cultuurschok. Toen bleken onze handelsgeest en zeehelden heel vaak uit ordinaire diefstal, massamoordenaars en slavenhandelaren te bestaan. Het wekte mijn wantrouwen en nieuwsgierigheid rond het doen en laten van ons land in het algemeen en die tijdens het kolonialisme en de Tweede Wereldoorlog in het bijzonder. Zouden die verhalen uit onze Vaderlandse Geschiedenis misschien ook heel anders zijn? Na al die jaren is het antwoord : Ja!
Het is inmiddels 2016. Volgens onze kinderen en kleinkinderen zijn de geschiedenisboeken nog steeds 'ouderwets' en dus zeer onvolledig. Spanjaarden en Portugezen deden alleen aan slavenhandel. Heel Nederland verzette zich tegen de Jodenvervolging en in Indië viel het allemaal mee.
Hoe zouden al die kinderen uit andere culturen die eenzijdige 'Hollandse' verhalen ervaren? Net als ik? Krijgen de Nederlandse kinderen ook iets te horen over die andere geschiedenis en cultuur? Die van hun klasgenoten en/of hun ouders? Het zou een goede zaak zijn meer te weten van elkaar. Maar ook in het onderwijs, worden andere culturen nog steeds geweerd.
Het gaat nog steeds over kaaskoppengeschiedenis bol van handelsgeest en heldendom. En dus niet over boeven die koloniën leeg trokken en plunderden, slavenhandel dreven en massamoorden pleegden.
Boeven die Joden verkochten, gastarbeiders uitbuiten en lak hebben aan oudere, armen en daklozen. Of dat zo zal blijven?
Het wachten is op het moment dat bij voorbeeld de Coentunnel aan beide zijden voorzien wordt van een afbeelding van de slavernij. Niet alleen omwille van de waarheid, maar ook als monument ter herinnering, als katalysator voor integratie en als een blijvende waarschuwing. Want die nare Hollandse handelsgeest is er nog steeds, gezien de werkwijze van o.a. Shell, de omgang met gastarbeiders en met  mensen uit andere culturen in het algemeen. Door een donkere deels verlichte Coentunnel op weg naar een betere toekomst voor iedereen. Geef al die tunnels en viaducten maar zo'n zogenaamde heldennaam, een afbeelding en functie. Zoals de Kapitein Westerlingtunnel met een afbeelding van een standrechtelijke executie onder wuivende palmbomen en een tropische zon. Of wat te denken van een tunnel met de naam van Willem van Outhoorn, een voormalig Gouverneur generaal van de VOC?

Met je kind in gesprek?

Opa's hoofdbescherming?

Volgens opvoedkundigen moet je met je kind in gesprek gaan, als het iets heeft uitgevreten. Een jongetje van 5 jaar gaf zijn moeder een klap in het gezicht. "Nou, daar gaan we even over praten, mannetje!", klinkt het dan. Uiteraard direct gevolgd door een flinke schop tegen mamma's been, want van praten houdt het ventje niet. Tja, je had natuurlijk ook vier jaar eerder kunnen beginnen met opvoeden.
In Amerika, waar anders, worden ouders soms door kinderen met vuurwapens beschoten. Nou, ga daar maar even mee in gesprek. Als je dat tenminste nog lukt met je schotwonden.
Onze kids hadden rond hun tweede jaar al in de gaten, dat ze ons niet agressief fysiek mochten benaderen. Niet alleen ons, ook anderen niet. Tenzij er sprake zou zijn van noodzaak. Bij agressieve, vervelende kinderen. De regel van niet slaan enz. werd gehandhaafd door onze uitstraling. Of zo je wilt, ons psychologisch overwicht. Als een kind iets niet mocht, dan waren wij de laatste om het beet te pakken. Een stem met de juiste toonzetting en bijgestaan door overeenkomstige lichaamstaal was voldoende.
In een tik zien we geen kwaad, al is het wel het allerlaatste middel om kracht bij te zetten. We zijn beiden met pak slaag opgevoed en daar niet slechter van geworden. Ik kan me geen onterechte straf herinneren. We zijn er ook geen slaande types door geworden, want we hebben geleerd wat wel en niet mag. Dat geldt ook voor onze, inmiddels volwassen kinderen. Slaan is minder erg dan psychische klappen uitdelen. Zoals je kind uitschelden en zeggen dat het dom is of dat zijn broertje of zusje het beter doet op school.
Die slaande volwassenen waren ooit kinderen, die van hun ouders wel mochten slaan. Broertjes, zusjes, mamma en pappa, iedereen kreeg klappen en schoppen. De volwassen verzorgers sloegen hun kind alleen uit zelfverdediging. Denk ik. Dat vonden alle partijen heel gewoon. Ook toen die slaande en schoppende kinderen volwassen werden. Totdat ze de verkeerde tegenkwamen. Iemand die nog harder terugsloeg of zelfs met een (vuur)wapen reageerde.
Steeds vaker met je kind in gesprek gaan deden we naar mate de jaren verstreken. Om een manier, die op dat moment aansloot bij hun verstandelijk vermogen.

Emma in Avontura

moe

Vanmorgen zijn oma en opa met Emma naar Avontura gegaan. Emma wilde zo graag weer in de ballenbak. In tegenstelling tot opa, die nog pijntjes heeft van het vorige bezoek. Dit keer was het erg rustig in de speelhal. De scholen zitten vol en dus is Avontura zo goed als leeg.
Er waren een paar oma's en opa's en voor de rest jonge moeders, die blijkbaar klaar waren met het huishouden. Emma heeft geen minuut stilgezeten. Ze constant aan het klimmen, springen en glijden. Erg leuk te zien hoe ze tijdens het bezoek alsmaar losser wordt. Maar na een paar uur sloeg de vermoeidheid merkbaar toe. Af en toe even suffen en op de glijbaan gleed ze pardoes achterover naar beneden. Maar opa ving haar met zijn nog gespierde arm op. Hopelijk kan ik hem morgen nog bewegen....

dat lukt opa niet meer...

Weer thuis plofte Emma in een grote stoel om bij te komen. We gingen aan de lunch en daarna mocht ze nog even op YouTube naar Bumba en andere filmpjes kijken. Alles bedoeld om af te bouwen, klaar te stomen voor haar middagslaapje. Ik ben benieuwd hoe lang ze blijft slapen na zo'n vermoeide ochtend.