Vandaag ben ik Ben aan het helpen. Hij is zelf met een klus bezig, terwijl ik begonnen ben met de verhuizing. Hij heeft een grotere loods gehuurd en nu moeten veel materialen verkast worden. Hemelsbreed is het nog geen 200 meter. Dat maakt het verhuizen vermoeiender. Ik heb immers geen rusttijd tussen het in- en uitladen. Maar deze jonge god is voor geen kleintje vervaard.
Ik beschik over een combi en een palletwagentje om de boel te versjouwen. Ik mag wel bekennen dat ik ook nu weer merk, dat de jaren gaan tellen.
Begin jaren 90 hebben we ook zo'n soort verhuizing gedaan over een korte afstand. Maar ja, toen was ik nog in de bloei van mijn leven (zei de ouwe zak). Gisteren zag ik speciale voeding voor de spieren. Oké, het is hondenvoer, maar toch. Als ik Fenna zo soepeltjes bezig zie, dan lijkt mij driemaal daags twee brokken het middel. Hoewel...
We hebben iemand gekend, die uit pure armoe hondenvoer at! Hij had veel honden en die stonden bij hem op de eerste plaats. Ook in de hiërarchie trouwens, want ze luisterden nooit naar hem. Tenzij hij die beesten ging voeren. Dat voer, ingevroren vlees, at hij dus ook. Met gevolg dat bij hem de ziekte van Creutzfeldt- Jakob, ook wel bekend als BSE of Gekke koeienziekte, werd vastgesteld. Ik heb hem trouwens nooit echt gek zien doen, maar hij zag er wel erg verzwakt uit. Dus toch maar geen speciaal krachtvoer voor mij.Ik ben voorlopig nog wel even bezig met de verhuizing. Ik kan rustig aan doen, want mij is geen deadline opgelegd. Dat scheelt!