Ingezonden n.a.v. een berichtje over slordig gemonteerde carburateurs op de CBX. Ik kwam de reactie opnieuw tegen en zag dat ik er geen berichtje van gemaakt heb. Bij deze (met excuus) alsnog :
Nou, nou, Willem, hoe die carburateurs er uitzagen zeg! Dit is gewoon verschrikkelijk om aan te zien man! Zoiets doet mij technisch pijn en de persoon die dit heeft gemonteerd verdiende toen eigenlijk niet op zo'n mooie CBX te mogen rond- rijden. Tenzij het in de garage van de dealer is gebeurd!? Zo ja?, dan was dit wat mij betreft meteen de laatste Honda CBX geweest die daar de deur uitreed. Wat de echte dader, hij/zij, wél verdient, met terugwerkende kracht, is een flinke draai om de oren want zo ga je toch niet om met verfijnde technische onderdelen. Een goede vriend van mij, met alle respect net als jij ook een "pindo" (zoals ik hem wel eens noemde), zei bij zoiets vergelijkbaars altijd heel gretig: ,,.mag ik het doen..?! en dan kon je beter ‘even wegwezen'. Geen wonder, want hij heeft zich in zijn kinderjaren, als één van de eerste 'zwarte kinderen' in Den Haag, op weg naar school nog wel eens door de straat heen moeten 'vechten'! Hij genoot later heel veel van autorijden, van héél veel rijden én, vanwege de grote afstanden, vooral ook héél hárd. Dat laatste koste hem eens de kop, nou ja èèn
kop, n.l. die van zijn auto. Als er witte rook uit de uitlaat komt, zoals uit de schoorsteen na het kiezen van een nieuwe Paus, dan hoor je nu geen klokken luiden, hooguit het gerammel van je portemonnee want door een lekke kop-pakking kan er enorm veel schade ontstaan aan de rest van de motor. Als zich in de 'onderkamer' (carter) ook nog eens witte smeerolie heeft verzameld is er in de bovenkamer iets
goed fout gegaan. De eigenaar hield er in dit geval, net als zijn auto, een behoorlijke koppijn aan over. Aangezien ik wel eens wat onderhoud aan zijn Opel verrichtte kende ik de auto redelijk goed en na het eerder vernieuwen van de distributie-riem was het voor mij een uitdaging ook eens een cilinderkop te vervangen en ik vroeg; ,,...Mag ik het doen"...? Natúúrlijk mocht ik het doen want in gedachten hoorde mijn maat al het geluid van de stevig rinkelende kassa van zijn dealer-garage. De krom getrokken kop had ook scheurtjes en het laten ‘vlakken’ ervan had dus geen enkele zin. Doordat we de nieuwe onderdelen ergens voordelig konden kopen en het benodigde 'bijzondere' gereedschap, waaronder een momentsleutel, konden lenen bleven de kosten binnen de perken.
Door nauwkeurig, maar vooral ook netjes en 'schoon', (zonder ook maar één korreltje zand in de buurt), te werken werd de klus zonder problemen geklaard en toen de motor na de eerste start meteen heerlijk ronkte maakten wij beiden een luchtsprongetje en mijn vriend was de koning te rijk. Die avond kwam hij, aansluitend op een etentje bij hem thuis, aan- zetten met een heel aparte, stoffige fles met een lintje in een lakzegel, en twee glaasjes. Hij gaf mij de fles zodat ik hem goed kon bekijken, vertelde mij hoe hij er aan gekomen was, en vroeg toen: ,,...Mag ík het doen...?", wij hebben n.l. iets te vieren". Natúúrlijk mocht hij het doen en samen dronken we bij de koffie de laatste glaasjes likeur "DOM Bénédictine"* uit die fles van 60 jaar oud, wauw!!! De gast- vrijheid daar, de overheerlijke Indonesische maaltijden en de lekkere drankjes, voor 'iedereen die langskomt', kan ik mij nog goed herinneren en daarna samen de hele grote afwas doen (op de hand!) bij toerbeurt, was nooit een probleem. ,,Jammer, ik zie hem te weinig de laatste tijd", mijn pindo-vriend. Het wordt hoog tijd hem weer eens op te zoeken voordat onze persoonlijke zandloper leeg is, net als toen de fles "DOM Bénédictine", want de tijd gaat zo snel.
* Volgens een 16e-eeuws manuscript creëerde een Venetiaanse monnik van de Abdij van Fécamp, Dom Bernardo Vincelli, een elixer van 27 verschillende planten en kruiden, verzameld uit alle windstreken.Fan-tilator
