Jong en oud, Mo Pitney

Erg leuk om te zien dat ouderen de jongere generatie waarderen en hen een kans geven om in dit geval het muzikale stokje door te geven. De inleiding is ook erg leuk om te horen. Hoe Mo Pitney als kind volwassen teksten zong en daarmee zijn ouders in verlegenheid bracht. Helaas mag de video hier niet getoond worden, maar wie benieuwd is geworden mag HIER klikken. Het nummer zelf klinkt zo :

Verbazingwekkend naïef

* Oxfam Novib is een petitie gestart die ik mag ondertekenen om te protesteren tegen de alsmaar groeiende kloof tussen rijken en armen. Nu ben ik nogal rechtlijnig van instelling, dus vraag ik me af hoeveel indruk mijn handtekening (en die van anderen) zal maken. In de geest van "O Willempie is ook boos dus ik zal maar afstand doen van mijn bonussen of minder graaien". Volgens Novib heeft het ondertekenen wel degelijk  zin, want (en ik citeer) "....politici luisteren naar hun kiezers en bedrijven naar hun klanten...." Ik hoef het citaat niet te herhalen, toch? Ik weet niet in wat voor wereld die Novib-mensen leven, maar de echte wereld zit heel anders in elkaar.
Novib heeft meer van dat soort gedachtes als het gaat om het verbeteren van de wereld. Overheden sturen miljarden naar corrupte regeringen in ontwikkelingslanden en Novib gaat burgers in diezelfde landen helpen in de veronderstelling de boel daar te verbeteren.
* Hulp voor Burkina Faso is ook zo'n voorbeeld van naïviteit. Dat landje is sinds de jaren 70 in beeld voor allerlei vormen van hulp. Er was geen basisschool die niet een of ander projectje had om financiële steun van de ouders van leerlingen te krijgen. Anno 2017 is er nog steeds vraag om steun. Waar al dat geld gebleven is, laat zich raden. En toch trekken velen weer de beurs open.
* In het nieuws de uitreiking van de grammy awards. Alsof dat nog een belangrijk evenement is. Ondanks dat dat feestje net als de NFL aanzienlijk minder publiek vanwege de houding van die quasi sterren, komt het in het nieuws. In plaats dat ze zich met hun sportieve of artistieke dingen bezig houden, praten en zeuren ze over politieke en maatschappelijke kwesties. Ga toch sporten, acteren en zingen! Velen onder hen zijn ordinaire hypocrieten. Ze zingen over het mishandelen en verkrachten van vrouwen, of hebben in hun leventje al vrouwen mishandeld, of hebben hun loopbaan via het matras ontwikkeld en staan vervolgens vooraan om te protesteren in het #me too. In Nederland hebben we dergelijke bn 'ers. Doe toch niet zo naïef!

Oma op Sumatra

Uit mijn eigen herinneringen weet ik nog dat ik ooit opmerkte, dat oma's Indische gerechten vaak erg heet / pittig waren. Mijn moeder reageerde toen met de opmerking, dat oma Sumatraans kookte. Later kreeg ik een vraag voorgelegd of mijn oma soms op Sumatra had gewoond. Afgaande op het antwoord van mijn moeder ging ik er toen vanuit dat het zo geweest was.
Na bestudering van informatie die ik heb ontvangen van oom Gerrit Verkerk, kon ik met zekerheid zeggen, dat mijn oma Johanna Carolina van Suchtelen van de Haare (geboren Passelima) inderdaad op Sumatra gewoond heeft. En wel in Padang, een havenplaats aan de westkust van midden Sumatra. Daar was een KNIL garnizoen gevestigd. Iets wat wellicht ook interessant is om te weten : opa Oudshoorn was daar ook. In elk geval in het noorden van Sumatra in de periode tussen 1906 en 1910. Hij heeft daar in die periode in Atjeh gevochten om (weer) een opstand neer te slaan. Een officiële onderscheiding bevestigd dat (foto). Ook B.A. Passelima (de van Ambon afkomstige vader van oma) was een KNIL militair die in Atjeh heeft gevochten.

Kort samengevat is oma met haar moeder Wilhelmina na de echtscheiding (van B.A. Passelima rond 1899) eerst op Ambon opgevangen door de familie G.H Jansen, een luitenant bij het KNIL. Later, in Padang (Sumatra) in 1901, is Wilhelmina als huishoudster een relatie aangegaan met de jonkheer Gerard Herman Frederik van Suchtelen van de Haare (foto). Uit deze relatie zijn kinderen voortgekomen, met de familienaam Van SvdH.

Wilhelmina

Na vertrek uit Padang (Sumatra) is Wilhelmina met de kinderen en de familie VSvdH via Jogjakarta en Soerabaja in Semarang (Java) neergestreken. Dat zou rond 1912 geweest zijn. De twee (? over haar broer Willem is verder niets beschreven) kinderen verbleven in eerste instantie in het Christelijk Protestants Weeshuis aldaar. Naar zeggen ontmoette oma Johanna Carolina daar H.L.F. Jansen, een zoon van G.H. Jansen. Later trokken ook deze twee kinderen in bij hun moeder Wilhelmina en stiefvader G.H.F. van Suchtelen van de Haare.
Al eerder werd gesproken over een vriendengroep van KNIL militairen, waar Passelima, Jansen, Oudshoorn en Van Suchtelen van de Haare deel van uitmaakten.

Moderne technologie

Mij is gevraagd of ik het handig zou vinden wanneer het autoportier opengaat als mijn gezicht wordt herkend. Ik moest gelijk aan mijn dubbelgangers denken. Ik schijn er een paar te hebben. Dus dat schiet niet op. En wat als ik mijn snor verwijder, of een baard laat groeien? Een facelift zit er niet in, maar een ongeluk schuilt in een klein hoekje. Wat als mevrouw een keer geen botox heeft ingespoten of juist wel? Of haar make-up is vergeten. Oké, dat laatste komt niet voor. Om maar te zwijgen over 3D maskers.
Trouwens, ik mankeer toch niets aan mijn handen? Wat een ongein eigenlijk zo'n toepassing. Louter car-make-up. Men zou de technologie beter op een heel ander manier kunnen inzetten. Wie niet in een correcte geestestoestand verkeert krijgt de auto niet gestart. Dus niet meer met alcohol, drugs of een agressieve bui achter het stuur. Smartphones die automatisch uitgeschakeld worden in de auto lijkt me ook een betere functie.
Automatische snelheidsbegrezers lijken mij ook handig. Niet alleen vanwege handhaving van de max. snelheid, maar ook wanneer er zijwegen, zebrapaden enz. zijn. En wie zonder verzekering, apk en/of wegenbelasting probeert te rijden heeft ook pech.

Rioolsoap Zeewolde

Zeewolde, het is zeker niet mijn gemeente. Zonde van zo'n mooie, aansprekende naam. Het heeft veel weg van misleiding. Net als een hondendrol in een fraaie doos met een strik. Maar goed, Zeewolde dus. Daar speelt zich een soap af, zegt men. Een rioolsoap. Maar als ik het verhaal lees is het ordinaire oplichting door de gemeente Zeewolde. Vooral de computer de schuld geven. Of eerder de leverancier van de software, want die schijnt volgens de betreffende ambtenaren de lokale wetgeving te bepalen. Lekker gemakkelijk je achter zo'n riool-uitspraak te verschuilen. Of heeft de gemeente zelf een oprecht en serieus argument om rioolbelasting te heffen op een riool dat niet van de gemeente is? En wat te doen met de onrechtmatige aansluiting van andere riolen op dat riool? De VVE van Buitenplaats weet er wel raad mee : naar de rechter. Maar ja, het zijn wel ambtenaren waar mee te maken heeft..... Ik wens de VVE sterkte en heel veel succes toe. Zijn ze nou helemaal!

Happen naar de baas?

Mafketel

Haar hond wil niet uit zijn mand komen. Toch moet het beestje uitgelaten worden. De eigenares vertelt, dat het beest gromt en naar haar hapt als ze hem uit zijn mand wil halen of de riem om wil doen. Ze vraagt of dat gedrag normaal is en of daar iets tegen te doen is.
De eerste vraag, of het gedrag normaal is, bezorgt mij weer fronsende wenkbrauwen. Daar heb ik inmiddels rimpels aan overgehouden. Geen kraaienpootjes, want ik knijp niet vaak een oogje toe. Natuurlijk is dat gedrag niet normaal, mevrouw! En of daar iets aan te doen is, daarvan gaan mijn wenkbrauwen helemaal omhoog staan of wel mijn ogen worden groot van verbazing.
Ik zou zeggen, begin maar eerst echt de baas te worden van die hond. Eentje naar wie geluisterd wordt. Niet je handen, maar je houding en stem gebruiken. Begin nou ook niet met koekjes en dergelijke. Met je stem en uitstraling dus. Net alsof een vreemde, lelijke vent je in je billen knijpt. O, je bent niet van #me too? Sorry. Verzin dan iets anders wat je wel boos maakt. Oefenen dus. Geheel in de geest van Ben jij nou helemaal van de ratten besnuffeld?! Hier!
Dat beest moet op dat moment 'bang' voor jou zijn (of beter respect voor jou hebben) en niet andersom. Simpel hè? Het scheelt veel koekjes en paniekaanvallen en.... het werkt ook erg goed bij de kids.
Fenna heeft soms ook van die buien. Dan heeft ze geen zin om uit haar mand te komen. Maar helaas voor haar heeft ze echte roedelleiders. Die zijn vroeger ook gecommandeerd, dus die kennen het klappen van de zweep : Hierrr, kleine teef!!

Dakluik-puzzel 3

Nou mensen, Willem met de waterpomptang heeft de dakluik-knoop maar doorgehakt. De standaard luiken kwamen met de maatvoering er lastig uit. Scheepsluiken idem. Een ander probleem was dat we het luik of de twee luikjes onder het rijden open willen laten staan. De meeste standaard luiken waren daarvoor niet geschikt. De scharnieren en/of uitzetters waren daarvoor te zwak.
Uiteindelijk kwam ik gedurende mijn zoektocht via de campers, caravans en bestelbussen bij de aanhangwagens terecht. Tussentijds ben ik een paar keer terug naar AF gegaan, met de vraag of mijn uitgangspunten nog wel klopten. Nee dus. Ik heb het criterium daglicht maar over boord gegooid. Dus bleef ventilatie over en daar was het primair om te doen. Het luik zou achter de stoelen ter hoogte van twee zijramen komen, waar samen met die van de voorruit al voldoende licht doorheen komt. Ventilatie dus.
Ik heb twee luikjes gekocht. Ze zijn van aluminium en kunnen onder het rijden open blijven staan. In gesloten toestand zijn ze water- en winddicht. Ze zijn erg solide en kunnen een flinke klap wind verdragen. Om eventueel windgeruis te voorkomen, plaats ik er een (lange) spoiler voor. Ik heb twee spoilers gekocht, dus ook voor het bestaande luik komt alsnog een (korte) spoiler. Dat luik mag weliswaar open onder het rijden, maar de snelheid mag dan niet hoger zijn dan 80 km/uur. Ik kies dus voor zekerheid, want soms.... Ik hoop komende donderdag de luikjes te gaan inbouwen. DAn gaat Willem het dak op.

Boze Polen en Joden

In Polen is men boos, omdat gesproken wordt over Poolse vernietigingskampen. De betreffende Polen stellen dat het Nazi kampen zijn die door Duitsers gerund werden in Polen. De Polen, zo stellen sommigen onder hen, waren brave burgers. Dus komt er een wet in Polen, die de term Poolse vernietigingskampen verbiedt, want Polen runde geen vernietigingskampen. Gevolg is dat de levende Joden op hun achterste benen zijn gaan staan, vanwege geschiedvervalsing.
Ik weet niet beter dan dat al die kampen een initiatief waren van de nazi's. Van nare Duitsers dus. De toevoeging van het woord Pools, is voor mij louter een aanduiding van de locatie van die kampen. Natuurlijk waren er ook Polen die met de nazi's heulden, zoals in alle bezette landen het geval was. Ik ken geen Pools en maar één Pool, Bram van Polen. Hij schijnt door het voetbal hier terecht te zijn gekomen. Dit terzijde. Het kan zijn dat in het Pools de toevoeging van de locatie de samenstelling een andere lading krijgt dan in het Nederlands. Alsof het door Polen opgerichte en gerunde kampen waren. Dat zou kunnen. Veel Nederlandse souvenirs worden immers in China gemaakt. Ik snap niet waarom Israël zich zo druk maakt over zo'n wet. Of zit de EU erachter? Ik word nogal moe van al dat Joodse gezeur. De Jodenhaat schijnt toe te nemen. Ja, hè hè. Hoe meer moslims hier welkom zijn des te meer Jodenhaat. Leve de immigratie!

Allemaal sneue mensen

We zijn ruim een jaar verder en nog steeds maken veel mensen zich druk over het feit dat Donald Trump president van de USA is geworden. Wat een sneu volkje. Maar ook wat een beangstigend volkje. Sneue mensen die in hun leventje nooit een NEE te horen hebben gekregen. Ze rollen niet meer schreeuwend over de grond, maar lopen dagelijks te demonstreren tegen een gepasseerd station. Ze willen alsnog hun zin krijgen. Als het hen tegenzit, moeten ze nog drie jaar demonstreren.  "Get a life!", zou ik naar hen willen roepen. Dat is toch zonde van je tijd? Of hebben deze mensen verder niets anders te doen?
Als het even kan melden onze nationale media ook bij voorkeur nog steeds negatief nieuws over Trump. Ook zo sneu. Die media, en daarmee dus de mensen die daar invulling aan geven, zeggen daarmee veel over zichzelf. Vooral over hun gebrek aan een gezonde en objectieve visie op gebeurtenissen en het ontkennen van het feit dat wij recht hebben op een objectieve berichtgeving. Er zijn over Trump en ook over Poetin ook positieve zaken te melden, maar daarvoor moet ik elders gaan lezen en/of luisteren. Jammer dat het zo gaat tegenwoordig. Wie niet links denkt en/of doet wordt gedemoniseerd door sneue mensen. In ons land heeft Balkenende (nb. CDA) daarin het voortouw genomen, wat tot de moord op Pim Fortuyn geleid heeft.
Sneue mensen zijn er ook in Spanje. Daar doet men er van alles aan om meneer Puigdemont terug te laten keren naar Catalonië om hem vervolgens in de cel te kunnen gooien. De officiële verkiezingen hebben geleid tot een uitslag die de regering in Madrid in haar hemd heeft gezet. Maar ook daar weer sneue mensen, die hun zin willen doordrukken ten koste van de democratie.

F-35 's doen ut niet

Het Pentagon heeft toegegeven dat zo'n 50% van de F-35's  (Joint Strike Fighter, waar ons landje op voorhand zo trots op is) technische problemen heeft en daardoor niet geschikt zijn om actief deel te nemen aan oorlogsmissies. Men is al 16 jaar(!) bezig met de ontwikkeling van iets wat achterhaald en dus blijkbaar ongeschikt is voor de taakstelling.
F-35's die aangepast zijn voor gebruik vanaf vliegdekschepen, kunnen bijvoorbeeld niet in de lucht bijgetankt worden. Detectie en diagnose systemen werken niet naar behoren en air-to-air lanceersystemen voldoen ook niet. Piloten klagen over zuurstofproblemen en/of luchtvervuiling in het toestel. Kortom, weer een Defensie zeperd die miljarden kost. In feite zijn die moderne toetellen nauwelijks beter dan de sterk verouderde F16's.

Slecht voorgelicht

Toen ik voor een vluchtelingenorganisatie werkte, heb ik een paar keer iets voorbij zien komen van zo'n inburgeringscursus. Zo'n cursus vind ik een positief iets, al zijn er zeer bedenkelijke vragen bij. Vragen waar menige Nederlander niet eens de antwoorden op weet.  Meer dan de helft van de kandidaten zakte toen voor het examen en dat is tekenend. Afgaande op de nieuwsberichten en bepaalde dagelijkse situaties vraag ik me wel af in hoeverre zo'n cursus voldoet. Met name de acceptatie van onze gewoontes is onvoldoende. In plaats van dit af te dwingen, gaan mensen en overheden zich in allerlei bochten wringen en willen zelfs af van bepaalde nationale gewoontes.
In principe kan ik het iemand die hier voor het eerst is niet kwalijk nemen, dat hij of zij onze manier van leven niet helemaal of helemaal niet kent en/of begrijpt. Het is dan ook niet correct dat zo'n iemand dat te verwijten. Daarvoor moet ik bij de overheid zijn. Maar daar wordt nauwelijks geluisterd naar klachten of suggesties om tot verbeteringen te komen. Dus benader ik zo'n nieuwkomer maar zelf, als het zo uitkomt. Zoals ik al een aantal keren heb verteld over het afval dat nieuwkomers op het pleintje hier achterlaten.
Soms doet me de reacties van landgenoten denken aan een gezin, waarin bepaalde kinderen voorgetrokken c.q. verwend worden. De andere kinderen krijgen daar de pest in en reageren dat af op de betreffende broertjes en/of zusjes. Maar die verwende schepseltjes kunnen er niets aandoen; het zijn de ouders die daar verantwoordelijk voor zijn. Zij zijn het die spanningen veroorzaken door inconsequent gedrag. Zo zie ik het probleem met veel nieuwkomers ook. De overheid gaat in de fout, maar is niet aanspreekbaar. Erger, ik word gedemoniseerd tot vreemdelingenhater als ik kritiek spui. Dus soms neem ik zelf maar het initiatief. Al verwacht ik dan niet dat ik herhaaldelijk dezelfde liedjes moet zingen. Wat serieuze medewerking van de andere kant zou ook aardig zijn. Ze zijn immers hier 'op bezoek'?

Blijf van mijn lijf!

Er is nog steeds veel gedoe over de vraag of men ons kan verplichten tot het afstaan van organen na onze dood. Ik vind zo'n verplichting een aanslag op mijn privacy. Klaar uit. Privacy, daar beweert onze regering nogal veel waarde aan te hechten. Maar dat is dus niet zo, getuige de gang van zaken rond de donorplicht. Wie niet kenbaar maakt tegen te zijn is voor. Ja, ja, zo gaan veel gevallen van fraude te werk. Ik vind het schandalig wanneer de overheid stelt, dat na mijn dood mijn lichaam van haar is. Tenzij ik aangeef dat niet te willen. In wezen claimt de overheid al na iemands geboorte diens lichaam. Dat zullen veel ouders niet op prijs stellen.

Ik heb totaal geen vertrouwen in zo'n regeling. Zo'n orgaan moet 'vers' zijn als het verwijderd wordt. Ben ik dan al echt dood of niet? Die vraag staat niet alleen vanwege de versheid onder druk, maar ook vanwege de commercie. De gezondheidszorg is een commerciële wereld geworden, waar geld de drijfveer is. Het gaat niet meer om de gezondheid of het welzijn, maar om het kapitaal. Als het om geld gaat kunnen mensen rare dingen uitvreten. Dan worden organen uit nog levende mensen verwijderd. Vertel mij wat. Hopelijk komt er een galgenmenu om organen ongeschikt te maken voor hergebruik. Zekerheid voor alles.
Ik ben met bepaalde handicaps op de wereld gekomen. Daar moet ik het maar mee doen. Of moet ik een blanke huid gedoneerd krijgen? Of een nog beter stel hersens? Of zo'n sterk hart en gewrichten dat ook ik een marathon kan lopen? Ik bedoel hoever wil men gaan? Nog even en ik ben verplicht bij leven een arm af te staan aan iemand die zonder geboren is of ze heeft verloren. We zijn zoals we zijn. Gezonde, complete mensen en mensen die minder goed bedeeld zijn. Sommigen worden 100 jaar anderen nog geen jaar. Dat heet 'de natuur'. Zelf heb ik (ouderdoms)astma. Ik zeur niet om andermans gezondere longen. Ik leef ermee. Ik weiger gevolg te geven aan de hebberigheid van de overheid en/of een politieke partij als D66. Trouwens, wie zou er nou een hart willen van Pechtold of Dijkstra? Niemand toch? O nee, die hebben geen hart. Als het aan hen ligt moet ik straks elke maand 1,5 liter bloed afstaan. Zo niet, dan word ik gestraft.

Discriminatie of selectie?

Vanmorgen hoorde ik over de wensen / eisen die sommigen uiten bij het zoeken naar personeel. "Liever geen Turk of Marokkaan", wordt dan gezegd. Ik heb dat akkefietje ook meegemaakt. In de jaren 70 bij een uitzendbureau waar ik op de computerafdeling werkzaam was. Men wilde toen een (huids)kleurcode hanteren om zodoende onderscheid te kunnen maken op grond van culturele herkomst / achtergrond. In die tijd deed zelfs een vakbond aan dat soort registratie van haar leden. Land van geboorte dekte namelijk niet de hele lading.
Op zich is het helemaal niet lastig om te discrimineren in sollicitatieprocedures. Het komt veel voor, maar achter gesloten deuren. Want wie zegt dat een afwijzing inderdaad gebaseerd is op de mededeling dat je op grond van de kennis en kunde niet in het huidige team past? Dat er inderdaad andere kandidaten waren die nog beter waren dan jij? Het zijn veel gebruikte smoezen om discriminatie op grond van huidskleur of leeftijd te verdoezelen. Zelf heb ik meer dan 40 gesprekken gehad. De meeste betroffen zogenaamde intake gesprekken, bedoeld om een opdracht binnen een bedrijf uit te mogen voeren. Veel wordt niet gezegd, maar mijn gevoel is zeer betrouwbaar en een goed verstaander een half oor. Een vraag als : "Hoe komt u aan zo'n Hollandse naam?" en het feit dat mij wel gevraagd werd naar mijn diploma's en collega's (blank uiterlijk) niet, zegt ook veel. Maar ja, ik sloeg me er in de meeste gevallen doorheen door mijn gesprekspartners af te troeven.
Aan de andere kant is het ook wel weer zo, dat wanneer sprake is geweest van een objectieve selectie en een getint iemand afgewezen wordt, hij of zij zo'n afwijzing al snel als discriminatie zal bestempelen. Dus?

De Luizenmoeder

Ook hier wordt gekeken naar de serie De Luizenmoeder. Ik begreep, dat de uitzending zeer hoge kijkcijfers scoort. Ach, het is leuk en interessant om in een hedendaagse basisschool een kijkje te kunnen nemen. Veel leuker dan al dat linkse geleuter op onze nationale NPO zenders, waar telkens weer dezelfde kliek zit te zeuren of iemand met een ander mening zit af te zeiken. Alles behalve interessant en helemaal niet leuk. De kijkcijfers bevestigen dat. Maar ook op die school komt het links gedoe doorschemeren. Geen gesprek van volwassenen onder elkaar, maar via een spelletje of een kinderlijke benaming voor een gespreksavond. Typisch geitenwollen sokken gedoe. Ik weet, het is van oorsprong een boek, maar ik schat zo in dat het de realiteit aardig benadert.
Ik kijk zelf met een half oog en oor. Ik pak meestal een puzzel, terwijl Sonja zit te gniffelen terwijl ze het programma op de bank volgt. Zij kent de basisscholen nog beter dan ik.

Een hond op kantoor

Ooit kwam ik pardoes bij een bedrijf terecht, waar men het goed vond een hond mee naar kantoor te nemen. Da's leuk! Tenminste, als de viervoeter enigszins opgevoed was. Ik moet zeggen, ik heb nooit geblaf gehoord. Niet van die beesten. Wel van een ander 'beest', de directeur-eigenaar. Wat een nare man was dat. Pardoes? Ja, meneer had ons bedrijf overgenomen. Dat mag. Maar wat bleek later? Hij was stiekem alle medewerkers van ons bedrijf aan het lozen. Met allerlei rotsmoezen. Het ging hem enkel om onze klanten. Hij vond ook dat ie niets te maken had met onze privésituaties. Oké, dat is dan wel weer leuk om te horen. Maar meneer bedoelde het anders. Als je partner of je kind(deren) ziek zijn of er iets anders ernstigs aan de hand was, dan moesten we niet rekenen op medeleven. We werden geacht ook in die situaties gewoon naar kantoor te komen en ons werk te doen. Dit heerschap dacht blijkbaar door zijn initiatief  'Neem je hond mee naar kantoor', zelf niet zo op te vallen. Onlangs zag ik trouwens weer zo'n oproep om je hond mee te nemen. Ik weet het niet hoor.

Koopzondag

Het is vandaag hier een Koopzondag. Ik zit nog steeds te denken wat ik zou moeten kopen. Ik bedoel, veel winkeliers zijn verplicht hun zaak open te doen. Mijn sociale inslag fluistert mij in, dat ik iets moet kopen. Gelukkig grijpt de regering in. In de verplichting tot werken op de zondag. Er zijn winkelcentra waar het verplicht open zijn in contracten vastgelegd is. Wie zo'n contract ondertekend zit daar dus aan vast. Zoals die fietsenzaak in Groningen (Paddepoel). De Primera kreeg wel gelijk van de rechter. Tja, rechters.
De koopzondagen zijn volgens mij een gevolg van tijdgebrek bij de consumenten, omzettekort bij het mkb en natuurlijk de teloorgang van de rustdag c.q. het geloof.
Toen ik nog voor de bibliotheken werkte, bedacht het bestuur ook opeens om op de zondag open te zijn. Zonder enig overleg met het personeel, waaronder naast veel goedgelovige ook gewoon gelovige mensen. Zij werden verplicht op de zondag te gaan werken. Ik ben daarin niet meegegaan. Over dergelijke situaties stond niets vermeld in mijn arbeidsvoorwaarden. Wel over overwerk, maar niet over structureel werken op de zondag. Ik denk dat er meer mensen gedwongen worden om op de zondag te werken. Over slavernij hoor ik in dergelijke gevallen niets. Wel over die van eeuwen geleden.

De knoop doorhakken

Het is goed te zien dat een van onze kids vele malen beter in zijn vel zit sinds hij van werkgever is veranderd. Op de keper beschouwd heeft zijn directeur hem weggejaagd. Daar was nogal veel tijd mee gemoeid, want onze zoon kan veel verdragen en had hart voor de zaak. Maar ook hij heeft zijn grenzen. Dus na een kleine 20 (!) jaar trouwe dienst en meer dan volledige inzet heeft ie zijn biezen maar gepakt. Zo gaat dat als je een directeur hebt, die in feite geen directeur is maar een omhoog gevallen zoon-van. En waardoor fleurt iemand na zijn vertrek zo op? Gewoon door af en toe een compliment, goed gefaciliteerd worden door de leiding en balans tussen inzet en beloning. Dat laatste hoeft niet per se financieel te zijn.
Zelf ben ik wat beslissingen nemen betreft altijd kordaat geweest. Tijdens het werken kan je best een mindere dag hebben, of zelfs een mindere week. Maar als de werksfeer structureel slecht is, dan was ik er snel klaar mee. Dat structurele is te herkennen aan wie er aan de top zit(ten). Zij bepalen namelijk de sfeer binnen een organisatie. Ik vond mijn eigen welzijn belangrijker dan loyaliteit aan welk bedrijf dan ook. Toen ik in 1970 ging werken had ik me plechtig voorgenomen, dat zoveel als mogelijk met plezier te willen doen. Daar heb ik me altijd aan gehouden.
Ook ik kreeg te maken met onkundige leidinggevenden. Dat bleek o.a. uit hun reacties nadat ik mijn baan uit onvrede had opgezegd. Er werd met geen woord gerept over mijn eerder geuite klachten over de werksfeer en de ontoereikende hulpmiddelen. In plaats daarvan begon men met geld te smijten, met forse loonsverhogingen. Nou, daar ben ik dus nooit ingetrapt. Ik ben niet te koop.
Als ik mijn poot stijf hield, ik ben nooit op een opzegging teruggekomen, ging dat soort nitwits heel vervelend doen. Zeg maar gerust pesterig gedrag vertonen. Weer een teken van machteloosheid, gebrek aan kennis en kunde.
Niet alleen als interim-manager ook in de projectensfeer had ik geen enkele moeite om beslissingen te nemen. "Liever een verkeerde beslissing, dan geen beslissing", zei ik een keer tegen iemand die mijn honneurs had waargenomen tijdens een vakantieperiode. Hij vond dat ie een verkeerd besluit had genomen. Soms heb ik te doen met mensen die zo lang dralen alvorens een besluit te nemen. Of het nou een bezoek aan de huisarts betreft of het opzeggen van een baan. Elke dag is er een en als het even kan moet het een leuke dag zijn / worden.

Fenna is loops

Dit keer is Fenna erg onrustig. Ze drentelt heen en weer, staat bij de voordeur of achterdeur te piepen en eet slecht.
Als ik haar uitlaat, piept en jankt ze zodra ze een andere hond ziet. Zelfs op grote afstand. Als er geen andere viervoeters in de buurt zijn, weigert ze te lopen. Dan staat ze dus stil en kijkt voortdurend om zich heen in de hoop ergens een gewillige reu te zien. Ik word er soms een beetje moe van. Gelukkig is ze niet chagrijnig. Ik ook niet, hoor. Het is nu eenmaal de natuur.

Een bioscoop in Lelystad?

Hahaha! Ja, ik schoot spontaan in de lach toen ik dat berichtje las. In Lelystad is een wethouder op haar stokpaardje geklommen en ze wil er hoe dan ook op blijven zitten. Het stokpaardje heet in dit geval Bioscoop. Wethouder Janneke Sparreboom wil per se de bouw van een bios op haar CV hebben. Blijkbaar van groot belang voor het verdere verloop van haar loopbaan. Lelystad en bioscoop gaan al decennia niet meer samen. Zou Sparrenboom nooit even een blik naar buiten geworpen hebben? Naar de markt? Naar de enorme groei van een bedrijf als Netflix, de ontwikkelingen van de technologie die steeds meer bij mensen thuis brengt?
Mevrouw Sptarreboom houdt voet bij stuk, want ach het is toch maar belastinggeld. Haar betoog bevat te veel 'ik denk', 'ik verwacht' , 'volgens mij' en woorden als proberen en trachten. Als ik al die zinnen weg streep, blijft er inhoudelijk niets meer over dan 'ik wil'. Het Agora theater heeft al jaren moeite het hoofd boven water te houden. Daar draait men af en toe ook films. Voor mensen die hun huis ontvluchten of niets met de nieuwe technologie hebben. Sparreboom zou eerst eens een goed vooronderzoek moeten laten uitvoeren om de levensvatbaarheid van een bioscoop vast te stellen. Maar of die resultaten haar van haar stokpaardje zullen gooien betwijfel ik. Want het gaat  volgens mij  meer om het ego van Sparreboom dan om de inwoners en de uitbater. Ze doet voorkomen alsof een bioscoop in het dure Agora gebouw geen en een goedkoper gebouw op een grasveld wel bezoekers zal aantrekken. Koeien en geiten dus.

Wij hacken ook

Vol trots meldt de AIVD dat ze de Amerikanen heeft geïnformeerd over hack-activiteiten van de Russen. Ja, ja, er moet weer eens nodig wat olie op het anti-Rusland-vuur. De AIVD geeft zelf aan dat ze net zoals veel anderen ook aan het hacken is. De pot verwijt de ketel. Ik weet niet in hoeverre de AIVD de komende verkiezingen in Rusland wilde beïnvloeden. Al met al heb ik toch zo mijn twijfels over de borstklopperij van de AIVD.
De Britten doen ook wat olie op het vuur. Ze beweren dat de Russen bepaalde infrastructuur in de Noordzee willen vernietigen. 't Is nogal wat, zo'n beschuldiging. Hij is gebaseerd op de aanwezigheid van Russische oorlogsschepen. Als dat zo is, vraag ik me af wat al die NAVO aanwezigheid rond de Russische grens betekent. De afgelopen week zijn meer dan 10 schendingen van het Russische luchtruim gemeld door Amerikaanse militaire vliegtuigen. Maar daar lees ik niets over in onze officiële media. Men blijft de Russische beer tarten. Totdat ie toeslaat?

Zonder elektra

Toen Fenna en ik na weer een lange wandeling vlakbij huis waren, rolde ik nog even voor een oudere buurtbewoonster een geleegde papier-kliko terug op zijn plaats. Net toen ik het hekje weer sloot, hoorde ik iemand mijn naam roepen. Iemand vroeg om mijn assistentie. Niet voor haarzelf, maar voor haar buitenlandse buren. Ze zaten zonder elektriciteit en de hulpvaardige buurvrouw kon geen wijs worden uit de installatie in de meterkast. Ik gaf mevrouw de riem waar Fenna aan vastzat en ging naar binnen.
De heer des huizes ontving mij met een hulpeloze glimlach. Ik volgde hem naar de meterkast, waar ik een vreemde toestand aantrof. De meters waren bijna helemaal achter een houten wandje weggewerkt. Ik zag door een gleuf alleen een rijtje witte en groene schakelaars met bijbehorende stoppen. De stoppen waren nog in orde. Maar de aardlekschakelaar was nergens te zien. De meters zelf evenmin.
Ik vroeg meneer de houten ombouw te verwijderen. Zijn Nederlands is zo goed als nul en zijn Engels kwam niet verder dan niveau één : okay, yes en no. Dat schoot niet op. Dus kwam zijn zoontje erbij als tolk. Na flink trekken en rukken werd de frontplaat verwijderd. En zie : een aardlekschakelaar! Die was inderdaad uitgeslagen.
Ik draaide met met de nodige uitleg aan zijn zoontje de schakelaar weer in de goede stand. En zie er was weer netspanning. Ik legde zijn zoon uit hoe zijn vader kon achterhalen welk apparaat de kortsluiting veroorzaakte : alles uit de wandcontactdozen en vervolgens een voor een aansluiten en inschakelen.
Ik adviseerde hem ook de houten ombouw helemaal te verwijderen. Toen ik de woning verliet was iedereen blij. Fenna ook, want die had al die tijd bij de buurvrouw moeten wachten.

Dakluik-puzzel 2

verhoging met nog oude voorzieningen van een zonnepaneel

Na onderzoek is mij gebleken, dat in de camper twee dakspanten mooi in de weg zitten. Als ik op die verhoogde plek (80 x 40 cm) toch een dakluik van enig formaat zou willen installeren, zal ik de dakconstructie moeten aanpassen. De afgezaagde stukken van de metalen spanten zullen dan op een of andere manier opgevangen c.q. versterkt moeten worden. Zoals dat gebeurt wanneer je een tuimelraam in het dakbeschot maakt en een gording doorgezaagd moet worden. Voor de camper zou voor zo'n versteviging het plafond gedemonteerd moeten worden. Om dat te kunnen doen, moeten eerst de wandkasten verwijderd worden. Kortom, een complete verbouwing. En daar heeft deze dhz'er helemaal geen zin in.
De enige mogelijkheid is om twee kleinere luiken van 28 x 28 cm te monteren. Die kunnen op het vrije, verhoogde dakvlak naast elkaar geplaatst worden met tussen beide een strook van 10 cm. De luiken vergen een montageruimte van bijna 35 cm aan de buitenkant. Ik laat de oplossing van deze uitdaging nog even bezinken. Wie weet kom ik nog meer tegen.
Omdat ik eventueel ook met geopende luiken wil rijden, zal ik luiken met een scharnierzijde moeten kopen. De scharnierzijde komt dan in de rijrichting. Ik ben ook van plan speciale spoilers te kopen, die voorkomen dat rijwind onder het luik kan slaan. Ze hebben dan weliswaar een scharnier aan die kant, maar zo'n spoiler voorkomt ook fluitende geluiden. Ook voor het bestaande luik wil ik zo'n spoiler monteren. Het bestaande luik is trouwens permanent ventilerend en kan op diverse manieren geopend worden. Dat ventilatiesysteem vergroot de kans op bijgeluiden. Ik heb daar zelf geen last van, want ik zit meestal achter het stuur en ben wat doof. Haha! We zetten dat luikje soms ook open onder het rijden. Het wordt dan aan de achterzijde omhoog gezet, met de voorzijde gesloten. Dat scheelt op warme dagen een grote slok op een kleine borrel voor wat betreft de temperatuur.
Alternatieven die ik bekeken heb zijn luiken uit de scheepvaart. Maar die zijn meestal van enkel glas en dat betekent condensvorming.

Ziek thuis

simpel

Zo vaak was ik niet ziek. Nog geen 5 dagen in het jaar. Meestal had ik in de winterperiode last van een griepaanval. Maar dat was dan ook alles. Wat me telkens weer tegenstond was de kille reactie van menig werkgever. Ik vergelijk die met die van de controleur van het GAK /UWV die ooit eens langskwam. De eerste vraag was steevast : "Wanneer denkt u weer te kunnen gaan werken?" Of nadat ik aangegeven had last te hebben van een voorhoofdsholteontsteking : "O, dan kunt u donderdag weer aan de slag." Aan dat soort reacties had ik flink de pest. Ze kwamen mij over alsof ik geregeld misbruik maakte van de ziektewet. Men kon toch zeker in mijn (personeels)dossier zien dat ik zeer weinig ziekteverzuim had?
In een paar gevallen werd ik telefonisch benaderd door mijn werkgever. Ik heb zelfs een keer zonder te antwoorden de hoorn op de haak gegooid, omdat zelfs zonder groet (!) mij gevraagd werd wanneer ik weer op werk zou komen. Ziek zijn is toch al geen pretje en dan komt er ook nog zo'n afstandelijk, onmenselijk telefoontje.
Als beller zou je eerst kunnen beginnen met wat medeleven en belangstelling te tonen, in plaats van direct over het werk te beginnen. Praat liever helemaal niet over het werk, maar beperk het tot enige empathie. Vaak kan men op basis van de kwaal inschatten hoe lang het herstel gaat duren. En als een werkgever zich druk maakt vanwege het werk, dan heeft ie zelf zijn zaakjes niet goed geregeld in de zin van continuïteit. Veel werkgevers spelen voor dokter. Veel personeel is niet op de hoogte van wat een werkgever wel en zeker niet mag doen / vragen / zeggen in geval van ziekte.
Ik heb sinds begin deze week last van een verkoudheid. Ik blijf lekker binnen en er is niemand die mij lastigvalt. Zelfs Fenna niet. Ze komt even bij mij zitten en legt haar kop op mijn schoot om aan te geven, dat ze om me geeft. Veel werkgevers zouden nog veel kunnen leren van een hond. Huh? Ja, van een hond.

Gezelschap onderweg

Tijdens de lange, snelle wandeling met Fenna zag ik iemand met een rollator lopen.  Op dat moment liepen Fenna en ik langs de provinciale weg op het fietspad. Daar bevonden we ons in het buitengebied, dus was de wandelaar een nogal opvallend verschijnsel. Toen wij dichterbij gekomen waren, de wandelaar liep aanzienlijk langzamer, zag ik dat het een oudere vrouw was. Ik groette haar en vroeg of ze van de wandeling genoot. Dat deed ze zeker, verzekerde ze mij. Ze vertelde dat ze dagelijks zo'n twee uur aan het wandelen is, met telkens een andere route. Ik vertelde haar dat ik twee á drie keer in de week al voldoende vond. "Maar u bent een stuk jonger dan ik", zei ze op wat vermanende toon. Ik probeerde me te verdedigen door te zeggen dat ik eind dit jaar 70 hoop te worden. Ze moest lachen (of lachte ze me uit?) en vroeg : "Weet u hoe oud ik ben?" Dat moest wel erg oud zijn, want een vrouw stelt normaal gesproken nooit zo'n vraag. Omdat ik een snel antwoord wilde geven, had het geen zin om eerst al haar rimpels te tellen, die te delen door haar schoenmaat en haar lichaamslengte erbij op te tellen. Dus zei ik diplomatiek : "Jong genoeg om zoveel en ver te wandelen." Blijkbaar geen goed antwoord want ze zei lachend : "Ik ben al 86 jaar!" Nou, ik vond het knap dat ze nog zo actief is. Ze gebruikt de rollator louter als steun tijdens het lopen. Het apparaat was weliswaar voorzien van een zitje, maar ze rust uit door stil te staan. "Zitten doe ik niet onderweg", zei ze trots.
Ze vroeg mij waar ik woonde. Toen ik haar het adres noemde en de seniorenwoningen beschreef, zei ze dat ze daar in de buurt ook een tijdje heeft gewoond. Maar nu woonde ze wat meer richting het centrum. Haar volgende vraag was of ik daar alleen woonde. Ik zocht niet al te veel achter die vraag, dus antwoordde ik weer naar waarheid. Zelf woont ze alleen. Haar familie woont nogal ver; in Brabant en Zeeland. Inmiddels waren we bij het punt aangekomen waar onze wegen zich zouden scheiden.

De volgende dag

Ik heb geslapen als een os. Zeg maar, gewoon voor mijn doen. Toen ik vanmorgen uit bed wilde springen, voelde ik zo links en rechts wat spieren zich ernstig verzetten. Ach ja, het lijf wordt alsmaar ouder en fysieke arbeid gaat steeds meer zijn tol eisen. Het vele bewegen ten spijt.
Sperpijn dus. Ik ben trouwens ook wat verkouden geworden. Het schiet niet op, maar alles is tijdelijk.
Dinsdag kreeg ik een brief van het ABP, waarin stond dat men mijn pensioen verhoogd heeft met 0,5%. 't Is toch wat. Ik kan er niet eens naar Katwijk van. Trouwens, men staat nog steeds ver in de min, want de daling was ruim 15%. Tja, dat minder daar is vadertje Staat erg goed in. Behalve...
Ik heb gemerkt dat mijn tijdelijk verblijf in  de bibliotheekwereld wat pensioen betreft 3x meer oplevert dan een dito verblijf bij een groot bedrijf waar ik een aanzienlijk hoger salaris verdiende. Dat van de bieb loopt via het ABP.
Het pensioen van de Euro Parlementariërs staat er ook slecht voor. Nou ja, slecht? Die gasten verdienen krijgen belastingvrij goudgeld, een flinke kostenvergoedingen en toeslagen, maar een fatsoenlijke pensioenpremie betalen doen ze dus niet. Welnu, ze hebben meer dan genoeg geld geschraapt om zelf een aanvullend pensioen op te bouwen. Wat mij betreft komt er gewoon geen cent bij, net als bij mij. Schrik niet wanneer men toch (ons) geld erbij pompt om hen ook na pensionering te kunnen laten vreten uit de pot. En wij? Wij blijven droogstaan en zetten de tering naar de nering. Dus smeer ik mijn pijnlijke spieren in met een aanbieding van het Kruidvat en zoek dus niet een of ander tropisch oord op om te herstellen.

Zweten in januari

(water)passen en meten

Vanmorgen zijn Sonja en ik begonnen met het plaatsen van een nieuw hekwerkje. Het oude hebben uiteraard eerst verwijderd. Dat klusje verliep niet helemaal naar wens, omdat een paar palen in de grond waren afgebroken door houtrot. Maar we zouden al werkend een oplossing bedenken.

restant uitgegraven

Als eerste hebben we het schuttingpaneel geplaatst. Dit keer niet koud op de buitenmuur, maar op een staander, die zowel in de grond als tegen de muur geplaatst werd. Het betreft een hoekwoning, waar de wind soms flink tekeer kan gaan. Het oude schuttingdeel was de helft kleiner (180 x 90) , maar mevrouw wilde dit keer een hele.
Toen de schutting eenmaal waterpas gemonteerd was, zijn we verder gegaan met het hekwerk. Vanwege de maatvoering van het hekwerk, kwamen we erg gunstig uit wat de plaats van de palen betrof. Niet boven de bestaande gaten, maar zo'n 30 cm er vandaan. Hoera! Er moesten wel nieuwe gaten in de grond geboord worden, maar dat liever dan te moeten zweten en zwoegen om zo'n paalrestant uit de grond te krijgen. Het is hier op veel plaatsen een vette kleigrond in de polder, die erg zuigt.

het eindresultaat!

Het lukte me wel de afgebroken hoekpaal uit de grond te halen. Na veel gezwoeg hoor en flink wat zweet, want het was zowaar bijna warm vandaag. Een deel van het hek moest ingekort worden. Van het restant konden we mooi de verticale latten gebruiken om de boel netjes af te werken. Al die tijd was het vrij droog. Even wat miezerig, maar niet echt regen gehad. Het afval hebben we direct afgevoerd naar de milieustraat, zodat de klus echt helemaal af is. Wat zal ik vannacht weer lekker snurken na zo'n dagje in de buitenlucht!

We hebben een droom

Van buitenaf gezien zou men zeggen : ze hebben een camper. Maar in werkelijkheid hebben wij een droom. Dromen realiseren is het mooiste wat er is. Dat lukt niet altijd, want de meeste dromen kosten geld. Soms erg veel geld. Komt bij dat de droom van de een verschilt van die van de ander. Andere dromen kosten inspanning, geduld, liefde, vertrouwen, positieve aandacht enzovoort. En weer anderen zijn een mix van die zaken.
Maar goed, we hebben dus een droom. Een van de vele die we hebben gerealiseerd sinds onze relatie. Met de geparkeerde dromen zijn we niet zo bezig. Dat zijn de dromen die voortkomen uit het gemijmer van 'stel we winnen de loterij'. Nou, die winnen we dus niet. Haha! Sommigen zetten alles opzij voor een droom. Dat hebben wij nooit gedaan. Ieder op zijn / haar manier, hoor. Onze dromen waren / zijn meer de gewone dromen. Geen villa's, grote jachten, dikke auto's en dure juwelen dus. Zonde van het geld.

Dakluik-puzzel

Op het dak van onze droom bevindt zich een dakluik. Dat zat er al in. Hij bevindt zich op het achterste deel, boven het bed / de zithoek. Het luik meet 40 x 40 cm en is voorzien van zowel een verduisteringsgordijn als een rolhor.
Zoals bekend willen wij een tweede dakluik op onze droom plaatsen. Aan de voorkant van het dak. Echter, daar bevindt zich een opstaand gedeelte van 80 x 46 cm. Een soort rechthoekig eilandje op het dak. Mijn eerste gedachte was daarop een luik te monteren. Maar vanwege de standaard maatvoering van een groot luik van 70 x 50 cm (binnenmaat) met een externe maat van 88 x 65 cm kan dat dus niet. Dus dat luik past dus niet op de verhoging van het dak. Hij zou er wel overheen passen. Dan moet ik  van de diepte 19 cm (of 2 x 9,5 cm) meer dakplaat wegzagen en in de lengte 8 cm (2 x 4 cm). Of wel het eilandje ruim wegzagen. Als ik dat zou doen, komt het luik op het vlakke deel van het dak te liggen.
Voordat ik dat doe moet ik controleren of een grotere opening geen problemen geeft. Ik hoop maar dat zich daar geen dakspanten bevinden.

Alleen maar eenzaam

Ooit kocht ik een lp waarop deze artiest samen met anderen nummers hadden vastgelegd : The Souther Hillman Fouray Band. Hier J.D. Souther solo : Je bent alleen maar eenzaam.

Benauwende zaken

Turkije is Syrië binnengevallen om de Koerden daar te bestrijden. De Koerden werden / worden gesteund door de VS. Een rare toestand, want de beide landen zijn lid van de NAVO. Maar het zal mij niets verbazen, wanneer de Amerikanen de Koerden in hun eigen sop laten gaar koken. Dat heeft Amerika wel vaker gedaan met zogenaamde bondgenoten. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog. Rusland heeft zijn troepen teruggetrokken. Poetin heeft voor een stabiel Syrië gekozen en steunt daarom Asad in diens strijd tegen de gewapende opponenten. Al met al een politiek schaakspel met heel veel onschuldige burgers als slachtoffers.
Leuk hè, zo'n loonsverhoging. Helaas wordt de rest alsmaar duurder en is er eerder sprake van koopkrachtverlies dan -toename. Ergens heel logisch, want producenten rekenen alles door in hun prijzen. Ook de belastingverhoging. Het zal mij niets verbazen indien bij deze doorberekening ook nog wat extra marge toegevoegd wordt. Onder het mom van : als we dan toch bezig zijn de prijzen op te krikken.
Zoals eerder gezegd is de belastingdruk erg toegenomen hetgeen te wijten is aan Pinokkio Rutte en zijn schrapers. Hij doet voor de rijken nog meer extra's, zoals het afschaffen van de dividendbelasting. Daar wordt de gewone man ook echt niet beter van. De rijke aandeelhouders wel.
In het verre Indonesië heeft men achterhaald wat er met de wrakken en mogelijke menselijke resten van de vergane oorlogsschepen in de Javazee (februari 1942) is gebeurd. Volgens het officiële onderzoek van de Nederlandse en Indonesische regering was het een duistere, onoplosbare zaak. Maar gelukkig zijn er ook mensen die niet aan politiek-correct onderzoek doen. Of wel de kwestie gewoon grondig uitzoeken. Men heeft zodoende de locatie gevonden waar de scheepswrakken in stukken gezaagd zijn en waar de menselijke resten zijn gebleven. Het wachten is op een soortgelijk onderzoek naar de ramp met vlucht MH17.

Familiebezoek

Na de oorlog werden veel families herenigd. Men zocht elkaar op. Bij mijn oma en opa Oudshoorn kwam ook bezoek over de vloer. Een broer van oma, Karel van Suchtelen van de Haare kwam ook op bezoek(op de foto in het midden. Oom Karel schilderde mooie landschappen. Van familielid Jos vernam ik wat meer informatie over oom Karel. Hij en zijn vrouw hadden drie kinderen. Een zoon Adriaan en twee dochters. Oom Karel en zijn gezin emigreerde na de oorlog naar Amerika. Naar zeggen heeft het gezin eerst nog in Oegstgeest gewoond. Zoon Adriaan / Adrian werd in Amerika bekend als kunstschilder.

Aan de slag

De storm heeft vorige week hier en daar wat schade veroorzaakt. Aan mij de eer om voor een paar aardige mensen de boel weer op orde te maken. Vooraf vragen we wat precies de bedoeling is. Vervolgens maak ik een kostenberekening, bespreek hem met de betaler / opdrachtgever en pas na een akkoord ga ik aan de slag. Ik betaal de kosten zelf en declareer die vervolgens met aan de hand van de kassabon(nen). Een kop koffie, of misschien wel twee, en een tevreden gezicht zijn mijn beloning.
Vanmorgen hebben we de inkoop gedaan. Als alles goed gaat worden de materialen morgen afgeleverd. Dan kunnen we aan de klus beginnen. Als we tijd en zin hebben natuurlijk en het weer ook wat meezit.

Een hond lezen

Vanmorgen kwam een soort pincher op Fenna af. Ze oogde louter nieuwsgierig en de houding was onbevangen. Geen gekef en geen gegrom. Ik zag aan Fenna's houding dat ze zich niet ging oppeppen om die kleine even te grazen te nemen.
Omdat ik niet direct kon zien of ik met een reu of teef te maken had held ik het beestje eerst op afstand. Inmiddels was de eigenaar / begeleider komen aanlopen. Ik zei hem dat Fenna loops is, waarop hij zei dat zijn hondje een teefje was. Dus liet ik beide dames alsnog maar even begaan. Na wat gesnuffel over en weer, ik was intussen in gesprek met meneer, vond Fenna het genoeg en eiste haar ruimte op door een korte grom. Meneer reageerde door lachend tegen zijn hondje te zeggen : "Ja jôh, ze vindt het genoeg!" Ik was blij met zijn reactie, want er zijn ook mensen die dat gedrag niet begrijpen. Die maken vaak boos de opmerking als zou Fenna vals zijn. Zelfs in gevallen waarin hun hond blaffend en grommend op Fenna af komen stuiven.
Niet veel later kwam het gesprek op motorrijden en kamperen. Die gemeenschappelijke zaken, maakten het onderling contact nog gemakkelijker en leuker. Intussen gedroegen beide honden zich erg rustig en besteedden nauwelijks aandacht aan elkaar. Zo gaat dat meestal als er over en weer begrip voor en enige kennis van honden is.

Snelwandelen met Fenna

De lange wandelingen die ik met Fenna maak, verlopen in een aanzienlijk hoger tempo dan de gangbare korte. Zo'n twee keer per week gaan we namelijk snelwandelen. We lopen dan een lange route, waarbij ik mijn tempo aanpas aan dat van Fenna. Zoals elke hond heeft Fenna een ideaal tempo om ontspannen te lopen. Ik kan aan haar lijf zien, wanneer ze mooi loopt. Dat tempo is voor mij een aanzienlijk hogere dan dat bij een gewone wandelen. Ik moet flink doorstappen om haar bij te houden. Ja, in zo'n situatie loopt Fenna dus voorop. Ik probeer haar bij te houden door op de lijn te letten. Die moet ontspannen zijn en blijven. Op die manier zijn we zo'n half uur tot drie kwartier onderweg.
Ik zeg het maar gelijk : ik houd dat tempo niet gedurende de hele tijd vol. Zo goed is mijn conditie niet en ik laat me niet gek maken door een hond. Helemaal niet door een Friezin. Haha!
Wat dat betreft ben ik blij dat Fenna af en toe wil snuffelen en haar geurtje wil achterlaten. Dat geeft mij even de gelegenheid om wat bij te tanken. Meestal duurt zo'n pauze niet langer dan een halve minuut. Maar voor mij net genoeg om weer rap verder te gaan. Ik zou zoiets niet alleen doen. Dan stap ik liever op de fiets. Want ik wil hoe dan ook dagelijks in beweging blijven. Zoals mijn broer mij dat vlak voor zijn overlijden op het hart drukte.

Peanuts

Soms zijn er dagen dat zelfs ik geen zin heb in klussen. Ja, die heb ik dus ook. Zoals vandaag. Toen ik zittend en koffie lurkend op de bank zat, zag ik hoe buiten een paar koolmezen zich tegoed deden aan het netje pinda's in de dop (huh?) en de vetbolletjes.
Ik besloot de beestjes wat te helpen door de netjes op te schonen. Haha!
In de boom hangen vier netjes. Twee met pinda's en twee met een vetbolletje. Ik heb het netje met het kleinste vetbolletje opengemaakt en het bolletje bij het andere gedaan. Samen vormen ze nu een grotere bol. De netjes met pinda's heb ik voorzichtig opengemaakt en op een krant geleegd. Daarna heb ik de lege doppen verwijderd en de halve gepeld, zodat er een mix van dop- en gepelde pinda's ontstond. Tijdens het opschonen zag ik dat de vogels ook kieskeurig zijn : pinda's die zwart zijn worden genegeerd.
De hele mikmak weer terugdoen in zo'n krap netje is niet eenvoudig. Dus moest ik weer een beroep doen op mijn creativiteit. Ik heb in de schuur gezocht en niets gevonden wat mij kon helpen. Het moest iets zijn dat ik als trechter zou kunnen gebruiken. Maar dan wel een met een grote tuut. Bij de regenton lag nog een kort stukje regengoot van pvc. Ik kon dat spul, ondanks de lage temperatuur, gemakkelijk buigen tot een koker of trechter. Dat heb ik in het netje gestoken. Dankzij dat stukje goot kon ik de pinda's gemakkelijk weer in het netje krijgen. Al met al was het klusje dus peanuts. Ik heb de netjes weer op hun plekje gehangen. De mezen en musjes zijn er druk mee bezig.

Een leger met meuk

"Kijk", klinkt enthousiast, "deze telex bediende ik toen ik in de jaren 80 nog in militaire dienst was!" Op een foto staat apparatuur die mij heel bekend voorkomt. Die apparatuur heb ik rond 1962 (bijna 25 jaar eerder dus) bij mijn pa op zijn werk ook gezien. Precies dezelfde. Alleen was het toen nog wat modern, al gebruikte pa in die tijd ook nog de seinsleutel. En wat blijkt? Meer dan 20 jaar later wordt die telex-meuk nog gebruikt. Eerder zag ik een foto van een telefooncentrale uit eind jaren 80 voorbijkomen. Compleet met een bakelieten toestel op een bureau op de achtergrond. Ach ja, ons leger doet graag veel met meuk, oude troep.
Iemand schreef trots over de Starfighter. Je weet wel, die raket met vleugeltjes. Ja,ja, dat was een mooi toestel, zo schreef hij. Oké, het oog wil ook wat. Ik heb er aardig wat van zien en horen voorbijrazen. Maar dat onding werd ook 'widow maker' genoemd. Meer dan 30% viel uit de lucht. Dat was wat minder dan een voorganger, de Thunderjet. Van dat onding viel jaarlijks 10 stuks uit de lucht. En dat 5 jaar lang.
Alsof het allemaal niet erg genoeg is, benoemt men de laatste decennia vrouwen tot minister van Defensie. Nou, de effecten zijn duidelijk : het leger takelt af.

Let your love flow!

Uit de tijd van Love & Peace. En geluk en zorgloosheid. Happy days! Alleen zitten de Duitse jongeren nogal tam toe te kijken. Tja, Amerikanen in West Duitsland, dat lag gevoelig. Of dachten ze toen al na over weer een groot Duitsland Reich Europa? Let your love flow! Om hen tot inkeer te brengen?

Grote stappen, snel thuis

Gisteren zag ik wat flarden van een tv programma waarin de dood van iemand werd onderzocht. De zaak was gesloten met de conclusie, dat het zelfmoord betrof. Het onderzoek werd door een journalist uitgevoerd en leverde direct een aantal zaken op die zelfmoord deden uitsluiten. Het slachtoffer zou uit een raam gesprongen zijn. Een getuige, die op dat moment ter plekke was, zag iemand vanuit dat zelfde raam naar beneden kijken. Vreemd genoeg was het klapraam weer in de oorspronkelijke stand teruggezet, toen de politie arriveerde. In die stand had het slachtoffer nooit door het raam uit het vertrek kunnen komen. Zijn telefoon werd niet meegenomen voor onderzoek en de bloedsporen werden niet onderzocht op DNA. De kamer vertoonde sporen van een onenigheid. Beelden van een bewakingscamera aan de overzijde van het pand zijn nooit bekeken.
Kortom, een zeer snel uitgevoerd onderzoek met een dito conclusie. Vooral de manier van werken van de Haagse politie / recherche heeft mij onaangenaam verrast. Erg slordig. Ze wordt daarin ook gesteund door een dito werkend OM, dat zelfs beweerde de familie geïnformeerd te hebben terwijl dat niet het geval was. Ondanks de resultaten van het onderzoek, wil het OM niets toegeven. Je zou maar als nabestaanden daarmee te maken krijgen. Er blijven nog zoveel cruciale vragen openstaan, dat ze de rouwverwerking onnodig laat voortduren.

Fake news bestrijden?

Als ik bepaalde nationale en EU politici hoor spreken over het bestrijden van fake news, krijg ik argwaan. Gaan zij straks bepalen wat fake news is? Nou, dan weet ik het wel. Dan is die bestrijding gewoonweg een verkapte vorm van censuur, inperking van de persvrijheid, de mond snoeren van critici. Als de politiek gaat bepalen wat fake news is, dan wordt volgens het 'officiële' nieuws alleen maar goed gedaan. Dan is er geen werkloosheid, geen armoede en geen kritiek. Dan gelooft iedereen dat de werkenden van Rutte 1.000 euro hebben gekregen, criminele Marokkanen net als illegalen niet bestaan. We komen volgens het officiële nieuws in een paradijs te wonen dat EU heet.
Sprekend over de EU die Duitser Schulz doet ook mee aan demoniseren. Wie het niet eens is met hem en zijn politiek, noemt hij nazi's. Rot moffen bestaan dus nog. En dat is geen fake news.

Take these chains

Wow! Wat een swingende cover! Geen klaagzang maar een rockin' request van Carl Mann. Alsof ie al een nieuwe liefde heeft gevonden :

Ons OM doet onderzoek

Het OM gaat onderzoek doen naar mogelijk geweld in Afghanistan gepleegd door een Nederlandse militair tijdens een confrontatie met de Taliban tijdens een geheime operatie in 2007(!). Typisch iets voor ons land. Wie met zijn kop boven de massa uitkomt krijgt het zwaar te verduren. De betreffende militair is sinds zijn hoge onderscheiding tot doelwit verklaard. De F16's mogen zonder meer in den vreemde bombarderen zonder dat de piloten daarover verantwoording te hoeven afleggen. Hoeveel burgers daarbij omgekomen zijn, horen we dus niet. Een militair moet na een gevechtsactie wel verantwoording afleggen. Geweld? Ach ja, natuurlijk. Die gevechtsgroep had de Taliban op de koffie moeten vragen en op die manier met hen de onmin moeten bespreken. In de geest van : niet meer doen jongens.

Na de storm

Zo, dat was dus de tweede storm dit jaar. En je weet, als er in ons land iets gebeurt dat te maken heeft met de natuur breekt er paniek uit. Wat was het in mijn jeugd toch rustig. En beter. Ja, beter. Nu waaien daken en gevels van gebouwen weg. Vrachtwagens waaien ook van de weg. Oké, er was een code rood, maar niet alle vervoerders wilden daar gevolg aan geven. De chauffeur mag dan wel de verantwoordelijkheid dragen, maar voor hem is het kiezen of delen : of zijn baan kwijt (de werkgeverskant) of na een ongeval op z'n donder krijgen (de juridische kant).
Zelf hebben we hier flinke windstoten meegemaakt. Maar die bleven zonder gevolgen voor ons. En wat denk je? Ja hoor, er wordt min of meer gezinspeeld op mijn hulp. Maar daar begin ik niet aan. Ik bedoel, je moet mij niet het hele jaar negeren en chagrijnig aankijken en mij nu om hulp vragen. Zoek dat ook maar zelf uit. Dat mag dan wel hard klinken, maar zo ben ik nu eenmaal. Ik laat me niet misbruiken.

Op z'n Japans

Zo noem ik mijn manier van werken. Japan is na de oorlog begonnen met het kopiëren van westerse producten. Daar liet het land er niet bij. Men probeerde die producten ook te verbeteren. Zo kwamen verbeterde klonen op de wereldmarkt. Samen met de invoering van kwaliteitssystemen veroverde Japan de wereld met haar producten. Zo doe is mijn werkwijze ook vaak. Niet het wiel opnieuw uitvinden, maar kopiëren en tegelijk verbeteren.
Soms (of is het vaak?) koop ik goedkope artikelen. Om het gevoel te krijgen dat ik goedkoop uit ben. Haha! Voordat ik zoiets goedkoops koop, bekijk ik het eerst goed. Zoals die op het oog handige sorteerdoos van de Action. Lekker goedkoop, maar wel met wat nukken. Maar ja, daar is de prijs dan ook naar. Van die sorteerdoos zitten de oranje schotjes, die de vakken scheiden los. Heel erg los. Omdat tussen de bovenkant van de schotjes en het deksel ruimte zit, kruipt de inhoud onder de schotjes door naar de buren. Gevolg is dat het effect van de doos teniet wordt gedaan : de inhoud ligt door elkaar.
Gelukkig is er ook nog zoiets als lijm. Ik heb al die rammelende schotjes gewoon met lijn vast gezet. Dat beetje lijm zorgt ervoor, dat ik voor weinig geld alsnog een goede opbergdoos heb gekocht.

Ze roept maar wat

Hahaha! Prachtig!

Eigenzinnige wethouder

De gemeente Dronten was van plan een aantal stranden aan de Randmeren te verkopen of terug te geven aan de natuur. De wethouder, Van Amerongen, had daarover vooraf niet gesproken met omwonenden / uitbaters en/of andere belanghebbenden. Ik snap dat niet. Weer zo'n eigengereid optreden van een wethouder. Waarom eigenlijk? Of is het weer de bekende ambtelijke arrogantie ten opzichte van de burgers? Of is het het de bekende mentaliteit van wat ambtenaren eenmaal in hun hoofd hebben, gaat gebeuren?
Helaas wordt zo'n wethouder of misschien zelfs B&W niet ter verantwoording geroepen over dit soort misdragingen. In  mijn ogen is het ordinair de boel proberen te belazeren. Een nare mentaliteit. Bah! Die club zit daar primair om de burger van dienst te zijn. Die betalen ook hun salarissen.

Het blijft jouw kind

Ik herinner me het voorval nog heel goed. Het was in de vierde klas van de lagere school in Leiderdorp. We hadden dat jaar een nieuwe meester, meneer Van Linschoten. Een aardige man. Klasgenoot Jantje, een kleine branieschopper, was die middag erg vervelend en wilde niet naar de waarschuwingen van de meester luisteren. Zelfs niet toen hij de klas werd uitgestuurd. Hij weigerde weg te gaan. Toen meneer Linschoten hem bij zijn arm pakte om hem op de gang te zetten, begon Jantje, zo klein als hij was, de meester te slaan en te schoppen! Ik schrok me wezenloos. Een kind dat een volwassen iemand sloeg en schopte! Ongekend in die tijd. Zo was het gros van ons immers niet opgevoed? Kinderen moesten en hadden respect voor ouderen en er was discipline. Grote klassen waren geen enkel probleem. Jantje werd van school gestuurd en zijn ouders kregen een en ander te horen. Logisch, want zo voed je een kind immers niet op.

Pas op! Ouders die achter hun kids aanrennen!

Naarmate de jaren verstreken is de boel omgedraaid. De school en/of anderen lijken verantwoordelijk te zijn voor de opvoeding van de leerlingen.  Als er iets fout gaat, staan ouders op de stoep van de vermeende opvoeder om te gaan bakkeleien of zelfs kwaad te reageren. Ik zeg : "Hallo, het is jullie kind hoor!" Jij bent als ouder / verzorger primair verantwoordelijk voor zijn / haar gedrag. Niet de school, de vereniging, oma en opa of anderen. Ja, ik weet het is wel erg gemakkelijk. Of beter gemakzuchtig. Je eigen (opvoedings)falen afwentelen op anderen. Zo zit mijn wereld niet in elkaar. Soms vraag ik me af : stel Jantje had in 2018 zijn oma of opa geschopt en geslagen. Zouden zijn ouders oma of opa dan ook de huid vol gescholden hebben? Of is het minder erg dan ik denk en zullen die ouders dan niet consequent reageren en toch maar Jantje tot de orde roepen en de opvoeding wat bijsturen? Het is en blijft immers jouw kind en jouw verantwoordelijkheid. Maar goed, deze opa is al bijna 70 en heeft nog ouderwetse ideeën, waarin discipline, respect en je verantwoordelijkheid nemen nog hoog in zijn vaandel staan. Net als de toekomst van je eigen kind. Die ligt voornamelijk in de handen van de ouders en niet ergens anders.

Onze nationale helden

Ze liggen onder vuur. Weliswaar bij een klein aantal mensen, maar toch. In ons land wordt al snel gehoor gegeven aan minderheden. Ondanks de democratie. Neemt niet weg, dat ik het in dit geval enigszins eens ben met de kritiek. Enigszins.
De beelden en dergelijke van onze nationale helden hoeven van mij niet weg. Wat wel zo fijn zou zijn, is een meer genuanceerde beschrijving. Niet gezien door de hedendaagse bril, maar wel meer waarheidsgetrouw. Men mag toch ook melden dat bepaalde helden en/of organisaties slaven vervoerden en/of verkochten? Of een dorp hebben platgebrand? Zo ging dat in die tijd. Pas op Curaçao hoorde ik heel andere geluiden over onze helden en de Oost en West Indische compagnies. Toen merkte ik hoe eenzijdig en vooral positief de geschiedenis van ons eigen land beschreven is. Natuurlijk hebben ze veel bijgedragen aan Neerlands Roem. Dat is dan wel per saldo.
Dus gewoon die beelden, portretten, naamgevingen laten voor wat ze zijn. Enkel de geschiedenisboekjes wat aanvullen en mensen zelf laten bepalen of er sprake is van een held of enkel een bekend persoon. Meer waarheidsgetrouw dus. Let wel, Prins Bernard deed ook rare / nare dingen.

Plunderen

H&M ging in de fout met een shirt dat om een Afrikaantje (mag dat woord?) getrokken was. Ik denk dat zo'n outfit met de tekst 'Coolest bleekscheet' gedragen door een blank kind niet zo'n ophef zou veroorzaken als nu het geval is. Zwart en bruin ligt nu eenmaal erg gevoelig. Onlangs zei iemand in mijn bijzijn boos, dat veel bruinen niet deugen. Met gelijk erachteraan : "Sorry Willem, ik bedoel niet jou." Ik werd daar helemaal niet boos om of zo. Ik begreep wat en wie bedoeld werd en was het op dat moment gewoon met de spreker eens. Kijk maar eens in onze gevangenissen. De spreker had hooguit het woord bruin nog verder kunnen detailleren. In het algemeen zeggen scheldwoorden meer over de roeper dan over het slachtoffer. Hijs mij maar in zo'n shirt. Met een kleine aanpassing, het woord the vervangen door this. Dat had ik graag bij sommige bedrijven willen dragen. Haha!
Wat mij weer opviel was de reactie van hen die zich slachtoffer voelen vanwege de H&M afbeelding. Die lui slaan gelijk aan het plunderen! Ik zie dat telkens weer bij die bevolkingsgroep : plunderen als hen iets dwarszit. Zelfs als een natuurramp zich heeft voltrokken is het plunderen geblazen. Is dat toe-eigenen van andermans spullen soms genetisch bepaald? Als dat zo is wordt het tijd voor genetische manipulatie. Kan men gelijk het klaag-gen verwijderen. Plunderen dus.
Misschien iets voor Ikea om in een affiche of reclamespotje te gebruiken als het weer Plundera tijd is.

Calvinistische inborst

Wat moet ik eigenlijk geloven? Rutte schreeuwt het van de daken : het gaat goed met de economie! En slaat zichzelf op de borst. Het CBS maakt op een bescheiden manier bekend, dat de armoede alsmaar toeneemt. Vooral wat de duur ervan betreft. Er zijn veel vacatures stelt men. Maar een sollicitant die ouder is dan 45 maakt nauwelijks kans. Pure leeftijdsdiscriminatie, die keihard aangetoond wordt door de uitkeringscijfers. De regering doet daar weinig tot niets aan. Een huichelachtig beleid van zowel werkgevers als de overheid.
Nog triester wordt het als ik hoor en lees dat de maatschappelijke top er stukken beter van geworden is. Hier is sprake van een onrechtvaardig beleid. Vreemden worden in de watten gelegd en hebben geen reden tot klagen, al doen ze dat soms wel. Anderen, die vaak buiten hun schuld aan de zijlijn gezet zijn, worden aan hun lot overgelaten. De warm onthaalde Syriërs hebben inmiddels een grotere auto gekocht. Zo gaat dat in Nederland. We hebben te maken met een bepaalde mentaliteit. Een mentaliteit die al voor de Gouden Eeuw zichtbaar was en zich vooral in de bovenlaag van de maatschappij manifesteert. Een mentaliteit die desnoods over lijken gaat van landgenoten. Er is weinig veranderd sinds de 80 jarige oorlog,  J.P Coen, de VOC en WIC, Tromp, Wiegel, Rutte enz. Men is en blijft kruidenier met een Scrootch mentaliteit en een calvinistische (=slaafse) instelling. Nu piept men vanwege een EU voornemen om de pulsvisserij te verbieden. Maar we zijn nog steeds calvinistisch. Brussel heeft gesproken, dus... Amerika heeft gesproken, dus.... De NAVO heeft beslist, dus.... Komt mij niet alleen slaafs, maar vooral ook laf over.

Fenna is loops

is ze fan van

Vorige week begon ze al kuren te vertonen. Ze schuurde met het achterlijf tegen mijn benen. "Hé, kleine teef, wegwezen!"zei ik toen. Als ze loops wordt is ze duidelijk van slag. Ze eet niet graag, is erg onrustig en wil niet meer spelen. Gelukkig doet ze niet chagrijnig naar mij en hoef ik haar dus niet te vragen of ze soms loops is.
Fenna is niet geholpen. Dus ze druppelt soms. Omdat het erg weinig is hebben we haar niet laten steriliseren. We halen enkel het vloerkleed weg. Op de lichte vloer zijn die paar spatjes gemakkelijk te zien en op te ruimen. Fenna helpt daarbij; met haar tong. Dus dat gelik van haar hoeft van mij voorlopig ook niet meer. In het begin had Sonja een broekje voor haar gekocht. Maar vanwege die paar druppels gebruiken we die niet. Alleen in bijzondere omstandigheden. Stel ze gaat met de auto mee, dan is zo'n broekje wel nodig. Fenna is vier tot zes weken loops. Ze blijft gedurende die periode aangelijnd.

De moderne auto

Vorige week vroeg men mij of ik een proefrit wilde maken in een splinternieuwe auto. Ik heb er voor bedankt. Waarom? Ik heb een paar keer in een soortgelijke auto meegereden. De bestuurder was nogal druk bezig met dat kleine tv schermpje. Hij moest op allerlei icoontjes drukken. Vraag me niet waarom. Gevolg was wel dat ie meer met zijn ingebouwde tv bezig was, dan met het rijden. Vooral omdat hij met zijn bril niet goed kon lezen wat er op dat scherm kwam staan.
Eigenlijk erg vreemd dat men niet met een smartphone in de hand een auto mag besturen, terwijl de fabrikanten juist steeds meer richting smartphone-achtige techniek overstapt : interactie plegen met een schermpje compleet met internetverbinding. Net als bij vliegtuigen gaan we over op systeembeheer en laat men via reclamespotjes ons geloven, dat we niet meer hoeven op te letten en onze handen aan het stuur te houden. De ongelukken met Tesla auto's zeggen genoeg. Luchtvaartmaatschappijen willen dat piloten minder vertrouwen op de de automaat en meer kennis opdoen van het vliegtuig. In de auto-industrie heeft men daar blijkbaar niet van geleerd.
De auto's zijn afgelopen decennia dusdanig ontwikkeld, dat ze veiliger zijn in geval van aanrijdingen. Nu zie ik techniek die het tegengestelde doet. Consumenten worden lekker gemaakt met zogenaamd zelfrijdende auto's en men kan /moet onder het rijden naar een schermpje kijken en de techniek beheren.
De moderne techniek is veelal voorzien van voorgeprogrammeerde chips. Die dingen zijn alles behalve betrouwbaar. Ik doel dan op de software. Als een sensor niet goed functioneert, is de kans groot dat er allerlei vreemde verlichte icoontjes in het scherm gaan branden en piepen. Gewoon omdat een of andere software-ontwerper zijn werk niet naar behoren gedaan heeft. Zo kan een vuile sensor leiden tot een algehele kakofonie van quasi problemen. Om je dood te schrikken. Daarnaast zal het ook wel zo zijn, dat de eigenaar door de software beduveld zal worden. Met name met zogenaamde kreten voor onderhoud. Want wie controleert dat allemaal? VW heeft al laten zien, dat bewust sjoemelen erbij hoort. Tel daarbij op de krakkemikkige fouten in de software en het feit dat ik verplicht ben naar zo'n tv te koekeloeren en die te bedienen en zie : ik hoef niet zo'n moderne auto. Gewoon ouderwets : handen aan het stuur en ogen op de weg.

Sleutelen op straat

vastgeplakte plastic zak van de uitlaat krabben

Dat heb ik dus ook weleens gedaan : aan de auto sleutelen op straat. Ik bedoel dan niet een lekke band of kapot lampje of ruitenwisserbladen verwisselen, maar echt sleutelen. Zoals toen ik de Hyundai van nieuwe remschijven voorzag. Ik weet dat het in principe verboden is. Maar ik was zoals vaker weer even grensoverschrijdend aan het werk. Haha!
Je mag de openbare weg niet gebruiken als werkplaats en zo zijn er meer regels bedoeld om met name het milieu te beschermen. Daar zijn natuurlijk legio discussies over. Net als over het wassen van de auto op straat. Waarom de auto niet en een afvalcontainer wel? Er zijn ook mensen die meerdere auto's erop na houden en eraan sleutelen. Daarna worden ze verkocht. En dat allemaal vanuit een rijtjeshuis. Daar is sprake van een (garage)bedrijf zonder vergunning.

nieuwe schijf

Ik ken ook mensen, mannen, die geregeld aan hun eigen auto's sleutelen op straat. Hun auto's staan dan op bokken en overal ligt gereedschap. Zo'n wagen staat daar dan soms dagen achtereen. Ik weet ook dat als een motorvoertuig duidelijk niet de weg op kan, hij verwijderd moet worden van de straat. Zo werd mij door een milieudiender verteld. Daar zal ook wel weer een termijn voor gelden. Ik heb zelfs mensen gezien die hun auto op straat spuiten! Ja, met een doos vol spuitbussen een auto een kleurtje geven na flink schuurwerk. Met een beetje goede wil begrijpt iedereen, dat zoiets niet mag. Maar ja, ook dan weer discussies. "Waarom mag haarlak wel en verf niet?", las ik ergens een keer.  Ik weet niet hoeveel vrouwen of mannen op straat een spuitbus met haarlak gebruiken, maar dat zullen er niet veel zijn. Veel regels verschillen per gemeente. Dat lijkt mij ook niet gewenst. Hoewel, ik ga niet naar een andere gemeente rijden om daar op straat te gaan staan sleutelen.

In het magazijn

Vanmorgen ben ik weer naar de loods gegaan. Dat doe ik vaak op de dinsdag en de donderdag. Er lag nauwelijks werk, dus kon ik wat aan de bus prutsen. Vorige week heb ik bij een Ducato sloperij in Kampen een paar rubbers en klemmetjes gekocht. Meneer was wel even aan het zoeken, kwam terug en vroeg mij met hem mee te gaan naar het magazijn. Even aarzelde ik. De laatste keer dat iemand mij dat vroeg, was ergens begin jaren 70. Ze heette Roos, was erg leuk maar om met haar naar het magazijn te gaan......? Nee dus. Ik was weliswaar een personeelslid, maar niet zo'n lid. Haha!
Maar verstand komt met de jaren, dus nu wel (huh?). Mij viel direct op hoe geordend alle onderdelen in dozen waren opgeslagen in stellingen. Grote labels schreeuwden wat de inhoud was. Alles lag keurig op bouwjaar, model en type gesorteerd. Ik kreeg een zeer goed gevoel bij deze georganiseerde meneer. Ik was al een paar keer eerder bij hem geweest, maar toen bleef ik bij de balie staan wachten.
Toen we de spullen hadden gevonden, moest ie even nadenken over de prijs. Hij zei dat het relatief veel werk was voor klein en goedkoop spul. Ik vond 5 euro een mooi bedrag. Ik onderbouwde de prijs met de opmerking, dat ik geregeld andere Ducato-eigenaren naar hem doorverwees. Meneer was daar blij mee en ging vrolijk akkoord met de prijs.
Ik heb ik de loods de rubbers en klemmetjes gemonteerd. Twee ontbraken  en twee waren kapot. Daarna heb ik de acculader een mooi plekje onder de motorkap gegeven. Ik heb vorig jaar een kleine, intelligente lader gekocht. Hij is onder de motorkap klaar voor gebruik opgehangen. Dus ik hoef hem niet tevoorschijn te halen uit een bagagebak. Het is nu een kwestie van de stekker in een 230 Volt aansluiting doen en de lader inschakelen. Handig! De oude, grote heb ik in het magazijn in de loods gezet voor gemeenschappelijk gebruik. Die lader heet vanaf nu Roos.....

Eigen volk eerst

Ik zag een krantenkop voorbijkomen, waarin een vakbond zich sterk wil maken voor werkloze landgenoten. Men wil hen voorrang geven boven (arbeids)immigranten. Het lijkt mij een normale zaak. Niet alleen sociaal, ook zakelijk / economisch gezien.
Als er voor een bepaald beroep nauwelijks mensen van eigen bodem te krijgen zijn, dan mogen buitenlanders van mij aan de slag met als eersten zij die hier al een uitkering krijgen. Dus liever niet vanwege lagere kosten en omdat ze 24/7 willen werken. Ik bedoel : men heeft hier niet voor niets het minimumloon en de 40 uur werkweek ingevoerd.
Ik heb ooit plaats moeten maken voor Roemeense fruitplukkers. Ze waren goedkoper en wilden 7 dagen in de week van 's morgens vroeg tot 's avonds laat werken. De argumentatie kwam mij als een soort verwijt naar mij toe over. Als een ondernemer daarom voor buitenlanders kiest, heeft hij een VOC roversmentaliteit. Eigen volk dus eerst. Ik weet dat ik nu een ordinaire nationalist ben en wellicht met Hitler word vergeleken. Maar dat moet dan maar. Ik denk dat Hitler daar meer moeite mee heeft dan ik. Haha!