De lange wandelingen die ik met Fenna maak, verlopen in een aanzienlijk hoger tempo dan de gangbare korte. Zo'n twee keer per week gaan we namelijk snelwandelen. We lopen dan een lange route, waarbij ik mijn tempo aanpas aan dat van Fenna. Zoals elke hond heeft Fenna een ideaal tempo om ontspannen te lopen. Ik kan aan haar lijf zien, wanneer ze mooi loopt. Dat tempo is voor mij een aanzienlijk hogere dan dat bij een gewone wandelen. Ik moet flink doorstappen om haar bij te houden. Ja, in zo'n situatie loopt Fenna dus voorop. Ik probeer haar bij te houden door op de lijn te letten. Die moet ontspannen zijn en blijven. Op die manier zijn we zo'n half uur tot drie kwartier onderweg.
Ik zeg het maar gelijk : ik houd dat tempo niet gedurende de hele tijd vol. Zo goed is mijn conditie niet en ik laat me niet gek maken door een hond. Helemaal niet door een Friezin. Haha!
Wat dat betreft ben ik blij dat Fenna af en toe wil snuffelen en haar geurtje wil achterlaten. Dat geeft mij even de gelegenheid om wat bij te tanken. Meestal duurt zo'n pauze niet langer dan een halve minuut. Maar voor mij net genoeg om weer rap verder te gaan. Ik zou zoiets niet alleen doen. Dan stap ik liever op de fiets. Want ik wil hoe dan ook dagelijks in beweging blijven. Zoals mijn broer mij dat vlak voor zijn overlijden op het hart drukte.
