Dit keer is Fenna erg onrustig. Ze drentelt heen en weer, staat bij de voordeur of achterdeur te piepen en eet slecht.
Als ik haar uitlaat, piept en jankt ze zodra ze een andere hond ziet. Zelfs op grote afstand. Als er geen andere viervoeters in de buurt zijn, weigert ze te lopen. Dan staat ze dus stil en kijkt voortdurend om zich heen in de hoop ergens een gewillige reu te zien. Ik word er soms een beetje moe van. Gelukkig is ze niet chagrijnig. Ik ook niet, hoor. Het is nu eenmaal de natuur.