Tja, crisismanagement. Ik beschreef al eerder zo'n moment toen ik rijdend op de motor onverwacht (dom, dom, dom; Wimmie lette even niet op) geconfronteerd werd met een haakse bocht. Het liep goed af, dankzij snel en beheerst reageren; noodstop, remmen weer los en dan sturen. Oefening baart kunst.
Veel automobilisten en motorrijders oefenen nauwelijks op dergelijke onverwachte situaties. Die gaan keihard in de remmen of geven een ruk aan het stuur. Met alle nare gevolgen van dien. Onlangs klapte een auto op een tegemoet komende vrachtwagen. Waarom? Omdat de chauffeur van de auto met zijn wielen in de berm terechtkwam en vervolgens een ruk aan het stuur gaf om weer op de weg te komen. Foute reactie met ernstige gevolgen.Ooit ben ik een keer met een auto over een overstekende kat gereden. Dat was in de buurt van Lopik. Ik had geen andere keus, vond ik. Achter me reed een auto vrij dicht op me, er waren tegenliggers en er was rechts van mij een smalle berm en een sloot. Dus ik deed even de tanden op elkaar en hield het stuur stevig vast. Ik hoorde twee keer 'boem' onder de auto. Dat was alles. Ik heb het dode beestje even later in de berm gelegd.
Ik vind het belangrijk dat ik een zeer actueel beeld heb van de situatie op de weg. Niet alleen voor me, ook links, rechts en achter me. Kijken dus, constant kijken. Met dat beeld weet ik hoe ik moet reageren in bepaalde situaties. Tenminste, als ik verder zelf goed lijf opletten en hopelijk andere weggebruikers met mij. Zo niet, dan is het weer tijd voor crisismanagement.