Geen aap uit de mouw

Ingezonden n.a.v. "Een ongeluk komt zelden alleen", 18 juni j.l.

welkom in ezelland!

Weer zo'n ezel! Dat klink misschien beledigend richting schrijver van bovengenoemd stukje maar dat is wat mij betreft zeker niet de bedoeling. Nee, toen ik persoonlijk een keer tijdens wat snoeiwerk bíjna het verlengsnoer van mijn heggenschaar doorknipte dacht ik ook van mijzelf, ,,Man wat ben je toch een domme ezel!", maar even later; ,,het is inderdaad dom maar ik wil eigenlijk bij gelegenheid echt wel eens een ezel zijn". Dit hoef ik natuurlijk niet verder uit te leggen als ik vertel dat ik na het 'bijna-ongeval' dacht: ,,Dit mag mij geen tweede keer overkomen". Het denkwerk leverde meerdere oplossingen op en de twee besten daarvan, althans naar mijn mening, zijn: 1- Schuif een stuk tuinslang van een paar meter lengte over het uiteinde van het snoer waaraan de nieuwe contrastekker moet worden gemonteerd en zet dat vast met een paar slagen isolatie-tape. Sommige tuinslangen hebben inwendig een kunststoffen vlechtwerk, zijn hierdoor sterker, en mogelijk in staat de gulzige heggenschaar tijdig de mond te snoeren. Deze valt dan hopelijk wel stíl; z.g. 'met zijn mond vol tanden'. Aangezien zo'n 'tuin-verlengkabel' veelal een aangegoten stekker en contrasteker heeft, dus waterdicht, is het beter een nieuwe contrastekker in anders-waterdichte uitvoering te monteren. Deze zijn heel veilig maar ook nogal prijzig.
2- Terug naar de kabel waar alle problemen begonnen. Om te zorgen dat de kabel uit de buurt blijft van de tanden van de heggenschaar is er maar één, voor de hand liggende oplossing: zorg dat de kabel daar beslist niet langer is dan nodig. Schuif daarom de contrastekker, vanuit de binnenkant van je jas, door de linker- of rechtermouw naar buiten en trek de jas aan. Als de kabel, die nu steevast achter je op de grond ligt, niet kan verschuiven komt er tijdens het snoeien wél een kabel maar nooit meer 'een aap uit de mouw', slaan de stoppen niet door (b.v. die in je eigen hoofd) en alles blijft heel. De heg wordt natuurlijk wel een koppie kleiner gemaakt.

Fan-tilator

Een oude BMW K100

Hij staat al een tijd stil. Misschien al jaren. Ik weet het niet precies. De huidige eigenaar wilde hem opknappen na een glijpartij. Maar daar is wegens gezondheidsredenen niets van gekomen. Hij wil nu van de motorfiets af. Als ik het goed heb is deze BMW K100 met ABS in 1989 in Duitsland op de markt gekomen. In 1996 is de tweewieler geïmporteerd en tot Nederlandse genaturaliseerd of zo je wilt ge-RDW'd.
Zoals ie er nu bij staat heeft ze veel weg van een 'schuurvondst'. Maar hij staat buiten, onder een afdak. Ik kreeg hem aangeboden. Maar ik heb geen belangstelling. Misschien iets voor de knutselaar. Voor loop of sloop. Interesse? Zie advertentie.

Handgrepen aan de Honda CBX

Om de CBX op de middenbok te krijgen pakte ik hem met mijn rechter hand bij het frame onder de buddy en de linker aan het stuur. Door op de steun aan de middenbok te gaan staan, floept ie er zo op. Op andere motorfietsen die ik in mijn bezit heb gehad heb ik speciaal daarvoor een handgreep gemaakt. Een simpel ding dat door zoonlief op grond van mijn wensen gelast is. Het is een grondplaatje waar een stukje pijp op gelast is. Daarvan heb ik er twee laten maken. De pijp is niet alleen rond (fijn voor de hand), maar ook hol. Ik gebruik hem namelijk ook om mijn beugelslot in op te hangen. Er zijn kleine sloten, zoals die voor op de remschijf, maar ik zet mijn helm ook vaak aan dat beugelslot vast.
De grondplaat heb ik met een paar flinke bouten aan het frame vastgezet. Zowel links als rechts heb ik hem gemonteerd. Uiteraard heb ik bij de montage gelet op de plaats waar ik de boorgaten heb aangebracht. Een sterk frame is veel belangrijker. Ik was bang dat het slot af en toe klem zou komen te zitten bij de voetsteun voor de passagier. Maar dat is tot op heden niet gebeurd.

Nu het nog kan

weg is weg

Vanmorgen, toen de temperatuur nog alleszins acceptabel was, ben ik via de loods naar de Milieustraat gereden. In de loods heb ik wat oud ijzer uit de auto gegooid en wat karton erin. Bij een van de buren hebben we twee oude vlonders gesloopt. En er waren twaalf stenen over na het bestraten. Dus al die troep is nu mooi weg. Het geeft telkens een fijn gevoel zodra ik de Milieustraat verlaten heb met een lege bak achter me.
Weer thuis parkeerde een mevrouw haar stationwagen achter de Matrix. Ze kwam volgens afspraak een ventilator ophalen. Dat ding hadden we over en ook voor dat soort spul geldt : weg = weg.
Voordat ik naar de Milieustraat vertrok heb ik de reuze parasol uitgeklapt. Dat ding is zo'n 3 bij 5 meter en geeft een enorme lap schaduw.
Straks ga ik onder dat ding wat aan de CBX doen. Je weet wel, schoonmaken, prutsen enz. Lekker op een rustige manier. Mijn inzet als 'buurtklusser' staat nu even stil. Er wachten nog een heg die gesnoeid moet worden, een schutting een waslijn en trottoirbandjes in de tuin van de buurvrouw. En natuurlijk wacht ons ook nog een welverdiende vakantie!

Buurman en Buurman

Zo, dat rek zit er ook in. Zoals gemeld, de buurman wil lathyrussen zaaien in zijn tuintje. Dat moet dan in een randje aarde gebeuren dat aan de stoep grenst. Hij is zeer slecht ter been, maar wil nog graag een handje helpen. Er zijn mensen die nogal precies zijn. Buurman is het tegenovergestelde : doe maar, maakt niet uit, is goed! Althans, zo begonnen we.
Ik heb eerst twee palen de grond ingeboord. Buurman gaf de onderlinge afstand en de plek waar de eerste paal moest komen te staan aan. Het was flink zwoegen om door de vette klei te komen. Maar het lukte me om twee gaten van zo'n 70 cm diep te boren.
De palen zijn in doorsnee iets kleiner dan de kop van de grondboor. De extra ruimte heb ik benut om de palen waterpas te krijgen. Tegen de zin van buurman in, want hij zei geregeld : "Is goed zo." Maar ja, ik ben meer een Pietje Precies. Dus stonden niet veel later twee palen waterpas in zijn tuintje. Intussen had buurman zijn pas gekochte en uitgeteste tacker erbij gehaald en een verlengsnoer. Het gaas had hij al op maat geknipt en dat paste keurig tussen de palen met een kleine overlap. Maar voor het tackerwerk begon, pakte meneer eerst de waterpas!  Hij hield hem rondom de paal en zei : "Hij moet een ietsepietsie naar rechts, Willem! Ik denk een millimeter of drie." Dus dat 'doe maar, maakt niet uit en is goed' had plaats gemaakt voor precisiewerk. Hahaha! Maar ik heb hem toch zijn zin gegeven.
Trots greep buurman daarna naar zijn splinternieuwe tacker. Terwijl ik het gaas vasthield schoot hij de krammen in het hout. De eerste drie werden naast het gaas, doch op de paal geschoten. Ze zaten er ook maar voor de helft in. Buurman voerde de druk op en schoot nogmaals terwijl ik het gaas bij de paal vasthield. In gedachten zag ik al een paar krammen in mijn vingers zitten, maar dit keer schoot buurman raak : ketak! De kram zat goed maar nog steeds tot de helft in het hout. Buurman besloot de stelknop weer terug te draaien in z'n laagste stand. En gek genoeg schoot de volgende kram er wel helemaal in. En op de goede plek! Ik moedigde buurman gelijk aan tot nog meer van die rake schoten.
Zuchtend en steunend en met veel humoristische opmerkingen werd het groene gaas met succes op de palen geschoten. Daarna heb ik de eerste krammen met een hamer helemaal in het hout geslagen, terwijl buurman de paal vasthield. Hij hield hem weliswaar vast, maar om heel andere redenen. Buurman was bekaf en moe. De paal stond nu zichtbaar scheef. Automatisch dacht ik aan de tekenfilmserie van Buurman en Buurman. Na de klus was buurman helemaal op. Hij viel bijna letterlijk om. Ik heb de paal weer rechtgezet en zijn spullen voor hem opgeruimd. Hij zou bij het oppakken van de rolmaat pardoes omgevallen kunnen zijn. "Ik ga bijna kapot, Willem!", hijgde hij. Ik adviseerde hem naar binnen te gaan en lekker te gaan uitrusten. Zelf ruimde ik de rest op. Toen ik vertrok bedankte hij mij uitbundig. Hij kon nu gaan zaaien, riep hij enthousiast hijgend. Ik kon niet laten bij wijze van afscheid een vrolijk "A-je-to, buurman!" te laten horen. De klus was geklaard. De buurman kan zaaien.

Agora theater in het rood

Nee, het blik krijgt geen verfbeurt. Vorige week werd bekend gemaakt dat het Agora theater, dat gedeukte Sinas-blik in Lelystad, 300.000 euro in het rood staat. 't Is nogal wat! Ik moest bij het horen van dat nieuws even terugdenken aan mijn loopbaan. Toen kwam ik ook een paar keer projectleiders tegen, die eerst zeiden dat de werkzaamheden geheel volgens de planning en het budget verliepen en een week later een achterstand van 6 maanden en een budgetoverschrijding van zo'n 50.000 euro op de proppen kwamen. Mijn eerste gedachte was steevast : "Lekker zitten slapen, jôh?" Er was al langer bekend dat het niet goed ging met de planning, maar men hield anderen en vooral zichzelf voor de gek.
Het zal met het Agora theater ook zo gegaan zijn. Ik bedoel je hebt niet opeens zo'n groot tekort. Zou er niet tussentijds melding gemaakt worden van de financiële status?
De gemeente Lelystad weigert vooralsnog bij te springen. De euro's zijn al uitgegeven aan andere gewichtige zaken. Ik heb altijd ernstig getwijfeld aan het bestaansrecht van dat grote, lelijke theater. Lelystad is niet bepaald een stad met een bruisende cultuur. Eigenlijk heeft de stad weinig tot niets met cultuur.

Een week niets doen

Een voor mij vreemd vooruitzicht : een week niets doen. Of heel rustig aan doen. Vanwege de hoge temperaturen. Vanmorgen hebben we de supergrote parasol opgezet. De halve tuin stond gelijk in de schaduw. In die schaduw heb ik wat hout gezaagd en bijeen gebonden. Klaar om naar de Milieustraat afgevoerd te worden. Weg is weg. Het geeft een heerlijk opgeruimd gevoel.
Vanmiddag, als de voorzijde van het huis in de schaduw staat, zet ik voor een bewoner even twee palen in de grond. Met de grondboor en een paar flinke klappen.
Hij wil een plantenrek maken voor zijn lathyrus. Die moeten nog gezaaid worden hoor. De plantjes schijnen flink te klimmen, te bloeien en te ruiken. Het was de lievelingsbloem van Juliana (van Soestdijk) . Ik weet niet of het al wat laat is om te gaan zaaien. Maar ik heb er geen verstand van. Buurman wel, want hij heeft ze jaren in zijn volkstuin gekweekt. Volgens het www krijgen de laat gezaaide lathyrussen korte stelen en klimmen ze nauwelijks.
De palen moeten 1.80 meter boven de grond uitsteken. Dus heb ik twee palen van 2.40 meter voor hem gekocht. Gaas heeft ie al. Heb ik voor hem via een buurvrouw gekregen. Hoewel ik genoeg krammen en een hamer heb, wilde buurman per se een tacker kopen. Wie ben ik dan om hem dat te verbieden? Die AOW moet toch een keer op? Na de aanschaf heeft ie mij om een balkje gevraagd om te oefenen. Ik ben benieuwd hoe dat balkje er nu uitziet, want de schutter was erg enthousiast over zijn nieuwe aankoop.
Voor de rest van de week is het dus rustig aan doen. Ik denk dat we aan het water gaan zitten. Aan het Veluwemeer of zo. Parasolletje, koeltas, stoeltjes en zonnecrème. Fenna gaat uiteraard mee.

EU, Grieken, Russen en Groningers

Het ministerie van Buitenlandse Zaken informeert criminelen dat vakantiegangers die naar Griekenland gaan, veel contant geld bij zich hebben. Het advies aan de toeristen een kogelvrij vest en een helm te dragen ontbreekt. Zou ik voor alle zekerheid toch maar doen. Griekenland blijkt toch sterker te zijn dan de hele EU. Zo zie je maar weer.
Meneer Poetin heeft de boycot van EU producten met een jaar verlengd. De EU verlengde haar strafmaatregel met slechts een halfjaar. Poetin houdt meer van lik op stuk dan de EU. Ergens mag ik die man wel. Gewoon recht voor z'n raap en niet lullen maar poet(in)sen. Daar schrikken nog steeds veel westerse politici van. En wat de Oekraïne betreft : het voormalige USSR grondgebied moet zich nog even zetten. Net als toen met Joegoslavië. Stuk eraf, stukje er weer bij enz. Niets bijzonders, zij het dat het dit keer Rusland is en een corrupt buurland met fascistische trekken. Laten we eerlijk zijn, Irak grenst toch zeker niet aan de USA en/of GB? Dus wat doen die westerse landen daar? Ze hebben daar veel minder te zoeken dan Poetin in de Oekraïne.
Politiek en handel dienen gescheiden gehouden te worden. Vindt men in Den Haag. Het oude liedje. Daarom verkochten we kanonnen aan de Spanjolen, die ze vervolgens op ons door hen bezette landje richtten. Dus gaan we van Poetin gas kopen, terwijl Poetin Hollandse bedrijven de das omdoet. Misschien weigert Poetin ons gas te leveren. En dan? O ja, dan zijn er gelukkig nog Groningers, die we voor het gas moeiteloos in de grond laten zakken. Misschien wordt het toch eens tijd serieus aan de slag te gaan met alternatieve energie. Daarin presteren we nog erg matig.

Deelname Bevolkingsonderzoek

een lekkere bruine rakker

Gisteren kreeg ik een vooraankondiging van een Bevolkingsonderzoek. Hij is bestemd voor kerels van 55 jaar en ouder. Het gaat om onderzoek naar de aanwezigheid van of kans op darmkanker. Dat laatste woord is in mijn wereldje nogal beladen. Immers, mijn jongere broer is na een schokkende lijdensweg aan die ziekte overleden.
Zo'n 10 jaar geleden zou ik geweigerd hebben deel te nemen aan zo'n onderzoek. Uit angst. Zal wel door die nare ervaring gekomen zijn. Ik heb na het overlijden van mijn andere broer nog een medische check up laten doen. Ook uit angst. Ik kwam er weliswaar goed doorheen, maar toen ik weer buiten stond dacht ik : "Tja, en toen liep ik onder een stadsbus." Ik wilde mezelf met die gedachte even weer op de rit krijgen. Het was maar 'n momentopname. Je kunt op elk moment aan iets of door iets overlijden. Nu ben ik wel zover dat ik meedoe aan dit onderzoek. Ik ben niet bang voor de uitslag. Ik ben niet bepaald iemand die aan hypochondrie lijdt. Ik loop eerder de kans iets te verwaarlozen, omdat ik vaak denk : 't zal wel weer overgaan.
De enige angst die ik heb is voor de handelingen die ik moet verrichten. Ik schijn met een wattenstaafje een aantal keren in mijn ontlasting te moeten prikken. Jakkie! Stel je voor dat ik al prikkend die bruine rakker opeens lek steek! Boem! Shit! Aaaaahhh! Iemand nog een EOD pak in de aanbieding?

Een adoptiemoeder?

Ik kan nog steeds niet wennen aan het feit dat ik een wees ben geworden. Een kind van niemand. Niet alleen op de verjaardagen van mijn ouders, maar ook tijdens de feestdagen, Moeder- en Vaderdag en al die andere dagen mis ik mijn ouders. Sinds kort overweeg ik een adoptieaanvraag te doen bij iemand bij wie ik me weer wat thuis voel. De vraag is : hoe zal zij reageren? Ze had mijn moeder kunnen zijn. Sommigen denken ook dat het zo is. Ik herken veel bij haar die mij aan mijn lieve moeder doen denken. Maar ja, om een vrouw van in de 80 te gaan vragen of ze mij wil adopteren lijkt me wat vreemd. Misschien krijgt ze een acute hartstilstand. Ik bedoel ze denken allemaal dat ik een volwassen mens ben. Maar in mijn ogen wordt niemand volwassen. Daar is het leven veel te kort en de geest veel te bekrompen voor. We blijven eigenlijk kinderen. Misschien is dat het. Het kind in mij, dat een moeder nodig heeft.

Vrouwenvoetbal 2015

Met het naderen van de finale van het WK voetbal voor vrouwen, zie ik het spelniveau en de kwaliteit van de spelers toenemen. Een groot verschil met de poulewedstrijden. Nee, op dit niveau heeft Nederland nog niets te zoeken. We hadden geluk dat anderen verloren, zodat de dames nog een rond verder mochten. De afhankelijkheid van andere uitslagen geeft aan dat Nederland nog niet louter op eigen kracht de poulewedstrijden kan doorstaan. Daarvoor speelden we nog te traag en slordig. Tegen de Japanse dames ging het in het eerste kwartier behoorlijk goed. Maar daarna lieten de dames uit het land van de rijzende zon zien dat het verschil tussen beide teams behoorlijk groot is.
De Aziaten kregen wat mij betreft veel te veel ruimte. En als ze eenmaal op snelheid zijn, zijn ze nauwelijks te stoppen.
Ik moet zeggen dat teams als Duitsland, Japan, Frankrijk enz. 'mannelijker' spelen. Ik doel dan met name op de speelwijze en techniek. Het mannelijk spelende Duitsland had het erg lastig tegen het technisch betere Frankrijk. Het geluk bracht hen een ronde verder. Nee, het zal wel even duren voordat ik het tijdperk van Vera Pauw zal vergeten. Helaas zag de KNVB haar meer als een bedreiging dan een aanwinst in de organisatie. Een vrouw met succes in de mannenwereld van het voetbal blijft vervelend voor de KNVB. Dan maar een mindere god aan het roer en weer opnieuw beginnen. Ook jammer is dat sommige prof-trainers nog steeds schamperen over het vrouwenvoetbal als er door de dames verloren wordt. Ze zouden met hun kennis en ervaring veel voor de vrouwen kunnen betekenen. Maar helaas zijn ze blijven hangen in de jaren 70 mentaliteit, toen de KNVB vrouwen verbood op 'hun' velden te spelen. Die trainers voelen zich te goed om voor het nationale team als coach op te treden. Ik zou zeggen : zet 'der Hund' Huub Stevens maar aan het roer. Dan zijn we in elk geval van het gemuts in het veld af. Trouwens, veel vrouwen houden van honden. Klik!

Soep op de stoep

Een bewoner die niet alleen veel van koken weet maar er ook goed in is, heeft begin van de week het plan opgevat om de senioren op een kom soep te trakteren. "Soep op de stoep", noemde hij zijn initiatief. Bewoner Frans heeft al eerder voor ons, de buurtbewoners, gekookt en met succes. Sonja heeft leuke uitnodigingen gemaakt en die verspreid.
Gisteren was het zover. Sonja en ik hadden eerst de tuin van de buurvrouw in orde gemaakt. Daarna was het tijd om lekker bij te komen.
In de namiddag verzamelde zich een groepje bewoners voor de woning van Le Chef. Oma kwam met een bak vol kibbeling met bakjes saus. Het voorgerecht was voor bijna iedereen al een feest. Er was ook stokbrood met knoflookboter, een salade, brood en het nodige nat. En natuurlijk de kippensoep van Frans. Die smaakte iedereen voortreffelijk. Het was een smakelijke en vooral gezellige zaterdagavond.

Aardappels groeien als kool

Ik weet, het klinkt wat vreemd en toch is het zo. Het is zoiets als een koe die er als een haas vandoor gaat en zichzelf vangt.
Telkens als ik langs de naburige volkstuinen wandel, zie ik de gewassen daar groeien. Niet alleen de koolsoorten, ook de aardbeien, aardappels, uien, tomaten enz. groeien als kool. Het is te merken dat de regen een belangrijke rol speelt. Ik schat zo in, dat de meeste tuintjes een overvloed aan groenten en fruit zullen opleveren. Op voorhand heeft men een bordje opgehangen, waarop is te lezen dat overtollige producten naar de Voedselbank gebracht kunnen worden. Verser kan bijna niet!
Ik hoop dat er veel overblijft. Het barst hier namelijk van de konijnen en slakken. Ondanks al het gaas zie ik soms konijnen door die volkstuintjes rennen. Dat is voor de beestjes een groen, groen, groen, groen knollenland. Jager Fenna heeft er tot op heden geen kunnen schieten pakken. Ze zijn razend snel en slim.

Krimpkousen en soldeerprut

op afstand van elkaar

Gisteren heb ik het verlengsnoer maar eens tevoorschijn gehaald. Het waren twee stukken. Een hééél lang en een kort stuk met een contrastekker. Het resultaat van een verkeerde beweging met de heggenschaar.  Omdat de dader c.q. eigenaresse per se de originele, geperste contrastekker wilde behouden, besloot ik de kabel te solderen. Anderen opperden gewoon een kroonsteentje te gebruiken, maar dat leek me geen goed idee. Om een flinke bult op één plek te voorkomen heb ik de draden op verschillende lengte kaal gestript. Daarna kwam het soldeerpistool aan de beurt. Ik zal wel iets verkeerd gedaan hebben, maar het lukte me nauwelijks de eindjes aan elkaar te knopen solderen. Vooraf heb ik de beide uiteinden eerst 'vertind'. Maar toen ik ze naast elkaar legde en ze met de soldeerpistool opwarmde, weigerden ze te versmelten tot een geheel. Het werden wat rommelige knobbeltjes soldeer in plaats van een mooie soldeerlas. Grrr! Ik gebruikte zo'n handige hulp erbij, die met een paar klemmen de kabels bijeen hield. Dus had ik beide handen vrij. Ik denk dat het soldeer niet geschikt was voor dit klusje. Normaal gebruik ik soldeer met een harskern. Dit keer heb ik de uiteinden vooraf met soldeervet behandeld. Het vertinnen ging vloeiend. Maar het aan elkaar maken dus niet.

met krimpkous

Uiteindelijk is het toch gelukt en heb ik de krimpkousen, die ik voor het solderen al over de kabeltjes had geschoven (over elke draad een en over de buitenkabel een), er overheen geschoven en die boven het gasfornuis laten krimpen. Voor de stevigheid heb ik er toch ook maar een reepje isolatietape overheen gewikkeld. Klaar!

Too hot to handle

Vanmorgen ben ik nog even bezig geweest met het terrasje van de buurvrouw. Het was bewolkt dus geen last van een prikkende zon. Ik was nog maar ent door de knieën gegaan, toen de koperen ploert weer tevoorschijn kwam. En het was direct heet. Maar wat wil je tussen drie muren van tuinschermen en de muur van het huis?
Ik heb toch maar even doorgezet en het pad afgemaakt. Toen werd het me echt te heet. Rest nog een stukje van het terras van 3 bij 6 tegels, de afwerking van de randen en het verplaatsen van het grondanker van de droogmolen. Maar die zaken hoop ik morgenochtend te doen. Tijdens het invegen van de voegen zag ik dat ik hier en daar toch in de fout gegaan ben (zei de leerling stratenmaker en perfectionist). Het gebeurde een paar keer dat ik per ongeluk wat zand op het touwtje had gegooid zonder het te merken. En ik heb dus langs dat lager hangend draadje zitten tegelen. Ach ja, dat krijg je met een voormalige kantoorpikkie, die ander werk gaat doen. De buurvrouw is er in elk geval blij mee. Neemt niet weg dat ik die oneffenheden alsnog ga gladstrijken. Maar dat doe ik pas als de job klaar is. Dus volgt straks een onderhoudsproject.

Daar gaat ie weer!

Vanmorgen maakten Fenna en ik weer een heerlijke ochtendwandeling door het bos. Zoals gewoonlijk was het vrij stil. Vlak voordat we het bos weer verlieten, deed ik Fenna weer aan de riem. We liepen samen het bos uit toen er opeens een Yorkshire terriër grommend en blaffend kwam aanrennen. Ik hoorde een paniekerige vrouwenstem nog twee keer roepen. Inmiddels hing het beestje aan Fenna's vacht. Fenna reageerde door te gaan zitten met haar snuit omhoog. De terriër liet los, maar bleef grommen en blaffen terwijl ze om Fenna heen rende. Maar Fenna bleef knap rustig. Opeens was het mormel ook rustig en snuffelde aan Fenna's achterste.
De eigenaresse van het mormel liet zich niet zien. Ik ben nog even teruggelopen en heb wat rondgekeken, maar zonder resultaat. Helaas gebeurt het vaker dat op dit soort momenten de baas buiten beeld blijft of doet alsof het niet zijn/haar keffertje is en hij/zij toevallig met een hondenriem daar loopt.
Hetzelfde gedrag zie ik als zo'n hond iets doet wat niet mag. Dan heeft ie opeens geen baas. Met dat soort gedrag heb ik nogal wat moeite. Neem je verantwoordelijkheid! Bij ons gaat er ook wel eens iets verkeerd en dan is een 'sorry!' heel normaal.
Het is me gedurende onze bijna 40 jarige periode van hondenbezit opgevallen, dat die kleine mormels vaak tegen grotere honden tekeer gaan. Ook Zorro was een paar keer doelwit van een zeer kleine hond. Met alle risico's van dien. Want als zo'n grote hond zo'n keffertje op een hondse manier corrigeert, dan wordt de grote subiet tot agressief of vals verklaard. Mede omdat de eigenaar zich ook agressief en vals opstelt. Het is al langere tijd het geval, dat eigenaren in soortgelijke gevallen niet wensen aangesproken te worden op hun verkeerd gedrag. Ze weten best wel hoe hun hond reageert op andere honden. Maar ik kan dan mijn mond niet dicht houden. Maar hoe vriendelijk en rustig ik ook blijf, de reactie blijft vervelend. En mocht je in paniek zo'n beestje willen wegjagen, let dan wel op wat je doet. Want één verkeerde handeling en de baas wordt woest. Dan laat ie zijn kop opeens wel zien. Maar ja, dat weet je. Want zo gaat het met vervelende kinderen ook. Ouders laten het afweten en komen verhaal halen als je iets van het wangedrag tegen zo'n kind zegt.

Willem en de politie

Tja, wat heb ik toch met onze wetsdienaren? Eigenlijk niets. Ik bedoel, het zijn ook maar mensen. De erg trouwe lezers weten via mijn eerdere blogs van mijn zeer teleurstellende ervaringen met het korps hier in Flevoland. De provincie kwam trouwens afgelopen week in beeld toen een onderzoek uitwees dat hier de meeste aangiftes in de prullenbak verdwijnen. Zonder een berichtje of zo naar betrokkenen. Dat is dus ook onze ervaring. Helaas. Maar er zijn meer van die onaangename ervaringen.
Ik heb het niet over de bekeuringen die ik heb gekregen voor (bewust) te snel rijden (3x een bekeuring waarvan de hoogste 45 euro was) een keer (onbewust) door rood en een keer (onbewust) fout parkeren ( Handhaver : "Meneer, het is in dit land niet de gewoonte om..."). De meeste overtredingen waren jeugdzonden, hoor. En de bonnen waren terecht. No problem. O ja, ik heb als klein jochie ook een keer strafregels moeten schrijven op het politiebureau. Ook geheel terecht, want ik was op het dak van een schooltje geklommen en het was niet eens Sinterklaastijd. Dus kreeg deze kleine Zwarte Piet straf : 200 x Ik mag niet op het dak van de school klimmen.
Nee, het gaat mij meer over de momenten waarop ik de politie echt nodig had. En die liet mij toen doodleuk in de kou staan. Bij twee inbraken en twee gevallen van fysieke bedreiging. En een keer toen we een zware kadaverlucht roken en veel vliegen in een pand naast ons zagen.
Ik ben ook een paar keer te kijk gezet door de politie in bijzijn van klanten. Ten tijde van de tweewielerzaak kregen wij en plein publique te horen dat we gestolen tweewielers verkochten. Leuke reclame., maar niet heus. Gelukkig kon ik m.b.v. faxen aantonen dat de betreffende inruilers volgens de politie zelf niet op de lijst van gestolen goed stonden. Ik faxte frame en motornummers naar de politie om zeker te zijn dat het aangeboden spul niet ontvreemd was. Ik hield een complete administratie bij met naam, adres en woonplaats van de verkoper, legitimatienummer en de (inruil)prijs die wij ervoor gaven. Maar ja, de politie bleek met verschillende bestanden te werken en ze hadden de inruilers door de verkeerde database gehaald. Een fout van hen met grote gevolgen voor ons en de klant. Erg vervelend als mensen niet hun huiswerk naar behoren doen. Of was ik te goed van vertrouwen?
Tussendoor werd een akkefietje wel goed afgehandeld. Toen vloog een verdwaalde steen door de ruit. Volgens de dronken dader was ie voor de buren bedoeld.
Toen een klant weigerde te betalen en mij bedreigde, heb ik hem met een honkbalknuppel in de hand doch met zachte drang naar buiten gedirigeerd. Daar scheurde meneer zijn kleding en sloeg met zijn hoofd een paar keer tegen de muur. Vervolgens belde hij.... de politie. Ik werd benaderd alsof ik net iemand ernstig letsel had toegebracht. Gelukkig waren er ook klanten blijven wachten, die getuigden in mijn voordeel. Toen zei die mafketel van een agent : "Ach, die meneer daar buiten is een bekende van ons. Hij doet zoiets wel meer." Kijk, daar zakte mijn broek dus van af.
Ik ben ook een keer in bijzijn van een paar criminelen door de politie gehoord. Ik had van tevoren verzocht om discretie. Maar daar had men maling aan. Ik had de politie gebeld, omdat die gasten (n.b. bekend bij de politie) mij een gestolen scooter wilden verkopen. En dan is er nog een paar keer gezeur over onze bedrijfsaanhanger waarvan beweerd werd dat ie meer dan drie dagen in de week achter ons huis stond (hij werd n.b. dagelijks gebruikt!). Twee keer weigerde men een aangifte op te nemen. Het betrof diefstal en het doen verdwijnen van poststukken. Tot slot, toen we gasten op bij ons gestolen tweewielers zagen rondrijden, zei de man in de Meldkamer dat dat soort zaken geen enkele prioriteit heeft. Dus ja, al met al ben ik dus bevooroordeeld en let ik dus extra op het functioneren van de Hermandad.

Buurman, wat doe je nou?

feest voor katten

Gisteren sprak iemand haar verbazing uit over het feit, dat ik in vrij korte tijd al veel mensen hier ken. Ze woont hier zelf al ruim 17 jaar en kent aanzienlijk minder medebewoners. Niet alleen een kwestie van tijd hebben, maar ook contact willen maken lijkt mij. Gisteren ben ik begonnen met het ophogen van een straatje. Er was nog wat zand over van een andere klus en ik wist dar er ergens een flinke kuil in een pad lag. Dat restje zand heb ik gisteren opgemaakt. Het was verre van genoeg. Maar zoals vaker gezegd : gelukkig hebben we internet nog. Er zijn diverse websites waar men spullen kan verkopen, ruilen en/of gratis weggeven. Vooral de laatste is erg in trek. Op zo'n site stond ook een restant zand aangeboden. De locatie was hier vlakbij in de buurt. Na wat contact over en weer mochten we het zand komen ophalen. Ik had geen zin om een aanhanger te regelen en dus heb ik de achterbank van de Matrix weggeklapt en een groot zeil in de bak gelegd.
Vervolgens heb ik twee ritten gemaakt met een lading zand. De verleiding is erg groot om te blijven scheppen, maar je moet ook op het gewicht letten. Het meeste gewicht lag voor de achteras. Daarna heb ik zeer rustig rijdend de 300 meter naar huis afgelegd.
Achter het overtollige zand zit een verhaal. De aanbieders hadden de tuin afgegraven en op grond van de hoeveelheid afgevoerde grond zand besteld. Een paar dagen later kieperde een volgeladen vrachtwagen tot grote schrik van de bewoners een enorme bult zand bij hen voor de deur. Zoveel, dat je het hele Bovenwater ermee kon dempen. Oké, bij wijze van. Gelukkig zijn er voldoende liefhebbers voor wat gratis zand, zoals ik.

straf voor de hond

Terwijl ik weer bezig was met het aanleggen van het pad, kwam een buurtbewoonster even kijken. "Hé buurman, wat doe je nou weer?", vroeg ze verbaasd. Tja, als mensen mij buiten zien, dan ben ik meestal bezig. Voor anderen. In het zweet de aanschijns iemand helpen. Daarvoor zijn we op de wereld. Tijdens het straten stak de hond des huizes geregeld de kop door het kattenluik. Controle! Het beestje moest vanwege de werkzaamheden binnen blijven. Maar straks heeft ie weer een mooie plaats om in de buitenlucht te vertoeven.

Geen hoge pet!

Ingezonden n.a.v. Nationale Politie

Geen hoge pet!

Citaat: ,,Eerlijk gezegd heb ik geen hoge pet op wat onze Hermandad" betreft".

,,Nou, nou Willem, draaf je niet een beetje door in dit stukje?". Ik zou haast denken dat je, gezien je verslaggeving tot in de details, (heel toevallig?) persoonlijk aanwezig was bij b.v. de gebeurtenis(en) in het citaat: ,,Hoe vaak zie ik niet dat iemand een aantal grove verkeersovertredingen maakt, na staande houden de verbalisant uitscheldt en beledigt. Vervolgens ziet zo'n iemand zijn overtredingen en wangedrag gehonoreerd met kwijtschelding van 4 van de 5 overtredingen!". 
Vooral dit laatste kan ik mij haast niet voorstellen want een agent leert waarschijnlijk het allereerst geen agressie uit te lokken, bij iemand die werd aangehouden, maar beheerst de zaken af te wikkelen zoals dat behoort te gaan. In TV-uitzendingen zie je weliswaar hoe netjes alles verloopt maar dit zijn natuurlijk de mooiste voorbeelden (en beelden) maar ik ben er van overtuigd dat het ook wel eens behoorlijk uit de bekende kl..... loopt en dat wordt natuurlijk niet getoond
De bewering, ,,Ze doen gewoon hun werk niet of niet goed", is van alle dag en van toepassing op menig persoon binnen allerlei beroepsgroepen. Dat zijn mensen die óf hun vak niet goed beheersen en/of zich niet verplicht voelen er iets moois, kwalitatiefs van te maken en er ook helemaal geen plezier aan beleven. Jammer, jammer, want wat is er mooier dan voldoening te hebben van je eigen inspanningen? En iedereen krijgt toch graag een compliment voor een mooi stukje werk of een dienstverlening? Of een agent ook 'smult' bij het uitschrijven van een flinke bon (dienstverlening?!) kan ik niet beoordelen maar het is gewoon zijn werk.
En immers "Wie niet horen wil moet maar voelen", toch?

Fan-tilator

Yellow Ribbon 2

Ingezonden n.a.v. Yellow Ribbon

Citaat Willem, op donderdag 11 juni: ,,Slechts 4 á 5 % van de hondenbezitters is bekend met de betekenis van dat gele lintje. De rest herkent aan de manier waarop de hond en/of de baas zich gedraagt, of ze te maken hebben met een lastig mormel in kwadraat". 
Wat moet ik mij daar eigenlijk bij voorstellen? Zoiets als een hondenlijn met aan het ene eind een hond van een vent, en aan het andere eind 'een hond van een vent'?; als vervelende eigenaar van die vervelende, andere hond?! Nou, nou, Willem, daar krijg je toch zeker een geel/groene waas (lint) van voor je ogen!? en daarom mag jouw stukje wel wat worden opgevrolijkt vind je ook niet? Zou dat lukken met een lied, over een anderskleurig "Ribbon"; van onze "Good Old Kris"? 
Na het beluisteren hiervan op Youtube volgt een meer serieuze, totaal andere uitleg over het gebruik van zo'n lint.

Het gebruik van gele linten, ter herkenning van vervelende honden en idem hondenbezitters, was mij tot nu toe niet bekend maar na wat 'huiswerk' is mij gebleken dat deze gewoonte wel ernstig afbreuk doet aan de oorspronkelijke betekenis ervan.
1- Tot het einde van het nazibewind moesten joden en Roma n.l. gele linten of andere herkenningstekens dragen, zoals de Davidster.
2- Het logo van de Stichting Missing In Action (M.I.A.) bestaat uit een uil die een geel lint lijkt te grijpen. De uil staat in de mythologie over het algemeen voor onheil en/of de dood. Het gele lint heeft een associatie met het leger en wordt als symbool in meerdere landen, o.a. Denemarken, Zweden, Duitsland en Amerika, gebruikt om aan te tonen dat troepen en gegijzelden worden gesteund tijdens hun missies in het buitenland in de hoop op hun veilige thuiskomst. Het gele lint van M.I.A. betekent dan men zich bezighoud met die thuiskomst. Na meer dan 70 jaar zijn er nog steeds personen die wachten op die thuiskomst van hun familieleden of vrienden. Stichting Missing In Action focust zich vooral op de vermisten uit de Tweede Wereldoorlog, waarbij het in de meeste gevallen vrijwel zeker is dat de persoon in kwestie niet meer in leven is. Dit verklaart de uil.

Fan-tilator

Yellow Ribbon -3-

Ingezonden n.a.v. Yellow Ribbon

Geel is ook de officiële kleur van het ‘Armor Branch’ (legeronderdeel panstervoertuigen) van het Amerikaanse leger. Het wordt gebruikt in insignes, enz., en al afgebeeld in Hollywood-films tijdens de tweede helft 19e eeuw bij de Cavalerie te paard van het Amerikaanse leger. De specifieke associatie van de gele halsdoek met de Cavalerie van Amerika zou ontstaan kunnen zijn door een afbeelding van Luitenant Powhatan H. Clarke, Tiende Cavalerie (1888). In het Amerikaanse leger wordt het symbool van het gele lint ook gebruikt in een populair marslied. De allereerste versie hiervan (1917) gaat over de liefde tussen een meisje en een soldaat, met als titel: 'Round Her Neck She Wears a Yeller Ribbon (For Her Lover Who Is Far, Far Away). 
Ook al redelijk oud, maar bij ons meer bekend, is het mooie lied: 
"Tie A Yellow Ribbon Round The Old Oak Tree":
Het lied gaat over een jongeman die na drie jaar gevangenschap zojuist is vrijgelaten. Hij zit in een autobus, op weg naar huis, en vraagt zich angstig af of zijn lief hem nog wel terug wil hebben. Hij kreeg geen antwoord op zijn laatste brief aan haar waarin hij haar vroeg bij de bushalte vlakbij haar woning een geel lint rond een bekende oude eik te strikken als zij hem nog wel terug zou willen. Hij smeekte de buschauffeur hem te willen helpen uitkijken naar een geel lint als ze de bewuste halte naderden want als er geen lint was zou hij niet uitstappen en zijn reis verdrietig, maar begripvol vervolgen. Opeens begonnen alle passagiers hard te juichen want in de oude eik hingen wel honderd gele linten!

Eindconclusie
Dus, als het duo hond/'hond', uit het begin van "Yellow Ribbon" 2 van huis vertrekt, getooid met gele linten, wil dat eigenlijk zeggen; ,,Ik hoop maar dat we weer heelhuids terugkomen!" Want, .... stel je het volgende krantenbericht eens voor: In de "Onzalige Bossen" op de Zuid-Veluwe heeft een boswachter een man bevrijd die al drie dagen met een lange hondenlijn zat vastgevonden aan een dikke boom". Zijn hond, met een gele strik om zijn nek, lag grinikkend aan zijn voeten. De man zou met zijn gezin op vakantie gaan en ging nog ...éven... het bos in om de hond uit te laten (ja, ja !!!). Maar de hond was slimmer dan zijn baas en was op het juiste moment gaan rennen rondom de boom totdat de lijn 'op' was, met alle gevolgen van dien. ,,Onzalige Bossen"? Zalig toch?, zo'n hond? En dat de rollen eens omgekeerd zijn!? Zó'n hond moet na zijn dood meteen 'zalig' worden verklaard. Vind je ook niet?"

Fan-tilator

Waaks!

geen 'kroting op de hindenbelasting'  eh....

In het lokale leugenaartje las ik dat bepaalde politici van de CU overwogen om deelnemers aan het project Waaks! (mensen met honden, die hun ogen en oren extra de kost geven om criminaliteit terug te dringen) korting te geven op de hondenbelasting. Een leuk idee, dat echter werd getorpedeerd. De betrokken wethouder, Van Amerongen, was tegen het voorstel. Hij gaf als reden, dat men niet kon controleren of zo'n Waaks!-deelnemer nou echt zijn ogen en/of oren de kost gaf.
Een vreemde onderbouwing. Ik bedoel we zijn toch zeker niet voor de lol naar die bijeenkomst in De Meerpaal geweest? Dat was juist bedoeld om aan onze oplettendheid tijdens het uitlaten van Fenna meer structuur te geven! Ik denk de meeste bezoekers daar vanuit hetzelfde standpunt zaten. Jammer dat wethouder Van Amerongen denkt, dat we louter voor de gratis koffie en Waaks! penning naar de bijeenkomst zijn gekomen. Dus geen vermindering op de Hondenbelasting, maar we blijven wel gewoon Waaks! Ook als bij het huis van Van Amerongen vreemde snuiters rondlopen.

Zomaar een woensdag

Vanmorgen zijn we even op het pleintje bezig geweest. Zelf heb ik daar wat onkruid verwijderd en opgeruimd. Ook de oude hoop die men een paar weken geleden heeft laten liggen. Maar na twee uur had ik er genoeg van. Gelukkig kregen we koffie aangeboden van de overbuurman. Wat een timing! Na de koffie en uiteraard een gesprekje ging Sonja naar de markt.
Vorige week is iemand met een sproeier bezig geweest op het pleintje. Meneer zat op een soort quad en spoot hier en daar op groen dat tussen de tegels en klinkers groeit. Volgens mij was ie zelf wat beneveld geraakt door de Round Up, want hij was niet bepaald systematisch bezig. Hij deed me denken aan de mannen die op het Bovenwater de planten maaiden en het maaisel opruimden. Die klooiden ook maar wat aan en sloegen hele stukken over.
Het resultaat van de sproeier op de quad is bruine en groene onkruid. Ik heb dus dat groene alsnog verwijderd. Na de koffie raakte ik in gesprek met een andere buurtbewoner. Ze bezorgt de post en blijkt uit Rusland te komen. Erg leuk om zo'n spontaan gesprek te hebben. Tijdens het gesprek bleek dat ze ook Ben kende. Ze wist zelfs zijn adres uit haar hoofd! Tja, de wereld is klein.
Na de lunch, heerlijk die Hollandse Nieuwe op witbrood, ben ik bij de buurvrouw in de tuin aan de slag gegaan. Die had in haar pad een flinke kuil, die door de regenval van de afgelopen dagen veranderd was in een vijver. Ik heb het pad niet helemaal af gekregen. Maar morgen is nog een dag.

Ventilator vervangen

aan de extra haak

Op een regenachtige dag als deze is het beter in binnen wat te klussen. In de huiskamer hangt een tweetal plafondventilatoren. Twee verschillende. Maakt niets uit, want we kijken niet constant naar boven en beide doen hun werk naar behoren.
Dankzij onze zoon kregen we een (gebruikte) ventilator, die exact hetzelfde is al die in het voorste deel van de woonkamer. Van dat type hebben we er al drie. Nu dus een vierde erbij in plaats van die ene andere.Vooraf heb ik even gecontroleerd of de spanning eraf was. Zo'n speciale schroevendraaier is daar erg handig voor.
Het lastigste van het de- en monteren is dat je die ventilator tijdens het schroeven ook moet vasthouden. Op de montageplaat zit weliswaar een haak gemonteerd, maar als ik de motor daaraan  tijdelijk ophang zit ie danig in de weg. Om dat te voorkomen heb ik een extra haak gebruikt. Ze hangen hier in de keuken, waar ze het keukengerei laten bungelen.

hij doet het!

De extra haak geeft meer speelruimte en levert een extra helpende hand op, zodat ik de bedrading gemakkelijk los kon schroeven van het kroonsteentje.  Toen kon de ventilator op de bank geparkeerd worden. Vervolgens de grondplaat eraf en de 'nieuwe' erop geschroefd. Daarna de bedrading (zwart, blauw en geel/groen) weer gemonteerd en toen pas de ventilator aan de extra haak gehangen, om hem op zijn beurt ook aan te sluiten. Tot slot het kapje erop gezet en klaar was Willem.
Vervolgens even gecontroleerd of alles, de verlichting en de ventilator, het deed. Joehoe! Fenna waaide zowat weg. Operatie geslaagd.

ZZP'ers aan het werk

Een goed begin van de zomer? Niet bepaald. Wat een fris weer is het. En dan opeens is het even aangenaam. De regen is geen probleem. Het is erg lang droog geweest. Maar voor mensen die tegen de maandag opzien maakt het die dag nog minder leuk.
Zelf heb ik nauwelijks moeite gekend met de maandagen. Een nieuwe week met nieuwe kansen, zei ik vaak. Ik bepaalde zelf grotendeels of het een leuke dag zou worden. Het is net als werken : je moet zelf invulling geven aan je functie. Maak er wat van!  Tenzij je liever met een chagrijnige kop je werk doet. Maar dan duurt een werkweek twee keer langer.
Veel mensen vinden het prettig om geheel zelfstandig hun werk te mogen doen. Dus zonder een baas die de hele dag in de nek hijgt en het allemaal beter denkt te weten. Bij aanvang van een project zei ik o.a. tegen mijn medewerkers dat ze mij niet moesten vragen om een vrije dag of vakantie. Als ik dat zei, werd het vaak opeens opvallend stil. Dan vervolgde ik door te zeggen dat zij zelf degenen zijn die het beste kunnen bepalen of en wanneer ze vrij konden nemen. Zij weten zelf het beste of het gezien hun werkzaamheden wel of niet gelegen komt. Ze hoefden het dan alleen bij mij te melden. Projectmedewerkers waren voor mij kleine zelfstandigen. ZZP'ers zou men nu zeggen. ZZP'ers die bepaalde taken moesten uitvoeren binnen een bepaalde tijd en budget. Hun producten moesten voldoen aan vooraf gestelde eisen. Mijn taak was louter het faciliteren, motiveren en enthousiasmeren van mijn ZZP'ers en een vinger aan de pols houden voor wat betreft de planning en het budget. Werken moet leuk blijven. Zelf nu ik met pensioen ben houd ik me eraan.

Verkeerde zuinigheid

het origineel zonder schuine plank

Vanmorgen heb ik een hekje gerenoveerd. Het ging lastig open omdat het nogal scheef hing. Dat scheef hangen werd voornamelijk veroorzaakt door de constructie van het hekje. Het was ooit eens haaks, maar nu zo'n vijf centimeter verzakt /uit het lood. Er was geen schuine plank gemonteerd, die voor de nodige stevigheid moest zorgen.
Tijdens het demonteren van de planken zag ik dat er erg korte schroeven waren gebruikt. Sommige braken af vanwege de roest. De maker wilde met die kleine schroeven blijkbaar voorkomen, dat ze aan de andere kant tevoorschijn zouden komen. Gevolg was wel dat het geheel een nogal zwakke constructie is geworden. In een ander geval had iemand dik hout op dun geschroefd, ook met korte schroeven. Dat hek viel na een flinke tik helemaal uit elkaar!

korte schroefjes

Ik heb het hekje opnieuw in elkaar geschroefd. Dit keer met schroeven met de juiste lengte en met een schuine plank vanaf de onderkant aan de scharnierzijde schuin naar boven. De scharnieren waren onderste boven gemonteerd, waardoor het hekje in geopende stand ging wrikken. Dus die heb ik ook omgedraaid. Ondanks mijn kritiek : het was ooit allemaal door de bouwer van het geheel goed bedoeld,
Omdat de omheining van de tuin waar het hekje deel van uitmaakt ook niet meer recht liep, heb ik wat moeten improviseren. Maar uiteindelijk hangt het hekje weer keurig recht in de omheining en kan oma op haar scootmobiel weer zorgeloos in- en uitrijden.

De Nationale Politie

beschadigd imago

Eerlijk gezegd heb ik geen hoge pet op wat onze Hermandad betreft. Ik heb nogal veel slechte ervaringen met die wetsdienaars. Ze doen gewoon hun werk niet of niet goed.
Het tv programma van Peter R. de Vries bevestigd helaas mijn ervaringen. Het schijnt een algemeen probleem te zijn bij de politie : slecht functioneren. Weigeren aangiftes op te nemen, afspraken / toezeggingen niet nakomen, reageren met onwaarheden of helemaal niet reageren en gebrek aan deskundigheid zijn gemeengoed bij de politie.
Komt bij het slappe optreden als er gehandhaafd moet worden. Neem als voorbeeld maar de verkeershufters. Hoe vaak zie ik niet op tv dat iemand een aantal grove verkeersovertredingen maakt, na staande houden de verbalisant uitscheldt en beledigt. Vervolgens ziet zo'n iemand zijn overtredingen en wangedrag gehonoreerd met kwijtschelding van 4 van de 5 overtredingen! Ongelooflijk, wat een slappe reactie. Slecht gedrag wordt door de politie beloond.
Ik zit niet te wachten op Amerikaanse agenten, die behoorlijk trigger-happy, racistisch, te dik en gestrest (leidt vaak tot agressief gedrag) zijn. Maar je kunt als agent op z'n minst je mannetje staan. Zoals de Britse politie die ook nog ongewapend haar werk doet en korte metten maakt met beledigende taal en wangedrag.

Taxi terreur

Vanavond reed ik even een retourtje Elburg op de motorfiets. Het was droog, de zon scheen een beetje en de temperatuur viel ook mee. In Elburg ging ik even een Switch ophalen. Je weet wel, zo'n kastje waarmee je meer apparaten op een netwerk kunt aansluiten. Ik had dat ding nodig om nog een tv aan te sluiten, zonder weer een kabel te moeten aanleggen vanaf het modem in de meterkast.
Gewoon een Switch op het uiteinde van de (zeer lange) modem-tv-kabel gezet en vanaf de Switch de andere tv kastjes aangesloten. Klaar! Rijdend naar Elburg zag ik in de verte een grijs busje een rijtje auto's inhalen. Het bleek een taxi busje te zijn. De chauffeur reed met een bloedgang over sorteervakken voor linksaf. Ik had de vingers al om het remhendel gekromd, maar de taxi ging op tijd weer naar de rechter weghelft en stoof mij met een zeer hoge snelheid voorbij.
Toen ik rond een uur of 8 weer uit Elburg vertrok, kwam ik onderweg weer dat taxi busje tegen. Dit keer met passagiers erin. Maar dat maakte deze chauffeur niets uit, want weer reed hij met een zeer hoge snelheid. De chauffeur is verantwoordelijk voor de veiligheid van zijn klanten, maar daar had meneer duidelijk maling aan. Als ik een taxi nodig heb, dan zal ik dat bedrijf zeker niet bellen.
En wat de Switch betreft : die werkt (wel) naar behoren.

Nieuwkomers

telkens weer dat rare eten

Ik krijg wel vaker vragen over mijn afkomst en hoe lang ik al in Nederland woon. Soms, als ze mijn familienaam horen, zegt men "dat klinkt wel echt Hollands." Anderen vinden dat ik bijna accentloos Hollands spreek. Ik ga er dan maar van uit dat ze iets van een Leids accent horen.
Vaak zijn het immigranten / vluchtelingen die dat soort vragen stellen.  Ze gaan vaak met mij om alsof ik een van hen ben. Als het contact goed verloopt komen de details aan de orde en maak ik ook wel grapjes. "Bent u soms moslim", vroeg ze beleefd. Ik antwoordde haar : "Nee hoor. Ik ben gewoon slim." Even keek ze alsof ik haar verkeerd heb begrepen, maar toen schoot ze in de lach. En daarmee was het ijs gebroken. Ze vragen mij ook geregeld naar de mentaliteit en gewoontes van Nederlanders. Daar weet ik inmiddels wel iets meer van. Vooral over de schijntolerantie.
Mijn eigen landgenoten, voor de duidelijkheid : Nederlanders dus, stellen mij heel andere vragen. "Zit je op een stoel aan tafel als je eet?" Tja, het komt nogal dom over. Of "Ben je al aan ons weer gewend?" of "Is Willem je echte naam?" waarop ik soms reageer met "Nee, ik heet eigenlijk Nkwomo." Daarop wordt vaak erg instemmend gereageerd. Zo van : dat dacht ik al.
Vaak komen die vragen zonder vooraf eerst mij wat andere vragen gesteld te hebben. Dus komt er een vraag als : "Hoe kan het dat een donker iemand als jij zo'n goede baan heeft?" Reden voor mij om te antwoorden met : "Omdat deze bruine meneer niet 's avonds lui op de bank voor de tv ligt, maar studeert". Zo'n antwoord zet dan weer kwaad bloed, want de vraag werd gevoed door afgunst en niet uit leergierigheid. Want genieten van andermans succes is er niet bij. Erg lastig voor een succesvolle bruine muis tussen al die grijze.
Het is mij drie keer overkomen dat ik weggestuurd ben op grond van vooroordelen. Twee keer bij een autodealer toen ik een nieuwe leasewagen ging uitzoeken en een keer bij een makelaar toen we een andere woning wilden kopen. In alle gevallen ging men er vanuit, dat ik geen geld had. Dat was wel even wat zuur. Maar gelukkig zijn er veel autodealers en makelaars in mijn landje.
Een paar keer heb ik spontaan buurtbewoners aan de deur gehad. De een vond dat na onze komst het niveau in de buurt omlaag gegaan was... De ander vroeg aan Sonja hoe het was om elke dag dat rare eten voor mij klaar te moeten maken.
Kortom, vaak moest ik mijn eigen landgenoten corrigeren op hun vooroordelen. Aan anderen mocht ik gewone vragen beantwoorden.

Uit de gratie!

Toen de kleine Emma afgelopen donderdag weer bij ons kwam, keek ze opa wat verlegen aan. Ja, er was iets met opa. De oude vos had namelijk zijn haren verloren. En dat kort geschoren hoofd had weliswaar iets herkenbaars, maar was toch heel anders dan Emma gewend was. Ook de volgende dag bleef Emma wat gereserveerd ten opzichte van haar anders zo favoriete opa. Dus dit keer stond oma bovenaan.
Toch ging ze bij opa op schoot zitten om samen in het boerderijboekje te lezen en vooral plaatjes te kijken. Het is erg interessant om Emma's ontwikkeling mee te maken. Ze begrijpt al erg veel, al doet ze soms alsof ze je niet begrijpt. Maar dat gezichtje verraadt alles. Ook wanneer ze iets wil doen wat niet mag. Ze lacht dan weliswaar erg vriendelijk, wat zeg ik : aandoenlijk! Maar ondertussen gaat het handje wel stiekem richting iets waar een verbod op ligt. Ja, ze weet best wel hoe ze die grote mensen moet bespelen. Zoals gewoonlijk sliep ze weer als een roos en werd ze nogal laat wakker. Maar ook dan blijft ze vrolijk. Geen huilpartijen of geschreeuw. Nee hoor, Als ze naar bed gaat bedient ze zelf haar muziekje. Via de babyfoon horen we haar telkens aan het touwtje trekken. Intussen ligt ze op haar rug met een duim in haar mond. Dat duurt totdat het muziekje niet meer gestart wordt. Als ze wakker wordt gaat ze in haar bedje staan en kijkt wat rond in haar zolderkamertje. In afwachting van de komst van oma, die met een lach wordt verwelkomd.
Als ze haar flesje krijgt reageert ze soms afwijzend. Dat gebeurt nogal strikt met een wegduw beweging van haar handje. Maar het kan ook zijn dat ze het flesje aanneemt en het dan aan iemand anders geeft. Die persoon mag haar dan het flesje geven. Ja, ze heeft al een aardig willetje, maar weet ook dat de grote mensen het laatste woord hebben. En dan legt ze zich er maar bij neer.

Kattentoilet gesloten

Op het pleintje staat een drietal bomen. Ze zijn onlangs gesnoeid. De ruimte rond de bomen, volgens Fan-tilator de boomspiegel, wordt intensief benut door de katten uit de buurt. Die gebruiken hem als toilet. Het gebruik is dermate uit de hand gelopen, dat de dakhazen hun grote boodschap niet eens meer begraven. Gevolg : een onwelriekende geur, ook wel STANK genoemd.

Vanmorgen sloeg bij mij weer de gekte toe om daar iets tegen te doen. Ik heb eerst wat stenen geregeld. Dat is tegenwoordig met het internet zo gepiept. Bij de gratis stenen zat ook een drietal pasblokken, die ik nodig had om het straatje bij de buurvrouw, dat gedaan is met grindtegels van 40x60, compleet te maken. Twee vliegen in één klap.
Ik heb eerste een laag grond uit de boomspiegel gegraven. Die grond heb ik in het plantsoentje /  plantenbak gekieperd en verspreid. Daar was de grond al behoorlijk ingeklonken en dus weggezakt. Ook opgelost. Daarna heb ik een zandbed aangebracht en daarop de klinkers gelegd. Ik heb uiteraard aan de bewatering gedacht, anders gaat het boompje dood. Ik was net klaar met de klus of een nieuwsgierige poes, Tweety genaamd, kwam even kijken. Ze zal wel gedacht hebben : "Shit, de wc is weg!" Ja, dat klopt en wij zijn er blij mee.

Ze zijn er weer

Vanmiddag werd het station Dronten Centraal overspoeld met festivalgangers. De beruchte Defqon fans zijn er weer! En met hen weer een berg zwerfvuil. Die Defqon bezoekers zijn net meeuwen. Ze maken kabaal, schijten de boel onder en verdwijnen weer. Leuk hoor zo'n weekendfeestje in Biddinghuizen.

Defqon.1 aso's

Vanmiddag zag in bij het station hier in Dronten een horde jongeren. Ze waren voorzien van rugzakken, tassen, koffers en meer van dat soort bagage. Ze stonden onder het spoorviaduct op busvervoer te wachten richting Biddinghuizen, waar het Defqon.1 festival wordt gehouden.
Het viel me direct op dat er een onnoemlijke hoeveelheid zwerfvuil onder dat viaduct lag, in de vorm van lege blikjes en AH tassen en veel papier. Een deel werd door de wind weggeblazen richting het centrum. De reizigers liepen ook naar het centrum, waar ze met name bij de AH boodschappen gingen doen. Dat betrof voornamelijk trays met blikjes bier, soms een fles frisdrank en snacks. Veel snacks. Vervolgens gingen ze met de afgeladen winkelwagentjes weer richting het station. Een spoor van zwerfafval achter zich latend. Het zijn de asociale bezoekers van het Defqon.1 festival. Je weet wel, dat blow en spuitfestijn onder begeleiding van veel lawaai wat bij hen onder de noemer muziek valt.
Er komen ook advocaten om de rechtsgang ( er geldt een lik op stuk beleid) van de op heterdaad betrapte drugsdealers en -gebruikers in de gaten te houden. Anders krijgen ze een strafblad. Erg hè? Misschien is het een goed idee, direct met het bekeuren van al die asociale vervuilers na aankomst in Dronten te beginnen. Ik vraag me trouwens af hoe die treinstellen eruit zien. Defqon.1 is zo'n feestje waar bezoekers vooraf even slikken, snuiven, roken en spuiten om in de stemming te komen. Blijkbaar stelt dat festival weinig voor als je nuchter bent.
Misschien is het beter Biddinghuizen ook maar van een treinstation te voorzien. Goed voor het milieu.

Een ongeluk komt zelden alleen

Daar heb ik zelf genoeg ervaring mee om dat te bevestigen. Het is net alsof een ongeluk een domino effect heeft. Soms zegt men : "Het is je dag niet." Gelukkig zijn er zo'n 365 dagen in een jaar. Mijn ongelukjes vonden veelal op de vrijdag plaats. Ik denk dat het te maken heeft met een soort van vermoeidheid. Geestelijke vermoeidheid. Dan let ik minder goed op.
Dat overkwam ook iemand vanmorgen hier in de buurt. Die snoeide een heg en gebruikte daarbij het bekende oranje verlengsnoer. Opeens was het tjakka! gevolgd door een vreemde, bijna angstaanjagende stilte. Het snoer was op de bekende plek gesnoeid. Je weet wel, net dat stuk dat vanaf je schouder naar beneden bungelt. Maar gelukkig heb ik ook zo'n snoer. De oranje kleur is wat minder dan die doorgesnoeide, maar hij is nog heel. De snoeier weer helemaal blij en hup weer aan het werk. Niet voor lang, want even later kwam ook mijn snoer in twee delen retour. Op nagenoeg dezelfde plek doorgesneden. Hahaha! Het kan verkeren. En het is maar een snoer. De snoeier zelf mankeert niets. Die heeft onlangs na 12 jaar noeste arbeid minder leuke berichten gekregen van de werkgever. Daar komen twee gekortwiekte snoeren ook nog bij. Geen ramp hoor. Dat eerste is veel erger. Ik bedoel je gaat niet even een nieuwe job ergens kopen voor een paar euro.  Voor de beide snoeren is het simpeler : een kwestie van twee keer een nieuwe contrastekker monteren.

Een sluiproute aanleggen

Een seniore bewoner die zeer slecht ter been is, heeft mij gevraagd of ik voor hem een tegelpaadje wil aanleggen. Hij loopt vaak met een rollator en ondervindt problemen als hij via de achterdeur naar zijn auto wil en andersom.
Het gebeurt nogal eens dat zijn officiële doorgang wordt versperd door een fiets van een post- of folderbezorger, die tegen zijn schuur geparkeerd staat. Ook heeft hij bij het verlaten van de woning door die schuur geen zicht op wat er eventueel van links komt. Tot slot is de loopafstand voor hem te groot. De gewenste sluiproute gaat dwars door zijn tuintje en maakt de wandel aanzienlijk korte en veiliger en hij zal veel meer gevrijwaard blijven van blokkades.
Vooraf hebben we eerst flink wat grond weggegraven om een zandbak te maken. Hoewel het paadje slechts 18 trottoirtegels van 30x30 omvat, heeft hij toch de minimale hoeveelheid zand van 1 kuub moeten aanvragen bij de woningbouwvereniging. Erg veel voor het pad, maar toch verkeek ik me op de benodigde hoeveelheid. Neemt niet weg dat er nog een aardige berg overblijft. Een deel wordt elders gebruikt en de rest wordt opgeslagen. Maar voor het zover is ben ik door de knieën voor de buurtbewoner. Ach, het is weer eens wat anders dan coniferen zagen en het houdt mij van de straat. Eh....

Kentekenplaat met RFID chip?

De eerste keer dat ik in aanraking kwam met het fenomeen RFID was begin jaren 80. Het had te maken met een toegangsbewakingssysteem dat onder mijn supervisie werd geïnstalleerd bij een bank. Mijn laatste contact met de chip was tijdens de invoering van de zelfbedieningssystemen in een aantal Flevolandse bibliotheken.
De chip schijnt uit de veeteelt te komen, waar men de dosering van voedsel voor rundvee mee regelde. Zo'n koebeest had een chip om zijn nek hangen en zodra hij bij de voerbak kwam kreeg hij al dan niet zijn dosering voer gepresenteerd. Misschien iets voor mensen die willen afvallen. Een chip om of beter in de nek en de koelkast blijft dicht, bellen gaan rinkelen bij snackbars en bij de schappen met snacks en andere geneugten in de supermarkt gaan sirenes loeien.
De mogelijkheden van de chip bleken toen al grenzeloos. In die tijd opperden we al de mogelijkheid om o.a. zo'n chip in auto's te monteren. Op die manier zouden auto's te traceren zijn via detectiesystemen langs of boven de wegen. Ook zou de snelheid gecontroleerd kunnen worden enz.
Men is nu een proef aan het doen met een RFID chip in de kentekenplaat. Doel van de proef is het misbruik van kentekenplaten te voorkomen. Maar zoals gezegd, biedt zo'n chip de overheid veel en veel meer mogelijkheden. Misschien is het slimmer om die kentekenplaat wat beter op de auto te bevestigen. Samen met de ruitenwissers is de kentekenplaatbevestiging ver achtergebleven in de ontwikkeling in de automobielindustrie.

BTW verhoging en zo

Als besloten wordt om het laagtarief van de BTW te verhogen, betekent dat voor mij dat ik dus nog zuiniger moet omgaan met mijn eurootjes. Dus dat wordt straks minder bloemen kopen of minder uitgaan in het algemeen. Als meer mensen dat zouden doen, wat me logisch lijkt, dan is de verkopende kant de klos. Zo werkt dat. Den Haag doet maar, hoor.
Het is mij opgevallen dat er toch nog mensen zijn die ondanks hun penibele financiële situatie doodleuk op vakantie gaan. Dag schuldeisers, dag primaire kosten, ik ben er een paar weken niet. Daarna zak ik gewoon nog iets verder in de shit. Sommigen maken het zo bont, dat ze met geleend geld de vakantie financieren.
Met meer dan gewone interesse volg ik de discussie of ruzie tussen Griekenland en de EU. Ik denk dat de EU een groter probleem heeft dan de Grieken. Kijk, als ik een schuld heb van een paar duizend euro bij de bank, dan heb ik een probleem. Maar als mijn schuld een paar miljoen is, dan heeft de bank een probleem. En dat laatste hebben die Grieken heel goed in de smiezen. Ik hoop van harte dat het huidige model waar de financiële wereld op gebaseerd is als een kaartenhuis in elkaar stort. Het lijkt mij de enige goede manier om schoon schip te maken en de boel financieel eens goed op poten te zetten.

Het blijft wennen

Als je zoals ik uit een tijdperk komt waarin nog heldere grenzen bestonden en gehandhaafd werden, dan kan je je oren noch ogen tegenwoordig geloven. Wat een mens al niet meemaakt gedurende zijn korte bestaan op deez aardkloot!
De afgelopen decennia is erg veel in verval geraakt. Regels worden weliswaar nog steeds verzonnen, maar de handhaving ontbreekt of is alles behalve een impuls tot verbetering van gedrag. Nu wil men langgestraften af en toe op de maatschappij loslaten. Afgezien van de risico's vraag ik me af hoeveel van hen terug zullen keren van zo'n verlof. De meesten zullen het land ontvluchten, de rest duikt onder.

Ajax op z'n Chinees

De wereld draait rond, maar lijkt in veel situaties volledig omgekeerd te zijn. Kijk maar naar de manier waarop de Nederlandse Aardolie Maffia met haar slachtoffers omgaat. Schandalig. Mensonterend. Maar van de overheid mag dat. Diezelfde overheid, die rept over normen en waarden en tussen neus en lippen door de zorg voor de mensen afbreekt om de zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie kapitalen te laten verdienen. Tja, dat is toch een heel ander fenomeen dan het oude, vertrouwde Ziekenfonds met die goedkope medicijnen die voor iedereen beschikbaar waren. Wildvreemde kinderen spreken mij aan met jij en jou. Alsof ik hun onopgevoede vader ben. De onopgevoede generatie heeft nu zelf helaas ook kinderen. En de hele familie wenst nergens op aangesproken te worden. Helaas bestaat er nog geen terugroepactie om mensen van een bepaald bouwjaar even van een paar nieuwe hersencellen te voorzien, zodat ze weer 'normaal' kunnen functioneren.
Internationaal heeft ons landje ook naam gemaakt. Hier mag alles. Nou ja, bijna alles. Want iets concreet benoemen is ten strengste verboden. Niet alleen op het gebied van criminaliteit, waar veel immigranten (zeg niet Roemenen, Albanezen, Marokkanen enz. want dan krijg je heel links Nederland en die immigranten over je heen) zich mee bezighouden. Zelfs de Negerzoen, de Jodenstreek en Zwarte Piet zijn daaraan opgeofferd. De angst regeert. Zo erg zelfs, dat militairen niet meer in uniform over straat mogen/durven. De beruchte Zandhaas is nu een Angsthaas geworden. Angsthazen die ergens anders op de wereld vechten in plaats van voor hun eigen volk. En tot slot schijnt ons voetbal een Chinees spelletje te gaan worden. Ik ben benieuwd of de bal nog rond blijft. Het blijft allemaal wennen.

Een UWV paragnost

Het UWV wil werklozen opleiden tot paragnost, handlezer, tarotkaartlegger, glazenbol-gluurder, heldervoelende enz. Tot ik dit nieuws las, heb ik altijd gedacht dat zoiets een gave was. Maar dat is dus blijkbaar niet zo. Je kunt het leren! En wat kan je gebeuren als je zo'n aangeleerde gave telefonisch inzet?
Misschien als je al aanleg hebt zou je zoiets kunnen leren. In het huidige bestand bevinden zich ook mensen die het geleerd hebben. Als bezigheid om anderen te bedotten. Maar die zijn gemakkelijk te herkennen hoor. Hoe?
Ik belde laatst een paragnost en vroeg hem om een afspraak. Toen zei meneer : "Mag ik eerst weten met wie ik spreek?" Tja, toen viel ie door de mand. Ik heb toen direct opgehangen. Andere kwakzalvers zeggen van die vage dingen. Zoals "Morgen zal alles anders zijn" en "Aan al uw ellende komt een eind" of  "Het geluk zal u toelachen". Zeg maar van die typische loterij-uitspraken.
Maar mocht het toch lukken om via het UWV paragnost, kaartlezer enz. te worden, dan lijkt me dat een prima zaak. Ze kunnen toekomstige werklozen en arbeidsongeschikten op voorhand vertellen, waar in de UWV-procedure het UWV met hen in de fout zal gaan. Oké, dat is misschien geen voorspelling maar een vast gegeven. En hij kan vertellen of u wel of geen nieuwe baan zult krijgen. Als er toch geen nieuwe baan in het verschiet ligt, vervalt de sollicitatieplicht.  Scheelt weer veel gedoe en geld. Hoe dan ook, iedereen wordt toch beter van zo'n opleiding? Vooral het UWV zelf.