Van Hans uit Epe

Naar aanleiding van een contact met een van de voormalige leerlingen van oom Henk, heb ik een tijd geleden een geluidsopname van een gitaarles die leerling Hans van oom Henk kreeg op het blog geplaatst. Hans heeft weer een leuk stukje aangeboden en dat plaats ik bij deze. Let ook op de advertenties van Muziekschool Aloma, die oom Henk runde! Hartelijk dank Hans!

Mijn agenda

Harderwijk

Komend weekend kan ik weer in de Bataviahaven terecht. Dit keer voor de 2e editie van de Botenshow. Er wordt ook een zeilregatta gehouden.
Op het Midland circuit worden races gehouden met minibikes.
Vandaag, 31 augustus zou ik ook nog terecht kunnen op het Kadefestival in Kampen met een culinaire markt. Maar dat red ik niet. Misschien volgende week als Fiets 'm erin wordt gehouden in de Buitenhaven van Kampen.
In Harlingen en Harderwijk worden de Visserijdagen gehouden. Dus dat is ook nog een optie.
Ik heb al een afspraak voor zondag 1 september. Dan ga ik richting Roosendaal om iemand uitbundig te feliciteren en te feesten.

Op de boerderij

(Van horen zeggen)
"Hier, in die hoek van de stal, heb ik mijn eerste seksuele ervaring beleefd", vertelt hij op wat achteloze toon. Dan verschrikt : "Ik was net bezig, toen moeders opeens binnenkwam!"
Hij zwijgt, ik vraag nieuwsgierig : "En wat zei ze?"

Hij kijkt mij ernstig aan en zegt : Bèèèèh!!

Goed bedoeld

Aan de muur van een hoekwoning heeft men een nest opgehangen voor zwaluwen. Een goed bedoelde actie, dat wel. Alleen jammer dat het met te weinig kennis van zaken is gedaan. Er zijn mij geen zwaluwkoppels bekend, die hun jongen in de (ochtend)zon laten bakken. Of wel, het nest had volgens mij aan de tegenover liggende gevel opgehangen moeten worden.

Waarom Molukkers in Nederland zijn

Stoer doen op de motor

Op YouTube zag ik een videootje van een jongeman die op zijn motor als een gek door een drukke straat racete. Links en rechts stonden auto's geparkeerd en er liep winkelend publiek. De jonge motorrijder (brommerrijder klinkt hier beter) had zichtbaar de houding van : Kijk mij eens stoer zijn!
Vanuit een verkeerstechnische situatie gezien, dreigde overal gevaar. Niet alleen vanwege die geparkeerde koekblikken, maar ook vanwege de aanwezigheid van mensen waaronder kinderen.
Soortgelijke zogenaamde motorrijders zie ik meer. Je kent ze vast wel. Ze scheuren in t-shirt en korte broek over s 'Heren wegen. Met ruim 80 door een 30km gebied scheuren is hun ultieme rijgenot. Kinderen of geen kinderen, dat maakt niet uit. Zo lang hij maar denkt : Kijk mij eens stoer zijn!
Op weg naar Lelystad zag ik in mijn spiegels ver achter mij een lichtje verschijnen. Toen ik een paar seconden later weer keek, was het lichtje een behoorlijk stuk dichter bij gekomen. Of anders gezegd : het naderde mij met hoge snelheid. Niet veel later verscheen een motorfiets vlak achter mij. Pas toen zag ik dat het er twee waren. De tweede reed pal achter de voorste.
Ze haalden mij in en raceten verder. Nummer twee reed in de slipstream en was zodoende onzichtbaar. Niet slim. Het is beter om beide motoren zichtbaar te houden. Dat kan door om en om te rijden. De eerste links van het midden, de tweede meer naar rechts. Dat hoort ook bij veilig rijden. En dat is iets heel anders dan sec hard rijden.

De Krant van Flevoland

Mijn ochtend ronde zwerfvuil opruimen begint goed. Ik word op de parkeerplaats tegenover de basisschool aangesproken door een mevrouw. Ze wil mij de hand schudden (wat ik uiteraard goed vind) en bedankt mij voor mijn inzet. Ze vraagt ook naar dit blog en meldt dat ze het geregeld leest en ervan geniet. Ze kent ook mijn collega zwerfvuilopruimer in ruste Rob. Van gezicht. Ze denkt dat hij mijn broer is. Even twijfel ik, want dat gevoel heb ik soms wel. Een sympathieke man.
Op de parkeerplaats is een vuilniszak neergegooid. Hij staat er al een tijdje. Ik heb hem bewust laten staan, om te zien wat er gebeurt. Maar er gebeurde niets. Of nee, toch wel. Er is meer vuil bij gegooid.
Ik had stiekem gehoopt dat iemand die daar de auto parkeert en in die flat woont hem misschien alsnog even in de verzamelcontainer zou gooien. Nee dus.
Op het speelterrein aan de Binnendijk zie ik na jaren weer eens gedumpte kranten liggen. Het is de Krant van Flevoland met folders van het KWF.  Je weet wel die organisatie die blijkbaar zelf ook last heeft van kwaadaardige tumoren.
Hoe dan ook, de Krant van Flevoland op vakantie en dus in de natuur gedumpt. Zou zo'n foto voor de verandering ook een prijs kunnen winnen? Ik ga het maar eens proberen.

De duivel verslaan

In mijn leven ben ik vaker de duivel tegengekomen dan onze Lieve Heer. Het kan aan mij liggen hoor. Misschien zie ik Hem te weinig omdat ik door Hem heen kijk of Hem over het hoofd zie, ondanks Zijn opvallende verschijning.
Natuurlijk heb ik de duivel ook niet altijd herkend. En in andere gevallen ben ik heel gemakkelijk met hem meegegaan. Ik kwam er pas later achter dat het de duivel was. Maar ik heb ook menig gevecht met de duivel gewonnen. Nou ja, daar ga ik weer. Niet in mijn eentje hoor, maar met hulp van boven. Zonder hulp van boven lukt mij niet zo veel. Anderen noemen het geluk.

Pech onderweg

De scholen van het voortgezet onderwijs zijn nog maar net begonnen. En toch heb ik al drie studentjes geholpen, die pech hadden met hun fiets. Twee kettingen die als een dweil om de tandwielen hing en dus eraf gelopen waren en een versnelling die haperde. Tussen de herstelwerkzaamheden (met uitleg voor pa en/of ma) door zag ik ook twee fietsen met zeer gladde achterbanden en een waarvan koplamp kapot was.
Een van de pechvogeltjes vertelde dat het een nieuwe fiets was. Maar ik zag dat het niet zo was. "Ik bedoel, ik heb hem net twee weken", corrigeerde hij zich. "De meneer die hem verkocht had ook al gezegd dat de ketting gespannen moest worden en dat de koplamp kapot was", vertelde hij met enige teleurstelling in zijn stem.
Aan de tandwielzijde hing de kettingspanner op half zeven. Die heb ik toen maar ook provisorisch vastgezet.
Versnellingen moeten ook onderhouden worden. Bij een drie versnellingsfiets bleef de versnelling tussen de 1,2 en 3 hangen, waardoor het achterwiel in z'n vrij bleef staan. Dan kan je trappen als een gek, zonder een meter vooruit te komen. Erg vervelend, vooral als je net een fietsbrug op moet. Dan ga je bijna denken : 'Ik fiets hem erin'.
Pech is al vervelend, helemaal als je net van school komt. Dat weet ik maar al te goed. Loop je in je eigen tijd te balen. Nee, dan maar pech op weg naar school. Dat vond ik aangenamer. Dat soort pech was geen pech, maar een gelukkie.

Mijn vakantiegevoel

Het is voor mij niet zo moeilijk om mijn vakantiegevoel vast te houden. Niet alleen de herinneringen, foto's en souvenirs helpen mij daarbij. Eenmaal weer thuis hang ik niet voor de tv en vermijd ik zoveel als mogelijk de 'sleur'. Veel naar buiten (net als tijdens het kamperen) en veel leuke dingen doen. Niet alleen in het weekend, maar vooral ook doordeweeks.
Ik kleed me ook alsof ik met vakantie ben. Ik geef toe dat het weer ook meewerkt, want ik ga niet opzettelijk kou lijden. Van de weinige dingen waar ik wel direct afscheid van neem is het toilet-gevoel. Heerlijk, wat een rust als ik thuis op nummer 100 zit. Geen gedrentel voor mijn deur langs, geen zenuwachtig gemorrel aan de deurknop en zonder ingetogenheid gewoon even flink ontluchten. Zalig zo'n vakantie thuis.

Wairata en De Fretes

Vandaag was ik weer eens bij de kringloopwinkel Het Goed. Daar snuffel ik altijd even in de bakken met oude lp's. Bij de letter E stuitte ik op een dubbel lp uit 1962 van The Everly Brothers. Dat ding viel mij direct op vanwege de hoes. Geen Bird dog of Till I kissed you, maar minder bekende nummers. "Two Yanks in England" heet de lp en moest 2,95 euro kosten. Eerst maar de zwarte schijven geïnspecteerd, want die zijn soms beschadigd. En soms zitten er heel andere platen in dan het album doet vermoeden. Ja, ook bij Het Goed komen klanten die sjoemelen. Maar dit exemplaar was geheel in orde en in zeer goede staat.
Verder zoekend in de bakken zag ik opeens een lp van George de Fretes. "Aha!", dacht ik, een Indo heeft zijn lp's opgeruimd. Ik dook direct van de F naar de W, om te kijken of er soms ook nog muziek van Rudi Wairata aangeboden werd. En wat denk je? Ja hoor! Ik vond twee lp's van good old Rudi. Alleen was zijn naam anders geschreven : Rudy. Oeps!
Ach ja, die muziek hadden wij vroeger thuis ook. Daar werd met de nodige melancholie naar geluisterd. De lp's van George en Rudi waren goedkoper : nog geen 1 euro.
Zo, en nu de boel maar eens gaan beluisteren.

Kofferbakmarkt

Zondag j.l. heb ik met plezier over de Kofferbakmarkt gelopen. Er was sprake van een flinke bezetting en het aanbod zag er ook behoorlijk uit. Oké, na aankoop hoorde ik de koper zeggen : "Heb ik toch maar voor een habbekrats iets moois gekocht." Terwijl de verkoper glunderde : "Zo, die rotzooi ben ik weer kwijt!"
Ik hoorde ook een stel soebatten over de prijs van hun aankoop. De man vond dat er veel meer van de prijs afgekund had, als de vrouw wat slimmer onderhandeld had. Voortaan maar zelf doen, kerel.
Zelf kochten we ook iets. We konden wat van de prijs af doen, maar er was een grens. De verkoopster zei : "We moeten eerst ons stageld terugverdienen." Op de vraag hoeveel dat was, kregen we te horen : "Zestien euro." Ik viel stijl achterover. Gelukkig boven op een klein formaat Auping matras, weliswaar in de aanbieding maar toch met genoeg veerkracht. Ik veerde overeind en riep : "Zestien euro?!!" Daar kregen we op 'onze' rommelmarkt een fatsoenlijke kraam voor, met een dakje van wit zeildoek en een gratis kop koffie! Nu kreeg men sec een stukje straat. Geen kraam of zo. En dat voor 16 euro. Wat een oplichters! Maar er waren dus genoeg liefhebbers die dat geld er voor over hadden. Het weer werkte wel mee en veel van de overgebleven winkels waren open. Dat scheelde dus.

Slecht geregeld

Zoals gebruikelijk reed ik tussen het Markermeer en de Oostvaardersplassen over de dijk naar Almere. Ik wilde naar de Randstad. Toen ik via Almere Poort naar de oprit van de A6 (Almere Zand) reed, stuitte ik op een heuse wegversperring. Ik zag ook overal mensen lopen. Maar van een evenement had ik geen aankondigingen of borden gezien. Ook onderweg had ik geen waarschuwingsborden gezien. Ik moest keren om via de nieuwe wijk Almere Poort naar de andere oprit te rijden om op de A6 te komen. Ik passeerde grote parkeerplaatsen, die al aardig vol met auto's stonden. Parkeerwachter leken alleen oog te hebben voor bezoekers en niet voor doorgaand verkeer. Erger, ze blokkeerden de doorgaande wegen door daar midden op te gaan staan.
Later tegen de avond passeerde ik die locatie weer. Dit keer lette ik goed op de borden. Maar het bleef voor mij een onduidelijk gebeuren. Alleen bordjes met A6 en een pijl en borden en rood witte hekken en linten die aangaven dat de boel was afgesloten. En voor het overige grote boren met P voor bezoekers erop. Allemaal erg wazig dus.
Pas thuis zag ik op teletekst dat er een festival werd gehouden. Nou, dat is dan leuk, maar de manier waarop het verkeer was geregeld, was bar slecht. Voor de bezoekers van het festival waas het allemaal zeer duidelijk. Maar aan het doorgaande verkeer is niet gedacht. Ik zet ook vraagtekens bij de verkeersregelaars. Wat een ongeorganiseerd zooitje. Maar ik heb geen verkeersregelaar uitgescholden of aangereden, maar er zijn mensen met een aanzienlijk korter lontje.

Net als in de jaren 50

Bijna net als in de jaren 50

In mijn geboorte dorp ben ik weer eens gaan kijken naar de aanpassingen van de snelweg A4 ter hoogte van de Rijn. Toen ik door de Hoofdstraat fietste, zag ik een mij vertrouwd beeld dat uit de jaren 50 dateert : de Gereformeerde kerk in volle glorie. Ruim 50 jaar lang werd de kerk vanaf die plek grotendeels uit zicht gehouden door een viaduct. Maar dat is inmiddels gesloopt.
Op de andere oever ligt een enorme bak klaar om afgezonken te worden in de Rijn. Zo wordt de tweede tunnelbuis aangelegd. De voetgangers-/fietsersbrug is klaar en is in gebruik. Over die brug ben ik naar de overkant, de Hoge Rijndijk, gelopen. Die weg was tussen Zoeterwoude Rijndijk en Leiden afgesloten vanwege de werkzaamheden.
Zouden ze straks aan de Leiderdorpse kant weer een stukje Resedastraat gaan opbouwen? Of komen daar net als verderop allemaal lelijke kantoorgebouwen? Dat laatste liever niet, maak er dan maar een stuk groen van. Dan lijkt het bijna net als in de jaren 50.

Twijfelen en toch doen

Soms zie ik zomaar gebeuren. Maar meestal houd ik er rekening mee. Mensen die ogenschijnlijk wachten tot het verkeer gepasseerd is, om vervolgens over te steken. Hetzij te voet dan wel in of op een voertuig.
Het opvallende is dat het toch vaak gebeurt dat mensen opeens op het allerlaatste moment besluiten toch maar hun weg te vervolgen. Ze kijken eerst keurig links, dan rechts, dan weer links, ze wachten, kijken weer links en dan weer rechts en als het verkeer dan zo dicht genaderd is, dat ik denk : "die wacht wel", dan steken ze toch opeens over. Op een moment dat het dus niet meer zonder gevaar kan.
Afgelopen vrijdag gebeurde ook zo iets. En dan door iemand in een scootmobiel toen ze via het fietspad nota bene een drukke 80km weg wilde oversteken. Daar rijdt het verkeer dus 90 en vaak nog harder. Wachten, wachten en als het dan niet meer kan, toch alsnog oversteken. Gevolg : gillende remmen, een auto die probeert een aanrijding te voorkomen, een klap en dan is het gebeurd. Gelukkig liep het redelijk goed af.

De potentiële moordenaars van het CBR

Afgelopen week zag ik een stukje van een tv programma van BNN. Het ging over slechte chauffeurs. Na dat korte stukje had ik al genoeg gezien. Ik zag aan het begin van het programma hoe de kandidaten zich op weg naar de opnames begaven. Afgrijslijk om te zien, vooral omdat medeweggebruikers duidelijk aan levensgevaarlijke situaties werden blootgesteld. Ik vind het onverantwoordelijk van BNN. Laat deze kandidaten met het OV komen! De wetenschap dat zich in de auto camera's bevinden is voor sommigen extra reden om zich nog onverantwoordelijker te gedragen.
Het programma is een regelrechte aanklacht tegen het CBR. Maar daar hoor je verder niets over.
Hoe zou de Belastingdienst omgaan met kandidaten van een tv programma waarin 'De grootste belastingontduikers' zouden optreden? Of wat zou Justitie doen met 'De grootste criminelen van Nederland'? Zouden die net als het CBR lijdzaam toekijken?
Ja ik weet, het is Nederland. Een land met onbegrensde mogelijkheden op allerlei gebied.
Volgens mij zitten de slechtste 'chauffeurs' bij het CBR. In de directie, waar zij zich met hun visie gedragen zoals de kandidaten : levensbedreigend voor andere weggebruikers. Of wel : potentiële moordenaars.

Bergafwaarts?

Het centrum van Lelystad heb ik nooit echt aantrekkelijk gevonden. Ik voel me daar verdwaald in een grote grauwe ruimte. Er is door de jaren heen weinig tot niets veranderd. Of nee, in het midden staat nu een berg keien met meneer Lely op de top van een pilaar. Haast onzichtbaar hoog boven mijn hoofd. En er zijn miljoenen in het stadhuis gestopt. Maar daar is de sfeer op het plein niet beter van geworden.
De ongezelligheid neemt alsmaar toe. Vooral omdat steeds meer panden sluiten en/of langdurig leegstaan. Sommige zijn gevuld, zoals het voormalig postkantoor. Maar dan nog blijven ze onaantrekkelijk.
Recent is boekhandel Boom in de Kroonpassage gesloten (foto). Een grote boekhandel met te weinig omzet en geen opvolging. Het internet is meedogenloos. Bij Bol is ook veel verkrijgbaar. Ik mis nu wel de losse tijdschriften. Die koop ik selectief. Afhankelijk van de inhoud. In de bieb zijn ook bepaalde tijdschriften aanwezig, maar niet die ik lees. En vlak de komst van de e-book niet uit.
De leegloop gaat overigens gestaag door. Ik kan me niet voorstellen dat bepaalde winkels het in het centrum lang zullen uithouden. Het is daar vaak zo stil. Er worden wat dat betreft al namen gefluisterd van zaken die binnenkort de deuren zullen gaan sluiten. Hopelijk resteren straks niet alleen winkels met louter aanbod op het gebied van snacks, games en elektronica. De jeugd heeft immers de toekomst. Of moet ik gewoon betere tijden afwachten? Ik zou het anders ook niet weten.

Structuur versus chaos

Geregeld doen zich verkeersongelukken voor waarbij motorfietsen zijn betrokken. In Roemenië zag ik dat bijna dagelijks in het nieuws. Daar wordt al op zich veel 'onzuiverder' gereden en zijn de wegen kwalitatief niet zo best als hier. En wie dan op een motor ook nog eens flink gas geeft, in t-shirt en korte broek, beloopt de kans op enig fysiek ongemak.
Onlangs las ik over een toerist die ergens in Azië, Vietnam of Thailand, een dodelijk ongeluk heeft veroorzaakt. Hij reed op een scooter een voetganger dood. Triest, maar ook oliedom. Het zoveelste geval waarbij een toerist is betrokken. Er wordt zo vaak gewaarschuwd om in dat soort landen niet op een bromfiets, scooter of motor te gaan zitten. Zelfs op de fiets is het gevaarlijk. Het verkeer is daar chaotisch en met je Westerse verkeersopvoeding ben je daar voor jezelf en voor anderen een groot gevaar.
Er zijn ook mensen die plotsklaps besluiten op zo'n ding te gaan rijden. Bij voorbeeld tijdens een vakantie op Cyprus of in Griekenland.Ook daar gebeuren veel ongelukken, al hoor je er weinig over.
In de Roemeense stad Arad werd ik erop geattendeerd dat daar fietsen levensgevaarlijk is. In eerste instantie was me het niet  opgevallen, maar daar rijden fietsers op de stoep louter uit lijfsbehoud. Buiten de steden zag ik sporadisch fietsers op de weg. Ze werden van alle kanten voorbij geraasd door auto's, die duidelijk 'oprotten!' uitstraalden. Ook al reed de fietser  zo goed als in de berm.

Treurende Klasemaboom

Zo ziet de eens statige, vol groene boom er in deze zomer uit. Wat vorig jaar nog groen was (bovenkant), is nu bruin. Er zijn wat nieuwe loten bij gekomen, maar ik denk dat het de laatste stuiptrekkingen zijn van de oude boom. Een treurig gezicht.

Nieuw info centrum

Vanmorgen ben ik weer een kijkje gaan nemen bij het nieuwe Informatiecentrum van Staatsbosbeheer aan de Knardijk. Het splinternieuwe gebouw was weliswaar geopend voor het publiek, maar het is nog niet helemaal klaar. Het zijn de laatste loodjes, want morgen begint de Dutch Bird Fair ( zie : http://www.dutchbirdfair.nl). Ik moet zeggen dat het een schitterend gebouw is geworden. Niet alleen qua vormgeving, maar ook voor wat betreft de indeling en richting. Helemaal opgaand in de natuurlijke omgeving. Er zijn twee etages. De bovenste is een kraaiennest, van waaruit je een mooi uitzicht hebt over een deel van de Oostvaardersplassen.
Er is een ruim terras aanwezig en er zijn allerlei producten te koop die een relatie hebben met de natuur. Er is veel gebruikgemaakt van hout en daar ben ik zeer gecharmeerd van. Al met al een geslaagde ingreep.

Scheiden doet lijden

Na mijn echtscheiding is Fenna met mijn ex partner meegegaan. Al snel bleek dat zij problemen had met het uitlaten van de hond vanwege haar reuma. Gelukkig kreeg ze vrij snel hulp van familie in de buurt. Die kregen op hun beurt weer bezoek van vrienden, die aangaven dat hun ouders op zoek waren naar een jonge hond. Geen pup, maar eentje die al getraind was. Ze maakten kennis met Fenna en waren meteen verkocht. Gelukkig is Fenna een gemakkelijke hond. Een allemansvriend, net als Flopje. Dus een overstap was minder lastig voor haar. Ze krijgt in haar nieuwe thuis volop de ruimte en aandacht. Fenna is weer terug in Friesland. Waarom ze niet hier in Lelystad is gebleven? Na het plotselinge overlijden van Zorro had ik me voorgenomen geen hond meer te nemen. Ik wilde minder afhankelijk zijn, zodat ik gemakkelijker op stap zou kunnen. Zoals laatst naar Roemenië en straks naar Curaçao. En vergeet Engeland niet, waar ik ook nog weleens naartoe zou willen. Ik ben blij, dat Fenna toch weer haar plekje heeft gevonden. We hebben haar adres, en mochten we in de buurt van Sneek zijn, dan gaan we beslist even op bezoek. Dag Fenna, het ga je goed!

Waterschap kronkels

In een golfpark is een hond met zijn poot vast komen te zitten in een rattenklem. De klem was geplaatst door het Waterschap Zuiderzeeland. Op de vraag waarom er geen waarschuwingsbordje geplaatst is, stelt het schap dat tegenstanders van de rattenvangst of ordinaire dieven de klem dan zouden weghalen. Deze bewering wordt door genoemde partijen overigens met (gestolen?) klem tegengesproken.
Een ietwat kortzichtig en tamelijk negatieve benadering van het schap. Er zijn ook mensen, die om andere redenen misschien ter plekke in het water belanden. Gewild of ongewild. Maar ja, volgens het Waterschap is een gewoon mens minder waard dan een rattenklem en/of niet zo bijzonder als een bever die vastzit in een gemaal. In het exorbitant dure gebouw zal men ongetwijfeld gedacht hebben : 'Geen hond die dat in de gaten heeft.' Hopelijk hebben de verantwoordelijken zelf aan het voorval een beklemmend gevoel aan overgehouden en denken ze voortaan ook aan gewone mensen en dieren.

In de brommobiel

Op de Dronterweg zag ik tijdens het schieten van wat plaatjes een brommobiel voorbij komen. Op die drukke weg mag maximaal 80 km/uur gereden worden. Maar niet iedereen zich houdt daar aan die snelheid. Eerder zag ik een witte Peugeot die naar mijn bescheiden inschatting zo'n 120km/u reed.
Met een gangetje van 45 km/uur (max) maakt dat veel achterop komend verkeer zich vergist in de snelheid. Het ding oogt als een autootje, wat de zaak nog verraderlijker maakt. Ik zag vlak nadat ik deze foto nam, een streekbus keihard in de remmen gaan en (uit nood) over een voorsorteer- en verdrijvingsvlak het relatief trage voertuigje ontwijken en voorbijschieten.
Ik kan me niet voorstellen dat je als inzittenden (twee bejaarde mensen) zo op je gemak rijdt. Afgezien van het grote verschil in snelheid, is ook een andere vorm van veiligheid in het gedrang.
Die karretjes mogen dan wel op de weg, maar eigenlijk is de wetgeving op dat punt behoorlijk inconsequent. Immers, veel auto's zijn verplicht voorzien van allerlei levensbeschermende accessoires, zoals airbags, bumpers, kreukelzones enz. en dat stukje blik mag zich zonder pardon tussen al die stevige jongens gaan begeven.
Zelf zou ik het niet in mijn hoofd halen om op zo'n weg met een brommobiel te gaan rijden. Maar misschien komt dat bij mij ook met de jaren. Ik hoop maar dat de kinders mijn gekte tijdig ontdekken, zodat ze me kunnen opsluiten.

Lowlands the day after

Vanwege een telecommunicatiestoring stond ik rond het middaguur op de Kiss & Ride bij Lowlands tevergeefs te wachten op een drietal passagiers. Lege accu's van mobieltjes blijken opeens een zeer lastig iets te zijn. Ze bleken zelf creatief aan een oplossing gewerkt te hebben en waren met de pendelbus naar Lelystad gereden. Maar niet getreurd, ik vermaakte me prima. Op de heenweg was weliswaar sprake van een file, maar geen langdurende. Ik bleef rijden en stond soms even stil. Ik moet bekennen dat over het halen en brengen goed is nagedacht. Ook bij de Kiss & Ride was het goed georganiseerd. De campinggasten moesten onder de bomen wachten en pas daar contact zoeken met hun chauffeurs. De Aan- en Afvoertroepen bestond grotendeels uit mensen met grijze haren dan wel kale hoofden en een zorgzame, plichtsgetrouwe instelling. Ook wel ouders genoemd. Er werd volgens een bepaald patroon gereden, geparkeerd en weer weggereden. Zonder opstoppingen veroorzaakt door auto's die in de weg stonden. Het terrein leek een slagveld. Veel zwerfvuil, voornamelijk geel plastic, en overal hoopjes mensen. Uitgeput, slaperig of gewoon nog slapend. Velen ingepakt in plastic en duidelijk last hebbend van de vochtige, luidruchtige nachten en de relatief lage temperatuur.
Er werd weinig gelachen of gesproken. Ze waren op. Helemaal op. Ze keken stuk voor stuk verrukt op,  zodra pappie en/of mammie in beeld kwam. Zo rondkijkend zag ik dat het hele logistieke proces slim in elkaar gestoken was. In no time werden de tienduizenden afgevoerd.
En wat de drie bezoekers betreft : die lagen na thuiskomst onder de wol. Bekaf.

'Mijn nieuwe vriend'

Gister zag ik haar staan. Ik had haar al een tijd niet gezien en/of gesproken. Ze wachtte geduldig tot het verkeer voorbij was, zodat ze veilig kon oversteken. Toen ze mij zag, keek ze verrast op en riep : "Waar ben jij zo lang geweest?" Ik vertelde haar kort over mijn vakantie, mijn werk en andere vakantie beslommeringen. Ik nodig haar uit voor een kop koffie, waar ze gretig op in ging. Alleen is maar alleen en dat geldt voor haar ook.
Maar ze zou eerst een luchtje gaan scheppen, zei ze. Een halfuur later belde ze aan. We hebben gezellig bij zitten kletsen, terwijl we van de koffie genoten. Na ruim twee uur gezelligheid, bracht ik haar naar huis. "Waarom wil je dat per se?", vroeg ze me nog. "Nou, gewoon. Omdat ik anders niet rustig op de bank zit", antwoordde ik. "O ben je bang dat me iets overkomt?", vroeg ze verbaasd. Ik knikte instemmend.
Samen lopen we gearmd naar haar huis. Ze loopt wat moeizaam, omdat ze last heeft van haar knie. In haar straatje, vlak bij haar huis kwamen we iemand tegen die ze kent. Toen die haar vroeg wie ik was, zei mijn kennis met een knipoog naar mij : "Mijn nieuwe vriend." De vrouw keek ons verbaasd aan. Ik weet niet of dat nou was omdat ik 20 jaar jonger ben. Samen liepen we lachend naar de voordeur. Gevoel voor humor heeft ze ook. Morgen komt een zoon van haar. Ze kijkt er al naar uit. Weer een dag die ze niet alleen hoeft door te brengen.

In Kampen

Zaterdag was een grote Stripboekenmarkt in Kampen. Niet dat ik zo'n stripfiguur ben (hoewel...), maar toch de moeite waard om daar eens een kijkje te gaan nemen. Het Hanzestadje zelf heb ik al jaren niet bezocht. Volgens mij was dat in 1997 toen ik voor een bekend, heerlijk, helder biermerk in een café restaurant tegenover de mooie hefbrug moest zijn. Ik herinner me nog goed de koe die toen tijdens mijn wandeling in de lunchpauze in een toren hing te bungelen.
Ik parkeerde de auto net buiten het centrum op een van de weinige gratis parkeerplaatsen. Louter toeval hoor, want ik ging er vanuit dat er betaald moest worden.
Vanaf die plek was het tien minuten lopen naar het centrum van de stad. Ik wandelde langs de IJssel en zag vrij snel die oude brug. Ik blijf hem prachtig vinden. Mooier dan de hoge hefbruggen over de Gouwe. In het centrum zelf was het gezellig druk. Er waren natuurlijk veel kramen. Heel veel kramen! De zaterdagmarkt was ook aan de gang. Het was gezellig druk. Geen geworstel of geschuifel en met veel straatmuzikanten voor een extra vrolijke noot.
Afgezien van al dat moois ging mijn aandacht vooral uit naar de stad zelf. Ik heb diverse stadspoorten gezien. Er zijn er ongeveer twintig. Ik heb ook een kerk van binnen bewonderd. Dat kon ik toch niet laten. Vooral de sfeer vind ik telkens weer erg bijzonder. In de kerk kwam ik in een zee van rust terecht, ondanks dat het orgel speelde. Natuurlijk heb ik vooraf gevraagd of ik foto's mocht maken. En dat mocht.
Zo'n oude stad ademt een totaal andere sfeer uit. Ze doet me denken aan Leiden, al was het is Kampen veel rustiger. Gemoedelijker. En dan uiteraard ook nog de IJssel. Wie Kampen ook zou willen bezoeken : er komen nog evenementen, die het stadje nog aantrekkelijker maken dan het al is, zoals het Kadefestival (eind augustus) en Fiets 'm erin (begin september).

Ik word weer opa!!

Eind afgelopen week kreeg ik schitterend nieuws : IK WORD WEER OPA! En als het allemaal goed gaat, krijg ik die status rond mijn 65 ste verjaardag! Zo'n mooi cadeau krijgt een mens toch bijna nooit?
Robert en Carina hopen beiden eind dit jaar pappa en mamma te worden. Het wordt hun eerste kindje. Reden om op Lowlands daar ook even bij stil te staan.

Onze Drie Musketiers

Hoe spreekt ie?

Vanmorgen in alle vroegte, zag ik een sneeuwwit konijntje bij de BBQ tafel zitten. Wat het beestje mij daarmee wilde zeggen zal wel iets anders zijn dan ik vermoed. Tenzij het levensmoe is.

Op de fiets

Een tijdje geleden heb ik in de ANWB winkel De landelijke fietsatlas gekocht. Een zeer handig boekwerkje voor de liefhebber van toerritten op de fiets. Ik heb een paar leuke routes uitgewerkt en besloot gisteren tot de fietsdaad over te gaan. Ik vertrok met de auto richting Harderwijk en daarna via Ermelo naar Putten. In die omgeving is sprake van veel toerisme en dat was duidelijk te merken. Ik parkeerde de auto net buiten het dorp en haalde de fiets van de fietsdrager. De drager verdween in de kofferbak en ik op de fiets naar het eerst knooppunt : nr. 20. De tocht was ongeveer 40 kilometer lang en leidde door het mooie Gelders landschap door bossen, over de hei en langs de kleinste stad van de wereld.
Het was heerlijk fietsweer. De schaduw van de bomen maakten het verschil. Zo reed ik o.a. door het Speulderbos en door Garderen. Onderweg kwam ik veel andere fietsers tegen. De meesten groetten, maar sommigen niet. De fietsers die niet groetten keken vaak chagrijnig en waren over het algemeen mannen. Die hadden blijkbaar een taakstraf : fietsen met de vrouw!  Na Garderen reed ik richting Uddel. Daar stuitte ik op een grote groep motorrijders uit Duitsland. Even werd ik jaloers, maar toen ik al die zwartleren pakken zag was ik weer genezen. In mijn t-shirt en korte broek reed ik tot bij de kleinste stad : Staverden. Daar heb ik natuurlijk ook even gepauzeerd en leergierig rondgekeken.

Na Staverden ben ik globaal weer terug naar Putten gekoerst. Het weer zat nog steeds mee, al werd de lucht boven mij alsmaar donkerder. Net voor Putten begon de bui te vallen. Niet echt hard, maar wel verfrissend. De thee smaakte mij des te beter. Ik besloot in Harderwijk maar de avonddis te gaan doen. Daar aangekomen barstte de bui echt los. Maar gelukkig zat ik toen al onder een waterdichte parasol te genieten van een bordje vis.

Een scheepswrak in Flevoland

Een van de vele, want Flevoland is het grootste scheepskerkhof van de wereld. Vandaag mochten geïnteresseerden een kijkje komen nemen naar een deels opgegraven scheepswrak. Elk jaar wordt een wrak opgegraven. Ik moest aan de Hanzeweg zijn. Dat is de verbindingsweg tussen Dronten en Kampen. Langs de weg zag ik een spandoek hangen, waarop het woord 'scheepswrak' mij direct opviel. Ik had over de mogelijkheid voor een bezoek gelezen, maar was dat eerlijk gezegd al weer vergeten. Gelukkig hing dat doek daar toen ik van een tripje terugkeerde.
Nadat ik de auto had geparkeerd op het erf, moest ik een flink stuk wandelen richting het wrak. Maar de wandeling was tussen bieten en graanakkers en dat was toch ook wel weer leuk.
Ik arriveerde (in de namiddag) bij een stuk afgegraven grond, waar iemand met een sproeier de boel nat hield. Er waren wat kraampjes met voorwerpen en informatie.
Het scheepswrak betreft een vrachtschip van plusminus 16 meter lang en 4,5 meter breed uit de 18e eeuw. Het vervoerde een lading leisteen. Het type is niet bekend. In 1985 werd in het achterschip aardewerkscherven, complete kruiken. Men vond ook bakenloodjes. Dat zijn loodjes die als bewijs dienden dat de schipper betaald had voor het onderhoud van bakens en vuren. Het jongste loodje dateert uit 1795!
De voorwerpen geven meer inzicht in de tijdsperiode en het verblijf aan boord.

New kid in town : tijgermug

Tijgermug appartementen

Ook in Lelystad is de tijgermug waargenomen. Nota bene hier om de hoek op het industrieterrein Noordersluis. In alle tot nu toe bekende gevallen waarin het Aziatisch insect werd aangetroffen, betreft het bedrijven die autobanden verhandelen. De mug kan ernstige ziekten overbrengen en wordt als 'insectum non grata' (mijn Latijn is nog steeds slecht) beschouwd.
De tijgermug is niet nieuw in Europa. Het beestje zoemt al langer rond o.a. in het zuiden van dit werelddeel. In Nederland staat onze provincie in de warme belangstelling van de tijgermug. Naast Lelystad is het beest ook in Almere en Emmeloord aangetroffen. In Emmeloord zal men flink balen. Eerst was het een dode wolf, die de gemeente aantrekkelijk moest maken voor bezoekers en nieuwkomers, maar die worden nu weer weggejaagd door een levende tijgermug. Een troost :  in Emmeloord verstaat men de kunst om van die (tijger)mug eenvoudig een flinke olifant te maken. En olifanten zijn leuker, tenzij je een olifantenbak van je voortuin maakt.
Opvallend is dat die muggen zich in autobanden schijnen te verstoppen. De enige beestjes die ik een keer in een band heb aangetroffen waren zwaluwen. Ze kwamen helemaal uit Afrika. De motorband niet. Die kwam uit Kampen. Ik heb de beestjes wel met rust gelaten, tot ze het nest met hun kroost hadden verlaten.
Ik heb zelf nog de tijd meegemaakt waarin de oliemaatschappij Esso propageerde, dat men een tijger in je tank moest stoppen! Als (herkenbaar) bewijs kreeg ik na een tankbeurt een staart (geel met zwarte strepen of was het andersom?) met een elastiekje. Zo kon ik de staart om de aansluiting van de tankdop doen. Als je dan die schuimrubber ring (in die tijd ook een standaard bromfiets accessoire) eroverheen drukte, leek het net echt. Die staart ging natuurlijk flink naar benzine ruiken. Zo'n actie, 'stop een tijger in je tank!', zou vandaag de dag niet meer kunnen : Dieronvriendelijk en veel te agressief. Nee, nu dus een tijgermug in je band en hopen dat ie niet gaat prikken. Hij schijnt bij snelheden boven de 150 km/uur dood te gaan. Maar dat heb je dus niet van mij gehoord.

Naar Lowlands

Vanmorgen, tegen het middaguur, zijn Mike en Jade en een vriend naar Biddinghuizen gebracht. Daar gaan ze (hopelijk) gedurende vier dagen genieten van Lowlands. Het was ontzettend druk. Op alle toegangswegen stonden files. Zelfs kruispunten waren bezet door wachtende auto's en bussen. Die laatste had ik daar niet verwacht. De extra ingezette bussen voor de OV reizigers hadden best een andere (=snellere) route mogen krijgen. Maar gelukkig zijn we bekend in de polder en reden wij vlot door tot aan de camping. Daar stroomde de boel richting het terrein. Vooraf is al gewaarschuwd voor allerlei gespuis, dat Lowlands met geheel andere bedoelingen bezoekt. Er is zelfs gevraagd om ongure figuren te fotograferen. Al zegt een uiterlijk hoegenaamd niets. Ik zou meer letten waarnaar de aandacht uitgaat. Dat heeft onze winkelperiode ons ook geleerd. De tentjes staan zo dicht bij elkaar, dat vanuit de tent de tent ernaast met gemak leeg gehaald kan worden. Laten we hopen dat er niets ernstigs gebeurt en dat iedereen straks kan terugzien op een geslaagd Lowlands. Jammer dat het nu even regent.

Een studio bouwen

Als je een drumstel als muziekinstrument hebt, dan kan het zijn dat de hele buurt in de herrie zit. Ben heeft daarom een speciale oefenruimte gemaakt. De studio' zoals de ruimte wordt genoemd, is onlangs geheel geïsoleerd. Een aardig grote klus, die met een aantal mensen (waaronder ik) geklaard is. De band waar Ben deel van uitmaakt bestaat uit gitaristen, drummers en een zangeres. Dus het aantal decibels is vrij heftig. Maar nu, na flinke inspanningen, is dat aantal aanzienlijk gedaald. Het wachten is nu op de eerste cd.

Wally Tax - Miss Wonderful

Hij was van mijn bouwjaar, maar mocht niet verder dan 2005 komen : Wally Tax. Ooit zanger / componist bij The Outsiders, maar ging later solo. Een van de grootheden van de Nederbeat. Een hit van Wally uit 1973 :

Meerpaaldagen in Dronten

Zaterdag heb ik een bezoek gebracht aan de Meerpaaldagen in Dronten. Wat een gezellige boel zeg! En wat een organisatie en wat een boel enthousiaste vrijwilligers! Drie keer petje af hoor. Elke dag van de drie was een ander programma. Maar ook op de dag zelf werd geregeld gewisseld van aanbod en decors. Overdag is veel rekening gehouden met de kinderen. 's Avonds verdwijnen die attracties om plaats te maken voor die voor tieners en volwassenen. De boel wordt in no time veranderd en....schoongemaakt. Dus geen drie dagen één programma, maar een zeer gevarieerd aanbod per dag. Het hele evenement is zeer strategisch neergezet. De omliggende middenstanders profiteren volop van de vele bezoekers. De sfeer was niet alleen erg gemoedelijk maar vooral feestelijk. Toen ik op zondagochtend door Dronten reed, was er niets meer te zien wat mij aan de Meerpaaldagen deed herinneren. Alles was opgeruimd. Knap hoor.

Techttoe rechtaan

Gelukkig heeft men het fietspad langs de Dronterweg tussen Lelystad en Dronten van enige kronkels voorzien. Anders was het een ogenschijnlijk eindeloos recht stuk fietstraject geworden, om niet te spreken van een martelgang. Maar door van tijd tot tijd een stukje om te rijden door bosschages wordt de route wat aangenamer. Een beetje maar hoor, want je kunt er beter geen pech krijgen.
Ik wilde voor de afwisseling eens aan de andere kant van het water fietsen. Daar kan je vanaf het viaduct door het bos fietsen. Maar om daar te komen moet ik een behoorlijk stuk omrijden. Bij het viaduct is geen trap of iets dergelijks. Dat is jammer. Het is of de route langs de Dronterweg, of over de Runderweg, de Wisentweg en voor het viaduct langs het water en door het bos naar Dronten. En anders flink omrijden om op de Dronterweg te kunnen komen. Ik moet dus vooraf kiezen want er is geen korte doorsteek. Kortom, de fietsroute tussen Dronten en Lelystad kan wat mij betreft best wat afwisseling gebruiken.

Ode aan Harry Dijksma?

Fietsend langs de Dronterweg viel me dit keer een keurig gemaaid stuk berm op. Het lag tussen het fietspad en de weg ingeklemd. Ik vroeg me af waarom men daar het onkruid heeft gemaaid. Ik was die plek al vaker gepasseerd, maar toen stond het groen nog acht kontjes hoog.
Maar nu het gemaaid is, zie ik een bord staan. Verdorie! Volgens het nu zichtbaar geworden bordje blijkt het een verborgen plantsoen te zijn! Een plantsoen zonder bankjes en met drie boompjes. Het kan niet op. Het is genoemd naar een voormalig gedeputeerde van de Provincie Flevoland : Harry Dijksma. In de tijd dat ik nog actief de Provincie en de gemeente volgde, kwam ik meneer Dijksma een paar keer tegen. Ik heb zelfs met hem een vaartochtje gemaakt naar de sluis aan de Knardijk.
Ik vind het een bedenkelijke ode aan deze gedeputeerde. Een stukje groen met gemaaid onkruid.

Een fietsbad

Op mijn haast dagelijks fietstocht stuitte ik deze week op een natte hindernis. Het fietspad onder de Vossengang, het viaduct bij de Buizerdweg, stond blank. Er vanuit gaande dat het geen gesprongen waterleiding betrof, ben ik voorzichtig door het water gereden. Allerlei scenario's van mensen en voertuigen die plotsklaps verdwenen in een diep gat, renden ongevraagd door mijn hoofd. Maar er gebeurde hoegenaamd niets.
Vanwege mijn werk heb ik overdag niet het Servicemeldpunt kunnen bellen, ondanks de aanwezigheid van zeer veel (fiets)bellen.Dat meldpunt werkte tot op heden overigens prima. Dus nu maar 's avonds op de gemeentelijk website de wateroverlast kenbaar maken. De website van de gemeente Lelystad kent nog steeds de irritant openklappende rubrieken, louter omdat mijn cursor die passeert.
Wat een ongein. Als ik naar de Hema ga word ik na mijn entree toch zeker ook niet lastig gevallen door personeel dat met allerlei producten voor mijn gezicht loopt te zwaaien, of borden met aanbiedingen voor mijn hoofd houdt?
Op zo'n rubriek moet ik gewoon klikken als IK dat wil. Maar goed. Die ik-weet-wat-goed-voor-u-is manier van werken van ICT'ers schijnt nog steeds niet uitgebannen te zijn.
Op de site zelf kan ik o.a. kiezen voor een anonieme melding. Niet dat het wat mij betreft nodig is, maar ik kan er nog altijd toch mijn naam bijzetten. En ik heb geen zin om dat via Digid te doen. Een terugkoppeling vind ik niet nodig, want ik merk zelf wel of de melding geholpen heeft.
Je moet de toepassing van de Persoonlijke Internet Pagina even in de smiezen krijgen en dan is het zo gepiept. De bladerfunctie vraagt een trefwoord. Maar 'waterovelast', 'verstopt riool' of 'fietsbad' ( ik probeerde ook de creatieve kant) kent het systeem niet. Eronder is een lijstje met trefwoorden. Ik klikte 'rioleringen' aan. En zie, het trefwoord wordt in de vraagrubriek gezet(??). Hoe dan ook, de melding is gedaan. En nu maar afwachten tot het fietsbad weer fietspad wordt..