Mij is gevraagd of ik een onderstel van een stacaravan wil schuren en daarna in de antiroest zetten. Omdat ik toch anders niets te doen heb ๐, heb ik ermee ingestemd.
Vanmorgen was het zover. Ik heb als eerste wat gereedschap klaargelegd. Een staalborstel op een boor-/schroefmachine en twee schuurmachines. Een met een fijn schuurpapier en een met een grove schuurschijf. Ik had ook een zakje met mondkapjes meegenomen. Je weet wel van die nare periode.
Het onderstel is voornamelijk aan de achterkant nog redelijk roestvrij. Voor de rest zat wel onder een laag roest. Zowel dun als wat dikker, terwijl het oppervlak butsen heeft.
Met een mondneuskap op mijn toet, handschoenen aan de handen en een pet op mijn knar ben ik begonnen met schuren. Tijdens het schuren merkte ik pas hoeveel hoeken zo'n stuk ijzer heeft. De butsen moest ik met de staalborstel doen na eerst met de schuurmachine bezig geweest te zijn.
Mijn aanpak had ik dusdanig bedacht, dat ik het geschuurde deel zou gaan behandelen met de antiroest verf van een bekend merk. Dat noem ik niet want ik ga geen reclame maken voor Hammerite. ๐ Maar eerst dus het schuren. Wat een werk! En wat een stof! Tijdens een koffiepauze bleken de maskers weinig effect te hebben. Mijn neusgaten zaten vol roeststof. Weer een bewijs dat die dingen geen nut hebben. Ik heb zoveel als mogelijk met de wind in mijn rug staan schuren.
Toen ik bij de as was aangekomen, dacht ik op de helft te zijn. Maar dat was dus niet zo. De as zit op 1/3 van de achterkant. Een domper? Welnee!
Ik besloot de geschuurde delen alvast te gaan kwasten en rollen. Hoewel er geen zon scheen, droogde de lak erg snel. Het stond trouwens ook op het blik, zag ik later. ๐Gelukkig maar, want af en toe stootte ik tegen het gelakte frame. Ik moest namelijk ook op handen en voeten onder het frame zien te komen. Zittend op de grond kwastte en rolde ik erop los. Maar wat een gymnastiek zeg! Ik ben benieuwd welke nieuwe spieren ik morgenochtend voel.