Als ik zittend aan mijn laptopje schuin voor me kijk, zie ik een lachend gezicht. Eentje die ik herken van toen. Toen we nog vaak met elkaar omgingen. Niet alleen een lachend gezicht maar ook een vol humor. Zo herinner ik me haar. Het is een fraaie foto op een dankkaartje uit een schijnbaar gelukkige tijd.
Als ik naar haar kijk, geef ik haar een knipoog. Net als toen. Dag Lisette!