Toen we de camping verlieten besloten we niet naar Ommen, maar naar Dalfsen te rijden. Een verandering op het laatste moment. Niettemin reden we door een prachtig landschap met enerzijds weidevelden met vergezichten en anderzijds bos. We reden min of meer parallel aan de Vecht. Vanwege onduidelijkheden in de documentatie van de fietsroute, reden we plots langs de N340. We moesten nog zo'n 6 km fietsen. Later bleken er bordjes van de fietsroutes verdwenen te zijn, waardoor wat verwarring ontstond. Later zagen we op de terugweg dat we een veel kortere route (de juiste) reden. Gevolg was wel, dat mijn accu eerder leeg raakte dan ik gedacht had. We besloten Fenna's kar achter de pakezel van Sonja te hangen. Beide fietsen hebben een koppeling. Het resultaat was, dat ik later met mijn accu precies op tijd weer terug was op de camping.
Toen het vrouwtje een boodschap ging doen, bleven wij buiten in de zon wachten. Er passeerden een paar andere honden, waaronder een hulphond. Maar het bleef van beide kanten enkel bij naar elkaar kijken. Alleen de hulphond drukte zijn neus tegen die van Fenna. Ik weet niet waarom dat was. Een oude vlam?
Zoals gezegd werden we op de terugweg wel via de juiste route geleid. We kwamen weer bij de caravan aan tegen theetijd. We zagen dat we buren hebben gekregen. Een stel met een grote witte camper. Ik werd er weer even aan herinnerd : een busje is veel leuker dan zo'n tupperware bak.