Gisteren, in de namiddag, hebben we een eind laten maken aan Fenna's lijdensweg. De kuur en de pijnstillers ten spijt. Haar gedrag verliep met golfbewegingen. Ze was even wat actiever en dan weer lusteloos en af en toe piepend op haar kussens. De afscheiding (etter) uit haar vagina bleef vloeien. Haar buik was minder opgeblazen. Af en toe ging ze met moeite zitten en legde dan haar kop op de bank of mijn knie. Ze keek dan met zielige ogen naar mij. Ik wist wat die ogen zeiden : "Baasje, help mij nou!"
Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn lieve, eigenwijze Fenna. Met een laatste groet, een aai en een knuffel. Fenna is voor de laatste keer in haar fietskar gestapt. Zelf ben ik thuis gebleven, omdat ik weet dat het gebeuren mij te veel zou aangrijpen. Ik wilde eerst toch meegaan tot aan de deur van de DA, maar Sonja zei (mij kennende) dat ik beter thuis kon blijven. Thuis heb ik alvast wat opgeruimd.
Toen Sonja weer thuiskwam, vertelde ze mij dat Fenna op een rustige manier in haar aanwezigheid heengegaan is. Ze is echt ingeslapen. Dag lieve Fenna, bedankt voor al die mooie jaren.