Tijdens een van de cursussen over communicatieve vaardigheden, kreeg ik gedurende een aantal dagen negatieve verhalen te horen. Ze gingen over degene die ik later in die week moest interviewen. Tegen het eind van die week, moest ik voor het gesprek opgaan. Je begrijpt dat ik me op basis van de informatie goed voorbereid was. Wat bleek? De persoon aan de andere kant van de tafel was uitermate vriendelijk en humoristisch! Nou, daar was ik dus mooi ingetrapt. Dat was op de beelden van de video-opname duidelijk te zien.
Ik moest er even aan terugdenken, toen ik van een test hoorde. De test werd met vier mensen gedaan. Ze gingen op voor een sollicitatiegesprek. Hen werd verteld dat de onderzoekers wilden weten, in hoeverre kandidaten op hun uiterlijk geselecteerd werden. De kandidaten werden geschminkt met een of meer lelijk littekens op het gezicht. Vlak voor het gesprek werd hun schmink gecontroleerd en wat 'bijgewerkt'.
Na de gesprekken beklaagden alle vier sollicitanten zich over discriminatie en nare opmerkingen die tijdens het gesprek gemaakt zouden zijn. Ze hadden volgens hen allen betrekking op het uiterlijk.
Pas toen kwam de onthulling van de feitelijke test. In de laatste schmink ronde zijn de littekens namelijk niet bijgewerkt, maar verwijderd. Dat wisten de kandidaten niet, totdat na het eindgesprek hen letterlijk een spiegel voorgehouden werd. De test wees uit, dat mensen op grond van bepaalde kennis vooraf uitspraken en gezichtsuitdrukkingen van anderen anders (negatief dus) interpreteren.