Ander blogs en websites

zondag 5 februari 2023

Blame it on the Bossa Nova

Als ik mijn ogen sluit, kan ik in gedachte door onze huizen op Curaçao lopen. De indelingen maken ook nog steeds deel uit van mijn geheugen. Ze zullen geleidelijk vervagen, dat wel. Om het huis aan De Navajosweg nr 11 te betreden moest ik eerst een trap op. Het huis stond op een fundament dat een bassin (donker bruin deel op de foto) bevatte om het regenwater in op te vangen. Oorspronkelijk stond er een windmolen in de tuin, die water oppompte. Buiten de tuin stond een oliedrum. Daarin werd huishoudelijk afval verbrandt. In die drie jaar heb ik maar twee keer een vuilniswagen in de straat gezien. 
Boven bevindt zich een terras, dat deels onder het dak van de vrijstaande woning lag. Dat deel heeft links de muur van onze slaapkamer. Rechts bevindt zich een raam, dat uitziet op de weg met appeldamboom en de huizen van de overburen. Op de veranda vervolgens rechtsaf richting de deuren van de woonkamer, waar ik in de woonkamer terechtkom. Schuin tegenover mij is de deur naar de grote slaapkamer, waar mijn ouders de nacht doorbrengen.
Links van mij is een hoekje waar de radio en draaitafel staan opgeteld. Daar voor, tussen het hoekje en de buitendeuren de deur van onze slaapkamer. Als ik een kwart slag naar links draai kijk ik naar de achterkant van de huiskamer. Links, naast onze slaapkamer, bevindt zich een soort inloopkast met daarnaast de keuken. Onder het keukenraam staan twee gastanks. Daar is ook een opening in de fundering te zien, die afgedekt is met een plankje. Hij geeft toegang tot het opgevangen regenwater, dat met een slang overgeheveld kan worden in een emmer.
Aan de andere kant van de woning bevindt zich drie slaapkamers en een badkamer. Die zijn door een muur en een gang gescheiden van de huiskamer. Aan de straatkant bevindt zich de slaapkamer van pa en moe. Dan volgt de badkamer met daarnaast twee kleine slaapkamers. Aan de achterzijde van het huis was ook een terras. Maar dat was erg smal en bevond zich op grondhoogte. Achter de badkamer bevond zich buiten een betonnen beerput of septic tank. Ik kan me niet heugen dat die ooit geleegd is. Er was ook een vrijstaand schuurtje met boven de deur de tekst Ora et labora. Op een zeker moment klonk uit de luidspreker van de radio dit nummer. Omdat het een hit was, werd het vaak gehoord :