Ondanks dat het bijna 9.00 uur was, stond de zon nog laag toen Fenna en ik op pad gingen. Na het ontbijt zijn we op de fiets gestapt. De zon scheen volop. Maar eenmaal trappend op weg voor een bezoek aan een van de kinderen, dacht ik zowaar aan mijn wintermuts en handschoenen die in een doos boven de kapstok liggen. Het was koud! We hadden ook de wind op de kop, maar echt warm van het trappen kregen we het niet. Een nadeel van een e-bike, al zag ik het niet zo zitten de motor uit te schakelen.
Onderweg lagen er erg veel takken op het fietspad. Er was verder niets bijzonders te zien in het oersaaie Flevolandschap. Ik heb
zeggeenschrijven één boom gefotografeerd, omdat ie zo opviel in het verder saaie landschap. Was ie er blij om? Ja, want hij was geen treurwilg. Voor de rest alleen een kaarsrechte weg die met een frisse tegenwind naar ons reisdoel leidde. Daar arriveerden wij na ruim 17 km. Het overgrote deel van de route lag in de schaduw van bomen.
Op de terugweg besloten wij de zon op te zoeken en het fietspad te mijden. Dat scheelde wat temperatuur betrof erg veel. Gevoelsmatig in ieder geval. Vooral de stukken met behalve de wind ook de zon in de rug, waren aangenaam. Ik denk dat gewoon overdag fietsen nog best
lekker is met dit weer. Niet te vroeg vertrekken en niet te laat terugkeren. De lage ochtendtemperatuur herinnerde mij aan de tijd dat ik fruit plukte. Met de handschoenen aan, om me wat te wapenen tegen het natte koude fruit. Soms lag er een dun laagje ijs op het fruit. De koude, natte handen vormden een ware aanslag op het moreel van de plukgroep.
Weer thuis gekomen heb ik eerst mijn muts en handschoenen tevoorschijn gehaald. Die gaan straks in de fietstas. Je weet maar nooit. Zo achter het glas ziet het er heerlijk uit. Maar buiten viel het toch in eerste instantie behoorlijk tegen wat de temperatuur betrof. Maar..... het was wel droog en zonnig en we hebben er weer 35 km opzitten.
