Zelf denk ik graag terug aan mijn jeugd, aan weliswaar vervlogen maar fijne jaren. Al het goede en mooi hebben de minder leuke herinneringen verdrongen. Per saldo dus een mooie tijd. Dankzij al die herinneringen ben ik anderen en mezelf beter gaan begrijpen. Een mens wordt nu eenmaal gevormd door zijn omgeving en de dingen die hij meegemaakt heeft. Uiteraard in samenspel met het karakter.
Er zijn ook mensen, die liever niet herinnerd worden aan hun verleden. Ik ken een aantal mensen (al decennia lang), dat daar geen woord over wil loslaten. Ernaar vragen heeft ook geen zin. Ze willen er gewoonweg niet over praten. Een verborgen verleden. Of is het een weggedrukt verleden? Ik heb de indruk dat het dan vaak over nare herinneringen gaat.
Ander blogs en websites
▼