Ergens las ik dit en ik raakte zeer bewogen; georven. Ik zat gelukkig op een stoel, zodat ik niet ter aarde stortte en in wenen uitbarstte. Ik scheurde niet mijn t-shirt (zonde) en kon niet mijn te korte haren van smart uit mijn hoofd trekken. Mijn blik vervaagde door de tranen, mijn hart ging tekeer. Fenna kwam direct naast mij staan en weende begripvol zacht mee. Ik deed een paar oefeningen om weer tot rust te komen. Ik heb het nog een paar keer gelezen. Hopelijk ben ik er nu immuun voor.
