Wat een gedoe, hè?

 Omdat ik toch even zelf een pakketje op de post moest doen (Sonnepon heeft het druk), heb ik gelijk maar even wat boodschapjes gedaan in de super. Het tijdstip was gunstig. Dus geen winkelende moeders die hun kroos net naar school gebracht heeft.
Ik liep snel mijn route door de paden tussen de schappen en graaide mijn artikelen bijeen. Ik gebruikte geen mandje of wagentje. Ik kon zonder oponthoud langs de kassa en stond in een mum van tijd weer buiten. Bij mijn fiets stond een vrouw die haar boodschappen overlaadde in de zijtassen. Ik wachtte geduldig. Toen ze de kar weer teruggebracht had begon ze zich weer op orde te maken. Dat was dus mondkapje af en opbergen. Vervolgens wat zoeken in de jaszakken en dan links en rechts een hoorapparaat in de oren doen. Vervolgens weer terug in de jaszakken om daarna de bril weer op de neus te zetten. Ze keek wat zenuwachtig naar mij. Tussentijds zei ik haar daarom dat ze rustig aan moest doen, want ik had geen haast. Ze antwoordde dat ze daar blij om was. Ze heeft al een paar keer een opmerking te horen gekregen, omdat de verkleedpartij in de ogen van de ander te lang duurde. "Wat een gedoe hè? Maar het is voor mijn eigen veiligheid", legde ze uit. Gelijk heeft ze. Zonder bril is het voor een dove / slechthorende een stuk minder veilig in het verkeer.