Nee, ik ben niet in de badkamer onderuit gegaan. Het gebeurde buiten, toen ik met Fenna aan de wandel was. We kwamen een bekend heerschap tegen wiens hondje heel fel tekeer gaat tegen andere honden. Dus ook tegen Fenna. Toen Fenna nog los liep, had meneer mij uitgescholden, omdat Fenna toen reageerde op het gedrag van zijn grommende en keffende 'cavia'. Gelukkig greep ik op tijd in. Ik zei toen, dat het een losloopgebied is en dat als zijn hondje niet tegen andere honden kan, hij ergens anders moest gaan wandelen. Maar ja, hij wandelt daar nog steeds. We kwamen hem tegen en ik besloot uit te wijken naar een groot stuk groen naast het pad. Die cavia begin al op afstand weer agressief te doen. Fenna zat naast mij zo'n 5 meter van het pad vandaan. Wat doet meneer? Hij laat de lijn vieren, zodat dat kutkeffertje tot vlakbij Fenna komen kan! Tja, toen werd het voor Fenna en mij lastig.
Ik riep dat ie het hondje naar zich toe moest halen, omdat Fenna het anders zou grijpen. Aan de manier waarop hij de lijn met zijn handen innam (hij gebruikte nota bene een flexriem), zag ik wat een onhandig iemand hij was.
Meneer vond het allemaal blijkbaar leuk, want hij bleef erom lachen. Na het incident dacht ik : "Nou, dat wordt me een dagje." Dat gevoel kreeg ik namelijk.
Onderweg raakte ik in gesprek met een mevrouw. Ook zij had een klein mormel, maar dat gedroeg zich enkel speels. Het was een pup. Maar wel erg druk en dat vindt Fenna ook niets. We raakten in gesprek, omdat de vrouw zag dat ik Fenna onder appel hield en haar adviseerde de pup bij haar te houden. Zo kon ik haar uitleggen, dat Fenna liever wat ruimte om zich heeft. Ze zag ook dat Fenna rustig bleef zitten en nauwelijks geïnteresseerd was in haar drukke pup. Ze paste op een corona-hondje van haar dochter.
Toen we bijna thuis waren ontplofte als het ware een bom. Ter hoogte van een ons bekend adres ging de voordeur open en stoof een mastiff naar buiten, die gelijk boven op Fenna sprong. Ik zag de mastiff haar bijten in haar nek en achterste, terwijl Fenna probeerde van zich af te bijten. In mijn schrik schold ik : "Stomme trut, houd die hond toch bij je!!" Ja, Wimmie werd pardoes kwaad. Het was de derde(!) keer dat dit gebeurde. Ik leek te stikken in een enorme paniekaanval. En dat op de maandagochtend. Weer thuis ben ik eerst op de bank gaan liggen om weer tot rust te komen. Daarna het ik mijn verhaal gedaan bij Sonja. Omdat het de derde keer was en mevrouw ondanks de belofte haar hond niet eerst aanlijnt heb ik een melding gemaakt bij Handhaving. Driemaal is scheepsrecht.
Een uur later stond de eigenaresse voor de deur. Dat stelde ik erg op prijs. Ze bood haar excuses aan en informeerde naar Fenna. Maar ze neigde toch ernaar om Fenna de schuld te geven. "Want Fenna blaft naar mijn hond als ze in de tuin is", aldus haar stelling. Ik herinnerde haar eraan, dat Fenna dat altijd al gedaan heeft, maar als we elkaar ontmoetten met de honden daar niets van te merken was. We hebben heel vaak met elkaar staan praten met de honden erbij. Handhaving heeft mijn melding bevestigd en toegezegd de eigenaren te bezoeken.
Straks ga ik Fenna eens goed bekijken. Met name op de plekken waar de mastiff haar vasthield, in haar nek en bij het staartbeen.
Ander blogs en websites
▼