Toen ik vanmorgen met mijn uitgeslapen hoofd in de spiegel keek, zag ik dat ik al weer aan het bruinen ben. Gisteren was ik een halve dag in de zon bezig. Wat mij trouwens ook opviel, was dat ik helemaal geen kraaienpootjes bij mijn ogen heb. Toen ik daarover nadacht vond ik de oorzaak. Gedurende mijn leven heb ik me telkens weer verbaasd over allerlei zaken en mensen. Op die momenten trek ik dan mijn wenkbrauwen op hè. Dan zet ik grote ogen op. Die keren zijn blijkbaar erg veel geweest.
Voor de rest zie ik wel dat mijn lijf aan het aftakelen is. Als ik naar mijn armen kijk, met ik aan mijn pa denken. Die had ze ook zo op die leeftijd. Een hele geruststelling dus. De huid op mijn armen zijn net leer dat ingevet moet worden. Dat doe ik ook wel, maar het werkt enkel wat vertragend op het verouderingsproces. Soms voel ik de aftakeling ook. Nee, niet wanneer ik in een boom klim. Dat doe ik niet meer, al weet ik dat niet zeker. Maar zoals gisteren, toen ik de steunen voor een schap op de muur aan het maken was. Ik stond in een wat lastige positie op een werkbank. Toen merkte ik dat ik niet meer zo jong ben. Opletten dus.
Ander blogs en websites
▼