Vandaag raakte ik in gesprek met een jonge moeder. Uiteraard ging het over de thuissituatie; thuis werken met jonge kinderen om je heen. Het deed me goed te horen hoe deze moeder met de situatie omgaat. Ze was weliswaar de coronamaatregelen beu, maar ze doet er van alles aan om het thuis voor iedereen leuk te houden. Ze was nu aan de wandel met kaar kids, zodat haar man even in alle rust zijn werk kon doen. Ze was zich er heel erg van bewust, dat hun kinderen voorgaan. Eerst de kids, dan het werk. Ze toonde geen enkel begrip voor ouders, die hun kinderen maar lastig vinden en klagen over drukte in huis. "Dan hadden ze maar geen kinderen moeten nemen", zei ze. Oké, het was allemaal helemaal in mijn / ons straatje. Misschien deed het me extra goed, omdat ik te vaak andere geluiden hoor. Negatieve opmerkingen. Van ouders die constant zeuren en klagen over hun kinderen. Aan die kids mankeert niets : the kids are allright.