Een hondenliefhebber

In Schoonhoven kregen we een jong stel als buren. Hoewel beiden full time werkten, namen ze een pup in huis. Het was een Dobermann. Dat beest zat de hele dag alleen in een tuinkamer (waar ie ook zijn behoefte deed)  en blafte de hele buurt bijeen. Het blaffen was zo luid, dat mensen verderop in de straat bij ons aanbelden met de vraag of het soms een van onze honden betrof. Gelukkig (?) begon vlak daarop de Dobermann pup weer te blaffen.
De volgende vraag werd : "Worden jullie daar niet gek van?" Een beetje wel. Gelukkig reageerden onze honden niet op het geblaf, gehuil en gegrom. Helaas was de buurman niet aanspreekbaar. Hij deed alsof er niets aan de hand was. Toen ik hem vroeg om een geluidsopname te maken en die te beluisteren, wees hij dat idee ook van de hand. Over het volgen van een training zie ie : "Ik heb een boek." Niet veel later mocht de hond los in huis. Gevolg was dat ie niet alleen blafte, maar ook bij de voordeur heel agressief reageerde op voorbijgangers en de postbode. Vaak dreigde het dolle beest dwarst door de ruit naast de voordeur te rammen. Weer tipte ik de buurman, maar weer deed hij alsof er niets aan de hand was. Maar die
zelfde dag zag ik hem 's avonds met een dik stuk glas bij de deur bezig. Gelukkig was zijn vriendin wel aanspreekbaar. Ze gaf toe dat de hond voor overlast zorgde. Niet veel later was de hond weg.
Ik kwam op deze herinnering toen we gisteren naar een aflevering van De rijdende rechter keken. De kwestie betrof een jongeman, die er twee Mechelse herders op nahield. Er waren klachten over de beesten. Hij gedroeg zich precies zoals toen onze buurman : ontkennend. Volgens zijn buren (eisers) zorgden de beesten voor erg veel overlast, in de vorm van blaffen, stank en voelden zij zich bedreigd vanwege het agressief reageren van beide honden tegen o.a. voorbijgangers. De jongeman was 4 dagen(!) in de week niet thuis, vanwege werk in Duitsland. De honden verbleven dan buiten in een schuurtje met vrije uitloop in de tuin. Daar deden ze hun behoefte en 'vermaakten' zij zich. Zijn vriendin kwam dagelijks even kijken. Ook hier weer iemand die honden neemt, maar vaak afwezig is. Gelukkig voor de buren kon de rechter aan den lijve ondervinden hoe die herders zich gedroegen. Een meneer met een hondje kwam tijdens het kennismakingsgesprek voor de woning voorbij. De beide herders gingen volledig uit hun dak en de jongeman kreeg zijn honden niet meer onder controle. Gelukkig waren ze aangelijnd, anders was dat hondje niet meer in leven geweest. Ze beten

zelfs hun eigen baas! Later, tijdens de uitspraak, bleek dat de honden op een dag zo'n 70 keer blaften en dat het geluid boven de 80 decibel ging. De uitspraak van de rechter was conform mijn gedachte : de honden moesten weg, omdat ze boven de eigenaar uitgegroeid waren, hij ze niet die aandacht gaf die ze nodig hadden en dat de beesten voor veel te veel overlast zorgden. Dat wordt dus verhuizen.
Ik vond de jongeman net als onze buurman in Schoonhoven alles behalve eerlijk overkomen. Als je vier dagen achtereen niet thuis bent, kan je enkel vertrouwen op uitspraken en/of beeld- /geluidopnames van anderen. Maar hij reageerde telkens alsof ie alle dagen de hele dag thuis was bij zijn honden. Maar ja, zo lang je een probleem ontkent is er geen.
Fenna is hier een keer door dergelijke honden opgejaagd. Gelukkig vluchtte ze vanuit het bos naar huis. Ze was ongedeerd. Ook deze eigenaar was niet aanspreekbaar. Erger, hij ging er vlug vandoor.