 |
| tenzij je hem openknipt |
Het overkomt mij steeds vaker, dat ik verpakkingen niet open kan maken. Mijn opkomende reuma speelt daarin een rol. De verpakkingen van sommige producten maken het enkel erger. De vleeswaren en de kaas hebben een lipje waaraan je de bovenkant van de verpakking kunt lostrekken. Vaak krijg ik niet eens dat hoekje te pakken, omdat het vastzit aan het bakje zelf. Ik gebruik dan een aardappelmesje. Met de scherpe punt kan ik dan het lipje alsnog losmaken en omhoog houden, zodat ik het met mijn duim en wijsvinger kan pakken. In andere gevallen knip ik het maar open met een schaar. Dat doe ik ook met de hersluitbare verpakkingen. De eerste keer openmaken lukt gewoon niet. Er zijn zelfs medicijnen voor mensen met reuma, waarvan men de verpakking niet normaal kan openen. Een beetje met de doelgroep meedenken zou wel zo aardig zijn.
Het dopje van de citroensap van AH is ook zo'n lastig geval. Het is nauwelijks te zien, waar dat klapding geopend moet worden. Als het eenmaal gelukt is, zet ik er met een viltstift een merkteken op. Dan weet ik voor een volgende keer waar ik mijn nagel moet plaatsen om het kleine klepje te openen. AH beweert op de kleintjes te letten. Op de oudjes lijkt me ook geen slecht idee.
