De installatie van de draadloze verliep lastiger dan het bekende plug and play verhaal. De 'handleiding' daarvoor was summier en deed voorkomen alsof een kind de was kan doen.
De installatie bleef steken op het moment, waarop mijn laptop de nieuwe printer moest zien. Maar mijn laptop zag softwarematig enkel de oude. Al met al ben ik zo'n kwartier bezig geweest om de blinde ziend te maken en zodoende hem te koppelen.
Met deze ervaring op zak besloot ik gisteren Sonja's laptopje aan de printer te koppelen. Ik dacht toen : een fluitje van een cent. Niet dus. Weer kreeg ik te maken met het niet zien van de printer. Door een paar keer de probleemoplosser te laten werken, kwam opeens de printer tevoorschijn. Ik heb menig stukje hardware gekoppeld, inclusief het downloaden en installeren van de stuurprogramma's. Maar er is blijkbaar toch e.e.a. veranderd. Maar hij doet het dus.
Het koppelen van Sonja's telefoon ging wel als een speer. Ze heeft dat zelf gedaan met behulp van de summiere handleiding. De instructie was duidelijk gebaseerd op het gebruik voor smartphones. Ik vermoedde dat al gezien het taalgebruik. Die was meer op die voor telefoons gericht dan voor een computer.