Zo moet het!

Er zijn mensen die graag anderen iets voorschrijven. We hebben ook zulke buren gehad. Van ons werd verwacht, dat we het huishouden net als zij moesten doen. Wij bevonden ons toen tussen twee huishoudens, waarvan de dames innig bevriend met elkaar waren. Onze achtertuin was hen een doorn in het oog. Er stond een speeltoestel met schommels en ik had van een zijkant een klimrek gemaakt. "Het is net een speeltuin. Geen gezicht!", vonden de buren. Ze vonden het ook raar, dat de kinderen in de woonkamer met hun speelgoed speelden.

Omdat we primair in huis de zaak naar onze wensen wilden inrichten, bleef de voortuin onaangeroerd. We trokken enkel het ongewenst kruid eruit. Tot ergernis van de buren. Ze vroegen ook waarom onze kozijnen en deur een andere, minder mooie (anders dan zij hadden) kleur heeft gekregen. Het ging zelfs zover, dat van ons werd verwacht dat we samen de voorjaarsschoonmaak moesten doen. Samen met onze buren links en rechts. Toen ik zei dat wij geen huisvuil spaarden, maar geregeld alles schoonmaakten, werd er boos gekeken. Het ging verder toen we een tweede auto hadden gekocht. Sonja moest (het was geen vraag) toen elke donderdagochtend met de dames maar naar Gouda rijden om daar te winkelen.
Vlak voordat een van de buren verhuisden, gingen we onze voortuin aanpakken. We kregen toen enigszins verwijtend te horen : "Nu we weg gaan, gaan jullie de tuin wel opknappen."
Bemoeienis komt ook hier voor. Een bewoonster had haar tuintje laten opknappen. Ze kreeg van haar buren te horen dat de kleur van het grind hen niet zinde en dat ze het tuintje heel anders ingericht zouden hebben. Want : zo moet het!