Eerlijk gezegd vond ik het nogal wrang overkomen toen de Televizier-ring werd uitgereikt. Ik vond de reactie van de winnaar nogal schokkend. Hij stond te dansen en te juichen. Hij deelde als eerste de eer met zijn medewerkers. Over de overleden hoofdrolspelers niet meer dan een uitspraak. De prijs werd ook niet postuum aan hen opgedragen. De titel van het winnende programma bleek voor mij opeens een heel andere betekenis te krijgen. Iets met lijkenpikkers. Een meer ingetogen houding en als eerste een dank zou naar mijn mening de nabestaanden en de overleden hoofdrolspelers meer recht doen. Nu was het wat koud de een z'n dood, de ander z'n brood.