Bij erg warm weer, mocht de klas een bekertje water drinken. Achter in het lokaal, in de hoek bevond zich een wastafeltje met een bekertje. Rij voor rij mochten we dan een bekertje water tappen en drinken. Allemaal uit hetzelfde bekertje. Geen probleem, want we hadden immer voldoende weerstand in onze lijfjes. Het drinkritueel vond plaats onder de strikte voorwaarde, dat het stil moest blijven. Zodra dat niet het geval was, werd het ritueel gestopt door de meester of juf. Dan kon de rest van de klas z'n dorst niet lessen. Dikke pech. Tegenwoordig zou er een rel uitbreken, maar toen, in de jaren 50, was het onderwijzend personeel nog de baas.