Heb ik weer hoor. Val ik tijdens het koken pardoes in zo'n praatprogramma met het bekende eenrichtingverkeer. Dit keer werd Trump aangevallen vanwege zijn aanpak van het virus. Die man doet blijkbaar niets goed. Dichter bij huis zijn het landen als Spanje en Italië die het hier in Europa flink uit de klauw hebben laten gieren. Maar daar hoor je niemand over. Niemand die Sachez of Conte een schop onder kont geeft. Die twee zijn met hun politiek een groot gevaar voor Europa. Maar nee, men heeft het over Trump. Wat mij daarin opvalt is de manier waarop men in Amerika daarmee omgaat. Meneer Bloomberg loopt daarin natuurlijk voorop. Ook De Blasio (partijgenoot en burgemeester van New York) is boos op Trump. De staten beschikken zelf over veel autonomie. Kijk maar naar het verzet tegen de landpolitiek. De gouverneur van de staat schreeuwt tegen Trump, maar doet zelf verder weinig tot niets. Zelf heeft De Blasio op zijn beurt als burgemeester ook veel mogelijkheden om aanvullende of andere maatregelen te nemen. Maar daarover hoor ik hem noch de gouverneur noch Bloomberg. Oké, het is allemaal politiek.
Helaas zitten in het praatprogramma allemaal ja-knikkers. Jammer, want het had een interessante discussie kunnen worden indien een van de gasten had geopperd : Zullen we het eerst maar over Spanje en Italië gaan praten? Daar voltrekt zich een ramp.