Als we zo opgesloten zijn, dan merk ik pas hoe klein ons huis is. Klein maar fijn hoor. Het huishoudelijk werk is zo gedaan. Maar dan? Gisteren heb ik een fietswiel gerepareerd. Vandaag heb ik de ramen en kozijnen aan de achterkant, onder de overkapping, gezeemd. Vanmiddag een paar fietsen schoongemaakt. Alles hier in en bij het huis. In het zonnetje. Ik heb eerst Sonja's pakezel, Stella, gedaan. Het viel mij op dat de trapas geen afdekkapje heeft. Vuil en vocht kunnen zo bij het lager komen. Denk ik, want ik kan niet zien of er in de as nog een afdichtring zit. Het piepklein spatlapje aan het voorspatbord is er ook enkel voor de sier. Net als bij mijn fiets. Het frame erachter zat vol vuil. Op de Hanway heb ik toen een fatsoenlijke spatlap gemonteerd. Die deed zijn functie wel eer aan; het blok bleef schoon.
Mijn fiets is nog steeds in prima conditie. Dat is dan weer een leuke bijkomstigheid wanneer een motorfiets, bromfiets of gewone fiets of auto met de hand wordt gewassen : ik zie veel meer details. Het is trouwens prachtig weer om buiten te zijn. Al was het maar op ons erfje. Onder de overkapping is het net een warme zomer. Heerlijk!Iemand vroeg of ik soms beelden had van de stilte in ons dorp. Ik zei dat ik die niet heb, maar wel geluidsopnamen ervan. Ik blijf er maar de humor van inzien.