Starthulp

Wat denk je? Rond het middaguur staat een buurtbewoner voor onze deur. Hij vraagt Sonja : "Kan Willem helpen met het starten van mijn auto? De accu is leeg." Toen Sonja hem vertelde over zijn besluit van gisteren, meneer belde liever de garage, antwoordde hij verbaasd : "O, is dat zo?"
Sonja vertelde mij dit en dus besloot ik hem alsnog te helpen. Meneer had zelf een setje startkabels.

Bij zijn auto werd ik al opgewacht door de eigenaar die achter het stuur zat. Toen ik hem aan ons gesprekje van gisteren herinnerde zei hij weer verbaasd : "O, is dat zo? Ik weet daar niets van." Door het open raampje vroeg ik hem de motorkap te openen, zodat ik kon zien aan welke kant de accu zicht bevindt. Meneer begon driftig aan iets te rukken, maar er gebeurde niets. Ik deed zijn portier open en zag dat hij aan een soort console trok waarop een paar kleine displays of lampjes gemonteerd waren. Oeps! Ik wees naar beneden naar een hendel met de afbeelding van een geopende motorkap : "Ik zal even daaraan trekken." Meneer zelf is namelijk fysiek niet zo soepel en ziet slecht. Nadat ik de plek van de accu gezien had, heb ik onze auto naast die van hem geparkeerd. Met draaiende motor. Naast zijn auto, want ik vertrouw meneer zijn rijstijl voor geen eurocent. Pardoes vooruitrijden maakt daar deel van uit. Nadat ik de startkabels aangesloten had (meneer vond het raar dat ik op zoek ging naar de plus en de min op zijn accu; de beide aangesloten kabels waren namelijk zwart van kleur), gaf ik hem wat instructies. Versnelling in z'n vrij, handrem erop, starten en als de motor aanslaat hem met zo'n 1.100 toeren constant laten draaien. De auto startte direct. Maar dan, terwijl ik de kabels aan het lossen was, geeft meneer opeens een enorme dot gas! Ik schrok me wild en sprong opzij. Ik ken dat geluid. Dat hoor ik namelijk telkens wanneer meneer wegrijdt of parkeert. Ik zag mezelf al onder zijn auto liggen en kreeg direct een zware paniekaanval. Terwijl ik geschrokken naar hem toeliep bleef meneer met het gaspedaal spelen. Ik zei hem nogmaals hem op zo'n 1.100 toeren te houden en niet met het gas te spelen. Hij moest wachten totdat ik onze auto weggereden had. Net toen ik de startkabels op de achterbank van zijn auto wilde terugleggen, maakte meneer aanstalten om weg te rijden. Terwijl zijn motorkap nog openstond! Dus ik roep : "Stop, stop, stop!" Ik werd er nogal moe van. Toen ik net in de auto zat en een paar meter had gereden om hem weer op z'n plaats te zetten begon meneer te

voor een volgende keer

claxonneren. Wat denk je : motor afgeslagen.... Pffff. De hele procedure dus nog een keer. En weer moest ik meneer kort en strak houden, omdat ie blijkbaar een geheugen als een zeef heeft en liet doorschemeren het beter te weten.  Weer kon ie de hendel van de motorkapsluiting niet vinden, weer gassen in plaats van stationair 1.100 toeren en mij dus weer laten schrikken. Hij is zo vergeetachtig, dat ie pardoes over mij heen zou rijden. Met geopende motorkap! Ik had al snel spijt van mijn hulp; waar ben ik aan begonnen? Ik zei dit keer na het starten op strenge toon, dat ie met rijden moest wachten totdat ik met de auto weg was. Tja, zo erg was het. Meneer zijn motoriek is alles behalve fijntjes. Wat een klus. Ik heb er na zo'n anderhalf uur nog steeds hartkloppingen van. Haha!