Na een paar weken van bezigheden rond een verhuizing afgesloten met het wegbrengen van oude metalen (op een aanhangwagen), werd het eindelijk tijd de bus weer eens flink onder handen te nemen. Zowel van binnen als van buiten. Ik ben daarom naar de wasstraat gereden, waar mijn favoriete plek (bedoeld voor hogere voertuigen) vrij was. Het was er trouwens vrij stil. Dankzij de loopbrug aan de zijkant kon ik zodoende ook het dak van de bus borstelen en afspuiten. Ik deed voorzichtig met de spuitlans, want naast deze box bevindt zich een plek waar men de auto kan stofzuigen. Daar stond een glimmende, pas gewassen zwarte Audi die door de bestuurder wat gepoetst werd. Af en toe keek hij wat verstoord op naar mij. De wind stond namelijk niet gunstig. Voor hem. Dus kwam er af en toe wat nevel op zijn Audi. Tja, er zijn daar zo'n 10 plekken om de auto te stofzuigen, dus waarom pak je dan de enige plek naast een wasbox? Slimheid van een Audi rijder?
zijn, gevolgd door wegwezen." Maar dat was dus niet zo. Gedurende de tijd dat ik daar bezig was, bleef de combi daar onbemand staan. Omdat daar meer loodsen zijn moesten andere bezoekers, net als ik, voorzichtig manoeuvreren om bij hun loods te komen. Het was dus weer typisch een gevalletje van 'pleur-maar-neer', zoals veel fietsers en scootmobielgebruikers dat doen. Sprekend over de laatste groep, ik ben nog niet in een handleiding tegengekomen, dat je voor het wegrijden eerst je knipperlichtje (links of rechts maakt niet uit) moet aanzetten.
Omdat de bus nog aan het afdruipen was van de wasbeurt, parkeerde ik hem buiten de loods. Terwijl ik daar met de stofzuiger bezig was, hoorde ik opeens een vriendelijke stem : "Dag meneer." Ik keek op en recht in de toet van een knap ogende jonge vrouw. Tja, dan zeg ik dus niet : "Wat mot je jôh?! Ze gaf me een hand en stelde zich voor. Al vertellend over haar zaak gaf ze me een folder. Of ik nog gereedschap nodig had. Niet dus. Maar ze drong aan en stond erop dat ik even met haar een kijkje zou nemen in haar busje. Spannend hoor. Toen ze de achterportieren opende zag ik wat gereedschap. Twee gereedschapswagens, een afkortzaag, een accuboormachine en een hogedrukspuit. Allemaal A merk artikelen en keurig nieuw in de verpakking. Ik vroeg wat de Makita boormachine kostte. Ze wilde geen prijs noemen, want ik moest de hele mikmak kopen en daar een deal van maken. Ze stond daar weliswaar mooi en aardig te zijn, maar ik liet het daar bij. Geen deal dus. Voordat ze vertrok vroeg ze mij om anderen over het aanbod te informeren. Ze gaf me een kaartje. Onwillekeurig dacht ik aan de jongeman met een lading pannensets, die hij ook vanuit een busje te koop aanbood. Die sets waren van een vrachtwagen gevallen, zei hij toen. Toen ik later vertrok, stond de bus met aanhanger nog steeds onbemand midden op de rijweg. Dus reed ik maar om. Op het moment dat ik de ingang weer passeerde, zag ik net dat de combinatie aan de kant gezet werd. Er stond een vrachtwagen achter te wachten.