Een tijdje geleden vergreep Sonja zich toen ze filet americain wilde kopen. Die tekst stond wel op de verpakking, maar andere teksten vermeldden thuis pas (?) dat het om een
vegetarische filet americain ging. Wat een oplichting. Dat spul vond ik trouwens niet te
vreten. Alsof ik een rotte wortel proefde. Er zal wel veel chemische troep in verwerkt zijn. En dat alles onder het mom van vegetarisch. Zelfs vuilnisbak Fenna noch kieskeurige Tom wilden er van eten.
Er zijn meer producten, waar ik vraagtekens achter zet. Mijn moeder gebruikte nog de nootmuskaat in nootvorm. Die moest je raspen. Dan rook ik de speciale geur van die noot. Tegenwoordig noemt men een bruine poeder in een potje ook nootmuskaat. Maar die ruikt anders en smaakt nergens naar. Ik proef ook nog steeds de melk van de jaren 50. Net zoals de smaak van verse bananen en mango's op Curaçao. Zo van de boom. Met dat stukje smaakgeheugen smaken mij de melk (zeer waterig!) en de bananen en mango's hier (onrijp) stukken minder. En zo zijn er meer producten in mijn smaakgeheugen, die ik niet meer qua smaak op mijn tong tegenkom. Zoals die van de Nobo sprits. De soepen uit blik hebben alle één ding gemeen : de smaak van blik en die van het te veel aan zout. Daar wordt driftig op gevarieerd. In een blik tomatensoep doet men wat taugé en een pepertje
en hoppa we hebben Chinese tomatensoep. In een Chinees restaurant heb ik die soep anders gemaakt zien worden. Men hanteert een bouillon als basis voor alle soepen. Dus de Chinese variant is groenten toevoegen en wat tomatenpuree er doorheen kloppen. Die soep smaakt dus ook weer anders dan die uit blik. Zelfs mijn dagelijks brood smaakt anders, minder. Of kwam het omdat ik nu veel minder trek heb dan vroeger? Overal heb ik te maken met chemische toevoegingen, waarvan ik de werking op langere termijn niet weet. Ik heb al langere tijd de indruk, dat het zogenaamde ongezonde voedsel (nauwelijks chemisch behandeld) alsmaar gezonder wordt en het 'gezonde' ongezonder vanwege de chemicaliën.
