Een meneer hier in de buurt is zeer slecht ter been. Hij heeft vorig jaar een rollator aangeschaft en daarmee geregeld een rondje gelopen. "Om in beweging te blijven", zei hij vrolijk. Maar geleidelijk begon het aantal rondjes terug te lopen. Het aantal staat al een tijd op nul.
Vorige week kwam ie even bij ons langs i.v.m. hulp. Meneer had alleen zijn wandelstok bij zich. Hij schuifelde op een manier, waarbij je als toeschouwer je hart vasthield. Hij liep zo wankel dat zijn bovenlichaam heen en weer zwiepte. Net alsof ie elk moment zou omvallen.
Op de vraag waarom hij zijn rollator niet gebruikte, zei hij laconiek : "Het gaat zo ook prima!" Ouderdom komt niet enkel met gebreken, maar gaat ook gepaard met een toenemende eigenwijsheid of misschien schaamte.
Wat dat betreft ben ik een nuchter iemand. Wat niet gaat, gaat niet. Een stok, rollator of scootmobiel indien nodig, dan ga ik zo'n hulpmiddel gewoon gebruiken. Daar zijn ze voor. Meneer de buurtbewoner heeft niet in de gaten, dat zijn omgeving onnodig belast wordt vanwege zijn eigenwijze gedrag. Laten we wel zijn, toen hij weer naar huis ging, voelden we ons door hem verplicht een oogje in het zeil te houden. Oké, we kunnen ook wegkijken. Maar als er dan wat ernstigs gebeurt, dan wordt het voor ons erg lang schaapjes tellen.