Ik heb maar weer nasi goreng gemaakt. Dit keer net wat anders dan normaal, maar dat mag. Oorspronkelijk is het een mix van kliekjes. Dus bijna alles mag erin. Ik houd van een beetje pittig, dus ik heb er ook een kleine hete peper ingedaan. Daarvan heb ik een potje vol. Gedroogd. Ik maak ze fijn met de tjobek, hier in den lande beter bekend als vijzel. Op mijn beurt is De Vijzel een voormalig drogisterij in ons dorp aan de Hoofdstraat.
Om de nasi wat aan te vullen heb ik ook maar ajam pedis gemaakt, hier bekend als hete kip. Wat mij betreft slaat de term hete kip op een nymfomane. Je zou haar maar als relatietherapeute treffen. Zo zie je maar weer, het kan alle kant op. Terug op koers. Als amateurkok proef ik geregeld mijn kookkunsten. Dat moet, want ik wil mezelf en mijn mede-eters, ook wel tafelgenoten genoemd, niet teleurstellen. Proeven dus. Soms loopt het proeven wat uit de hand. Dan blijf ik maar proeven en alsmaar grotere hoeveelheden. Totdat ik denk : "Da's wel wat weinig voor twee personen!" Aan tafel eet ik dan ook nog een flink bord. Mijn lieve mamma heeft het vast geweten van die rijst-genen. Daarom voerde ze ons met de Hollandse pot. We mochten echter niet prakken en vervolgens met de ellebogen op tafel in een paar minuten die Hollandse hap naar binnen schrokken. Nee, we moesten als nette mensen eten. Niet als Hollandse boeren. O ja, ik heb ook weer wat makreelkoekjes gebakken.
Als ik iets met rijst maak, dan is dat vaak voor twee dagen. Dat heeft diverse voordelen : de tweede dag smaakt het nog lekkerder, de 2e dag hoeven we niet te koken en dus minder af te wassen. En.... de buren kunnen ook twee keer genieten. Van de geur. Ik heb er trouwens ook nog wat met gehakt gevulde zoete paprika bij. Die heeft Sonja gemaakt.
Voor Fenna zijn mijn kookkunsten ook geregeld een feest. Ze mag dan lege pannen en kommen uitlikken. Zoals de kom waarin ik de gefileerde makreel bewaard heb en eieren geklutst heb en het pannetje waarin ik de viskoekjes gemaakt heb. Ze is net zo dol op koken als ik.