Slap gedoe

Men wil de rondreizende criminelen harder aanpakken. Het OM gaat hogere straffen eisen. Ja,ja, daar geloof ik niets van. Ik bedoel, dat van die eisen geloof ik wel, maar van het effect van hogere straffen geloof ik geen bal. Zolang men hier nog slappe rechters handhaaft, leidt zo'n hardere aanpak tot niets. Ergo, veel geschreeuw en weinig wol.
Afgezien van de slappe uitspraken zijn er ook veel, die door een hogere instantie overruled worden met zwaardere straffen. Elke keer wanneer een eerdere uitspraak op hoger niveau aangepast wordt, zou zo'n lagere rechter een paar strafpunten op zijn/haar conduite staat krijgen. Als een bepaald aantal punten overschreden wordt, mag de rechter op de beklaagdenbank gaan zitten.

Persona non grata -1-

De afgelopen 70 jaar ben ik diverse keren tot ongewenst persoon verklaard. De eerste keer dat het mij overkwam, was op Curaçao. Ik wilde toen als jonge tiener met mijn broer Ruud en een Antilliaanse vriendje even door Emmastad wandelen. Die buurt was in die tijd (jaren 60) een conclaaf van de Shell en we waren nogal nieuwsgierig wat we daar zouden aantreffen. Wij waren nauwelijks de ingang gepasseerd of een Nederlandse vrouw begon tegen ons te schreeuwen dat wij subiet weg moesten. Woorden als 'oprotten' hadden beter bij haar toonzetting gepast.
Later, toen ik werkte, ben ik ook een paar keer tot persona non grata verklaard. Ik had in die gevallen al een wat vreemd voorgevoel. Van de ene op de andere dag mocht ik niet meer op kantoor komen. Naar later zou blijken vanwege stille reorganisaties. In een geval werd ik dagelijks onheus bejegend door een interim directeur. Hij bleek later ook een dubbele agenda te hebben. Ik moest de deur uitgewerkt worden samen met een collega IT'er. Misschien had men in beide gevallen gehoopt, dat ik veel stennis zou maken. Op grond daarvan zou men mij dan ontslaan. Vanwege wangedrag. Maar ik hield me rustig. Ik heb altijd al een houding gehad, die op onverschillig of ongeïnteresseerd leek. Maar in mijn hoofd was ik er druk mee bezig. Er werd mij onrecht gedaan. Met het verwerken van de eerste schrik en het bedenken van oplossingen, zoals een andere werkgever of iets heel anders gaan doen. Ben door modder gekropen en door plensbuien gegaan om via de rechter beide keren mijn gelijk te halen. Het laatste met succes, maar zoals gewoonlijk kent dat soort uitspraken geen winnaars. Met een vies nat pak ging ik weer op zoek naar de zon.

Grappen en ernst

Als mijn grote broer iets niet zinde, maakte hij dat vaak op een grappige manier kenbaar. Soms met een serieuze ondertoon. Meestal moest iedereen erom lachen. Zelfs onze moeder, die toch ook op die manier zijn mening in de vorm van kritiek te horen kreeg.
Natuurlijk was mijn broer soms ook erg boos of teleurgesteld. Dan liet ie dat ook blijken. Mijn broer kennende wist ik wanneer hij het maar een akkefietje vond of wanneer hem iets echt gekwetst had. We deelden immers met z'n drieën en even met z'n vieren (stapelbedden) een slaapkamer. Voor dat we in slaap vielen luchtten wij soms ons hart. Zoals we dat vroeger in onze kinderjaren ook deden.
Maar mijn broer vertelde ook echte grappen, moppen. Dan lagen we in een deuk.

Quigg Multicyclone : still going strong

Het wordt een gezellig druk weekje, als ik zo op de kalender kijk. Ik dat ding dagelijks diverse keren nodig om op de hoogte te blijven van allerlei afspraken en plannen.
Vanmorgen ben ik eerst de ramen gaan zemen. Dat deed ik niet in mijn ochtendjas, maar na een bezoek aan de badkamer, na het uitlaten van Fenna en na een ontbijtje. Ik blijf de dagelijks ochtendrituelen uiteraard volgen. Dat kwam ook goed uit omdat de zon 's morgens op de ramen staat te stralen. Deze week ga ik ook nog het openbaar groen op het pleintje snoeien, oude metalen wegbrengen, naar een oogcontrole en, als alles naar wens verloopt, nog wat andere bezigheden. Zolang het leuk en ontspannend blijft, vind ik het best.

Dat zal dan voornamelijk huishoudelijk werk zijn, zoals stofzuigen. Die mooie, zakloze stofzuiger van de Aldi, de Quigg Cyclone, doet het na ruim twee jaar veelvuldig gebruik nog steeds geheel naar tevredenheid. Soms haal ik de opvangbak helemaal uiteen om hem weer stofvrij te maken. Maar dat is sporadisch. Dit keer dus een aankoop in de geest van veel voor weinig.

Highschool

Ik beklaag me soms over het niveau van ons onderwijs. Jay Leno heeft ook zo zijn bedenkingen. Hij stelt highschool studenten wat vragen :

De verloren zoon

Hij had op voorhand zijn deel van de erfenis opgevraagd en is toen de wijde wereld ingetrokken. Zo vertelt de gelijkenis. Toen het geld op was kreeg hij heimwee en kwam tot bezinning. Hij ging naar huis om spijt te betuigen. Maar voordat hij voet zette op het erf van zijn ouderlijk huis, kreeg hij al een hartelijk en warm welkom van zijn vader.
Tja, een mooi verhaal. Zo moest ik ook kijken naar de mensen, die vlak voor hun overlijden spijt betuigden over hun zondig leven. Net als de moordenaar die naast Jezus aan een kruis hing. Gezondigd tot op de valreep en toch welkom. Ik zou denken is er wel een hel? Ja, die is er. De hel is het leven op aarde. Daar moeten mensen doorheen, voordat ze in de hemel kunnen komen. Maar ik beschouw die acceptatie niet als een garantie, of als een vrijbrief voor een losbandig leven. Er zijn ook nog de tien geboden.

Dortmund - Schalke 2-4

Vanwege het slechte weer heb ik 's middags op een Duitse zender gekeken naar een rechtstreekse uitzending van een voetbalwedstrijd (derby) van twee grote clubs : Dortmund thuis tegen Schalke 04. Met Schalke gaat het al langere tijd niet zo goed. De trainer werd ontslagen en good old Huub Stevens pakte de trainersdraad weer eens op. Dat leidde niet direct tot betere eindresultaten, maar gisteren sloeg het elftal van Huub Stevens toe. Nota bene tegen een sterke opponent en in een uitwedstrijd.
Schalke nam zowaar een voorsprong, die na de gelijkmaker van Dortmund even later weer genomen werd 1-2. Na de rust werd twee keer een rode kaart uitgedeeld aan Dortmund spelers toen zij de noppen van hun schoenen in enkels van de tegenstander plaatsten.  Het werd dus 11 tegen 9 bij een stand van 1-3 voor Schalke. Wat denk je dat de mannen van Stevens met nog ruim 30 minuten te spelen gingen doen? Nee, ze walsten niet alsnog over de rest van Dortmund heen. Ze gingen op balbezit spelen; powerplay dus. Ik vond dat nogal onverstandig. Ik weet hoe Dortmund is. Als het onverhoopt 2-3 zou worden, dan slaat

Dortmund op hol en is de kans groot dat Schalke met lege handen naar huis gaat. Stevens greep niet in toen de bal traag achterin rondgespeeld werd. Wat denk je? Het werd 2-3 door een grove dekkingsfout achterin bij Schalke. Uiteindelijk werd het vlak voor tijd 2-4. Al met al liet Schalke zien waarom het in zwaar weer verkeert. Ik zag veel onnodig balverlies, te vaak het persoonlijke duel willen aangaan in plaats van afspelen en veel egoïstisch voetbal. Er is nog veel te doen voor Stevens.

Kristalradiootje

Na terugkeer van Curaçao (november 1963) trok ons gezin tijdelijk in bij opa en tante in de Koningstraat. In die periode leerde ik van een vriend van mij een piepklein radiootje te bouwen. Een zogenaamde kristalontvanger. Dat kleine ontvangertje ontving veel zenders, die toen nog op de AM middengolf zaten.
Het grootste onderdeel was de afstemcondensator, een draaimechanisme waarmee ik de zenders kon opzoeken. Ik had de componenten in een klein kastje ingebouwd. De grote draaiknop aan de buitenkant leek vele malen groter vanwege dat kleine kastje. Met een oortelefoon luister ik vaak op zolder in mijn bed naar dat radiootje, dat geen voeding nodig had. Niet veel later kregen mijn broer en ik een heuse Philips transistorradio. Helaas is dat mooie apparaat gedurende de militaire diensttijd van mijn broer door een legervoertuig overreden. Het apparaat zag er zo uit, maar dan in de kleuren groen en ivoor.
Later heb ik zelf een radio mogen kopen, voor op de slaapkamer. Dat ding kocht ik vergezeld door mijn broer bij Muller in de Oranjewijk in Leiderdorp. Dat was een wat komisch gebeuren. Mijn broer voerde (natuurlijk) het woord en vroeg eerst naar een gloeilamp. Toen meneer Muller met dat bolletje kwam aanzetten zei mijn broer : "Doe er maar ook dat radiootje bij.", wijzend naar het beoogde apparaat op een schap. Muller lachte eerste en geloofde hem dus niet. Na enig aandringen kwam ook de radio op de toonbank terecht.

Koningskater

Koni(n)k(s)paard

Het was weliswaar druk in het centrum, maar toch ook wel weer gezellig. En..... het bleef tijdens ons bezoekje droog. Tot in de middag rond 14.30 uur. Maar toen waren we al weer lang en breed thuis.
Je zou daar maar zitten op je kleedje met je spullen op de vrijmarkt. Brrr! Zelf hebben we dat ook gedaan, als ouders. Alle drie de kinderen hebben op vrijmarkten gestaan. In Schoonhoven gebruikten we daar een voormalige vouwwagen voor. Hij was ontdaan van tentdoek en -stokken. Die bak was erg handig. Spullen erin en hop naar de verkoopplek. Daar klapten we het deksel open, dat als toonbank dienst deed. Het verkopend personeel stond in de bak. Spullen op het opengeklapt deksel en het feest kon beginnen. Ook met de jongste hebben we op de vrijmarkt gestaan. Maar dat is allemaal verleden tijd.
Morgen is het weer een rustdag. Sommigen zullen het morgen zwaar hebben. Want Koningsnacht plus Koningsdag geeft Koningskater, las ik ergens.  We hebben de vlag al gestreken.

De Nieuwe Maan

Een interessant tv programma. Allerlei visies horen over de multiculturele samenleving. Veel mensen doen moeilijk over het al dan niet mogen dragen van een hoofddoekje. Dat hoofddoekje is bij mij steeds meer een positief symbool geworden van de integratie en emancipatie. Omdat die vrouwen het op maatschappelijk gebied hier in Nederland over het algemeen veel beter doen dan de mannen uit hun cultuur.
Laatst was Rob Jetten gast in het programma. Zodoende kwamen ook de homo's als gespreksonderwerp ter sprake. Jetten vertelde dat hij zich met zijn vriend in Spanje meer op zijn gemak voelde dan hier. Helaas werd daarop niet verder ingegaan. Zelf heb ik het vermoeden, dat een gevoelig onderwerp hiermee vermeden werd : de islam. Omdat de uitzending over vrijheid ging, vond ik het een gemiste kans.
Ik weet dat de meer westerse islamieten het lastig hebben. Helemaal wanneer zij kritiek uiten op hun eigen cultuur of bepaalde onderdelen ervan hebben losgelaten. De politieke partij Denk (een filiaal van Erdogan) is geen fan van het tv programma. Volgens die partij bestaan er geen problemen m.b.t. de multiculturele samenleving en draagt het programma niets bij. Gelukkig denken veel normale mensen daar heel anders over.

Militaire misbruik

Gedurende de Tweede Wereldoorlog heeft Amerika vele keren misbruik gemaakt van geallieerde legers, om er zelf goed vanaf te kunnen komen. De oorlog in Vietnam is er ook een voorbeeld van. Daar zijn nota bene veel Amerikanen door hun eigen land in een zinloze oorlog de dood ingejaagd. Dat misbruik vindt nog steeds plaats. Wij vormen (weer) het schild voor Amerika.
Via de NAVO heeft de VS Rusland omsingeld met als enig doel : het beschermen van de USA zelf. Zouden al die NAVO lidstaten dat zelf niet in de gaten hebben?
De VS vormt een 'schild' rond Rusland, om een eventuele (tegen)aanval vanuit dat land met langeafstandsraketten op de VS vroegtijdig te kunnen afslaan. Vandaar de vele lanceerinrichtingen die de NAVO in voormalige Oostbloklanden heeft ingericht dan wel gaat inrichten.
Mocht de pleuris tussen beide grootmachten uitbreekt, dan zal Rusland als eerste het schild aanvallen. Dan zullen de deelnemende landen die voor Amerika het vuile werk mogen opknappen een A target vormen. Dat de regeringen daartoe besloten hebben, geeft aan dat ook zij niet schromen hun eigen burgers op te offeren voor Amerika. Een eventuele aanval van Rusland op die Europese landen, zal de VS meer tijd geven en Rusland zal zijn aandacht moeten verdelen.
Het wordt echt tijd om met Rusland om de tafel te gaan zitten en Amerika een schop onder de kont te geven. Amerika : als de pleuris uitbreekt ga dat dan in je eigen tuin uitvechten en niet hier.

Koningsdag

...zonder wimpel...

Het blijft voor mij een rare benaming en een rare dag; Koningsdag. Maar wat wil je als je bent opgegroeid met Koninginnedag en dat die dag gevierd werd op 30 April? Het zal wel tussen mijn oren zitten.
Straks even een wandeling (hopelijk geen worsteling, want dan ben ik snel uitgekeken) door het centrum en daarna de koffie met iets lekkers erbij. De norm is een tompouce. Oranje van kleur. Maar gisteren heb ik vier kleine, oranje roomsoezen gekocht. Dan hebben we 's middags bij de thee en anders morgenochtend bij de koffie er nog een.
Ik herinner me nog dat op 30 april de zon vaak scheen en de buitentemperatuur aangenaam was. We zaten op die dagen altijd buiten aan de koffie. Maar dat zie ik ons vandaag niet doen. Maar ja, het is ook geen Koninginnedag meer. Toch heb ik de vlag gehesen. Fenna zat keurig in de houding toen ik de nationale driekleur omhoog trok. Nee, ik heb niet het Wilhelmus gezongen. Dat bewaar ik voor 30 April. Net als de oranje wimpel.

Op Curaçao

Gisteravond waren we weer even op Curaçao. We volgden het programma Ersin in Wonderland. Ik herkende de Sint Michielsbaai, waar presentator Ersin lokale vissers sprak over vluchtelingen uit Venezuela. Het overigens zeer rijke Zuid Amerikaanse land is nu een straatarm land, hetgeen te wijten is aan de socialistische regering.
Hoewel het accent op de vluchtelingen lag, genoot ik meer van het decor op de achtergrond. Mocht het een keer mogelijk zijn, dan gaan wij graag nog een keer terug. Maar dan voor minimaal twee weken.

Stamppot bietjes

Soms moeten oma en opa stiekem glimlachen om hun kleindochter. Zodra een van ons aan het voorbereiden van een warme maaltijd begint, kijkt de lieve, kleine meid met angstige ogen naar de werkzaamheden in de keuken. Ze krijgt al snel traantjes in de ogen en geeft aan naar huis te willen. Ze beweert steevast dat ze alleen pasta lust. Verder niets. Maar oma en opa schenken daar geen aandacht aan, want het is hier : eten wat de pot schaft. Hoe anders is haar broertje. Zodra hij merkt dat er iets te eten valt, wordt ie erg enthousiast. Hij lust bijna alles.
Gisteren aten we stamppot van bietjes met een balletje gehakt. Ook de kleine meid kreeg een bordje met rood gekleurde stamppot voorgeschoteld. Haar broertje begon direct te eten en smulde zichtbaar. Nadat de kleine meid heel voorzichtig een hapje had genomen en dat heel nauwkeurig proefde door het door haar mond te laten gaan, zagen oma en opa haar gezichtje opeens opklaren. Haar broertje hapte stevig door, dus maakte opa de opmerking : "Wie als eerste het bordje leeg heeft, wint de gouden gehaktbal. Kleindochter wierp een blik op het bijna schone bordje van haar broertje en begon snel te eten. Wat denk je? Ze was als eerste klaar! En ze vond het ook erg lekker.

Problems

Als tiener had ik andere problemen. Ze hadden voornamelijk met school te maken, want ik was toen niet zo'n actieve student. Ik zag van veel leervakken het nut niet in. Nog steeds niet. Er waren veel leukere en meer leerzame (vond ik toen) dingen te doen. Maar die vielen alle buiten schooltijd. Als leerling van de lagere school hoorde ik dit nummer van The Everly Brothers, Problems. Mijn zus schreef de teksten van liedjes over en soms vertelde zij of mamma wat ze betekenden. Voor zover het voor onze oortjes geschikt was. Ja, het ging er soms nogal preuts aan toe. "..Can't keep the car, my marks ain't been good... " Ik kan me niet herinneren, dat ik voor straf mijn brommer moest laten staan.

Warmte- of klimaatbeheersing?

oude cv ketel

Ooit heb ik vanwege een studie een casus gedaan, waarin ik een advies moest uitbrengen aan een ondernemer. Die man verkocht en monteerde gordijnen en wilde zijn bedrijf verder uitbreiden. Terug naar af, was de insteek. De vraag was of de eigenaar zijn activiteiten tot gordijnen wilde beperken of niet. Of wel : gaan we het sec over gordijnen hebben of over lichtbeheersing? Het laatste biedt immers een scala aan mogelijkheden. Het werd dus licht beheersing. Dus niet alleen gordijnen, maar ook jaloezieën, screens, zonneschermen enzovoort.
Toen ik vanmorgen de straat uitreed, op weg naar de loods, moest ik even weer aan die casus denken. Ik passeerde een wit busje van een installateur, waarop met grote letters stond : uw warmte is onze zorg. Ik weet van de bestuurder, dat hij nog niet zo lang gelden een mannetje en een bus erbij heeft genomen. Mooi, meneer is dus aan het uitbreiden. Maar tegelijkertijd dacht ik ook : "Zou hij ook vooraf nagedacht hebben over de toekomst?"

airco

Nu de temperatuur stijgt, is er ook veel vraag naar verkoeling. Hij zou ook daarmee zijn werkterrein kunnen vergroten. En wat te denken van groene stroom : zonnepanelen, in combinatie met het streven naar een tijdperk zonder gas, warmtepompen of misschien het gebruik van waterstofketels? Warmte, kou, energiebesparing en het milieu als ingrediënten voor een bedrijfsstrategie. Als dat dan toch onder de kreet klimaatverandering valt, waarom dan geen klimaatbeheersing in plaats van sec warmte in een woning? Van Warmte naar Klimaatbeheersing.

Krikken en kloppen

Vanmorgen heb ik een poging gedaan het portier wat terug te buigen. Ik heb de bus eerst met het portier dicht langs een muur geparkeerd. Daarna heb ik het raam opengedraaid en heb toen met behulp van een paal en een krik en een blokje bout de raamlijst weer tegen de carrosserie te drukken. Een lastig klusje, want ik moest de potkrik horizontaal houden. Tussen de kop van de krik en de raamstijl heb ik een blokje geplaatst om beschadiging te voorkomen. Het lukte me wel het portier naar binnen te drukken, maar het kwam ook weer terug. Iets minder, dat wel. Na een aantal keren dit gedaan te hebben, ben ik ermee gestopt. Ik denk dat de verbuiging bij het bovenste scharnier van de deur zit. Ik ga onderzoeken of het scharnier wat te verbuigen is.

Na dit gezwoeg ben ik aan de slag gegaan met de lelijke deuk boven de schuifdeur. Ik heb een stukje plaatwerk gezaagd van 20 x 30 cm. Het is 0,8 mm dik of beter : dun. Dat ben ik als beginnend amateur-plaatbewerker gaan buigen en kloppen tot het de gewenste kromming had gekregen. Dat was telkens passen en controleren of het plaatje vlak op de carrosserie kwam te liggen. Ik heb met een potlood het plaatje op de carrosserie afgetekend toen het op de juiste plaats zat.

Zoals gezegd heb ik het plaatje met speciale lijm over de lelijke deuk heen geplakt. Om het goed aangedrukt en op z'n plaats te houden heb ik er een aantal zeer kleine plaatschroefjes ingedraaid. Als de boel goed droog is, gaan de schroeven er weer uit en worden de gaatjes met plamuur opgevuld, geschuurd en gelakt. Ik ga ook de randen met wat plamuur afwerken, zodat een naadloos geheel ontstaat. Dan is het wat mij betreft klaar.

Baudet heeft gelijk

Als men de provincie Gelderland voor 2050 klimaatneutraal wil maken, dan gaat dat ongeveer 200 miljard euro kosten. Aldus de VVD gedeputeerde van de provincie. Ik moest gelijk denken aan de uitspraak van Baudet. De FvD voorman zei dat de kosten van het klimaatakkoord eerder 1000 miljard zullen zijn. Hij werd toen uitgelachen door met name de linkse partijen. Met de berekening van Gelderland zou dit voor ons hele land neerkomen op zo'n 1.500 miljard euro. Dus nog meer dan Baudet schatte.
Bij de overheid is men over het algemeen slecht in begroten en plannen. De boel loopt daar geregeld uit de hand. budgetten worden gemiddeld met ruim 40% overschreden.
De ervaringen opgedaan met de moord op Anne Faber hebben ertoe geleid, dat men verwarde mensen eerder en onder dwang van de straat wil plukken. Ik zie niet direct het verband met Anne, want haar moordenaar was immers niet verward. Nee, hij had zijn hulpverleners en Justitie aardig in de war gemaakt. Dus oppakken die lui. En ga er maar standaard van uit dat TBS'ers de kluit belazeren.

Iekke niet begrijpe

Vanmiddag zien we tot onze grote verbazing een auto met aanhangwagentje het pleintje oprijden. De aanwezige obstakels die de toegang blokkeren zijn juist bedoeld om dat te voorkomen. Om toch op het pleintje te komen is de combinatie door een van de obstakels, een stukje groen in een omrande bak,  gereden. Groen dat wij onderhouden.
Toen ik de mannen na groeten aansprak, werd in eerste instantie in keurig Nederlands gereageerd. Maar toen ik hen uitlegde dat de auto hier niet mag komen / staan, begrepen de bestuurder en zijn helper opeens geen woord Nederlands meer. De beide Arabische mannen kwamen de Syrische buurman helpen. Die kwam even later aanlopen. Buurman begreep wel wat ik zei en bood direct zijn excuses aan. De man achter het stuur deed nogal ongeïnteresseerd en beweerde zelfs niet over het groen gereden te zijn. Zelfs toen ik de schade liet zien, schudde hij zijn hoofd en haalde zijn schouders op. Meneer was ook blind en doof geworden. Zijn landgenoot, de buurman, zag het bandenspoor wel en bood weer zijn excuses aan. Hij zei dat de auto van het pleintje gereden zou worden. Hoewel ik nog zei dat de (lege) aanhanger wel met de hand over het pleintje getrokken mag worden, werd ook die weggehaald. Wat bleek? Men was bezig de tuin van de vluchtelingen leeg te halen. Er was ook een kruiwagen beschikbaar.
Ik krijg er de pest over in, wanneer buitenlanders eerst laten blijken de taal te spreken en te begrijpen en vervolgens, als ze ergens op aangesproken worden, opeens niets meer begrijpen. Dat hoor ik ook nog weleens bij kassa's als buitenlandse mensen (vaak Noord Afrikanen) voordringen.

De andere wang?

Als het in Europa over moslims gaat, is men telkens heel voorzichtig in de woordkeus. Er mag op geen enkele manier kritiek en/of een gevoel van haat uit voortkomen. Men draait om de hete brei, die islam heet, heen. Vreemd genoeg is men bij aanvallen op christenen en hun kerken ook zo terughoudend. Is het een kwestie van de andere wang toekeren? Dat geloof ik niet. Waarschijnlijk reageert men gematigd uit angst, dat het nieuws eerder ingenomen standpunten van kritische mensen kan bevestigen en/of de haat tegen moslims kan aanwakkeren. Ik zit nog steeds te wachten op een demonstratie van moslims tegen de radicale geloofsgenoten. Het zwijgen binnen die groep komt mij beangstigend over. Wie zwijgt, stemt immers toe.

Dan maar zo

met deuk gekocht

Gisteren werd het alsnog een drukke 2e Paasdag met enerzijds de kleinkinderen en anderzijds de visite van een aantal buurtbewoners. Ze kwamen voor een bbq. Er was ook een leerzaam moment. Toen de laatste gasten vertrokken, lukte het Fenna om 5 stukken pisang goreng binnen 5 seconden te verorberen. Ik moet met dat gekke beest naar een circus. Maar het is weer allemaal gelukt, dus we mogen nog steeds niet klagen.
's Morgens had ik de bus ontdaan van de insecten lijkjes aan de voorzijde. Er kwamen vliegen op af. En wespen.
Ik zit nog steeds met de uitdaging van de deuk in de dakrand. Die zat daar al bij aankoop van de bus. Ik heb hem geprobeerd uit te deuken, maar ik kon er vanaf de binnenkant nauwelijks bij. Ik heb hem wel wat uitgedeukt, maar niet helemaal. Maar je weet : des te meer plamuur, des te groter de kans dat de boel barsten gaat vertonen. En aldus geschiedde. Afgelopen periode zag ik kleine scheurtjes in de laklaag ontstaan. Ik heb toen de plamuur voorzichtig weggebikt. Ik heb hier en daar geïnformeerd wat een eventueel herstel zou gaan kosten. Ik ben een paar keer flink geschrokken. De schade beslaat een stuk plaatwerk van 20 x 30 centimeter. Helaas loopt er wel een stijl achter, die ook verbogen is. Men vraagt een bedrag van 250 tot 425 euro! Ik heb gevraagd vanaf enkel

zelf gedaan

uitdeuken tot en met helemaal afgewerkt. Ik vind het al met al toch een kostbare grap voor een stukje make-up. Ik bedoel, het is enkel voor het oog dat ook wat wil. Ik overweeg nu het stuk af te dekken met een dun metalen plaatje dat ik met speciale lijm er overheen plak. Dan maar iets wat er opligt. Het lijmen van plaatdelen doet men vaker. Daar waar er geen krachten op komen te staan en de plek toch ook wat soepel moet blijven, lijmt men in plaats van lassen.

Oekraïne : dat wordt lachen!

Het is heel bijzonder dat men in Oekraïne gekozen heeft voor een komiek als president. Haha! Dat wordt lachen. Of niet? Het is in Brussel stil geworden. Hun vriendje Porosjenko is (op democratische wijze) afgeserveerd. Als president moet je het dan toch wel heel slecht gedaan hebben, wanneer je plaats moet maken voor een komiek. Ik ben benieuwd hoe het land zelf zal reageren. Een vraag van de komiek aan Porosjenko lijkt me veel belovend : "Waarom heb jij het zo goed en de mensen niet?" Het land werd/wordt geleid door een kleine groep rijken. Komt er weer een staatsgreep? Gaan de EU  en Amerika / NAVO zich er weer mee bemoeien? Komt er meer informatie rond de ramp met MH17? Komt er vrede in het oosten van het land?
Noord Korea wendt zich nu tot Rusland. Amerika is te star en te veel eisend ten aanzien van de bewapening van Noord Korea. Een soortgelijke logische stap deed Turkije.

Sri Lanka

Gedurende WO2 heeft mijn vader daar met als uitvalsbasis de haven van Colombo het grootste deel van de oorlog meegemaakt als bemanningslid van diverse onderzeeboten.
Tegenwoordig heet het eiland Sri Lanka. Daar heeft afgelopen week een aantal aanslagen plaatsgevonden op kerken en hotels. Nu is bekend gemaakt, dat de daders radicale moslims zijn. Interessant is te lezen hoe men daarop reageert. Na de aanslagen in Nieuw Zeeland was er veel aandacht voor de slachtoffers en nabestaanden. Nu lees ik meer opmerkingen van 'invloedrijke mensen', die islamfobie en/of xenofobie moeten voorkomen. Alsof men de boel wil sussen : ja, het zijn weer islamieten maar......  Laten we wel zijn : deze daders zijn net zo erg als de dader in NZ. Laten we aub even gewoon blijven doen en situaties als deze gelijkwaardig en vooral afkeurend behandelen.

Gepest van 9 tot 5

Heel toevallig (echt waar) zag ik een stukje van een tv programma, waarin de presentator probeert te bemiddelen tussen een slachtoffer van pesten op de werkvloer en de dader(s).
Zelf heb ik een paar situaties van pesten meegemaakt, waarvan er één op mij gericht was. Ik vind het erg triest dat er mensen zijn, die dagelijks naar hun werk gaan en zichzelf een of meer pestopdrachten hebben gegeven voor die dag. Om die reden zijn pesters mensen die zelf een groot probleem hebben en dat graag op anderen afreageren.
De pestkoppen die ik gekend hebben zaten bij overheidsinstanties en een semi-overheidsinstantie (geprivatiseerde organisatie). Ik lees ook relatief veel over pesten bij de politie, brandweer, gemeentes enz.
De pesterijen die ik zelf meegemaakt hebben als basis jaloezie. Of misschien was het een minderwaardigheidsgevoel of geldingsdrang van de pestkoppen. Gelukkig was ik een externe en kon ik gemakkelijker wat van het pesten zeggen dan iemand van het vaste personeel. In twee gevallen viel het mij op dat de grote pestkop na geconfronteerd te zijn met zijn wangedrag erg klein werd. Als ik de leidinggevenden die zich misdroegen ook als pestkoppen zou aanduiden, is het aantal hoger. Frustraties en onmacht zag ik dan. Zoals werkopdrachten geven met aansluitend de standaard opmerking : "...doe het goed, anders moet je maar de vacatures van deze week eens gaan doornemen..." Of : "... anders kan je je periodiek wel vergeten...". Tijdens een reorganisatie hield een afdelingshoofd een functiebeschrijving boven de versnipperaar en zei tegen een medewerker : "...dit doen we met jou en jouw functie..." en vervolgens ging het vel in de versnipperaar.
Rond reorganisaties komen ook pesterijen voor. Dat heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Een interim directeur probeerde mij weg te pesten, omdat in zijn verborgen agenda stond dat het werk uitbesteed ging worden. Helaas voor hem reageerde ik anders dan hij gehoopt had. Maar ik heb me keurig ingehouden en hem zodoende geen reden voor ontslag gegeven. Zelfspot of als slachtoffer hard mee lachen kan ook bij pestkoppen de wind uit de zielen nemen.

Portier kiert

Tijdens de forse windvlagen een aantal weken geleden, heb ik een keer het portier uit mijn handen laten blazen. Het zwiepte met kracht open. Toen ik vandaag de wagen van insecten lijkjes ging ontdoen, zag ik dat er wat water langs het raam van dat portier druppelde.
Al eerder had ik zoiets gezien, toen het regende. Toen weet ik de druppels aan de constructie van de carrosserie. Als ik een portier open, sijpelt het regenwater van boven het portier de deuropening in, met hetzelfde effect : druppels op de ramen.
Dit keer heb ik de aansluiting van de deur op de carrosserie eens goed bekeken. Ik heb het rubber ingesmeerd met vaseline en toen de deur gesloten. Nou, een strook van zo'n 30 cm raakte het rubber dus net niet. Daar zat geen afdruk van de vaseline, die ik op het rubber gesmeerd had. Ik heb nog geprobeerd een truc uit te halen, door het raam open te draaien en de sponning wat terug te buigen. Maar ja, het is een bus met een dikke stevige sponning en geen autootje. Als paardenmiddel heb ik maar op het portier, daar waar het rubber de sponning moet raken een extra stukje tochtband geplakt. In afwachting van een definitieve oplossing. Ik begrijp nu ook waarom die deur gisteren meer windgeruis produceerde. Alsof ik hem niet goed gesloten had.

Met Pasen thuis

Met een kampeerbus in bezit zou je verwachten, dat we met dit mooie Paasweekend weg zouden zijn. Niet dus. We zijn al eerder wat verplichtingen aangegaan voor dit weekend. Omdat we dan toch thuis zijn, zijn we voor een van de dagen ingegaan op een uitnodiging. Toch even eruit.
Gisteren hebben we na lange tijd weer een rit gemaakt in de kampeerbus. De beide stoelen zitten uitstekend na het verlagen van beide kolommen met 5 cm. Het stuur rust nu niet meer vlak boven mij beide dijen. Er is ruimte zat. Onderweg naar het zuidwesten van het land, was het enkel rond Utrecht even druk. We verlieten de A27 richting Gorinchem. Bij Sliedrecht namen we de N3, de de route richting de Moerdijk enigszins verkort. Maar wat een rare weg! Het is voor een groot deel een autoweg, maar dan een met.... drempels! Geen officiële, maar drempels ontstaan vanwege slecht onderhoud. Vooruit kijkend (zoals het hoort) zag ik ze opdoemen vanwege de zwarte bandensporen op het wegdek. Veelal veroorzaakt door vrachtverkeer. Afgezien van de drempels kent de weg erg veel oneffenheden. De maximumsnelheid is 100 km/uur. In wezen onverantwoord op zo'n slecht wegdek.
Onderweg hebben we heel wat insecten doodgereden. Ze sloegen te pletter op de bus. Er was nauwelijks sprake van wind, dus kwam de ballonvaart ook van de grond. Een fraai gezicht hoor als die grote gekleurde ballen zo stil door de lucht zweven.
Vandaag, 2e Paasdag, houden we weer een bijeenkomst voor wat buurtbewoners. De bbq gaat dit keer aan.

(Aan)Haken

Al een paar keer zat ik in het kleinste kamertje te staren naar twee haakjes, die in een sponning boven de deur gedraaid zijn. Vandaag vroeg ik aan Sonja waartoe die haakjes daar dienen. Zegt ze enigszins verbaasd : "Die heb jij zelf erin gedraaid."
Haar antwoord stemde mij tot wat nadenken. En toen schoot het mij weer te binnen. Afgelopen seizoen, toen het nog wat frisser was, viel het mij op dat op het toilet geen haken waren om mijn vest aan op te hangen. Ik heb toen inderdaad twee geplastificeerde haakjes in dat hout gedraaid. Haha!
Dat hoofd van mij laat het soms erg afweten. Laat ik het zo zeggen, het lijkt alsof het verwerken van datgene wat ik hoor wat meer tijd in beslag neemt. Als iemand mij iets verteld, moet ik even de tijd hebben om die informatie te verwerken. Omdat mijn grijze massa niet meer goed is in multitasken, hoor ik dan niet wat er intussen nog meer gezegd wordt. Dat klinkt raar, maar het is gewoon zo. Dus krijg ik met enige regelmaat te horen : "Dat heb ik net gezegd!" Ik luister dus wel, maar ik hoor soms gewoon niets omdat ik datgene wat ik net eerder gehoord heb aan het ombouwen ben tot luisteren. Typisch hoor! Ik maak me er niet zo druk over. Dat laat ik maar aan anderen over. Het is nu eenmaal zo.

Dieseltoeslag

Nog even en wij moeten voor onze kampeerbus extra belasting gaan betalen. De toeslag geldt overigens voor alle oudere auto's met een dieselmotor. Het blijft een onrechtvaardig beleid in mijn ogen. De overheden, zowel nationaal als lokaal, doen zelf veel wat slecht is voor het milieu. Zoals meer wegen aanleggen, bomen omhakken, vliegvelden uitbreiden en ongebreideld subsidiëren van een nog grotere vervuiling via de elektrische auto. De productie van die auto's belasten het milieu zwaar. En dan zwijg ik maar over de arbeidsomstandigheden van de kinderen en volwassenen die de grondstoffen voor de accu's (kobalt, een schaars goed) moeten delven.
Vliegtuigen verstoken kerosine. Daar zit nauwelijks accijns op. Het scheelt maatschappijen zo'n 50% aan kosten per liter. Dus de grote vliegende vervuilers betalen ook nog eens 50% minder voor een liter brandstof. Er zijn dan weliswaar internationale afspraken over de brandstofprijzen, maar niet over toeslagen. Dus...
Ik pleit voor een beleid dat niet alleen eerlijker (meer draagvlak), maar ook realistischer en effectiever is voor het milieu. Nu riekt het te zwaar naar 'geld maken'. Ik zou afgaan op de uitstoot van CO2 en het groenbeleid daarin betrekken. Enerzijds bomen kappen en uitbreiden van CO2 uitstoot (extra wegen, grotere vliegvelden enz.) en anderzijds het gebruik van bepaalde brandstof extra belasten en/of verbieden vanwege CO2 uitstoot, dat slaat nergens op. Zo'n beleid heeft veel weg van een brand blussen terwijl anderen benzine op het vuur gooien. Of patiënten proberen te genezen, die tijdens hun behandeling roken en/of alcohol of drugs gebruiken. Daar geloof ik dus niet in.
De vervuiler betaalt. Alle vervuilers dus, ook de industrie, de lucht- en scheepvaart en al het vervoer. En dan niet op basis van het bouwjaar of soort of type, maar op basis van een meting van de feitelijke uitstoot. Dan kan men ook zien, dat die oude dieselmotor vaak toch schoner is dan men denkt. Dan heeft het ook zin om roetfilters, alternatieve brandstof of een schonere ruilmotor in te zetten. Met de huidige regelingen (bouwjaar) maakt het niet uit wanneer ik de dieselmotor van de Ducato vervang door een elektrische.
Als ik de bus zou wegdoen, zal ie elders (waar minder strenge regels zijn) nog blijven rijden. Gezien de klimaatwet wordt het echt tijd voor een regering die wel een realistische visie en aanpak van het milieu voorstaat.

Een prinses en haar Sultan

Het vriendje van prinses Beatrix, de sultan van Brunei, moet zijn hoogste onderscheiding inleveren vindt men. Ik heb het altijd een vriendenstreek gevonden, die onderscheiding. Beatrix heeft gewoon de sultan gematst. Waaraan zou zo man zo'n hoge onderscheiding verdiend moeten hebben? Ook in zijn landje is sprake van grote armoede, terwijl de sultan zelf in weelde baadt. Het lijkt Oekraïne wel. Op grond van alleen dat al zou die sultan van mij eerder een reprimande krijgen, dan een onderscheiding. Anderen op de vingers tikken, daar is ons land toch zo goed in? Op grond van zijn egoïsme, vrouwonvriendelijkheid en homohaat zou hij niet eens banden met ons landje mogen hebben. Maar ja, geld zoekt geld. Eerst ikke en de rest kan de hand afgehakt worden omdat ze uit armoe stelen. En toch een belangrijk vriendje. Wat moet meneer Poetin toch een enorme slechterik zijn.

Goede Vrijdag

Vandaag is het Goede Vrijdag. De dag dat Jezus aan het kruis genageld werd en onze zonden ons vergeven werden. Vandaar het Goede. Gisteren was Witte Donderdag. Een dag die velen zouden willen ruilen met kerst. Morgen is het Stille Zaterdag en dan volgt Paaszondag. Maandag is het Wasdag, daarna Dolle Dinsdag. Woensdag is gehaktdag. Er zijn ook nog Autoloze Zondagen, Zwarte Zaterdagen en Blauwe Maandagen. Soms raak ik in de war van al die dagen van de week.

Van asbak naar centenbak

Lang geleden heb ik van een buurtbewoner in Lelystad Haven een aantal nostalgische voorwerpen gekregen. Als blijk van dank voor mijn hulp. Een van die voorwerpen is een oud asbakje uit een NS trein. Ik ben zelf geen roker (wel een keer paling gerookt), maar ik herkende dat aluminium asbakje direct. Ik heb het een keer buiten in de tuin bij een zithoek aan een paal geschroefd. In die tijd werd buiten nog gerookt. Ook hier in Dronten hing ie aan een paal van de schutting. Maar tegenwoordig hebben we geen rokers meer in onze familie- en kennissenkring.
Ik heb dat ietwat geërodeerde bakje maar van de paal gehaald en ben het gaan schoonmaken. Met staalwol voor de buitenkant, een speciaal reinigingsmiddel voor het binnenwerk en een poetsmiddel. Het klapmechanisme en het scharniertje van het deksel heb daarna met wat WD40 behandeld. Die lopen weer gesmeerd na al die jaren in de buitenlucht te hebben gehangen.
Ik heb het asbakje gelijk maar een andere functie gegeven. Ik ga het nu gebruiken als bakje voor de douchemunten en munten voor parkeergeld. Daartoe heb ik het in de camper opgehangen. Na al die jaren eindelijk weer onderdak.

Partij kiezen

Nog niet zo lang geleden was het nog een groet en/of een praatje, maar opeens draaien mensen hun hoofd om. Ze zien me niet meer staan. Het geeft te denken.
Sinds er sprake is van een scheiding binnen onze familie, gedragen zich mensen die daar feitelijk geheel buiten behoren te staan plotsklaps anders. Opeens doen ze voorkomen je niet meer te kennen. Ze hebben namelijk gekozen. Ze zijn (daar heb je dat rotwoord weer) solidair of  alleen 'vriendjes' met de ander geworden.
Dus is het nu van "Hoi Willem hoe is het?", gevolgd door een praatje opeens niets. Erger, ze draaien hun hoofd bewust naar de andere kant. Haha! Ja, ik moet er vaak om lachen. Helemaal als ze mij niet kunnen ontlopen. Het is hier maar een dorp. Dan nemen ze een zeer ongemakkelijke houding aan. Het zegt mij genoeg. Ze hebben blijkbaar iets te verbergen. Hun eerlijkheid, volwassenheid en openheid, denk ik dan maar.

Kernwapenvrij Europa

De regering wil streven naar een kernwapenvrij Europa. Hoera! Dat is een mooi streven. Men wil hierover overleg hebben met Rusland. De vraag is in hoeverre Rusland ons landje tegemoet wil komen. Dat land wil zich immers kunnen blijven verdedigen tegen mogelijke Amerikaanse agressie. De NAVO heeft Rusland in een hoog tempo omsingeld.
Er zijn politieke partijen die zich direct afvragen : wat vindt de NAVO van het idee? Tja, die komen dus niet voor ons landje op. Die durven hun rug niet te rechten en zich los van alle politieke (= EU en Amerika) en militaire machten over hun eigen wensen uit te spreken. Daar had Erdogan geen last van : geen hulp van Amerika, dan maar bij Rusland aankloppen.
Ik hoop dat de regering haar voornemen omzet in daden. Los van de EU, los van Amerika en de NAVO. Gewoon doen wat wij graag zouden willen : vrede. En aardgas.

Droogte?

droog?

Men heeft hier eeuwen tegen het water gevochten en komt er nu achter dat men ook voor (het) water moet vechten. Vandaag las ik een oproep van een drinkwatermaatschappij, waarin gezegd werd dat we zuinig moeten doen met het drinkwater. Haaks daarop een oproep van een vogelclub, die vindt dat we onze gevederde vrienden water moeten geven en het land en de tuin moeten gaan besproeien zodat flora en fauna het goed blijven doen.
Minder water gebruiken? Terug naar 1 x per week in bad in een teil, waar elk gezinslid zich in moet wassen? Of, als ik het aan de Zweedse Greta zou overlaten, 1 x per week het toilet doorspoelen? We doen al zuinig genoeg met het water. Het wordt tijd dat drinkwatermaatschappijen en Waterschappen zich eens gaan inzetten voor (meer) water. Tijdens droogte moet de kraan niet verder dicht, maar juist meer open. Maar ja, daarvoor moet men wel de mouwen opstropen. Er is geen gebrek aan water, maar wel aan visie en gezond verstand.

Lenig als beton

Vanmorgen heb ik geholpen met het versjouwen van een zeer zwaar verwarmingstoestel van een zoldertje naar de begane grond.
Het zoldertje was een soort tentje met puntdak. Ik kon me er alleen kruipend of liggend bewegen. De ketel hing aan de muur en reikte van bijkans de vloer tot aan de nokbalk van het zoldertje. Ik was in een straatje waar aan weerskanten huizen stonden uit begin 1900. De huisje zijn erg knus. Klein voor anderen, maar voor mij knus.
De oude ketel had een rookgasafvoer, die eerst naar beneden liep(!) en dan met een hoek van 90 graden omhoog door het dak. Om het condensvocht van de rookgasafvoer af te voeren had men in de knie een gat gemaakt en daarop een afvoer aangesloten. Tja, die prutsers zijn er dus ook. Het expansievat zat vol water. Lek dus. Ik heb een groot deel van de inhoud maar eerst in een emmertje gegoten. Daarna heb ik het toch nog zware geval naar beneden gebracht en op straat op z'n kop gezet. Terwijl dat vat leegliep, ben ik weer naar boven gegaan. Nu was de ketel zelf aan de beurt. Om het gevaarte los te koppelen van alle leidingen, was wel enige lenigheid vereist. Dus deed ik dat maar even. Haha! Ik kon me liggend op dat zoldertje nog wel in allerlei bochten wringen, maar weer opstaan was een ander verhaal. Maar de boel heb ik wel losgekregen en ik heb de ketel gedeeltelijk ontmanteld. Dat scheelde in hte gewicht. Dacht ik.
Om het oude gevaarte naar beneden te krijgen, gebruikten we een paar spanbanden. De zolder had een klein luik en een telescoopladder om boven te komen. De ketel paste net door de opening van het luik. Niet eerder heb ik zo'n zwaar ding moeten versjouwen. De trap naar de begane grond was een spiltrap met een draai. Maar uiteindelijk lukte het ons dat geval zonder schade aan het interieur naar buiten te krijgen.
En toen zag ik vervolgens de vakman aan het werk. Er kwam een relatief kleine en ultra lichte ketel voor in de plaats. Alles mooi strak en conform de voorschriften geplaatst. Met een rookgasafvoer die omhoog gaat. Daar was wel een nieuw gat in het dakbeschot voor nodig. Dat was ook een lastig klusje. Het dak was bedekt met zeer oude, dunne pannen die niet meer gemaakt worden. Maar ook dat lukte allemaal. Tegen half twee gingen we lunchen alvorens weer huiswaarts te keren.

Verbazingwekkend

Omdat Fenna weer uitgebreid stond te snuffelen en ik geduldig haar speurwerk afwachtte, zag ik iets verontrustends. Iemand liep naar een auto om daarmee op pad te gaan. De meneer in kwestie kon zich amper staande houden en was in al zijn bewegingen erg traag en niet bepaald doelgericht. Ik zag op afstand toekijkend hoe zijn handen trilden. Het duurde voordat hij het portier van het slot had. Hij leek wel dronken toen hij zo opzoek was naar het sleutelgat. Het gaan zitten en vervolgens het lichaam recht achter het stuur positioneren duurde een eeuwigheid, zo leek het.
Ik weet zeker dat die meneer, waarvan ik weet dat ie ernstig ziek is, medicijnen slikt en een slokje lust, een reactievermogen heeft van rond de 8 á 10 seconden. Maar ik denk eerder dat ie helemaal niet zal reageren. Naar mijn mening zou zijn rijbewijs ingetrokken moeten worden.
Als het een dronken iemand geweest zou zijn, had ik de autosleutels subiet afgepakt. Maar in dit geval ligt het anders. Ik ben geen (keurings) arts.
Een ander verbazingwekkend iets. Voor het herstel van de Notre Dame in Parijs was in een mum van tijd een half miljard euro(!) beschikbaar gesteld. Wat zullen de gele hesjes en de Franse armen daarvan vinden? Een stapel stenen met hout (maar wel een heel bijzondere, hoor) schijnt toch belangrijker te zijn dan menig mens in nood. Het geeft te denken.

La Comparsa

Niet van De Maskers hoor zoals bij deze video beweerd wordt. De Maskers maakten zich ook schuldig aan het betere jatwerk, zoals wel vaker gebeurt in de muziekwereld. Haha! Het origineel is van ene Ernesto Lecuona. Die speelde het nummer trouwens op de piano. Ik heb het nummer ooit ook op de gitaar leren spelen (solo). Gewoon door goed te luisteren en dan doen. Onlangs kwam ik deze cover tegen. Leuk!

De MacGyver kist

5 cm lager

Nu de voet van de stoel verlaagd is heeft dat gevolgen voor de kist, die tussen beide stoelen staat. De kist heeft een tweetal functies : zitplek van Fenna en bergruimte voor gereedschap en dergelijke. Voorheen was de kist ook in gebruik als opstapje, maar ik heb op verzoek van mijn bijrijder toch maar een echt trapje gekocht. Als we ergens staan, zet ik de kist buiten op poten van in de grond geslagen haringen. Da's tegen het vocht. In de kist ligt van alles en nog wat. Het is een soort MacGyver kist die altijd wel iets bevat, waar ik een probleem uitdaging mee kan aangaan. Dus ook wat boutjes en moeren, een strip metaal, lijm enz. En natuurlijk een koffertje met gereedschapsset.

stof-teef

De kist moest ook met 5 cm verlaagd worden. Als ik dat niet zou doen, kan ik hem niet meer tussen de voorstoelen schuiven. Er zitten dan wat knoppen en hendels in de weg. Dus heb ik eerst het sluitwerk verwijderd en een rand van 5 cm afgetekend op de kist. Daarna was het zagen geblazen. Dat levert zaagstof op, maar gelukkig had ik een zeil neergelegd. Daar bleek Fenna ook blij mee te zijn, want toen ik even in het schuurtje aan het rommelen was, zag ik na terugkeer dat de Friese teef op het zeiltje in de zaagstof lag (zucht). Ze lag lekker in de zon te dromen, dus liet ik haar maar. Fenna heeft ook typische dingen. Soms noem ik haar een zeikwijf, omdat ze overal de boel markeert met een paar druppels urine. Maar ach, anderen hebben een takkewijf als hond. Dat zie je aan de berg stokken voor de deur.

met aangepast bakje

Na de kist heb ik ook het bakje wat aan de sokkel hing moeten aanpassen. Maar ook dat was vrij snel gebeurd. In dat bakje bewaren we spullen die we direct bij de hand willen hebben. Zoals de riem van Fenna, spanbandjes en een flacon motorolie (die nog steeds ongeopend is). Ik heb de kolom alvast weer in de bus gemonteerd. Hopelijk komt zaterdag de andere, verlaagd en wel, weer terug. En anders een andere dag. Er is geen haast bij.

De Stint mag weer?

Het nieuws brengt het wat ongelukkig : Stint met nieuwe regels de weg op. Dat is dus maar de helft van de genomen maatregelen. De stint zelf zal technisch aangepast moeten worden, zodat hij aan de nieuwe regelgeving voldoet.
Het geeft wel aan dat de RDW in gebreke gebleven is. De stint had nooit goedgekeurd mogen worden voor gebruik op de openbare weg. Hoe het met de schadeloosstelling van de fabrikant en slachtoffers / nabestaanden zit en/of dat de RDW aansprakelijk gesteld is, weet ik niet. Daar doet men nogal geheimzinnig over. Zoals gebruikelijk wanneer een overheidsdienst fouten maakt.

Ajax, petje af

Knap van Ajax om Juventus in eigen huis te verslaan. Het Juventus met Ronaldo, die qua verdiensten nog meer verdient dan het hele Ajax team. En toch lukte het Ronaldo weer te scoren. Gewoon een verdedigingsfout, net als in Amsterdam.
Ik hoop dat dit Ajax nog meer zal groeien, want ik zag gisteren ook nog 'mankementen' of zo je wilt 'groeimogelijkheden'. De potentie is er in elk geval wel. Straks wacht een Engelse tegenstander. Dat is weer heel ander voetbal. Ik ben benieuwd, want de finale lijkt me haalbaar.

Van de hel in de hemel

Dat is in het leven de meest gangbare route; om in de hemel te komen moet men eerst door een hel. Liever zo, dan andersom.
Na bijna 20 jaar met plezier voor dezelfde werkgever te hebben gewerkt, waren de laatste jaren alles behalve leuk. Dat had te maken met een nieuwe directeur, die niet begreep dat het werk door ervaren mensen gedaan werd met beperkte middelen. Wie zo dagelijks zijn best doet om het werk toch naar tevredenheid van de klant op te leveren, zit niet te wachten op negatieve opmerkingen en zandzakken voor de deur van de directeur als je voor je werk gereedschap nodig hebt.
Na vertrek uit een werksituatie die geleidelijk een hel begon te worden, kwam ie bij een bedrijf met een tegenovergesteld arbeidsethos. Bijna alles draait daar om het personeel. Geregeld complimenten, natuurlijk ook opbouwend advies (is anders dan negatief commentaar) en zowaar belangstelling als je overwerkt of overgewerkt hebt.
Het is extra leuk te horen dat je het in hun ogen zo goed doet, dat men besloten heeft je hoger in te schalen. "Dan heb je nog betere doorgroeimogelijkheden", was de toelichting. En dan recent ook nog een bonus krijgen vanwege je bereidwilligheid om capaciteitsproblemen op te vangen door extra uren te werken. Ook in het weekend. Aandacht, waardering, advies, goede randvoorwaarden en af en toe een schouderklopje. Zo kan het ook en zo hoort het ook.

Zithoogte verlaagd

de voorste is al 5 cm lager

Van je familie moet je het hebben! Zoals gezegd stonden de beide stoelen in de camper te hoog. Dat komt door het plaatsen van draaiplateaus onder beide. Zodoende kwamen de zitplaatsen zo'n 5 cm hogerop te staan, dan oorspronkelijk.
Gelukkig hebben we ook een zoon annex machinebankwerker / lasser. Ik heb hem de uitdaging voorgelegd en hij zag wel mogelijkheden de sokkels te verlagen. Vanmorgen heb ik de verlaagde versie opgehaald. Nou, die ziet er mooi en laag uit. Hij had de sokkel zowaar ook gespoten. Wat wil een mens nog meer? We zijn dik tevreden met het resultaat. Nu de andere nog. Die van de chauffeursstoel heb ik gistermiddag uitgebouwd. Ook die wordt dus wat lager. Dat klusje wordt wat lastiger denk ik, want aan de zijkant zitten montagepunten voor de handrem. Maar daar zal Robert ook wel weer wat op vinden.

de stoof kan weer thuisblijven

Voor mij was de hoogte niet echt een probleem. Mijn stoel is namelijk ook in hoogte verstelbaar. Maar ik wil het geheel gelijk houden met als bijkomend voordeel, dat ook wat langere mensen gewoon door de voorruit kunnen kijken. Op dit moment is de cabine tamelijk leeg. Dat biedt de gelegenheid ook die eens te controleren. Jaar in jaar uit met natte voeten de wagen in, kan immers ook leiden tot roestvorming. Al zal dat erg meevallen vanwege de rubberen bekleding onder de mat.

Populistisch koken : de Chinees!

Na eerst het land uitgezet te zijn, mogen de Chinese koks weer terugkomen. De regering dacht dat Nederlandse koks ook chinees konden koken. Haha! Wat blijkt nu? Volgens de Chinese koks nemen  Nederlandse koks de Chinese keuken niet serieus. Is er nu ook al sprake van populisme onder de koks? Ik heb een paar keer in zo'n duur restaurant gegeten. Hoewel, gegeten, het was meer snoepen. Ik kreeg een enorm wit bord voorgeschoteld, dat ergens in het midden niet geheel schoon was. Maar dat bleek dus 'het eten' te zijn. Eerder kreeg ik een kommetje dat behoorlijk nat was, die als soep werd gepresenteerd. Ter afsluiting was er een toetje. Toen kwam dat vuile grote bord weer terug. Laat iemand nou net de deur open doen. Wat denk je? Weg toetje! Men noemt zo'n eetgeneuzel haute cuisine. Daar krijg je dus heel weinig voor heel veel geld. Maar ja, een mens met geld wil zich graag onderscheiden van de rest.
Wat bij de rest populair is, wordt als niet serieus afgedaan. Populistisch koken dus. Koken zoals de klant het wenst. Maar ja, dat tien keer liever dan één keer haute cuisine. Dat is het resultaat van koken wat de kok leuk vindt.
Na afloop hebben we een snackbar opgezocht, want we kwamen om van de honger trek.

Gemakzucht

Vanmorgen, toen Fenna mij weer naar huis bracht, passeerden we zo'n ondergrondse afvalcontainer. Daar had iemand een roze zandbak annex zwembadje achtergelaten. Dat ding (compleet met deksel) past natuurlijk niet in de opening van de container, dus dan maar zo achtergelaten.
Jammer, want vaak gebeurt het dat slecht voorbeeld ook goed doet volgen. Dan ligt er in een mum van tijd nog meer groot/grof afval. Als de containers geleegd worden door een wagen met kraan, blijft het afval daar gewoon liggen. Totdat de mensen van de gemeente het zien. Die ruimen het dan wel weer op. Ik vind het op die manier dumpen van afval getuigen van gemakzucht zo niet asociaal gedrag.

Een beetje actiever

lunchpauze

Vanmorgen ben ik bezig geweest vanwege een adviesvraag. Nee, niet op het gebied van ict of knutselen, maar op sociaal vlak. De aanvrager vindt dat wij daar meer verstand van en ervaring mee hebben. Da's leuk.
Daarna ben ik de schutting maar weer eens in de verf gaan zetten. Hij staat met het grote vlak op het zuidwesten, dus de invloeden van het weer kunnen zich op de kant goed uitleven. Ik kwam op het idee, omdat ik in het schuurtje een blik met bielsenzwart tegenkwam. Ongeopend nog wel. Het is droog weer en de zon schijnt, dus hop aan het werk.
In de doorgang was het toch wel aardig fris. Dus heb ik me alsnog goed aangekleed, want ik waaide bijna uit mijn Jansen en Tilanus.
Halverwege was ik het zat. Toen ben ik maar gaan lunchen. Na een korte pauze weer de kwast opgepakt en de boel afgemaakt. Mooi zwart is niet lelijk, hoor. Dus ik ben tevreden met het resultaat.

klaar

Van onze machinebankwerker / lasser kreeg ik positief bericht : de sokkel van de passagiersstoel was succesvol verlaagd! Hoera! Als ik hem ga ophalen, ik had hem zondag j.l. gebracht, ruil ik hem om met die van de bestuurdersstoel. Zoals gemeld komen beide stoelen zodoende 5 cm lager te staan. Zeg maar op de originele hoogte, voordat de draaiplateaus gemonteerd werden. Die draaischijven zorgden ervoor dat de stoelen 5 cm hoger kwamen te staan. Vooral Sonja zal blij zijn, want ze kan nu weer met beide voetjes op de grond op de stoel zitten. Tot nu toe gebruikte ze een stoof als voetensteun. Over schutting gesproken :

Nergens zin in

Vandaag was een rare dag, voor mij. Ik had zowaar nergens zin in! Hoera! Ik heb daarom niet veel gedaan. Ja, ik heb mijn zus even gebeld. Ik had net mijn 2e kop koffie getankt en ben er even voor gaan zitten. Toen er opgenomen werd, hoorde ik haar flink hijgen. Ik dacht : ja, wat dacht ik eigenlijk? Maar toen bedacht ik opeens dat je tijdens bepaalde bezigheden echt niet de telefoon beantwoordt. Nee, zij was wel op de maandagochtend flink aan het werk in het huis.
's Middags, na de lunch,  ben ik op de scooter (dus ook al geen zin om te fietsen) naar de loods gereden. Daar heb ik het zonnedoek van de overkapping opgehaald. Het mag dan een flink doek zijn (6.00 x 2,50 meter), maar het gewicht stelt weinig voor. Onderweg ben ik even bij wat tulpenvelden gestopt om foto's te maken. Er werd gesproeid, het is nog steeds te droog. Nog niet alle tulpen staan in bloei, al zal dat deze week vast veranderen.
Na thuiskomst hebben we het doek op de overkapping gelegd, door de peesrand ervan door de rail te duwen. Daarna heb ik het stormvast vastgezet. Het werd onder de overkapping veel te warm. De temperatuur liep op naar de 30 Celsius. Aangezien de weerlieden mooi weer verwachten, besloten we nu al het doek te plaatsen. De wandjes laten we nog even zo. Tenzij het nog te warm is.
Gisteren heb ik ook vanwege de weersverwachting mijn winterjack in de wasmachine gegooid. Vanmiddag, in het zonnetje, was ie droog. Toen heb ik het met een spuitbusje waterdicht gesproeid. Nu is ie naar de zolder verhuisd.

Niet slaan!

Als kinderloos stel (midden jaren 70) hadden we ons voorgenomen onze eventuele kinderen niet te slaan. Nou ja, hooguit uit zelfverdediging. Haha! Want we wisten toen ook nog niet hoe onze opvoedingsmethode zou uitpakken. De afspraak was dat ik ging werken en Sonja voor de kinderen zou zorgen. Het dumpen van een baby in een crèche, kwam bij ons niet op. Niet slaan dus.We gingen er als jong stel van uit, dat als blikken konden doden een strenge blik als waarschuwing genoeg zou moeten zijn. Een strenge blik met opgeheven vinger en hooguit het noemen van een naam.
Terugkijkend mag ik zeggen dat het zo gegaan is. Er is soms een tik uitgedeeld, om woorden wat kracht bij te zetten. Schreeuwen had ook gekund, maar je weet : veel geschreeuw, weinig wol. Kinderen wennen trouwens aan geschreeuw en gaan dan zelf ook schreeuwen. Ik heb één keer een van de kinderen een schop onder de kont gegeven. Niet keihard, maar meer bedoeld om het te laten schrikken. We hadden in die tijd een fanatiek vissertje in huis, dat overal zijn maden deponeerde. En dus kwamen overal vliegen vandaan. Ook uit de koelkast. Toen hij ondanks strikte instructies oude maden stiekem in de tuin onder een vlonder deponeerde, betrapte ik hem. Hij stond wat gebukt, dus....
In het algemeen zaten / zitten we wat de opvoeding betreft op dezelfde lijn. Dus als een kind bij een van ons kwam klagen en/of iets vragen, dan was het vaak : "Wat heeft pappa (of mamma) gezegd?" en daarmee was het dan klaar.
Het gebruiken van die strenge blik in combinatie met het vingertje werkt nog steeds. Kinderen weten vaak wat wel en niet mag. En soms is het goed om ze zelf ons gelijk te laten ervaren. Ondervinding is de beste leermeester. Wij zijn niet van die (groot)ouders, die met allerlei wollige verhalen komen aandraven om een kind iets uit te leggen, waarom dit of dat niet mag of juist moet. Daar komen ze zelf mee en dan is een simpel en kort antwoord genoeg. Vraag : "Waar komen kindjes vandaan?" Antwoord : "Uit mamma's buik." Vervolgvragen komen later, een voor een. Daarop gaven we ook een kort, maar eerlijk antwoord op. Dus we gaan zo'n uk niet tekst en uitleg geven over ons seksleven. Onnodige onzin.
We zijn minder democratisch bezig met kleine kinderen.  Kinderen moeten bepaalde zaken gewoon accepteren. Daar zijn het kinderen voor van ouders die leiding geven. Naarmate ze ouder worden, krijgen ze meer te zeggen en te doen en... meer verantwoordelijkheden. Geleidelijk werden de teugels gevierd, totdat ze op eigen benen staan.
Wat hun eigen toekomst betreft hebben wij het geluk van het kind voorop gesteld. En of het later met een man of vrouw thuis zou komen, was van geen belang. Geluk en liefde staan immers voorop.
In het algemeen was en is ons streven, dat we achteraf geen verwijten zullen krijgen. Dus krijgen ze weliswaar adviezen (gevraagd en ongevraagd), maar het is aan hen te beslissen of ze die wel of niet overnemen. En mocht het ervan komen (we hopen van niet), dan staat de deur altijd open en ligt er een extra bord op tafel.
We hebben het dus hier en daar anders gedaan. Hopelijk met goed resultaat.

Aanvallen op kerken

Ze komen nauwelijks in het nieuws, maar het gebeurt alsmaar vaker : aanvallen op kerken en of christelijke geestelijken door moslims. Dat gebeurt niet alleen in Arabische en Aziatische (India, Indonesië!) of Afrikaanse landen, maar ook hier in Europa. Aanvallen op moskeeën worden breed belicht in het nieuws gebracht, in tegenstelling tot die op kerken.
Begin dit jaar zijn in Frankrijk in korte tijd negen kerken aangevallen. Ook in Duitsland, Oostenrijk en  zijn kerken door moslims aangevallen. Het aantal aanvallen is sinds de vreemdelingeninvasie exorbitant gestegen. Opvallend is dat in de nieuwsberichten het Reformatorisch Dagblad zich wel beklaagd over de aanvallen op kerken elders in de wereld, maar over de aanvallen in Europa zwijgt. Moskeeën worden extra beschermd, kerken worden niet beschermd. Het verschijnsel geeft aan hoe krampachtig angstig men hier met het islamitisch geweld omgaat. Men heeft zich schijnbaar al weer overgegeven.

Buitenspel

jij moet niet treuren, maar vrolijk zijn

Overal zie ik het verschijnsel waarin mensen opeens buitenspel gezet worden. Alsof ze op dat moment al hun kennis en ervaring spontaan verloren hebben, want Milieubeheer of Jeugdzorg of een andere instantie neemt de boel volledig over en zet jou aan de kant. Vaak onder het mom van 'wij weten wat goed is (en u niet)'. In het algemeen is het ook zo, dat wanneer de overheid zich met de natuur gaat bemoeien; dan gaat het mis. Je kunt als natuurliefhebber beter je mond dicht houden als je iets bijzonders aangetroffen hebt. Zo niet, dan wordt de hele omgeving hermetisch afgesloten en is dat stukje enkel toegankelijk voor de quasi deskundigen. Dag natuurgebied!
Mensen vormen net als het groen en de dieren samen de natuur. Met dit verschil, dat mensen (vaak helaas) kunnen denken. De natuur haar gang laten gaan vindt men erg moeilijk. Men moet zich er per se mee bemoeien. En dan gaat het geheid mis. Een zaadje zal geen afweging maken in de zin van : "zal ik hier blijven liggen en ontkiemen of ergens anders?" De elementen bepalen dat. Nee zegt de mens, weg met de weerselementen, jij moet hier groeien. En dus staan langs wegen bomen en zijn de bomen van de bossen hier in Flevoland keurig in lijn geplant en veranderde het OVP paradijs razendsnel in een hel voor dieren en groen. De mens zet met zijn bemoeizucht en betweterigheid niet alleen de natuur, maar ook zichzelf buitenspel.

Pakketpost met drone?

Men oppert dat in de nabije toekomst pakketjes met behulp van drones bezorgd gaan worden. Dat zal dan ten koste van het beroep van pakketbezorger gaan. Volgens de beruchte CDA kip Mona Keizer hoeven de bezorgers niet voor hun werk te vrezen. Automatisering heeft volgens haar altijd weer ander werk opgeleverd. Ik verwacht een flinke stijging van de verkoop van windbuksen en ander afweergeschut en daarmee de groei van het aantal zoekgeraakte pakketjes. Misschien liggen daar weer kansen voor de werkloze pakketbezorgers.
Als dit doorgaat mag een privé persoon vast geen drones meer laten vliegen en ook geen vliegers meer oplaten. En dan hebben we naast last van zoemende muggen 's nachts, ook last van zoemende drones overdag. Ja, ja, we gaan hier helemaal elektrisch. Wat dat voor ons milieu gaat betekenen, daar hoor ik nauwelijks iets over. Zelfs de ANWB is wat strijdig hierover. Die beweert in een bericht dat de prijs van accu's zal dalen, terwijl de productie van kobalt (grondstof voor accu's) zal afnemen of achterblijven. Ik neem het de ANWB niet kwalijk. Zij hebben geleerd over auto's en niet over het vak economie.

Albanezen

De regering wil dat Albanezen een visum aanvragen voor hun komst naar hier. Men wil zodoende iets doen tegen de criminaliteit van Albanezen. De onderwereld hier bestaat voornamelijk uit Marokkanen, Antillianen en Albanezen. De laatste groep probeert de rest uit te schakelen. Dat ruimt lekker op zou je denken, maar ja, dan zitten we hier nog wel met Albanezen.
Nu is het zo, dat ons landje weinig te zeggen heeft als het over de eigen soevereiniteit gaat. Het maakt immers deel uit van de EU en die vindt dat onze deuren (grenzen) wagenwijd open moeten blijven staan. Dus ook voor criminelen uit Albanië. Ons landje is immers een paradijs, ook voor criminelen. Ze lachen om de straffen hier en zelfs als je tbs krijgt kan je nog altijd je loopbaan (in dit geval als wapenhandelaar) vanuit de kliniek voortzetten. En anders doe je maar alsof je 'genezen' bent, want dan is er nog altijd het lichtgelovige volk, waaronder psychiaters en rechters, die dat geloven.
Zou zo'n visumplicht helpen? Volgens mij komen de meeste criminele mensen hier niet illegaal binnen via Schiphol of een ander vliegveld. Ze komen gewoon via de grenzen. En anders neemt men gewoon een andere identiteit aan, compleet met zeer echt ogend paspoort. We zijn hier niet zo moeilijk.

Over rechten en plichten

Er was een tijd dat rechten en plichten behoorlijk in balans waren. Maar die tijd ligt al ver achter mij. De balans slaat erg door naar rechten. Soms zie ik dat mensen de plichtenkant helemaal niet kennen of willen kennen. Ze weten wel dat ze recht hebben op een uitkeringen en/of toeslagen. Maar van verplichtingen willen ze niest weten. Onze ouders en wij hebben nog het besef van plichten. Je plicht als ouder is niet alleen zorgen voor, maar ook het opvoeden / begeleiden van je kind(deren). Kinderen stonden bij ons op de eerste plaats. We dumpten ze niet structureel om lekker ons eigen gang te kunnen gaan. Oma en opa als oppas en/of crèches daar deden we niet aan. Zelf je verantwoordelijkheid nemen, was het devies. En... kinderen hebben ook hun rechten. En hun plichten. Helaas wordt ook bij kinderen alsmaar minder aandacht besteed aan de plichten. Met alle gevolgen van dien.
In (weer) zo'n tv show zagen wij hoe een moeder haar taken overliet aan het oudste kind. De alleenstaande moeder vond zichzelf erg goed in het baren van kinderen, maar het moederschap zag ze niet zo zitten. Daar had ze geen zin in. Wij keken tijdens die uitzending elkaar geregeld betekenis vol aan vanwege de herkenbaarheid.
Het betrof een moeder met de geestelijke ontwikkeling van een tiener. Ze deed weinig tot niets aan het huishouden en lag of zat enkel op de bank met een fles drank.  Haar reacties op vragen over haar verantwoordelijkheden als moeder voor haar nog jonge kinderen deden de presentator denken aan die van een puberende tiener, die niet in staat is de gevolgen van haar eigen gedrag te overzien. Ze had toch wel een pluspunt. Ze erkende namelijk dat ze geen goede moeder was. En dat is dan al heel wat. Ze vond overigens wel, dat ze recht had op het krijgen van kinderen. Maar de daaraan verbonden verplichtingen zag ze niet zitten. Veel te vermoeiend allemaal. Haar kinderen moesten het zelf maar uitzoeken. Dat was hun plicht volgens deze 'moeder'.

Klassieke muziek

Met name mijn moeder luisterde ook naar klassieke muziek. Zelf was ik er wat wars van, maar.... met het voorbijgaan van de jaren begon ik dat genre wat meer te waarderen. Ik vind dan weliswaar veel klassieke nummers mooi, maar vraag me niet wie de componist en/of wat de titel van dat stuk is. De stukken die ik leuk vind brengen mij een zekere gemoedsrust.
Het enige klassieke nummer dat me het meest bijstaat heeft te maken met een tv serie (jaren 60) over een huisarts, dr. Finlay, gespeeld door Bram van der Vlugt. Daar keek mijn moeder graag naar. En wij dus ook, want wij gingen niet over de zenderkeuze. Haha! Ik zie dan een koets getrokken door een paard door het beeld rijden, terwijl dit deuntje klinkt :

Foute boel!

uitgehakt

Zoals ik al vaker zeg, gaat niet alles naar wens als ik zo links en rechts aan het prutsen ben. Een week of wat geleden zag ik in de door mij herstelde buts boven de schuifdeur een barst verschijnen. De daar aangebrachte plamuur begon los te laten! Vanmorgen heb ik de hele mikmak maar los gebikt en deels opnieuw gevuld met plamuur. Deels, want ik breng dat spul laag voor laag aan. Tijdens het verwijderen van de oude lag, kwam de bron van de ellende tevoorschijn : er zat een luchtbel in het plamuur. Stom.

met de föhn

Terwijl de plamuur aan het uitharden was, heb ik met een föhn de beide stickers met de nationale driekleur verwijderd. In eerste instantie begonnen die stickers te verkleuren. Toen heb ik de kleuren overgespoten. Maar nu gingen de randjes van de stickers loslaten (krullen) en de verf ook. Dus ik heb een rigoureuze maatregel getroffen : stickers eraf en de vlaggen op de carrosserie spuiten. Zo'n vlaggetje van 15 x 9 cm spuiten vergde de nodige voorbereidingen. Toen de ondergrond aan de gestelde eisen voldeed heb ik eerste de boel goed afgeplakt met tape en (veel) papier. Daarna ben ik begonnen met het in de grondverf zetten van de het hele vlagoppervlak.

gespoten vlag

Toen de grondverf droog was, ben ik de vlagdelen gaan afplakken. Daarna heb ik de kleuren per kleur gespoten en telkens gewacht tot de lak droog was. Dus dat duurde even. Als afwerking heb ik er nog blanke lak overheen gespoten. Gedurende de droogtijd deed ik andere werkzaamheden aan de bus. Ik ben tevreden met het resultaat : de nationale driekleur op de carrosserie gespoten.